จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 905 เชื่อคนผิด

เสี่ยงอันตราย ใช้พิษปราบพิษ?

ฟังดูเหมือนเป็นเช่นนั้น แต่เจิ้งป๋อหยางเป็นนักศึกษาแพทย์ เขาได้ศึกษาวิจัยด้านการแพทย์อย่างลึกซึ้ง เขารู้สึกว่าคำอธิบายนี้ไม่น่าเชื่อถือ

เขามองสือควนด้วยท่าทางอึดอัด

 คุณหมอสือ ไม่ใช่ว่าผมไม่เชื่อคุณนะ ผมแค่คิดว่ามันเสี่ยงเกินไปที่จะทำเช่นนั้น? 

สีหน้าของสือควนแย่ลง เขาตบไหล่ของเจิ้งป๋อหยางและพูดว่า  ป๋อหยาง ผมรู้ว่ามันเสี่ยงที่จะทำเช่นนั้น ถ้าในเวลาปกติผมคงไม่ทำแบบนี้ แต่คุณต้องรู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เร่งด่วนมาก ไม่เสี่ยงก็ไม่ได้แล้ว 

 คุณลองคิดดู แม่ของคุณเหลือเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือน และสามารถจากไปได้ทุกเมื่อ คุณยังมีเวลาค่อยๆ ทดลองให้เธออีกไหม? 

 ถ้าเราเสี่ยงตอนนี้ ก็มีโอกาสสูงที่จะช่วยแม่ของคุณ 

 ป๋อหยาง คุณอยากเห็นแม่ของคุณจากไปเฉยๆ งั้นเหรอ หรือคุณจะลองเสี่ยงเพื่อช่วยแม่ของคุณ? คุณเลือกเองนะ 

 อันที่จริงผมทำทุกอย่างที่ทำได้แล้ว ผมจะทำร้ายคุณทำไม? 

เจิ้งป๋อหยางรู้สึกเศร้าเมื่อได้ยินคำพูดนี้

ใช่ เขาสามารถปฏิเสธความหวังดีของสือควนแล้วจากไปได้ แต่นั่นจะตัดความเป็นไปได้ที่แม่ของเขาจะมีชีวิตรอดต่อไปโดยสิ้นเชิง ไม่ถึงหนึ่งเดือนก็จะถูกพรากจากกันไปตลอดชีวิต

เขาไม่อยากเห็นจุดจบเช่นนั้น

ดังนั้นมาลองเสี่ยงและเดิมพันกัน เผื่อจะสำเร็จก็ได้? แต่ถึงจะทำไม่สำเร็จ ก็จะได้ไม่ต้องเสียใจทีหลัง

 คุณสือ ผมเชื่อคุณ!  เจิ้งป๋อหยางพยักหน้าอย่างหนักแน่นเพื่อแสดงความไว้วางใจในตัวสือควน

สือควนยิ้มด้วยความพึงพอใจและพูดกับอีกคนว่า  เหวินปิ่ง มานี่หน่อย 

สือเหวินปิ่งเดินเข้ามา  พ่อครับ ว่าไง? 

สือควนเอาใบสั่งยาให้เขา  ไปรับยาตามใบสั่งยา ระวังหน่อยนะ ห้ามผิดพลาดแม้แต่ยาตัวเดียว ขนาดยาก็ห้ามขาด 

 เข้าใจแล้วครับ 

สือเหวินปิ่งรับใบสั่งยาและกำลังจะเดินออกไป สือควนก็พูดอีกว่า  จำไว้ เลือกยาที่ดีที่สุด อย่าขี้เหนียว 

 ครับ 

เจิ้งป๋อหยางรู้สึกประทับใจเมื่อเห็นว่าสือควนให้ความสำคัญกับเขามากและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเขา

เขาพูดอย่างตื่นเต้น  คุณสือ คุณช่วยเหลือผมขนาดนี้ ผมไม่รู้จะขอบคุณยังไงดี 

สือควนโบกมือ  ไม่จำเป็นหรอก ผมช่วยคุณนี่ก็มีความเห็นแก่ตัวนิดหน่อย 

 เห็นแก่ตัว? 

 ใช่  สือควนหัวเราะและพูดว่า  ในฐานะที่คุณเป็นนักเรียนดีเด่น ผมแน่ใจว่าโรงพยาบาลและร้านขายยาทุกแห่งจะแย่งชิงตัวคุณหลังจากเรียนจบ ตอนนี้ผมช่วยคุณ เพราะหวังว่าคุณจะมาทำงานกับผมในอนาคต 

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจิ้งป๋อหยางก็ยิ่งซาบซึ้งใจมากขึ้น

สือควนคือใครกัน?

เขาเป็นผู้นำด้านอุตสาหกรรมยาในเขตเจียงหนาน!

ทุกปีนักเรียนที่โดดเด่นจำนวนมากต้องการเข้าไปเป็นลูกศิษย์ของเขา ยิ่งไปไม่ต้องพูดถึงเรื่องไปทำงานกับเขาเลย มันเป็นโชคดีของเจิ้งป๋อหยางที่สือควนมองเห็นความสำคัญของเขา

เขาพูดอย่างตื่นเต้น  คุณสือ คุณเป็นพ่อแม่ผู้ให้ชีวิตใหม่กับผม ผมจะไม่มีวันลืมบุญคุณที่คุณมีให้ผมเลย 

สือควนโบกมือ  เกินไปแล้วๆ 

ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน สือเหวินปิ่งก็เดินเข้ามาพร้อมกับถุงยา

 พ่อครับ ผมเตรียมยาตามใบสั่งยาเรียบร้อยแล้ว 

 อืม  สือควนยื่นยาและใบสั่งยาให้เจิ้งป๋อหยาง  ป๋อหยาง คุณอย่าเสียเวลาอยู่ที่นี่เลย รีบกลับไปต้มยาให้แม่ของคุณ ให้เธอรีบกินและหายไวๆ 

 ครับ