จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 939 ผมคือผู้บริหารระดับสูง!!!

คำพูดของเจียงชื่อราวกับสายฟ้าที่ผ่าใส่ติงหงเหย้ากับเผิงหย่าหลิงและคนอื่นๆ จนไหม้ไปทั้งตัว

เจียงชื่อเป็นคนเชิญคนกลุ่มนี้มาเอง?

ด้วยวิธีอะไร?

เจียงชื่อเป็นแค่ผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อเล็กๆ ของเครื่องประดับดาวฤกษ์เท่านั้น แล้วเขาเอาอำนาจอันยิ่งใหญ่นี้มาจากไหน? ผู้นำระดับสูงของทุกหน่วยงานจะลดตัวลงมาให้เกียรติคนกระจอกแบบนี้ได้อย่างไร?

ต้องเข้าใจว่าตอนนี้ไม่ใช่ผู้อำนวยการแค่คนสองคนที่อยู่ที่นี่ แต่เป็นผู้อำนวยการระดับสูงสุดของทั้งเขตเจียงหนานเลย

ซึ่งคนธรรมดาไม่สามารถทำแบบนี้ได้แน่นอน

ฉะนั้น เจียงชื่ออาจจะโกหก หรือไม่สถานะตำแหน่งของเขาอาจจะสูงจนเหนือจินตนาการได้

แต่ติงหงเหย้าเลือกที่จะเชื่อว่าเจียงชื่อกำลังโกหก

เขาจึงหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วพูดอย่างประชดประชัน  เจียงชื่อ ข้ารู้สึกว่าเอ็งหน้าด้านขึ้นทุกวันเลยนะ ถึงแม้ข้าไม่รู้ว่าผู้นำเหล่านี้จะมาที่นี่ได้ยังไง แต่ข้าเชื่อว่าพวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพราะแกหรอก 

 ที่เอ็งพูดแบบนี้ ก็เพราะว่าเอ็งอยากอ้างความสัมพันธ์กับเหล่าผู้นำ แล้วให้ตัวเองรอดพ้นไปจากที่นี่ได้ 

 เหอะๆ จะบอกเอ็งไว้นะ มันเป็นไปไม่ได้หรอก! 

เจียงชื่อสุดจะทนจริงๆ

เรื่องมันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ยังมีคนไม่ยอมรับความจริงอีก สรุปว่าไม่ยอมรับความจริงหรือว่าไม่กล้ายอมรับกันแน่?

เผิงหย่าหลิงก้าวไปข้างหน้าแล้วโบกมือพูดว่า  หงเหย้า คุณอย่าเพิ่งไปเสียเวลากับมัน สิ่งสำคัญในตอนนี้ไม่ใช่เจียงชื่อ แต่เป็นการต้อนรับผู้นำเหล่านั้น 

หลังจากเธอออกคำสั่ง ลูกน้องของเขาก็ถอนตัวออกไปหมด

ไม่ว่าเธอจะยอมหรือไม่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะจัดการกับเจียงชื่อ เพราะผู้นำระดับสูงมากมายต่างก็อยู่ที่นี่กันแล้ว และถ้าหากเธอใช้กฎทำโทษของบ้านต่อหน้าผู้นำเหล่านี้ เหอะๆ ต่อให้ตระกูลจ้าวจะมีอิทธิพลมากแค่ไหนก็ไม่อาจช่วยเธอได้

เธอจึงจำเป็นต้องทนไปก่อน

เผิงหย่าหลิงพูดต่อ  เจียงชื่อ วันนี้ถือว่าคุณโชคดีนะ แต่คุณอย่าเพิ่งได้ใจไป เพราะหลังจากผู้นำเหล่านี้กลับไป ฉันก็ยังจะใช้กฎของบ้านทำโทษคุณอยู่ดี มากสุดคุณก็อยู่ต่อได้แค่อีกหนึ่งวัน! 

อยู่ต่อได้แค่อีกหนึ่งวัน?

เหอะๆ ช่างกล้าพูด!

เจียงชื่อไม่ได้พูดอะไร แต่กลับเป็นหวางควางยี่ที่อยู่ข้างๆ รีบลุกขึ้นยืนแล้วพูดแทนเจียงชื่อทันทีว่า  คุณนายน้อยครับ ผมก็ยังจะพูดเหมือนเดิม คุณช่วยฟังผมหน่อยนะ อย่ามีเรื่องกับเจียงชื่ออีกเลย ไม่อย่างนั้นคุณจะจบไม่สวยนะครับ 

เผิงหย่าหลิงขมวดคิ้วและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับหวางควางยี่?

ที่ผ่านมาเขาทำตัวสุภาพเรียบร้อยมาตลอด แต่ในวันนี้ทำไมเขาถึงดูหยิ่งและหยาบคายมาก?

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาจัดการเขา หลังจากวันนี้ค่อยว่ากัน

โดยที่ไม่รอช้าอีก เผิงหย่าหลิงรีบให้คนใช้จัดระเบียบห้องโถงใหม่ และจัดวางเก้าอี้เป็นแถวเพื่อที่จะเชิญผู้นำเหล่านั้นเข้ามาทีละคนอย่างไม่กล้าประมาท

แต่ที่น่าอึดอัดใจคือผู้นำเหล่านั้นยืนอยู่ที่ลานหน้าบ้านและไม่มีใครเข้ามาในบ้านเลยแม้แต่สักคน

ไม่ว่าเผิงหย่าหลิงจะโน้มน้าวอย่างไร พวกเขาไม่มีใครขยับเลยแม้แต่ครึ่งก้าว

 ท่านผู้นำทุกๆ ท่านคะ วันนี้ทุกท่านมาที่นี่ทำไมคะ? ช่วยให้คำอธิบายกับดิฉันที? ตอนนี้ดิฉันสับสนไปหมดแล้วค่ะ 

คนข้างล่างได้แต่จ้องมองไปที่ห้องรับแขกในบ้านโดยไม่พูดอะไรสักคำ

ด้วยความกดดันเช่นนี้ เผิงหย่าหลิงเริ่มรู้สึกถึงสถานการณ์ที่ไม่ค่อยดีแล้ว

ในขณะนี้ หวางควางยี่พูดขึ้นว่า  คุณนายน้อยครับ ไม่ได้เป็นเพราะว่าพวกเขาไม่อยากเข้ามานะครับ แต่ถ้าไม่ได้รับการอนุญาตจากคุณเจียง พวกเขาจะไม่กล้าเข้ามาหรอกครับ! 

หา?

เผิงหย่าหลิงถึงกับทึ่งอีกครั้ง

เจียงชื่อมันเป็นใครกันแน่? ทำไมผู้นำเหล่านั้นต้องรอการอนุญาตจากมันด้วย?

เหอะๆ มีอะไรที่น่าเชื่อถือกว่านี้ไหม?

เผิงหย่าหลิงยังคงไม่ยอมเชื่อ แต่ติงหงเหย้าเริ่มเชื่อแล้ว เพราะเขาบังเอิญพบว่าสายตาของเหล่าผู้นำทั้งหมด ดูเหมือนจะจดจ่ออยู่ที่เจียงชื่อคนเดียว

ตอนแรกเขาคิดว่ามันเป็นแค่ภาพลวงตา แต่หลังจากการสังเกตอย่างละเอียดแล้ว ทุกการเคลื่อนไหวของเจียงชื่อจะทำให้สายตาของพวกเขาจะขยับตามกันหมด

ซึ่งเห็นได้ชัดเลยว่าพวกเขากำลังเฝ้ามองเจียงชื่ออยู่!

ติงหงเหย้าถึงกับใจหาย

แม้เขาจะไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นได้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาแน่นอน นั่นก็คือตำแหน่งสถานะของเจียงชื่อต้องอยู่เหนือความคาดหมายของเขาอย่างแน่นอน

และในขณะนี้ เขาก็จำบางสิ่งบางอย่างในอดีตที่ทำให้เขาต้องสับสนมาตลอด

เพื่อจัดการกับเจียงชื่อ ติงหงเหย้าเคยส่งคนไปตรวจสอบข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับเจียงชื่อ แต่พวกเขากลับไม่ได้ข้อมูลอะไรเลย! เว้นแต่ข้อมูลในบ้านตระกูลติงของเขาเท่านั้น ส่วนข้อมูลที่เหลือพวกเขาไม่สามารถตรวจได้เลยแม้จะพยายามสักแค่ไหน

ที่ผ่านมาติงหงเหย้าคิดว่าเหตุผลที่ไม่สามารถตรวจสอบข้อมูลของเจียงชื่อได้ก็คือ เจียงชื่อเป็นแค่คนปกติทั่วไปเท่านั้น ซึ่งไม่มีข้อมูลอะไรให้ค้นหาอยู่แล้ว

แต่ตอนนี้เขาตระหนักได้แล้ว

บางทีไม่ใช่ว่าเจียงชื่อไม่มีข้อมูลอื่น แต่เพราะข้อมูลเหล่านี้ถูกเก็บเป็นความลับอย่างดี และไม่สามารถตรวจสอบพบได้อย่างแน่นอน

ต้องคนระดับไหนถึงเก็บข้อมูลความลับได้มิดชิดขนาดนี้?

น่ากลัวจริงๆ

จนถึงขั้นนี้แล้ว ไม่มีอะไรต้องปิดบังอีก

หวางควางยี่จึงพูดแทนเจียงชื่อว่า  เจ้านายติง คุณนายน้อย พวกคุณมองตัวตนที่แท้จริงของคุณเจียงไม่ออกจริงๆ เหรอครับ 

ตัวตนที่แท้จริง?

อะไรคือตัวตนที่แท้จริง?

เผิงหย่าหลิงขมวดคิ้ว  มันก็แค่ผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อไม่ใช่หรือ? 

หวางควางยี่ถึงกับหัวเราะออกมา  คุณนายน้อยทำไมถึงพูดไปเรื่อยเปื่อยครับ? ผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อธรรมดาคนหนึ่งจะเชิญเหล่าผู้นำระดับสูงมาร่วมงานเลี้ยงได้เหรอครับ? 

แน่นอนว่าไม่มีทางอยู่แล้ว

เผิงหย่าหลิงเริ่มรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงถามว่า  หยุดเล่นตัวสักที เจียงชื่อ บอกมาว่าคุณเป็นใครกันแน่? 

หวางควางยี่ที่อยู่ข้างๆ ยิ้มและเดินไปด้านหลังของเจียงชื่อแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เคารพนับถืออย่างที่สุด  ลืมตาของพวกคุณกว้างๆ แล้วมองให้ชัดเจนนะครับ ท่านผู้นี้ คือผู้บริหารระดับสูงของเขตเจียงหนาน คุณเจียงชื่อ!