จอมนักรบอหังการ - บทที่ 181 อะไรถึงเรียกว่า......ไร้เทียมทาน
จอมนักรบอหังการ บทที่ 181 อะไรถึงเรียกว่า……ไร้เทียมทาน!
เมื่อสายตาของเย่อู๋เทียนหยุดลงบนใบหน้าหานเฟิงอี้
หานเฟิงอี้สั่นขึ้นมาทันที
แต่มากกว่านั้น กลับเป็นความโกรธอย่างไม่สิ้นสุด
หานเฟิงอี้โดนเย่อู๋เทียนทำให้โมโหจนจะตาย เหมือนกับถังเลี่ยน!
ตอนถังเลี่ยนเพิ่งลงจากเวที หานเฟิงอี้ไม่ได้ลงจากเวที แต่เดินไปทางเวทีที่แสดงสินค้าอีกด้าน……
ยืนจ้องเย่อู๋เทียนอยู่อย่างนั้น!
เพราะพละกำลังไม่เอื้ออำนวย ไม่งั้นหานเฟิงอี้คงฆ่าเย่อู๋เทียนไปแปดร้อยรอบแล้ว!
สิ่งที่น่าเสียดายคือ……
เจอเย่อู๋เทียนที่รังแกคนอื่นขนาดนี้ หานเฟิงอี้ทำได้เพียงถลึงตาใส่
ถึงตีหานเฟิงอี้จนตาย เธอก็คงคิดไม่ถึงว่าเย่อู๋เทียนจะต่ำตมขนาดนี้!
คิดไม่ถึงว่าจะใช้ประโยชน์จากเจี่ยนโล่จู๋ที่หลังภูเขาเอ๋อเหมย เอาแก่นเหรียญม่วงปลอมออกมาประมูล!
สิ่งที่ไร้เหตุผลกว่านั้นคือ คนด้านล่างเวทีทุกคนล้วนเชื่อทั้งหมด!
สิ่งที่ทำให้หานเฟิงอี้รับไม่ได้ที่สุดคือ สุดท้ายคนที่ชนะประมูล คือถังเลี่ยนลูกชายของเธอ!
อีกทั้งเงินที่ต้องจ่าย ก็จ่ายไปแล้วด้วย!
นี่ไม่ใช่การกลั่นแกล้งคนอื่นแล้ว
นี่มันเป็นการทำให้สองแม่ลูกอับอายต่อหน้าทุกคนชัดๆ!
จู่ๆ หานเฟิงอี้คิดถึงเมื่อ 20 ปีก่อนขึ้นมา เรื่องที่เกิดขึ้นในตระกูลหานที่ตี้ตู
ตอนนั้นเธอทำให้หานหว่านเอ๋อร์อับอายต่อหน้าทุกคน
เย่อู๋เทียนที่อายุยังไม่ถึงสิบปี มองตาเธอแล้วพูดออกมาประโยคหนึ่ง
“หานเฟิงอี้ เธอจำเอาไว้ วันนี้เธอกลั่นแกล้งเราสองแม่ลูกยังไง รอให้ฉันโต จะคืนให้เธอเป็นร้อยเท่าพันเท่า!”
ดูเหมือนวันนี้……
คำพูดของเย่อู๋เทียนในตอนนั้น มันเกิดขึ้นจริงแล้ว!
ก่อนมางานประมูลชุนชิว ตอนหานเฟิงอี้ผ่านเมืองเจียงไห่ ก็โดนเย่อู๋เทียนทำให้อับอายต่างๆ นานา!
ถึงขั้นที่เธอยังโดนภรรยาของเย่อู๋เทียนเสิ่นรั่วชิง ตบหน้าต่อหน้าทุกคนหลายครั้ง!
หานเฟิงอี้นึกว่านั่นจะเป็นความอับอายสูงสุดทั้งชีวิตตัวเองแล้ว!
แต่ตอนนี้……
เรื่องที่น่าอับอายกว่านั้น กำลังเกิดขึ้น!
เย่อู๋เทียนปลอมตัวเป็นคนอื่น ซัดกับถังเลี่ยนที่โถงต้อนรับของงานประมูลไปรอบหนึ่ง!
หลังจากนั้น เขายังจัดการถังว่านฉาวเหล่าจู่ตระกูลถัง จนขาพิการทั้งสองข้างต่อหน้าทุกคนอีก อีกทั้งยังชิงเงินของถังว่านฉาวไปอยากอุกอาจด้วย!
ปัจจุบันเขากำลังจะกลับมาเป็นรูปลักษณ์เดิม วางแผนชิงแก่นเหรียญเขียวในมือถังเลี่ยน!
แต่ปัญหาคือ ถังเลี่ยนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาสักนิด!
อับอาย!
โกรธเคือง!
คับข้องใจ!
ไม่เต็มใจ!
ความรู้สึกด้านลบมากมายโถมเข้ามา หานเฟิงอี้รู้สึกแค่เจ็บปวดตรงหัวใจ!
ตอนนี้แม้แต่หายใจ หานเฟิงอี้ยังรู้สึกเจ็บปวด!
แต่จะทำอะไรได้อีกล่ะ
ทำได้เพียงอดกลั้นเอาไว้!
ใครใช้ให้เย่อู๋เทียนแข็งแกร่งกว่าถังเลี่ยนล่ะ
ด้านล่างเวที ถังเลี่ยนเห็นเหมือนเย่อู๋เทียนจะสร้างความลำบากใจให้หานเฟิงอี้ จึงพูดอย่างตกใจสุดขีดว่า “เย่อู๋เทียน มีอะไรมาลงกับฉัน ถ้านายกล้าสร้างความลำบากใจให้แม่ฉัน วันนี้ฉันจะพังพินาศไปกับนาย!”
คิดไม่ถึงว่าเพิ่งพูดจบ เย่อู๋เทียนก็ขยับตัวอย่างรวดเร็ว
มาถึงตรงหน้าถังเลี่ยน
เหมือนถังเลี่ยนตอบสนอง เขาตกใจจนถอยหลังไปหนึ่งก้าว
เหมือนถังเลี่ยนเจอศัตรูตัวฉกาจ!
เย่อู๋เทียนมองถังเลี่ยนอย่างดูหมิ่น หัวเราะหึแล้วพูดว่า “นายจะพังพินาศไปกับฉันไม่ใช่เหรอ”
อับอาย!
อับอายแบบไม่มีที่สิ้นสุด!
ใบหน้าถังเลี่ยนบิดเบี้ยวจนถึงขีดสุด
ทันใดนั้น!
ถังเลี่ยนที่อายจนโมโห โจมตีใส่เย่อู๋เทียนสุดกำลัง หมัดพุ่งไปทางหัวของเย่อู๋เทียน
เย่อู๋เทียนไม่ได้ขยับแม้แต่ฝีเท้า ทำเพียงยกมือขึ้นมากันไว้ข้างหัวตัวเอง จากนั้นใช้มือจับอย่างแรง จับหมัดของถังเลี่ยนไว้ในมือ
ถังเลี่ยนตกใจจนหน้าเปลี่ยนสี จู่ๆ เขายกเข่าขึ้นมา จะตีเข่าใส่ท้องเย่อู๋เทียน
แต่ยังช้าไปก้าวหนึ่ง
เย่อู๋เทียนยกขาอย่างรวดเร็วเหมือนสายฟ้า เตะไปที่น่องของถังเลี่ยน
พลั่ก!
หลังจากน่องของถังเลี่ยนได้รับแรงกดดัน จนทำให้ทั้งตัวเขาเสียศูนย์ และเอียงไปข้างๆ
และขณะนั้นเอง เย่อู๋เทียนปล่อยหมัดขวาของถังเลี่ยนทันที
ทันใดนั้นถังเลี่ยนล้มลงบนพื้นทันที
น่าเวทนาเป็นอย่างมาก!
ไม่รอให้ทุกคนได้ตกใจ และไม่รอให้ถังเลี่ยนตั้งสติได้
ขาของเย่อู๋เทียน……
เหยียบลงบนหัวของถังเลี่ยน
ไม่ว่าถังเลี่ยนจะดิ้นยังไง ก็ไม่มีประโยชน์เลยสักนิด
กลับกันการที่เขายิ่งดิ้น ยิ่งทำให้ขาข้างที่อยู่บนหัว มีแรงกดน่ากลัวขึ้น!
ถังเลี่ยนตกตะลึงเป็นอย่างมาก
ตอนนี้เขารู้สึกหวาดกลัวต่อความตายขึ้นมา
เขามั่นใจมากว่าแค่เย่อู๋เทียนจะทำ หัวของเขาจะเหมือนลูกแตงโมตกลงมาจากที่สูงได้ตลอดเวลา
แตกกระจายทันที!
“แดนสี่ชันยอดเหรอ”
“ไม่!”
“เป็นไปไม่ได้!”
ถังเลี่ยนตะโกนเสียงดังเหมือนคนบ้า
เมื่อคำพูดของเขาดังไปทั่วทุกมุมของงานประมูล ทุกคนด้านล่างเวที ล้วนมีท่าทีตกตะลึง
ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่าถ้ารวมกลุ่มกันโจมตีเย่อู๋เทียน มั่นใจว่าจะต้องชนะแน่นอน!
ตอนนี้……
ผู้แข็งแกร่งทุกคนในนี้ ที่คิดจะสร้างความลำบากใจให้เย่อู๋เทียน ล้วนสิ้นหวังกันหมด!
แดนสี่ชันยอด……
เป็นขั้นที่ห่างจากแดนในตำนาน เพียงแค่ครึ่งก้าวเองไม่ใช่เหรอ
เย่อู๋เทียนก้มมองถังเลี่ยน เขายิ้มแล้วพูดว่า “แดนสี่ชันยอดเหรอ คนไร้ประโยชน์ นี่คือคนไร้ประโยชน์ เป็นถึงนักบู๊ แต่กักขังตัวเองอยู่ในคำโกหกที่พูดเกี่ยวกับระดับขั้น!”
ถังเลี่ยนพูดอะไรไม่ออก!
ไม่เข้าใจคำพูดที่เย่อู๋เทียนพูด หมายความว่ายังไงกันแน่
ไม่เพียงแต่ถังเลี่ยนที่ไม่เข้าใจ คนที่อยู่ในนี้ทั้งหมดก็ไม่เข้าใจ เส้นทางวิถีบู๊ ถ้าไม่พูดเรื่องระดับขั้น แล้วจะพูดอะไรได้อีก
เย่อู๋เทียนกวาดตามองทุกคนอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า “พวกนายทำให้ฉันผิดหวังมาก! ก่อนหน้านี้จะรุมโจมตีฉันไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ไม่มีความกล้าแม้แต่จะลงมือแล้วเหรอ”
ในที่นี้เต็มไปด้วยความเงียบสงัด!
ก่อนหน้านี้ถังว่านฉาวโดนเย่อู๋เทียนเหยียบจนขาพิการสองข้าง ตอนนี้อัจฉริยะไร้เทียมทานอย่างถังเลี่ยน ก็โดนเหยียบอยู่ใต้เท้า
ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ใครจะกล้าโผล่หน้าออกมาล่ะ
จนถึงตอนนี้ ทุกคนเพิ่งเข้าใจ……
ว่าอะไรที่เรียกว่า……
ไร้เทียมทาน!
ขณะนั้นเย่อู๋เทียนหันมามองหานเฟิงอี้บนเวที แล้วถามว่า “เธอบอกว่าลูกชายเธอ เป็นอัจฉริยะไร้เทียมทานไม่ใช่เหรอ แถมยังให้เขาฆ่าฉันด้วย ตอนนี้เธอยังคิดแบบนี้อยู่ไหม”
หานเฟิงอี้คุกเข่าลง พูดโพล่งออกมาว่า “ขอร้องล่ะ ปล่อยถังเลี่ยนเถอะ! นายจะให้ฉันทำอะไรก็ได้! ขอร้องล่ะ ปล่อยลูกชายฉันเถอะ!”
เย่อู๋เทียนพูดอย่างเฉยเมยว่า “ฉันยังไม่เคยพูดว่าจะฆ่าลูกชายเธอ”
หานเฟิงอี้พูดอย่างเสียสติว่า “งั้นนายจะเอายังไง นายจะเอายังไงกันแน่ ถึงจะยอมปล่อยเราสองแม่ลูก!”
เย่อู๋เทียนพูดว่า “ฉันไม่เคยเห็นพวกเธออยู่ในสายตา จะพูดเรื่องปล่อยทำไมกัน”
จู่ๆ หานเฟิงอี้พูดอะไรไม่ออก
เย่อู๋เทียนพูดอีกว่า “ฉันสั่งสอนถังเลี่ยน เพราะก่อนหน้านี้ถังเจิ้งเฟิงจะต่อต้าน เขาเป็นลูกชายของถังเจิ้งเฟิง ต้องรับโทษแทนอยู่แล้ว ส่วนเธอ เธอเป็นชู้ของถังเจิ้งเฟิง ไม่มีคุณสมบัติโดนฉันลงโทษหรอก เอางี้แล้วกัน ฉันให้เวลาสามวัน ไปแจ้งถังเจิ้งเฟิง ให้เขาไปรับโทษประหารที่ตี้ตู ไม่งั้นรับผลที่ตามมาเอาเอง!”
หานเฟิงอี้พูดเสียงดังว่า “ได้ แค่นายยอมปล่อยถังเลี่ยน นายพูดยังไงก็เอาตามที่นายพูดเลย นายจะให้ฉันทำอะไร ฉันรับปากทุกอย่าง!”
เย่อู๋เทียนยังไม่ได้ชักเท้ากลับมา แต่มองหานเฟิงอี้ เขาหัวเราะแล้วถามว่า “แล้วข่าวลับของตระกูลหานที่เธอพูดก่อนหน้านี้ คือข่าวลับอะไรกันแน่”