จอมนักรบอหังการ - บทที่ 168 รอยยิ้มของพระยามัจจุราชปรากฏขึ้นอีกครั้ง！
จอมนักรบอหังการ บทที่ 168 รอยยิ้มของพระยามัจจุราชปรากฏขึ้นอีกครั้ง！
เมื่อชายชราผทหงอกกล่าวจบ ชายชุดดำจำนวนมาก ก็ถอยห่างจากเย่อู๋เทียนทันที
ความเร็วน่าทึ่งมาก!
ทำให้ผู้กล้านับร้อยคนที่อยู่ในงาน พากันถอนหายใจ
ไม่เพียงแต่ตกใจกับความเร็วของชายชุดดำเหล่านั้น ยังตกตะลึงกับท่าทีของชายชราผมหงอกที่มีต่อเย่อู๋เทียนด้วย
จนถึงตอนนี้ ชายชราชุดดำยังคงไม่ได้ลงมือแต่อย่างใด
ถึงจะถูกเย่อู๋เทียนด่าว่าเป็นหมาแก่ เขาก็ยังคงอดกลั้นไว้
ผู้คนอดที่จะคาดเดากันไม่ได้ ชายชราผมหงอกคนนี้ เห็นได้ชัดว่ากำลังซ่อนอำนาจเอาไว้ และอิทธิพลของเขา ตกลงมันแข็งแกร่งขนาดไหน?
รวมถึงเย่อู๋เทียนด้วย เขาสงสาร เกี่ยวกับอิทธิพลอำนาจของชายชราผมหงอกคนนี้เล็กน้อย
นอกจากนี้แล้ว เขาอดไม่ได้ที่จะรักษาท่าทีของตัวเองไว้ เพื่อรอดูชายชุดดำที่รายล้อมรอบตัวอยู่
ภายใต้สถานการณ์นี้……
ในใจของเย่อู๋เทียน มีความรู้สึก มีม่านเขาบดบัง หลังภูเขาเอ๋อเหมยเอาไว้อีกชั้นหนึ่ง！
เย่อู๋เทียนพินิจวิเคราะห์ชายชราผมหงอกอีกครั้ง โดยสรุปได้ว่า หากจะทำให้คนตรงหน้าแพ้ จะต้องใช้พลังอย่างน้อย 30%
สำหรับชายชุดดำที่รายล้อมอยู่ มีอยู่2-3คน ที่รัศมีของพวกเขา สามารถทำให้ทั้งสี่แดนคงที่ไว้ได้!
ท่ามกลางฝูงชน ยังมีผู้แข็งแกร่งทั้งสี่แดนอยู่ด้วย……
แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังข่มแดนไว้ ให้ความรู้สึก ราวกับจุดสุดยอดของทั้งสามแดน！
เย่อู๋เทียนหัวเราะในใจอย่างเย้ยหยัน
ราวกับจุดสุดยอดของทั้งสามแดน……
ยิ่งอยู่ยิ่งน้าสนใจขึ้นเรื่อยๆ
ช่างเถอะ!
ในเมื่อมาแล้ว หาโอกาสสู้กับคนกลุ่มนี้ดีกว่า
สำรวจลองเชิงของพวกเขาดูสักหน่อย！
แต่เมื่อคิดถึงตรงนี้ ในใจของเย่อู๋เทียนก็เกิดความกังวลขึ้นมาเล็กน้อย
ถ้าหากสู้กับคนอื่นที่นี่ขึ้นมาจริงๆ ตนต้องไม่มีปัญหาอะไรแน่ แต่หยางเฟยเอ๋อร์ที่มากับตนเองล่ะจะทำยังไง?
เมื่อคิดอย่างนี้ได้ เย่อู๋เทียนก็เปลี่ยนใจ และแอบตัดสินใจ
แก่นเหรียญม่วงที่อยู่ในมือของเขา สำหรับผู้กล้ามากมายที่อยู่ตรงนี้แล้ว มันเหมือนกับแรงดึงดูดมหาศาล
นอกจากนี้แล้ว ยาชำระล้างที่เขามองว่าเป็นอาหารธรรมดามานาน ดูเหมือนจะมีค่ามากในสายตาของคนเหล่านี้!
ทำไม่ใช้ประโยชน์จากมันล่ะ
โดยเฉพาะแก่นเหรียญม่วงเหรียญนี้
ของสิ่งนี้ ตัวเองมีเยอะมาก ลำพังแค่ที่นำมาวันนี้ ก็ปาเข้าไปนับสิบเหรียญแล้ว
หากนำออกมาจริงๆ จะเกิดอะไรขึ้นกันนะ?
ในขณะที่เย่อู๋เทียนคิดแบบนั้น รวมถึงชายชราผมหงอก ยังมีชายชุดดำยี่สิบกว่าคน กระทั่งผู้กล้าที่อยู่ในเหตุการณ์ส่วนใหญ่ ล้วนจ้องมองไปที่แก่นเหรียญม่วงที่อยู่ในมือของเย่อู๋เทียน
ความโลภส่องประกาย อยู่ในดวงตาส่วนลึกของพวกเขา
สำหรับถังเลี่ยนที่ถูกเย่อู๋เทียนทุ่มกับพื้นจนลุกขึ้นไม่ไหว ก็จ้องไปที่แก่นเหรียญม่วงที่อยู่ในมือของเย่อู๋เทียนเช่นกัน
สิ่งที่ควรพูดถึงคือ ถึงแม้ว่าถังเลี่ยนจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่จากสายตาของเขาแล้ว ราวกับเขาไม่ได้เก็บมาใส่ใจอะไรมากนักในทางกลับกันรูม่านตาที่ลึกและมืดเหล่านั้น ฉายแสงที่คนไม่สังเกตเห็นออกมา
ในเวลานี้เอง เย่อู๋เทียนหันกลับไปมองถังเลี่ยน แล้วพูดด้วยความสนใจว่า “พบเจอกับผู้แข็งแกร่งแล้วล่ะสิ?”
สีหน้าของถังเลี่ยนเปลี่ยนไปในทันที เขาแสร้งทำเป็นกระอักเลือด
เย่อู๋เทียนอย่างเย้ยหยัน ไม่ใส่ใจถังเลี่ยนอีกต่อไป เขาเดินไปที่ประตูของงานประมูลด้วยความมั่นใจ แล้วหันหลังพูดกับชายชราผมหงอกว่า “ในเมื่อมาแล้ว ผมก็จะขาไปดูด้านใน ดูสิว่าหลังภูเขาเอ๋อเหมยของพวกคุณ จะควรค่าแก่การให้ทุกคนนำของมีค่ามาประมูลหรือไม่！”
เมื่อชายชราผมหงอกได้ยินดังนั้น สีหน้าเย้ยหยันก็เพิ่มขึ้นมาอีก
เขาแอบหัวเราะในใจ
ไม่ว่าไอ้หมอนี้จะมาจากไหน วันนี้ เขาจะต้องตายอยู่ที่นี่!
หลังภูเขาเอ๋อเหมย ไม่ใช่หลังภูเขาเอ๋อเหมยเดิมอีกต่อไปแล้ว！
คนอื่นๆที่อยู่ในงาน
มองไปที่เย่อู๋เทียนเป็นสายตาเดียว เต็มไปด้วยความเข้าใจ ล้วนกำลังคาดเดาต่างๆนานา ว่าเขาเป็นใคร
หยางเฟยเอ๋อร์รีบตามฝีเท้าของเย่อู๋เทียนไป
ถังจิ่วเชียนในเวลานี้เอง ยืนตะลึงอยู่กับที่นานมาก แล้วค่อยเดินไปทางถังเลี่ยน
ถ้งจิ่วเชียนพูดอย่างเป็นห่วงว่า“คุณ……เป็นไรใช่ไหม?”
เย่อู๋เทียนสาวเท้าเดินเข้าไปในโถงงานประมูล จู่ๆถังเลี่ยนก็กระอักเลือดออกมากองกับพื้น หลังจากนั้นก็ลุกขึ้นจากพื้น ท่ามกลางสายตาของทุกคน
สภาพแบบนั้น เหมือนคนที่โดนทำร้ายบาดเจ็บสาหัสที่ไหนล่ะ？
คนที่เห็นเหตุการณ์ ต่างพากันเบิกตากว้าง
ถังเลี่ยนผู้นี้ ทำไมถึงทนมือทนตีขนาดนี้？
หลังจากชายผู้ที่มีพลังอย่างน้อยแดนสี่ต่อยเข้าให้ จะยืนขึ้นมาได้แบบนี้เลยหรอ？
ถังเลี่ยนมองดูถังจิ่วเชียนที่อยู่ข้างๆ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดเผยรอยยิ้มบิดเบี้ยวออกมา แล้วตอบกลับไปหนึ่งประโยคว่า“แกคิดว่า ฉันเป็นอะไรไหม？”
ถังจิ่วเชียนถึงกับพูดอะไรไม่ออก！
ถังเลี่ยนยกมือขึ้นปาดเลือดตรงมุมปาก แล้วพูดพึมพำว่า“ยาชำระล้างของไอ้หมอนี่ เป็นของชั้นยอดจริงๆ ฉันกินไปแค่เม็ดเดียว ก็รู้สึกมีพลังเพิ่มขึ้น！”
ถังจิ่วเชียนยิ้มอย่างขมขื่น
ไม่รู้เช่นกันว่า หากถังเลี่ยนรู้ว่ายาชำระล้างนั่นมาจากเย่อู๋เทียน เขาจะคิดอย่างไร
ถังจิ่วเชียนมองไปที่ถังเลี่ยนตาไม่กะพริบ
เขาตกอยู่ในสภาวะลำบากใจ
เขาควรจะบอกถังเลี่ยนอย่างไรดี คนผู้นั้นก็คือเย่อู๋เทียน？
ในเวลานี้เอง ชายชราผมหงอกผู้นั้น ก็เดินมาทางถังเลี่ยน แล้วถามอย่างสนอกสนใจว่า“เป็นเพราะยาชำระล้างที่ทำให้นาย ฟื้นเร็วหรือเป็นเพราะร่างกายของนายเอง？”
ถังเลี่ยนตอบกลับ “แน่นอนว่าเป็นเพราะร่างกายของผมเอง”
ชายชราผมหงอกหัวเราะแล้วพยักหน้า พลางกล่าวว่า“สมกับที่เป็นคนของหลังภูเขาเอ๋อเหมยจริงๆ น่าสนใจมาก”
ถังเลี่ยนถามว่า“ท่านผู้อาวุโสครับ กระผมควรเรียกท่านว่าอะไร？”
ชายชราผมหงอกกล่าว“เรียกฉันว่าผู้อาวุโสหัวก็พอ ชื่อ ไม่สำคัญหรอก”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ชายชราผมหงอกก็พูดเสริมอีกหนึ่งประโยคว่า “ช่วงนี้ ชื่อของนายโผล่มาให้ฉันได้ยินอยู่ตลอด ตอนนี้ดูเหมือนว่านายจะมีดีกว่าบรรดาคนแก่ในตระกูลถังของพวกนาย”
ถังเลี่ยนชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วถามขึ้นมาอีกว่า“ขออนุญาตสอบถามผู้อาวุโสได้ไหมครับว่า สามารถเปิดเผยได้หรือว่าในงานประมูล มียาชำระล้างกี่เม็ด？”
ชายชราหัวเราะเสียงหึๆ“กี่เม็ดงั้นหรอ？นายไม่เห็นหลังภูเขาเอ๋อเหมยอยู่ในสายตาเลยสินะ ถึงยาชำระล้างจะดี แต่หลังภูเขาเอ๋อเหมยของฉันตอนนี้ไม่ได้ขาดของสิ่งนี้เลย แค่ส่วนแบ่งประจำปีของฉัน ก็ปาเข้าไปสามเม็ดแล้ว！”
ถังเลี่ยนเผยสีหน้าแปลกใจ
ชายชราผมหงอกกล่าวอีกว่า“วันนี้ นอกจากยาชำระล้าง ที่กำลังแก่งแย่งกันอยู่แล้ว ถ้านายมีเงินมากพอ ก็ซื้อได้ ตราบใดที่นายมีวัตถุดิบของยาชำระล้าง นายอยากได้เท่าไรก็ย่อมได้”
ถังเลี่ยนตื่นเต้นจนพูดอะไรไม่ออก
ใบสั่งยาของยาชำระล้าง อยู่ในการประมูลหรือไม่？
ไม่เพียงแต่ถังเลี่ยนที่ได้ยินมัน ผู้กล้าที่ยังไม่ได้เข้ามาในงานประมูล ต่างกำลังฟังเรื่องนี้เช่นกัน
ทันใดนั้น ก็มีเสียงอุทานดังขึ้น
แต่เมื่อเสียงอุทานเงียบลง ชายชราผมหงอกก็พูดขึ้นช้าๆว่า“วันนี้ ถ้าใครสามารถฆ่าคนผู้นี้ได้ หลังภูเขาเอ๋อเหมยของฉัน จะมอบรางวัลเป็นยาชำระล้างให้หนึ่งร้อยเม็ด คนที่เข้าร่วม จะได้รับคนละสามเม็ด！”
เย่อู๋เทียนที่เข้าไปในโถงของงานประมูลแล้วเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ไม่เพียงแต่เขาไม่มีร่องรอยของความกังวลบนใบหน้า แต่ยังมีรอยยิ้มเสน่ห์ปรากฏขึ้นมา
นี่ไง รอยยิ้มของพญามัจจุราช！