จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 901 เหนื่อยแล้ว

ทั้งครอบครัวมองเจียงชื่ออย่างสับสน

ติงเฟิงเฉิงวางตะเกียบลงแล้วพูดว่า  เจียงชื่อ คุณใจเย็นๆ ตอนนี้งานกำลังไปได้ดี เงินเดือนสูง งานก็น้อย ทำไมถึงไม่อยากทำแล้วล่ะ? เจออะไรไม่สบอารมณ์ในที่ทำงานหรือเปล่า? 

ซูฉินโน้มน้าวเช่นกัน  เจียงชื่อ มีเรื่องอะไรก็บอกแม่ อย่าวู่วามลาออก มันไม่ง่ายเลยกว่าเธอจะลบล้างภาพ ‘เกาะเมียกิน’ ออกไปได้ มาลาออกตอนนี้มันไม่ดีต่อตัวเธอเลย 

ติงฉี่ซานมองเจียงชื่อที่อยู่บนโต๊ะ รู้สึกไม่ค่อยพอใจ

นับว่ามีค่ามากสำหรับเจียงชื่อที่ได้นั่งตำแหน่งของเขาในวันนี้ จู่ๆ เขาอยากจะลาออกได้ยังไง?

มันดูเป็นผู้ชายที่ปัดความผิดชอบอย่างไรไม่รู้?

เมื่อเผชิญกับการเกลี้ยกล่อมจากทุกคน เจียงชื่อก็ฝืนยิ้มออกมาและพูดเพียงสองคำว่า  เหนื่อยแล้ว 

หลังจากนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็กล่าวเสริมว่า  อีกอย่าง ผมไม่ใช่แค่ลาออกจากตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อ แต่ยังจะลาออกจาก… 

ทุกคนมองไปที่เจียงชื่อ

เขามีตำแหน่งอื่นนอกเหนือจากตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อด้วยหรือ? น่าจะไม่มีแล้วนะ แล้วจะลาออกจากอะไรอีก?

เจียงชื่อหยุดและไม่พูดต่อ

ยังมีอีกตำแหน่งหนึ่ง สูงกว่าตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อมาก เจียงชื่อก็ไม่ได้เตรียมตัวจะสานต่อ

 ผมอิ่มแล้ว ออกไปเดินเล่นกัน 

เจียงชื่อลุกขึ้นและเดินออกไป

เขาออกจากบ้านและเดินอย่างไร้จุดหมาย ในที่สุดก็นั่งลงตรงริมแม่น้ำสายเล็กๆ แหงนมองท้องฟ้าสีคราม

ตอนนี้เขตเจียงหนานได้รับการพัฒนาอย่างมากภายใต้การบริหารของเขา

แม้ว่าเจียงชื่อจะจากไปในตอนนี้ เขตเจียงหนานก็จะพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น

 คุณพ่อ น้องชาย ลุงเฉิง ผมเหนื่อยแล้วจริงๆ ขอพักสักระยะหนึ่ง 

 พวกคุณคิดว่าผมเอาแต่ใจเหรอ? 

การต่อสู้ในเวสเตอร์แลนด์มาห้าปี ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเหน็ดเหนื่อย แต่พอกลับมาไม่ถึงปีกลับทำให้เขารู้สึกเหนื่อย ก็เพราะที่นี่ทำให้เขารู้สึกได้ถึงคำว่าบ้าน

ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการทำคืออยู่ในบ้านเล็กๆ อันแสนสบาย หลีกให้ห่างจากปัญหาทั้งหมด

อย่างเช่นเรื่องของเหวยซือ

ในเวลานี้ ติงเมิ่งเหยนได้เดินเข้ามาจากด้านหลัง นั่งลงข้างเจียงชื่อและซบลงบนหัวไหล่ของเจียงชื่อ

 ที่รัก ฉันขอโทษ 

 หืม?  เจียงชื่อหันข้างมามองเธอ  ทำไมจู่ๆ ถึงมาขอโทษผมล่ะ 

ติงเมิ่งเหยนกล่าวว่า  ฉันได้ไตร่ตรองอย่างรอบคอบแล้ว ช่วงเวลาที่คุณกลับมาเรามันรุนแรงเกินไปสำหรับคุณ ฉันดูถูกคุณ เหยียดหยามคุณ และเกลียดคุณ แต่คุณก็ไม่ได้ตัดพ้อเลย ถ้าเป็นคนอื่นคงจะหย่ากับผมไปตั้งนานแล้ว 

 ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลติงของเราสามารถอยู่รอดในทุกวันนี้ได้ ก็เพราะการสนับสนุนจากคุณคนเดียว 

 ฉัน พ่อแม่ คุณปู่ พี่สอง คุณช่วยเหลือพวกเรามามาก ทำให้พวกเรามีความสุขและรู้สึกปลอดภัย 

 นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเราคุ้นเคยเป็นเรื่องปกติ 

 พวกเราทุกคนพึ่งพาคุณมากเกินไป ถ้าไม่มีคุณ พวกเราก็ไม่รู้จะอยู่อย่างไร พูดออกมามันก็น่าหัวเราะ 

 ที่รัก ฉันขอโทษ ที่ผ่านมาพวกเรารู้แค่ว่าจะได้อะไร แต่ไม่รู้ว่าจะตอบแทนอย่างไร เราเอาความกดดันมาใส่ให้ตัวคุณ เพิกเฉยต่อความรู้สึกของคุณ 

 คุณคงเหนื่อยมากใช่ไหม? 

มีภรรยาแบบนี้ สามีจะต้องการอะไรอีก?

เจียงชื่อเหนื่อยมากจริงๆ แต่มีภรรยาอย่างติงเมิ่งเหยนอยู่เคียงข้างเขา ให้เหนื่อยแค่ไหนก็รู้สึกหวานชื่น

เขาสวมกอดติงเมิ่งเหยนไว้

 ที่รัก 

 หืม? 

 ถ้าผมละทิ้งทุกอย่าง กลับไปเป็นคนธรรมดาอีกครั้ง คุณจะยังอยู่กับผมไหม?