จอมนักรบอหังการ - บทที่ 178 เจี่ยนโล่จู๋！ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย！
จอมนักรบอหังการ บทที่ 178 เจี่ยนโล่จู๋！ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย！
เจี่ยนโล่จู๋จ้องไปที่เย่อู๋เทียน แทบอยากจะถลกหนังกลืนกินเขาเข้าไปทั้งตัว
รังแกคนอื่นขนาดนี้เชียวหรอ？
แบบนี้ก็ได้หรอ？
สูดหายใจเข้าลึกๆ……
เจี่ยนโล่จู๋กระโดดจากคานลงพื้น
สำหรับชายชุดดำที่พาเธอมาที่นี่ ตอนนี้ยืนอยู่ห่างจากเย่อู๋เทียนประมาณยี่สิบเมตร
ไม่กล้าขยับแม้แต่น้อย
ทั่งหมดกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูอยู่！
เย่อู๋เทียนมองไปที่เจี่ยนโล่จู๋ แล้วหันไปมองโล่หวาง จากนั้นก็พูดกับโล่หวาง“เธอกับเจี่ยนโล่จู๋คนนี้ เกี่ยวข้องอะไรกัน？”
โล่หวางลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า“ตอนที่พ่อของฉันยังวัยรุ่นได้ไปไข่ทิ้งไว้ข้างนอกค่ะ！”
เจี่ยนโล่จู๋พูดด้วยความเกลียดชัง“เธอน่ะสิเป็นเด็กที่โล่ซวนหยวนไข่ทิ้งไว้ข้างนอก！”
เย่อู๋เทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย
จนถึงตอนนี้เจี่ยนโล่จู๋ยังไม่รู้ว่าโล่หวางเกี่ยวข้องอะไรกับโล่หวาง พอเห็นสีหน้าของเย่อู๋เทียนไม่ค่อยดี จึงอ้าปากพะงาบๆ ในที่สุดก็หยุดต่อล้อต่อเถียงกับโล่หวาง
หลังจากนั้น เจี่ยนโล่จู๋ก็ชำเลืองมองหัวเฉียนคุนซึ่งล้มอยู่ที่พื้นทั้งที่ไม่รู้ว่ายังมีชีวิตหรือตายไปแล้ว เธอลนลานไปชั่วขณะไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป
จะทำตามแผนการของหัวเฉียนคุนที่วางไว้ก่อนหน้านั้น หรือคุยเจรจาสงบศึกกับไอ้สารเลวตรงหน้า หรือจวะทำตามแผนสำรองของหัวเฉียนคุน หลอกล่อไอ้สารเลวนี่เข้าไปในห้องเก็บสมบัติ ให้เขาถูกฝังอยู่ในกับดักหินหนืดที่ฮั่วเฉียนคุนสร้างไว้เมื่อนานมาแล้ว？
ในขณะที่เจี่ยนโล่จู๋กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เย่อู๋เทียนก็หันไปถามเธอว่า“หัวเฉียนคุนบอกว่า มีเรื่องจะคุยกับผมงั้นหรอ คุณรู้ไหม ว่าเรื่องอะไร？”
เจี่ยนโล่จู๋ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงชี้ไปที่หัวเฉียนคุนแล้วพูดว่า“บนตัวเขามีแก่นเหรียญม่วงของปลอมอยู่บางส่วน……เราคิดอยากจะใช้ประโยชน์จากแก่นเหรียญม่วงของปลอม ไปแลกกับของที่อยู่บนตัวของคนพวกนั้นที่อยู่ข้างนอก หลังจากที่สำเร็จแล้ว เราแบ่งกันคนละครึ่ง！”
สีหน้าของเย่อู๋เทียนแปลกไป แล้วถามว่า“นี่เป็นความคิดของใคร？”
เจี่ยนโล่จู๋ครุ่นคิด แล้วกล่าวว่า“แน่นอนว่าเป็นความคิดของฉัน หัวเฉียนคุนมีสมองที่ไหนกัน！”
เย่อู๋เทียนพูดอย่างดูถูก“เธอนี่มันเอาดีเข้าตัวเก่งจริงๆ！”
เจี่ยนโล่จู๋ชะงักไปครู่หนึ่ง
เย่อู๋เทียนหรี่ตาพูดว่า“แผนการก็ดีอยู่หรอก แต่ว่า ก่อนหน้านี้คุณประกาศกร้าวว่าจะร่วมมือกับคนที่อยู่ด้านนอกมาฆ่าผม ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ผมจะร่วมมือกับคุณได้ยังไง”
เจี่ยนโล่จู๋กัดฟันกรอด“คุณจะเอายังไง？”
เย่อู๋เทียนชะงักไป แล้วสั่งการกับโล่หวางที่อยู่ข้างๆ“ในตัวของหัวเฉียนคุนน่าจะยังมียาชำระล้างอยู่บ้าง ไปค้นดู”
สีหน้าของโล่หวางงุนงง ไม่เข้าใจว่าทำไมเย่อู๋เทียนถึงให้ทำเช่นนี้ แต่สุดท้ายก็ทำตามคำสั่งของเย่อู๋เทียน ค้นถุงใบเล็กๆออกมาจากตัวของหัวเฉียนคุน ด้านในมีของบางอย่าง นั่นก็คือยาสีสุ่ย
หลังจากที่เย่อู๋เทียนรับมา เขาก็หยิบออกมาเม็ดหนึ่ง แล้วพูดกับเจี่ยนโล่จู๋ว่า “กินซะ”
เจี่ยนโล่จู๋เริ่มร้อนใจ
เย่อู๋เทียนพูดอย่างหยอกล้อว่า“ก่อนหน้านี้หัวเฉียนคุนเคยพูดว่า ยาสีสุ่ยของเขา ดีกว่ายาสีสุ่ยของผม เด็กดี กินซะนะ ฉันไม่ได้คิดร้ายกับเธอสักหน่อย！”
เจี่ยนโล่จู๋ยิ่งร้อนรนมากขึ้น เธออดที่จะพูดขึ้นมาไม่ได้ว่า“ยาชำระล้างของหัวเฉียนคุน มีพิษ！”
เย่อู๋เทียนหัวเราะ“ดังนั้นผมถึงให้คุณกินไง วางใจเถอะ ถึงแม้ยาจะมีพิษ แต่ผมสามารถแก้พิษได้ คุณกินลงไปก่อน หลังจากนั้น เราค่อยคุยเจรจาตกลงกัน……หรือ จะให้ผมป้อนคุณ？”
เจี่ยนโล่จู๋กัดฟัน จากนั้นก็หยิบยาชำระล้างจากมือของเย่อู๋เทียนมา แล้วกลืนลงท้องไป
โล่หวางอดที่จะถามขึ้นมาไม่ได้ว่า“ยาชำระล้างของหัวเฉียนคุน ทำไมถึงได้มีพิษคะ？”
เย่อู๋เทียนกล่าว“หลักการเดียวกับยาต้องห้ามของวิหารจอมเทพนั่นแหละ หลังจากที่กินไปแล้ว หากภายในสามเดือนไม่ได้รับการถอนพิษ ก็จะถูกแว้งกัด ถึงเวลานั้น จะรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น！”
โล่หวางอ้าปากตาค้าง
เจี่ยนโล่จู๋จ้องมองไปที่เย่อู๋เทียน แล้วพูดขึ้นมาว่า“คิดไม่ถึงว่า แม้แต่เจ้าสิ่งนี้คุณก็ดูออก？ตกลงคุณเป็นทเพมาจากสำนักไหนเนี่ย”
เย่อู๋เทียนหัวเราะ แล้วฟื้นคืนใบหน้าที่แท้จริง
เจี่ยนโล่จู๋เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเย่อู๋เทียน ก็ถึงกับตกตะลึง“ตกลงคุณเป็นใครกันแน่เนี่ย？”
เย่อู๋เทียนพูดอย่างยิ้มๆ“ผมคือ เย่อู๋เทียน”
เมื่อพูดจบ เจี่ยนโล่จู๋ก็ราวกับถูกสายฟ้าฟาด เธอพูดอย่างหน้าถอดสี“เป็นไปไม่ได้！คุณจะเป็นเย่อู๋เทียนได้ยังไง？เย่อู๋เทียนเป็นแค่……”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เจี่ยนโล่จู๋ก็เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ จู่ๆเธอก็มองไปที่โล่หวาง แล้วตระหนักได้ทันที“หรือว่า！หรือว่าที่คุณออกหน้าแทนเด็กบ้าคนนี้ได้！ที่แท้พวกคุณ……ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง！เป็นแบบนี้！”
เย่อู๋เทียนมองไปที่เจี่ยนโล่จู๋อย่างเย้ยหยัน แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า“คุณกำลังว่าใครว่าเป็นเด็กบ้า？”
เจี่ยนโล่จู๋ถึงกับพูดอะไรไม่ออก
มองไปที่สายตาของเย่อู๋เทียน ที่เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
ชายชุดดำที่อยู่ในเหตุการณ์ ตกตะลึงเช่นเดียวกัน คิดไม่ถึงว่า แขกที่ไม่ได้รับเชิญคนนี้ จะเป็นเย่อู๋เทียน พญายมในตำนานที่มีชื่อเสียงแพร่กระจายในโลกภายนอก！
คน“ด้านล่างเขา” ที่มีพลังอันน่าสะพรึงกลัว ！
เขาทำได้อย่างไรกัน？
เย่อู๋เทียนเหลือบมองชายชุดดำทั้งสามคน ที่อ้าปากตาค้างด้วยความตกใจ จู่ๆเขาก็สะบัดข้อมือ โยนยาชำระล้างที่มีพิษทั้งสามเม็ด เข้าไปในปากของพวกเขา
ชายชุดดำทั้งสามคน ได้กลืนยาชำระล้างที่มีพิษกลืนลงท้องทันที
เจี่ยนโล่จู๋ที่เห็นแบบนั้น ก็ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก
ชายชุดดำสามคนที่เธอพามาด้วย ล้วนเป็นนักสู้ที่หลังภูเขาเอ๋อเหมยบ่มเพาะมาอย่างตั้งใจ มาวันนี้ กลับถูกเย่อู๋เทียนที่อยู่ไกลกันเกือบยี่สิบเมตร ดีดยาพิษเข้าปากอย่างง่ายดาย？
ความสามารถของเย่อู๋เทียน……
มันน่าสะพรึงกลัวขนาดไหน？
เวลานี้เอง สายตาของเย่อู๋เทียนก็ไปตกอยู่ที่ใบหน้าของเจี่ยนโล่จู๋ เขาพูดอย่างเย็นชาว่า“ถ้าไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับโล่ซวนหยวน จากนิสัยของผม คุณได้มีจุดจบเดียวกับหัวเฉียนคุนอย่างแน่นอน！”
เจี่ยนโล่จู๋อ้าปากพะงาบๆ ด้วยตัวที่สั่นเทา
เย่อู๋เทียนหันกลับมา แล้วชี้ไปที่ห้องเก็บสมบัติ พลันสั่งการว่า“ไปหยิบของที่อยู่ในห้องเก็บสมบัติออกมาให้หมด เรื่องในวันนี้ จะถือว่าจบ！”
เจี่ยนโล่จู๋สูดหายใจเข้าลึก ยืนนิ่งอึ้งอยู่กับที่ ไม่กล้าขยับไปไหน
เหตุผลง่ายมาก
ด้านล่างห้องเก็ยสมบัติ เป็นกับดักหินหนืด
ใครจะไปรู้ว่าเย่อู๋เทียนรู้เรื่องนี้แล้ว ถ้าเขารู้แล้ว ตนเข้าไปเก็บของในห้องเก็บสมบัติทั้งๆแบบนั้น ก็ถูกเขาฆ่าตายน่ะสิ？
เย่อู๋เทียนทำเสียงหึ“ถ้าผมจะฆ่าคุณ ทำไมจะต้องใช้แผนการต่ำทรามแบบนี้？”
เจี่ยนโล่จู๋งงเป็นไก่ตาแตก
ที่แท้ เย่อู๋เทียนก็รู้แล้วจริงๆด้วย
ถึงว่าล่ะเมื่อสักครู่เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง ฆ่าหัวเฉียนคุนทิ้งอย่างง่ายดาย！
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เจี่ยนโล่จู๋ก็ไม่พูดอะไรอีก และเดินไปที่ห้องสมบัติด้วยความกลัว
ทว่า หลังจากที่เจี่ยนโล่จู๋เดินเข้ามาในห้องเก็บสมบัติแล้ว กำลังเดินก้าวที่สี่ แผ่นหินที่อยู่ใต้เท้า ก็จมลงไปทันที！
ตู้ม！
ทันใดนั้นพื้นทั้งหมดในห้องเก็บสมบัติ ก็พังทลายลงมา
เจี่ยนโล่จู๋ยืนไม่นิ่ง ตกลงไปในทันที
อ้าก！~
เจี่ยนโล่จู๋กรีดร้องด้วยความตกใจ！
ร่างของเธอล้มลงทันที และใต้ร่างของเธอคือเหวลึกหลายร้อยเมตร
ก้นเหว……
เต็มไปด้วยหินหนืดสีแดงเพลิงและเหล็กหลอมเหลว
เจี่ยนโล่จู๋มองไปด้านล่างแวบหนึ่ง ด้วยความสิ้นหวัง！
เธอคิดไม่ถึงว่า จะมีแอ่งหินหนืดเช่นนี้ที่ด้านล่างของทะเลสาบชุนชิวตอนใต้ของแม่น้ำเจียงหนาน！
และเธอเอง วันนี้ก็ต้องตายอยู่ที่นี่
แต่ในช่วงเวลาคับขันเช่นนี้ เจียนโล่จู๋ก็รู้สึกได้ว่า จู่ๆก็มีมือใหญ่ โอบเอวของเธอไว้
พอหันกลับไปมองดู ไม่ใช่เย่อู๋เทียนแล้วจะเป็นใครได้อีก？