จอมนักรบอหังการ - บทที่ 163 วีรบุรุษเกมส์ยากลูกกลอน
จอมนักรบอหังการ บทที่ 163 วีรบุรุษเกมส์ยากลูกกลอน!
ในขณะที่พูดประโยคนี้ น้ำเสียงของถังเลี่ยงดูสงบยิ่งนัก
เหมือนว่าไม่ได้โกรธเพราะจูเก่ออิ่นหลิงด่าเขาว่าเป็นทาสสามแซ่แม้แต่น้อย
ต้องรู้ว่า……
คำว่าทาสสามแซ่นั้น แรงการสังหารไม่ร้ายแรงนัก แต่ถือเป็นการเหยียดหยามอย่างมาก
แม้ว่าถังเลี่ยนจะแซ่ถัง แต่ก็เคยคุกเข่าให้กับหานตี้ซือบรรพชนของตระกูลหาน และยังเคยคุกเข่าให้กับอาวุโสท่านหนึ่งของหลังเขาเอ๋อเหมยอีกด้วย
แต่ปัญหาคือ……
จนถึงปัจจุบันนี้ ถังเลี่ยนก็ยังไม่ใช่ลูกศิษย์ของหานตี้ซือ และยิ่งไม่ใช่ลูกศิษย์ของหลังเขาเอ๋อเหมย
ดังนั้น…..
คำดูถูกที่รุนแรงอย่างทาสสามแซ่แบบนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นอ่างอึที่จูเก่ออิ่นหลิงจงใจโยนใส่หัวถังเลี่ยน
ในเวลานี้ ได้รับคำสั่งจากถังเลี่ยนอย่างถังจิ่วเชียน ได้เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของจูเก่ออิ่นหลิงแล้ว
พูดคำเดียวอย่างเยือกเย็น
“ไสหัวไป”
จูเก่ออิ่นหลิงขมวดคิ้วเล็กน้อย และส่งสายตามองไปยังถังจิ่วเชียนอย่างเย็นยะเยือกผสานกับความสงสัยเล็กน้อย
ยอดฝีมือสบตากัน บางครั้งไม่จำเป็นต้องลงมือด้วยซ้ำ ก็สามรถรู้พลังของกันและกันได้
เดิมจูเก่ออิ่นหลิงคิดว่าถังจิ่วเชียนไม่ค่อยมีอะไรมากไปกว่านั้น
เนื่องจาก ถังจิ่วเชียนเป็นเพียงแค่ทาสรับใช้ของถังเลี่ยนซามแซ่คนนี้เท่านั้น
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า
ดูเหมือนจะไม่ใช่อย่างนั้น
สิ่งสำคัญที่สุดคือ เมื่อครู่ขณะที่ถังเลี่ยนสั่งการถังจิ่วเชียนอยู่นั้น กลับพูดถึงเย่อู๋เทียน
อิ่นโม่โฉวเป็นศิษย์น้องหญิงของจูเก่ออิ่นหลิง แน่นอนว่าก็เคยแนะนำเย่อู๋เทียนให้กับจูเก่ออิ่นหลิงแล้ว
อิ่นโม่โฉวพูดวิจารณ์เกียวกับเย่อู๋เทียนให้กับจูเก่ออิ่นหลิงได้อย่างตรงจุด
“เย่อู๋เทียนคนนี้ เชี่ยวชาญวิชาทางการแพทย์อย่างมาก!”
จูเก่ออิ่นหลิงเกิดสงสัยว่า
โรคเก่าบนร่างกายของถังจิ่วเชียน เป็นไปได้สูงที่ถูกเย่อู๋เทียนรักษาให้หายขาด เหมือนอย่างที่ถังเลี่ยนพูดไปเมื่อสักครู่
ห้าปีก่อน จูเก่ออิ่นหลิงและถังจิ่วเชียนเคยต่อสู้กันครั้งหนึ่ง
ในตอนนั้น จูเก่ออิ่นหลิงชนะได้อย่างหวุดหวิด
ตอนนี้ถ้าร่างกายของถังจิ่วเชียนไม่มีโรคเก่าหลงเหลืออยู่จริง……
ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี
เอาเขามาอุ่นเครื่องก่อน จากนั้นค่อยเอาชนะถังเลี่ยนในที่สาธารณะชน
เช่นนั้น งานประมูลต่อจากนี้ ก็ไม่มีใครกล้ามาแย่งชิงยาล้างไขกระดูกกับจูเก่ออิ่นหลิงอีก!
เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว สีหน้าของจูเก่ออิ่นหลิงก็เคร่งขรึมเล็กน้อย และความทะนงบนร่างก็พรวดพราดเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นถีบไปยังทรวงอกของถังจิ่วเชียนด้วยฝ่าเท้าเดียว!
แต่สิ่งที่ทำจูเก่ออิ่นหลิงคิดไม่ถึงก็คือ……
ขณะที่เท้าของเขาถีบออกในชั่วพริบตา ถังจิ่วเชียนไม่แม้แต่จะขยับแม้แต่น้อย
โดยยืนอยู่ตรงนั้น ทำเพียงแค่ยกหมัดขึ้นมา แล้วฟาดไปยังกลางฝ่าเท้าของเขา!
บุ้ม！
หมัดและเท้าปะทะกัน！
จูเก่ออิ่นหลิงต้องถอยหลังไปสามก้าวทันที ถึงจะทำให้ร่างกายยืนหยัดได้อย่างมั่นคง
ส่วนถังจิ่วเชียนนั้น……
ไม่ได้ถอยแม้เพียงครึ่งก้าว！
จากนั้นไม่รอให้ทุกคนตกตะลึง!
ทันใดนั้นถังจิ่วเชียนก็ก้าวไปข้างหน้าในระยะกระชั้นชิด แล้วมาอยู่ข้างหน้าของจูเก่ออิ่นหลิงราวกับไล่ลมเพื่อตามพระจันทร์อย่างไรอย่างนั้น
หมัดหนักราวพายุฟ้าคะนอง!
ชกเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่นไปบนหน้าอกของจูเก่ออิ่นหลิง!
บุ้ม!
หมัดเดียวพุ่งเข้าใส่บนหน้าอกของจูเก่ออิ่นหลิงโดยไม่ลังเล
คราวนี้ จูเก่ออิ่นหลิงไม่แม้แต่จะได้ถอย แต่กลับบินถอยหลังออกไปโดยตรง!
ร่วงลงในตำแหน่งที่ห่างออกไปสิบกว่าเมตร!
ในที่เกิดเเหตุ เงียบกริบแม้เข็มร่วงหล่นก็ได้ยินเสียง!
คุณชายจูเก่ออิ่นหลิงกำลังสำคัญของเขาเซวียนอู่ ที่ได้รับการยอมรับจากวัยหนุ่มสาวว่าเป็นยอดฝีมือแห่งเขาเซวียนอู่
ได้แค่นี้น่ะหรือ……
ถูกทาสคนเดียวของถังเลี่ยนซัดลอยขึ้นแบบนี้หรอกหรือ?
หลังจากที่จูเก่ออิ่นหลิงตกลงบนพื้นอย่างหนัก สายตาที่มองไปยังถังจิ่วเชียน เต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ!
ถังจิ่วเชียนกลับไม่เอาจูเก่ออิ่นหลิงมาอยู่ในสายตาอีกต่อไป แต่เดินไปตรงกลางห้องโถงใหญ่ และหยุดปลายเท้าอยู่ข้างๆ ของเต่ายักษ์ทองคำตัวนั้น
ชกเต็มแรงในหมัดเดียว!
บูม!
มีเสียงกระทบกันระหว่างเหล็กและทอง แล้วหัวของเตายักษ์ทองคำ ก็ถูกทุบแตกละเอียดเป็นชิ้นดังสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่ว!
การเคลื่อนไหวที่ตื่นตระหนก เหมือนดั่งค้อนยักษ์ตีระฆังใหญ่ เสียงดังก้องไปทั่วทุกมุมของห้องโถงใหญ่
ถังจิ่วเชียนเก็บกำหมัดกลับ และมองทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ไปรอบๆ อย่างเยือกเย็น โดยพูดขึ้นทีละคำว่า:”วันนี้ ใครก็ตามที่กล้าเสนอราคาแข่งกับถังเลี่ยนเจ้านายของฉัน สำหรับสินค้าทั้งหมดในงานประมูลชุนชิล จะต้องตาย!”
ที่หน้างาน เงียบกริบเป็นป่าช้า
จูเก่ออิ่นหลิงจะลุกขึ้นก็ยากลำบากอยู่แล้ว ในปากกลับอ้วกออกเป็นเลือดไม่หยุดอีก
เห็นได้ชัดว่าได้รับบาดเจ็บภายในอย่างรุนแรง
ทันทีหลังจากนั้น ถังจิ่วเชียนก็หันหลังกลับไปอยู่ด้านหลังของถังเลี่ยน และยังคงยืนที่นั่นอย่างเงียบๆ ……
ราวกับว่าไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นทั้งสิ้น!
นานมาก กว่ายอดฝีมือหลายคนที่หน้างาน จะเอาเรื่องนี้กลับมาวิพากษ์วิจารณืกันอีกครั้ง
“ถังจิ่วเชียน ฝ่าด่านสี่พรมแดนไปแล้วจริงๆ!”
“น่ากลัวเกินไปแล้ว!”
“เขาเป็นแค่ทาสรับใช้คนหนึ่งของถังเลี่ยน ก็น่ากลัวถึงเพียงนี้ เช่นนั้นถังเลี่ยนก็……”
“อย่ากระวนกระวายใจไป ถังจิ่วเชียนคือถังจิ่วเชียน และถังเลี่ยนคือถังเลี่ยน!”
“เหตุผลที่ถังจิ่วเชียนดุร้ายถึงเพียงนี้ น่าจะเกี่ยวข้องกับเย่อู๋เทียนที่ถังเลี่ยนพูดถึงเมื่อครู่คนนั้นก็ได้!”
“เย่อู๋เทียนคือใคร? ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย!”
“เจ้ายมบาลชิงตี้แห่งกรมทหารประเทศหลง!”
“ที่แท้เป็นเพียงสมุนอินทรืย์ตัวหนึ่ง ไม่ต้องเป็นกังวลไป!”
“พูดจาระวังปากหน่อย ถ้าไม่มีความสามารถอะไรจริง แล้วทำไมถึงสามารถรักษาโรคเก่าบนร่างกายของถังจิ่วเชียนให้หายได้เล่า?
“เชี่ยวชาญทางการแพทย์ ไม่ได้หมายความว่าจะเชียวชาญการต่อสู้!”
“ใช่ วิชาการแพทย์เก่งแค่ไหน แล้วจะทำอะไรได้ อย่างไรเสียก็เป็นแค่หมอหน้าเหม็นคนหนึ่ง!”
“เมื่อเทียบกับนักบู๊อย่างเรา หมอที่รักษาโรคช่วยชีวิตคน เป็นได้แค่ทาสรับใช้ของพวกเรา!”
ในขณะที่ทุกคนทยอยกันวิพากษ์วิจาณ์อยู่นั้น อิ่นโม่โฉวก็ได้พยุงจูเก่ออิ่นหลิงไปไว้อีกด้านหนึ่งแล้ว
“ศิษย์พี่ใหญ่ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?”
จูเก่ออิ่นหลิงพยายามปรับลมปราณภายในของตัวเอง แล้วตอบด้วยเสียงทุ้ม
“ไม่เป็นไร ศิษย์น้อง ตอนนี้เธอรีบติดต่อกับเย่อู๋เทียนทันที ฉันได้รับบาดเจ็ยสาหัส ให้เขามาช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของฉัน หากรักษาจนหายดีได้ ฉันจะขอบคุณอย่างงามแน่อน!”
อิ่นโม่โฉวรู้สึกลำบากใจ
“ฉัน……ไม่มีช่องทางการติดต่อของเขาค่ะ”
จูเก่ออิ่นหลิงแนะนำด้วยใบหน้าที่ไม่ชอบใจ
“อย่างนั้นก็ติดต่อผิงปู๋จิ้ว ตระกูลอิ่นของพวกเธอ มีความเกี่ยวดองกับผิงปู๋จิ้วอยู่ไม่ใช่หรือ ให้เขามาที่เจียงหนานทันที!”
อิ่นโม่โฉวรีบตอบทีนที
“ค่ะ ฉัน…..จะติดต่อเดี๋ยวนี้!”
ในเวลานี้ เย่อู๋เทียนได้นั่งลงแล้ว แต่ตำแหน่งที่นั่งนั้น เป็นเพียงมุมหนึ่งในห้องโถงใหญ่รับแขกเท่านั้น
หยางเฟยเฮ่อที่นั่งอยู่ข้างกายเขา ในชีวิตนี้เคยเห็นความเอิกเกริกที่พึ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่เสียที่ไหน?
เธอมองไปยังเต่าทองคำยักษ์รูปนั้นที่ถูกถังจิ่วเชียนทุบจนหัวแตกละเอียดด้วยความตกตะลึง และสูดลมหายใจเยือกเย็นเข้าไปหนึ่งที แล้วพูดกับเย่อู่เทียนที่อยู่ข้างๆ ว่า：”พวกเขาล้วนกำลังพูดถึงคุณอยู่ และก็พูดจาไร้มารยาทกับคุณด้วย ทำไมคุณถึงนิ่งเฉยได้?”
เย่อู๋เทียนพูดอย่างใจเย็นว่า:”ปล่อยให้พวกมันได้ใจไปก่อน”
หยางเฟยเอ๋อพูดกึกอัก แต่ก็หยุดไป
เย่อู๋เทียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงถามหยางเฟยเอ๋อขึ้นมาคำหนึ่งอย่างสนุกปากว่า:”อยากเห็นคนพวกนี้ฆ่ากันเองไหม?”
หยางเฟยเอ๋อทำหน้างวยงง
ทันใดนั้นก็มียาล้างไขกระดูก ปรากฏอยู่ในมือของเย่อู๋เทียน
หลังจากนั้น ก็ไม่เห็นว่าเขามีท่าทีจะทำอะไรที่เลยเถิด เพียงแค่กระดีดนิ้วเท่านั้น
หวูด!
ยาล้างไขกระดูกราวกับมุกดำขนาดใหญ่ พุ่งไปที่ศิลาจารึกทองคำใหญ่ที่อยู่ตรงกลางห้องโถงทันที
บูม!
และแล้วยาล้างไขกระดูกก็ถูกเย่อู๋เทียนยิงพุ่งเข้าไปส่วนบนของศิลาจารึกทองคำขนาดใหญ่
ของคำว่า”ชินชิล”สองคำนี้!
จนทำให้เกิดจุดดำเล็กกระจิดริดเกินมา!
แต่ความประจวบเหมาะเจาะของจุดดำเล็กกระจิดนี้ กลับทำให้ศิลาจารึกทองคำ เกิดภาพปรากฏการณ์ที่ไม่น่าเชื่อขึ้นทั้งแผ่น
ศิลาจารึกทองคำขนาดใหญ่ แตกร้าวราวกับใยแมงมุม
ทุกคนที่อยู่ตรงนั้น ไม่มีใครสังเกตุเห็นว่าทั้งหมดนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร
พอทุกคนกลับมามีสติ……
ลูกตานั้นเปิดกว้างด้วยความตะลึง โดยไม่มีข้อยกเว้น
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นอย่างนั้นหรือ?”
“เฮ้ย!รีบดูเร็ว แผ่นจารึกชุนชิล แตกออกแล้ว!”
“แล้วจุดดำที่ปรากฏอยู่ข้างบนนั่น คืออะไร?”
และมีคนวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว
ตกใจจนหน้าถอดสี
“ยาล้างไขกระดูกนี่!ใช่ยาล้างไขกระดูกจริงๆ ด้วย!”
ในเวลาอันสั้น
ทุกคนที่อยู่ในห้องโถงรับแขกก็แห่เบียดเสียดกรูกันเข้าไป
ไม่เว้นแม้แต่ถังเลี่ยน
ถังเลี่ยนผู้ที่อยู่หน้าศิลาจารึก ดูเหมือนตัวเล็กมาก มองยาล้างไขกระดูกที่ฝังอยู่ในแผ่นศิลาจารึกด้วยความตกใจสักพักใหญ่ และใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย
แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูดอะไร ก็มีคนร้องตะโกนขึ้นมาว่า
“ต้องเป็นท่านอาวุโสคนใดคนหนึ่งแห่งหลังเขาเอ๋อเหมยมาปรากฏตัวที่นี่แน่ แต่เขาเอายาล้างไขกระกูกยิงเข้าศิลาจารึกชุนชิลนั้น มีจุดประสงค์อะไรอย่างนั้นหรือ?”
“หรือว่าจะให้พวกเราสู้กันที่นี่สักตั้ง เพื่อแบ่งแพ้ชนะอย่างนั้นหรือ?”
“ต้องเป็นแบบนี้แน่นอน!ผู้อาวุโสคนนั้น ต้องอยากใช้วิธีแบบนี้ เพื่อทดสอบความแข็งแรงของพวกเราอย่างแน่นอน!”
เมื่อได้เสียงอุทานเหล่านี้ ถังเลี่ยนก็ขมวดคิ้วขึ้นและแอบคิดในใจว่า”อย่าบอกนะว่า การประลองรับสมัครลูกศิษย์ของหลังเขาเอ๋อเหมย ได้เริ่มขึ้นวันนี้แล้วงั้นหรือ?”
เมื่อคิดเช่นนี้แล้ว ถังเลี่ยนแล้วได้มองไปบริเวณรอบๆ จากนั้นโคงคำนับไปกลางอากาศ แล้วถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สุภาพ
“ขอบังอาจถามอาวุโสท่านนี้ มีนามว่าอย่างไร?”
“สามารถแสดงตัวมาเจอกันได้หรือไม่?”
เย่อู๋เทียนที่อยู่ในมุมด้านในเมื่อได้ยินคำพูดนี้ พูดตอบกลับด้วยการดัดเสียง
“ถังเลี่ยนใช่หรือไม่? ฉันคิดว่า นายก็ใช้ได้ทีเดียว เอาชนะทุกคนที่อยู่ที่นี่ให้ได้ แล้วฉันจะจำไว้ว่านายเป็นลูกศิษย์ของฉันแล้ว!”