จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 752 ช่วยฉันเรื่องหนึ่ง
เจียงชื่อยื่นมือไปเปิดประตูรถ แล้วพูดกับผู้หญิงและเด็กในรถว่า “ไม่เป็นไรแล้ว พวกคุณปลอดภัยแล้ว”
หญิงสาวอุ้มเด็กเดินออกมา แล้วขอบคุณเจียงชื่อ
เจียงชื่อเอ่ยถาม “ทำไมพวกคุณถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?”
หญิงสาวเอ่ย “ฉันมารับสามีตอนเลิกงาน ปรากฏว่าถูกคนพวกนี้ขวางเอาไว้ พวกมันไม่บอกว่าต้องการอะไร ไม่เอาเงินและไม่ทำอะไร เพียงแค่ให้พวกเรารออยู่ในรถ ไม่ให้ทำอะไรทั้งนั้น แล้วถ่ายรูปพวกเราไปสองสามรูป ไม่รู้ว่าต้องการทำอะไร”
ไม่เอาเงิน ไม่เอาอย่างอื่น เพียงแค่ถ่ายรูปสองสามรูป?
ฟังดูเหมือนแบล็กเมล์
ถ้าหากเป็นอย่างนี้จริงๆ เป็นไปได้ว่าอาจมีพรรค์พวกคนอื่นๆ อยู่อีก และกำลังเจรจาต่อรองกับสามีของหญิงสาวคนนี้
“สามีของคุณชื่ออะไร?” เจียงชื่อเอ่ยถาม
“จ้าวซานเหอ”
……
กลางคืน ณ อาคารสำนักงานของตระกูลติง ภายในห้องทำงานของประธานกรรมการ
ติงหงเหย้ากำลังนั่งอยู่บนโซฟา ในมือถือกาแฟดำอยู่แก้วหนึ่ง เป่าอยู่สองสามครั้ง แล้วจิบอย่างสบายใจ
ตรงหน้าของเขามีชายวัยกลางคนยืนอยู่หนึ่งคน
รองประธานกรรมการบริษัทติงเหอ จ้าวซานเหอ
“ประธานติงครับ ดึกขนาดนี้คุณเรียกผมมามีธุระอะไรครับ?” จ้าวซานเหอน้ำเสียงไม่เป็นมิตร ก่อนหน้านี้เขาถูกติงหงเหย้าไล่ออกไปแล้ว จึงไม่พอใจติงหงเหย้าเป็นอย่างมากมาจนถึงตอนนี้
ถ้าหากไม่ใช่เพราะติงเฟิงเฉิงเก็บเขาไว้ จ้าวซานเหอไม่รู้เลยว่าควรทำยังไงดี
ติงหงเหย้ายิ้มออกมา จิบกาแฟ แล้วเอ่ยพูด “คุณลุงจ้าว ใช้ได้นี่นา ก่อนหน้านี้เพิ่งออกจากบริษัทติงหรง ตอนนี้มาเป็นรองประธานกรรมการอยู่ที่บริษัทติงเหอซะแล้ว เปลี่ยนงานได้เร็วดีนะ”
จ้าวซานเหอพูดอย่างไม่พอใจว่า “นี่ คุณพูดให้มันชัดเจนหน่อย อะไรที่เรียกว่าผมเปลี่ยนงาน? คุณเป็นคนไล่ผมออกเองนะ! ไม่เพียงแค่ผม แต่ยังมีคนเก่าคนแก่ของคุณท่านติงอีกจำนวนหนึ่งที่คุณไล่ออก ถ้าหากไม่ใช่เพราะเฟิงเฉิงยินดีรับเข้าทำงาน ตอนนี้พวกเราคงอดตายกันหมดแล้ว”
ติงหงเหย้าแค่นเสียงหึออกมา
“ติงเฟิงเฉิงเก็บพวกแกไว้? มีสิทธิ์อะไร? แค่บริษัทที่เปิดบังหน้าเพื่อใช้เดินบัญชี มีอนาคตที่ไหนกัน”
จ้าวซานเหอแสยะยิ้มแล้วเอ่ยพูด “เฟิงเฉิงในเมื่อก่อนไม่มีอะไร แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาเพิ่งได้โครงการพื้นที่รกร้างมาทำ อีกทั้งมีผู้ลงทุนสองรายใหญ่ เลี้ยงดูคนแก่อย่างพวกเราไม่กี่คนได้อย่างไม่มีปัญหาแน่นอน ผมเชื่อว่า สักวัน เฟิงเฉิงต้องแย่งตำแหน่งเจ้าบ้านคืนมาจากคุณได้แน่นอน!
“แย่งตำแหน่งเจ้าบ้านกลับไป? ติงเฟิงเฉิง? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”
ติงหงเหย้าเหมือนได้ฟังเรื่องตลกที่สุดเรื่องหนึ่ง หัวเราะจนตัวโยกตัวโยน
เขากระแอมสองสามครั้ง แล้วโบกปัดมือ “เอาล่ะ คุณลุงจ้าว ผมก็ไม่อยากพูดพล่ามกับคุณแล้ว ผมมีเรื่องอยากขอร้องคุณสักเรื่อง”
จ้าวซานเหอพูดด้วยสายตาที่เย็นชา “คุณยังมีเรื่องขอร้องผมด้วยเหรอ?”
“ต้องมีสิ” ติงหงเหย้าหยิบสมุดบัญชีเล่มหนึ่งมาจากด้านหลังแล้ววางลงบนโต๊ะน้ำชา “ตอนนี้คุณเป็นรองประธานกรรมการของบริษัทติงเหอ ควบคุมดูแลกุญแจของฝ่ายการเงิน ผมอยากให้คุณช่วยผม เอาสมุดบัญชีเล่มนี้ไปวางไว้ที่โต๊ะในห้องทำงานฝ่ายการเงินของบริษัทติงเหอ”
“หืม?” จ้าวซานเหอรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล เขามองไปที่สมุดบัญชีเล่มนั้นแวบหนึ่ง แล้วก็เข้าใจได้ทันที “ติงหงเหย้า คุณคิดจะใช้สมุดบัญชีปลอมเล่มนี้ทำร้ายเฟิงเฉิง? แล้วยังต้องการให้ผมช่วยเหลือ? เพ้อเจ้อ!”
ติงหงเหย้าเป่ากาแฟไปมา “จิ๊จิ๊จิ๊ ทำไมต้องโมโหด้วยล่ะ? ไม่ให้คุณทำฟรีหรอกน่า ขอแค่คุณช่วยผมครั้งนี้ ผมจะให้ค่าตอบแทนคุณหนึ่งล้าน และจะรับคุณเข้าทำงานในตำแหน่งรองประธานกรรมการบริษัทติงหรงอีกครั้ง ได้ประโยชน์สองทาง ได้ทั้งเงินได้ทั้งเลื่อนตำแหน่ง เรื่องน่ายินดีขนาดนี้ทำไมจะไม่ทำล่ะ?”
“ไอ้สารเลวชาติชั่วเอ้ย!” จ้าวซานหงหลุดปากด่าออกมา “แกเห็นฉันเป็นอะไร? บอกแกไว้เลยนะ ต่อให้ฉันต้องตาย ก็ไม่มีทางช่วยแกทำเรื่องไร้คุณธรรมแบบนี้ คิดจะหลอกใช้ฉันให้จัดการเฟิงเฉิง? ฝันล้มๆ แล้งๆ ไปเถอะแก!”
จ้าวซานเหอตบลงไปที่สมุดบัญชีบนโต๊ะน้ำชา แล้วสะบัดหน้าเดินหนีไป
ยังไม่ทันถึงประตู ติงหงเหย้าก็พูดขึ้นมาว่า “คุณลุงจ้าว เวลานี้แล้ว ภรรยาคุณน่าจะมารับคุณเลิกงานแล้วมั้ง?”
จ้าวซานเหอหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองเขา “แกหมายความว่าไง?”
“ไม่มีอะไร ก็แค่คิดว่ามันมืดมากแล้ว ผู้หญิงตัวคนเดียวบนท้องถนนไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่มั้ง?”
ขณะที่พูด เขาจงใจเปิดโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วเลือกรูปภาพ จากนั้นโยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะน้ำชา
จ้าวซานเหอเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูด้วยความสงสัย เมื่อได้ดู ก็ตกใจจนแทบล้มลงไปบนพื้น
ในรูปเป็นภรรยากับลูกชายของตัวเอง พวกเขาถูกชายร่างกำยำอาวุธครบมือสองสามคนจับตัวเอาไว้
ดูจากสภาพถนน เป็นถนนเล็กๆ ที่ค่อนข้างห่างไกลตัวเมือง
ดึกขนาดนี้ ถนนก็เล็ก คนพวกนั้นคิดจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ? งั้นชีวิตภรรยากับลูกของเขา……
ยิ่งคิดก็ยิ่งกลัว
จ้าวซานเหอทั้งกลัวทั้งโมโห ตัวสั่นไปทั้งตัวแล้วพูดว่า “ติงหงเหย้า แกมันสัตว์เดรัจฉานจริงๆ แกมันยิ่งกว่าหมูกว่าหมาด้วยซ้ำ!”
ติงหงเหย้ายักไหล่อย่างไม่แคร์
“มีสองตัวเลือก”
“หนึ่ง รับเงินหนึ่งล้านไปแล้วช่วยผมจัดการเรื่องนี้ ภรรยากับลูกของลุงคืนนี้จะกลับบ้านอย่างปลอดภัย”
“สอง พรุ่งนี้เป็นข่าวใหญ่ หญิงวัยกลางคนถูกคนชั่วฆ่าอย่างโหดเหี้ยมระหว่างทางมารับสามีเลิกงาน ลูกเล็กก็ถูกทารุณไปด้วย