จอมนักรบอหังการ - บทที่ 210 เหยียบหินบิน แค่นี้เท่านั้นเอง 2
จอมนักรบอหังการ บทที่ 210 เหยียบหินบิน แค่นี้เท่านั้นเอง? 2
แต่มีสักวันหนึ่ง เธออาจจะปรากฏตัวตรงหน้าของตัวเอง……..
ต่อจากนั้น ทรมานตัวเองจนตาย!
แต่ขณะที่อิ่นโม่โฉวคิดอย่างนั้น เย่อู๋เทียนหันหน้ามองดูเธอแวบหนึ่ง และถามว่า: “เธอกำลังกังวลอะไร?”
อิ่นโม่โฉวไหล่สั่น และพูดด้วยเสียงเบาๆ: “ไม่ ไม่ได้กังวลอะไร”
จู่ๆเย่อู๋เทียนก็ถามขึ้นมาว่า: “เธอคิดว่า เย่ชูอีไม่มีทางไปเมืองเจียงหนาน ใช่มั้ย?”
อิ่นโม่โฉวนิ่งไปเล็กน้อย ในสายตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
ยังไงก็คิดไม่ถึงว่า
เย่อู๋เทียน จะคาดเดาเรื่องนี้ได้
แต่ถึงกระนั้น ทำไมเขาถึงได้ปล่อยเย่ชูอีไป?
ต้องรู้ว่า เย่ชูอีสำหรับเย่อู๋เทียน แม้ว่าจะไม่มีภัยคุกคามใดๆ แต่สำหรับคนในครอบครัวของเย่อู๋เทียน กลับคุกคามเป็นอย่างมาก!
ถ้าเกิดจากนี้ไปเย่ชูอีก็เหมือนกับว่านฉิว ลงมือกับลูกชายของเย่อู๋เทียน แบบนั้นจะทำยังไง?
เย่อู๋เทียนพูดอย่างราบเรียบว่า: “เธอไปพักผ่อนที่บ้านของฉันก่อน ฉันยังมีธุระต้องทำ”
อิ่นโม่โฉวเต็มไปด้วยความสงสัย
แต่ว่า เย่อู๋เทียนกลับไม่ได้ให้คำอธิบายใดกับอิ่นโม่โฉว ก็หายไปจากที่เดิมในทันที
อิ่นโม่โฉวนิ่งอึ้ง
ทันใดนั้นก็เกิดภาพลวงตาอย่างหนึ่ง ก็ราวกับ……..
เย่อู๋เทียนไม่เคยปรากฏตัวข้างกายของเธอมาก่อน!
ในอีกด้านหนึ่ง เย่อู๋เทียนลงมาอยู่ยอดต้นไม้ใหญ่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเชิงเขาแล้ว
สิ่งที่เท้าเหยียบอยู่คือใบไม้!
คนทั้งคน ตัวเบาจนเหมือนไม่ใช่คน
แต่เหมือนเกล็ดหิมะ ที่ตกลงมาบนใบไม้อย่างแผ่วเบา
ถ้าหากเห้อเหลียนหว่านจีเห็นฉากนี้…….
จะต้องตกตะลึงจนตาค้าง
เพราะว่า……..
วิชาเบาตัวของเย่อู๋เทียน ได้บรรลุมาถึงระดับสูงสุดที่มนุษย์รู้จักแล้ว!
เรื่องนี้ ต่อให้เป็นเห้อเหลียนหว่านจี ก็ทำไม่ได้
สำหรับผู้แข็งแกร่งแดนสี่…….
แผ่ซ่านพลังมืด ห่อหุ้มด้วยสิ่งที่บินได้ ลงมาบนพื้น ตามสิ่งที่บินได้ไป แม้ว่ายากมาก แต่ก็สามารถทำได้
แต่ว่า ยืนนิ่งอยู่บนใบไม้……..
แต่กลับจะเทียบกับการเหยียบใบไม้ไป หรือว่าเหยียบก้อนหินบินออกไป ยังจะยากขึ้นระดับหนึ่ง!
นี่ไม่ใช่แค่การทำภารกิจยากสำเร็จได้อย่างผ่อนคลายธรรมดาแล้ว
แต่เป็นท่าทีที่จริงจังกับเรื่องง่ายดาย!
ถ้าบรรลุไม่ถึงแดนที่ฟ้าคนเป็นหนึ่งเดียวในตำนาน……..
ไม่มีใคร สามารถทำได้!
ในเวลานี้ เย่อู๋เทียนก้าวขึ้นไปบนใบไม้ ราวกับเทพ ราวกับว่าผสมผสานกับในค่ำคืน
เท่าที่ตามองเห็น ก็คือเย่ชูอีในทางเดินบนเขา
เธอก็ค่อนข้างเชื่อฟัง จัดการเคลียร์ศพของว่านฉิวจริงๆ
แต่วินาทีต่อมา มีหญิงสาวในชุดขาว ก็เดินออกมาจากในค่ำคืนอันไกลโพ้น
ยังเดินไปที่ไม่ถึงข้างกายของเย่ชูอี อีกฝ่ายก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ใครจะไปคิดว่า แดนสี่ชั้นยอด เย่ชูอี ตอนนี้ กลับกลายเป็นคนเก็บศพที่ต่ำต้อย?”
ผู้หญิงที่พูด ชื่อว่าเย่สืออู่!
คำพูดเดียว
ไม่ว่าอย่างไรก็หนีไม่พ้น
เย่สืออู่ ก็เป็นคนในตระกูลเย่พันธมิตรมังกร ซึ่งอยู่ในอันดับที่สามสิบปก ในการจัดอันดับของลีดเดอร์บอร์ดฟ้า!
ก่อนหน้านั้น แม้ว่าเย่อู๋เทียนไม่รู้สึกถึงลมปราณของเห้อเหลียนหว่านจี แต่ตอนที่เพิ่งจะออกจากลานเล็กกับอิ่นโม่โฉว กลับรู้สึกได้ว่ามีอีกคนหนึ่งปรากฏขึ้นรอบตัว
ตอนนี้ดูเหมือนว่า คนที่รู้สึกได้เมื่อกี้นี้ ก็คือเย่สืออู่ที่กำลังเดินไปตรงหน้าของเย่ชูอี
เย่ชูอีได้ยินเสียงของเย่สืออู่ ช้อนตามองไปในทันที และพูดขึ้นมาว่า: “เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”
เย่สืออู่พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “เพิ่งมาถึง”
เย่ชูอีพูดขึ้นมาว่า: “รีบออกจากที่นี่ รบกวนเย่อู๋เทียน เธอกับฉันก็ไม่มีจบจุดที่ดี!”
เย่สืออู่พูดเย้ยหยันว่า: “ดูทำให้เธอกลัวสิ เห้อเหลียนหว่านจีเพิ่งจะมา เย่อู๋เทียนไม่ได้ลงมือ ฉันมาแล้ว ต่อให้เขาย้อนกลับมา ก็ไม่มีทางลงมือหรอก! เพราะว่าเขาไม่กล้า! เพราะว่า…….สิ่งที่เห้อเหลียนหว่านจีทำได้ ฉันก็ทำได้!”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เย่สืออู่ถอนหายใจเบา ๆ และส่ายหน้าพูดขึ้นมาว่า“เย่ชูอีนะเย่ชูอี เธอสมกับที่เป็นเด็กสาวที่ตระกูลเย่ของเก็บมาจากข้างนอกจริงๆ ใจแคบนะ รูปแบบนี้ ฉันว่าต่อให้ถึงวันตายของเธอ ก็ยิ่งใหญ่ไปไม่ถึงไหนหรอก! ตลอดหลายปีที่ผ่านมากลายเป็นคู่หูกับเธอ มันเป็นเรื่องที่น่าอับอายเป็นอย่างมากจริงๆ!”
เย่ชูอีกัดฟัน และไม่พูดอะไรสักคำ
เย่สืออู่โยนขวดกระเบื้องขนาดเล็กใส่เย่ชูอี และพูดว่า: “จัดการบาดแผลบนใบหน้าเธอซะ อ้อ ใช่แล้ว ยังมีบาดแผลบนหัวของเธอด้วย นี่ได้รับจากคุณหนูรอง ภายในสามวัน อาการบาดเจ็บของเธอ จะกลับมาเหมือนเดิม!”
เย่ชูอีสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก และอุทานขึ้นมาว่า: “คุณหนูรองก็มาด้วยเหรอ?”
เย่สืออู่หัวเราะเสียงดัง และพูดขึ้นมาว่า: “มาถึงตั้งนานแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น กำลังกินข้าวอยู่ที่เชิงเขา เมื่อกี้ ฉันเห็นกับตาตัวเองว่าเห้อเหลียนหว่านจีมายังไง เธอเดาสิ คุณหนูรองพูดว่าอะไร?”
เย่ชูอีถามขึ้นมาว่า: “อะไร?”
เย่สืออู่ยิ้มเล็กน้อย และพูดขึ้นมาว่า: “ผู้นำสามของตระกูลเทียน ก็แค่นี้เท่านั้นเอง!”
เย่ชูอีพูดอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก: “เหยียบหินบินแล้วจากไป เหยียบหินบินแล้วจากไป แค่นี้เท่านั้นเองเหรอ?”
เย่สืออู่พูดขึ้นมาว่า: “หนึ่งถึงสองไมค์เท่านั้นเอง นั่นคือกำลังแสดงกายกรรมอยู่เหรอ? เรื่องนี้ ฉันก็ทำได้!”
เย่ชูอีเบิกตาทั้งสองกว้าง ในนัยน์ตา เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ!
เย่สืออู่หัวเราะเบาๆ: “บอกว่าเธอใจแคบ เธอก็ใจแคบจริงๆ แต่ว่า…….ก็ถูก ทรัพยากรที่เธอได้รับจากตระกูลเย่ จะเทียบกับฉันได้อย่างไร? รีบทำลายศพของว่านฉิวซะ เอาหัวของเขา ไปพบคุณหนูรองกับฉันเถอะ! คุณหนูรอง…….มีแผนการอื่น!”