จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 954 เฝ้าตอรอกระต่าย

เจียงชื่อพยักหน้า  ในเมื่อคุณอยากรู้ งั้นผมก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังคุณ ความจริงนอกจากผมจะเป็นนักธุรกิจกับหมอแล้ว ผมยังมีอีกตัวตนหนึ่ง 

สือควนยิ้มๆ  หืม? ตัวตนอะไร? แต่เป็นน้องเมียของเซี่ยเมิ่งจื้อใช่มั้ย? 

เพราะปกติเจียงชื่อกับเซี่ยเมิ่งจื้อค่อนข้างใกล้ชิดกัน ดังนั้นสือควนถึงได้ถามไปแบบนี้เจียงชื่อส่ายหน้า  ไม่ เชี่ยเมิ่งจื้อเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของผม 

ผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างนั้นเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า 

สือควนหัวเราะแห้งๆ การหัวเราะนี้ไม่ใช่การเยาะเย้ย แต่เป็นการปิดบังความหวาดกลัวที่อยู่ในใจต่างหาก

เขาเป็นคนที่ฉลาดมาก รู้ดีว่าถึงขั้นนี้แล้วเจียงชื่อไม่มีทางล้อเล่นอย่างแน่นอน สิ่งที่เจียงชื่อพูดเป็นความจริง เซี่ยเมิ่งจื้อเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา ตำแหน่งของเจียงชื่ออย่างน้อยก็น่าจะเป็นรองผู้อำนวยการ และอาจจะสูงกว่านั้น

ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าเจียงชื่อมีตำแหน่งที่สูงขนาดนั้น สือควนก็คงจะไม่กลัวแล้ว

คนเราถ้ากลัวมันก็คือกลัว ทั้งๆ ที่อีกฝ่ายมีตำแหน่งที่สูงส่ง แต่คุณยังไปหาเรื่องอย่างไม่เจียมตัว ถ้าตำแหน่งของเจียงชื่อสูงมากจริงๆ งั้นการกระทำที่ผ่านมาของสือควนมันก็ใช้คำว่า ‘โง่’ มาเปรียบเปรยได้เลย

หลังจบเรื่องแล้วรู้สึกกลัว นี่สิจึงจะเรียกว่าความกลัวที่แท้จริง

 เจียงชื่อ แกไม่ต้องมาพูดให้ฉันกลัว ถ้าแกบอกว่าเซี่ยเมิ่งจื้อเป็นลูกน้องของแก แล้วแกเป็นรองหรือเป็นผู้อำนวยการล่ะ? 

 ไม่ใช่ทั้งคู่ 

 แล้วแกเป็นอะไร? 

 ผู้บริหารระดับสูงแห่งเขตเจียงหนาน 

เคร้ง ถ้วยชาในมือของสือควนหล่นลงพื้น แตกเป็นสองเสี่ยง

อากาศรอบตัวเหมือนหยุดนิ่ง

เมื่อกี้สือควนได้ลองจินตนาการต่างๆนานา คาดเดาตำแหน่งของเจียงชื่อ แต่คาดไม่ถึงว่าตำแหน่งของเจียงชื่อจะเป็นผู้บริหารระดับสูงแห่งเขตเจียงหนาน!

ช่างเป็นอะไรที่ปกติดูธรรมดา แต่เอาเข้าจริงกลับน่าตกใจมาก

ถ้าเจียงชื่อเป็นรองผู้อำนวยการหรือแม้แต่ผู้อำนวยการ มันยังพอคุยกันได้ แต่ตอนนี้ตำแหน่งของเจียงชื่อเป็นถึงผู้บริหารระดับสูงแห่งเขตเจียงหนาน งั้นก็ไม่มีอะไรต้องพูดแล้ว

พอนึกถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่สือควนทำไปในช่วงนี้ ฮึๆ มันต่างอะไรกับการรนหาที่ตาย?

 ผู้บริหารระดับสูงสุด? 

 โอเค เจียงชื่อ แกนี่เล่นละครเก่งซะจริงนะ! 

 แม่งตำแหน่งของแกสูงเสียดฟ้าแล้ว ยังมาทำตัวน่าสงสารต่อหน้าฉันอยู่ได้ ฉันดูถูกแกเกินไปจริงๆ ดูถูกเกินไปจริง! 

เจียงชื่อส่ายหน้า  ผมเองก็ไม่มีทางเลือก สือควน กับจิ้งจอกที่ฉลาดอย่างคุณ ถ้าผมไม่ปิดบังตัวตน แล้วมันจะทำให้คุณชะล่าใจจนโผล่หางออกมาได้ยังไง? 

ถูกต้อง

ถ้าสือควนรู้ฐานะที่แท้จริงของเจียงชื่อตั้งแต่แรก งั้นก็คงไม่ทำเรื่องอย่างคืนนี้แน่นอน

เมื่อเจอกับคู่ต่อสู้ที่แตกต่างกัน มันก็ต้องใช้วิธีที่แตกต่างกันอยู่แล้ว นี่เป็นสไตล์ที่ผ่านมาของสือควน

เจียงชื่อได้ศึกษาสือควนจนทะลุปรุโปร่งแล้ว

แพ้อย่างราบคาบ

สือควนก้มหน้าลง เขาแพ้อย่างราบคาบให้กับเจียงชื่อแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นด้านวิชาการแพทย์ รวมถึงจรรยาบรรณของความเป็นหมอ หรือแม้แต่ไหวพริบเองก็ตาม ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน สือควนก็แพ้ไม่เป็นท่า

ชายที่อยู่ตรงหน้ามีความสามารถที่ไร้เทียมทาน

การประชันกับเจียงชื่อในครั้งนี้ สือควนแพ้อย่างไม่มีข้อกังขา ชีวิตนี้คงลุกไม่ขึ้นอีกแล้ว

ทันใดนั้น ประตูของห้องรับรองก็ถูกเปิดออกจากด้านนอก

เซี่ยเมิ่งจื้อพุ่งตัวเข้ามา และพูดกับเจียงชื่ออย่างร้อนใจว่า  ผู้บริหารระดับสูง ผมขอโทษ ผมปล่อยให้ไอ้ชาติชั่วสือควนนั่นหนีออกจากสนามบินไปได้ ได้โปรดลงโทษผมด้วยครับ 

พอเจียงชื่อฟังจบก็ได้ยิ้มออกมา ยกแก้วชาขึ้นมาจิบเบาๆ เขาเอาแต่ยิ้มโดยไม่พูดอะไร

เซี่ยเมิ่งจื้อลังเลกะว่าจะถามอะไรสักหน่อย แต่พอหันไปกลับรู้สึกว่าชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามเจียงชื่อค่อนข้างคุ้นตา?

ฮึ นั่นมัน….

 สือควน?!