จอมนักรบอหังการ - บทที่ 215 แค่ใบไม้ก็ทำร้ายคนได้ 2
จอมนักรบอหังการ บทที่ 215 แค่ใบไม้ก็ทำร้ายคนได้! 2
แต่หลังจากนั้นไม่นาน น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของเสิ่นรั่วชิง และพูดสะอึกสะอื้นว่า: “ครั้งนี้ไม่เป็นอันตราย ครั้งหน้าล่ะ?”
เย่อู๋เทียนยืนอยู่ข้างกายของเสิ่นรั่วชิง และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน: “ไม่มีครั้งหน้า รวมทั้งเด็กทั้งแปดสิบหกคนด้วย ฉันได้เพิ่มระดับสมรรถภาพทางกายของพวกเขาจนถึงขีดสุดจำกัดแล้ว! ตั้งแต่วันนี้ไป พวกเขา พิษร้ายไม่สามารถทำอะไรได้!”
เสิ่นรั่วชิงดูประหลาดใจ
เย่อู๋เทียนคิดๆดูแล้ว และพูดขึ้นมาว่า: “ตอนนี้ นอกจากฉันจะเป็นห่วงจูนหลิน ก็เป็นห่วงเธอด้วย”
เสิ่นรั่วชิงพูดอย่างมึนงง: “เป็นห่วงอะไรฉัน? ตั้งแต่ที่พี่รักษาฉันหายดีจากครั้งก่อน ฉันรู้สึกว่าประสาทสัมผัสทั้งหกของฉันเกิดการเปลี่ยนอย่างใหญ่หลวง เมื่อกี้นี้จูนหลินสามารถที่จะทำลายหินอ่อนได้ ฉันก็ทำได้”
เย่อู๋เทียนพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ: “ไม่พอ”
เสิ่นรั่วชิงยังคงมึนงง
เย่อู๋เทียนชะงักนิ่ง และพูดขึ้นมาว่า: “ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากจะปรึกษากับเธอ”
เสิ่นรั่วชิงพูดขึ้นมาว่า: “พี่ว่ามา”
เย่อู๋เทียนพูดอย่างแผ่วเบา: “ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ตอนนี้แม้ว่าสมรรถภาพทางกายของเธอจะดีมาก แต่เพราะว่าเธอไม่รู้ศิลปะการต่อสู้ ถ้าเจอกับอันตราย เธออาจไม่มีความสามารถในการป้องกันตัวเอง ตอนนี้ ฉันมีวิธี สามารถทำให้ร่างกายของเธอแข็งแกร่งพอ แข็งแกร่งจน นอกจากเหนือจากฉัน แทบไม่มีคู่ต่อสู้ เธอ……ต้องการแบบนั้นหรือเปล่า?”
เสิ่นรั่วชิงพูดโดยไม่ต้องคิด: “ก็ต้องการอยู่แล้ว!”
เย่อู๋เทียนพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม: “แต่เธอต้องเตรียมจิตใจให้พร้อมเสียก่อน ถ้าไปถึงขั้นตอนนั้นจริงๆ ต่อให้เธอต้องการใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดา ก็ยากมาก เพราะว่าแดนแบบนั้น สามารถมองเห็นทั่วโลก แค่ใบไม้ก็ทำร้ายคนได้!”
เสิ่นรั่วชิงพูดขึ้นมาว่า: “ไม่ต้องเตรียมตัว ขอแค่สามารถปกป้องให้จูนหลินไม่ได้รับบาดเจ็บได้ ฉันยินดีทำทุกอย่าง!”
เย่อู๋เทียนไม่ได้พูดอะไรอีก ลุกขึ้นเดินไปที่ระเบียงของห้องนอนใหญ่ และสั่งผิงปู๋จิ้วที่อยู่ข้างนอกว่า: “กลับไปที่หอร้อยยา และนำกล่องทองคำขนาดใหญ่สองกล่องนั้นมาจากร้านขายยา!”
มีเสียงตอบรับของผิงปู๋จิ้วดังมาจากภายนอก: “ครับ ท่านเจ้าหอ!”
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ผิงปู๋จิ้วกับเจียงฉางเซิง ถือกล่องสีทองขนาดใหญ่มาคนละกล่อง และกลับมาที่คฤหาสน์ยอดเขาทะเลหมอก
ทันใดนั้น เย่อู๋เทียนให้ทั้งสองคนนำกล่องสีทองขนาดใหญ่สองกล่อง ไปที่ข้างบ่อน้ำพุร้อนด้านหลังคฤหาสน์
หลังจากเปิดกล่อง
แสงสีม่วงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า!
สิ่งที่โผล่พรวดออกมาคือ แก่นเหรียญม่วงสองกล่องใหญ่เต็มๆ!
แบบนี้ดูเหมือนเป็นคืนที่เงียบสงบ…….
เย่อู๋เทียน นำแก่นเหรียญม่วงจำนวนมากมายนี้ บดขยี้ให้กลายเป็นสารที่มีลักษณะเป็นผง แล้วเทลงในบ่อน้ำพุร้อน!
ทุกอย่างเตรียมพร้อม
เย่อู๋เทียนกับเสิ่นรั่วชิง ถอดเสื้อผ้า และก้าวเข้าไปในสระยาด้วยกัน!
และในขณะที่ทั้งสองคนก้าวเข้าไปในสระยา ทั่วทั้งเมืองเจียงหนาน ก็ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆดำ ฟ้าร้องและฟ้าแลบ
ฉากนี้ เหมือนฉากทำลายล้าง!
ขณะที่เย่อู๋เทียนวางมือทั้งสองแผ่นหลังขาวเนียนไร้ที่ติของเสิ่นรั่วชิง…….
เสิ่นรั่วชิงรู้สึกแค่ว่า กระแสลมปราณที่รุนแรงจำนวนนับไม่ถ้วน ไหลเข้ามาจากทุกรูขุมขนในร่างกายของเธออย่างบ้าคลั่ง!
เส้นลมปราณพิเศษแปดเส้น…….
ราวกับได้รับการหล่อหลอมครั้งแล้วครั้งเล่า
ผิวเปลี่ยนจากเรียบเนียนกลายเป็นเหี่ยว จากเหี่ยวก็กลายเป็นเรียบเนียน เปลี่ยนแปลงไปมาเช่นนี้ ร้อยครั้งขึ้นไป!
การหมุนเวียนทุกครั้ง ร่างกายก็เบาขึ้นหลายเท่า ความแข็งแกร่งในร่างกาย ก็พุ่งสูงขึ้นด้วยความเร็วเท่าไหร่!
ค่ำคืนนี้ เสิ่นรั่วชิง ถึงได้ประสบความสำเร็จอย่างแท้จริง กลับเนื้อกลับตัวใหม่!
มีจุดฝังเข็มนับไม่ถ้วนในร่างกาย ราวกับต้าหวงถิง!(ต้าหวงถิง กำลังภายในที่ร้ายกาจที่สุด)
ผลการฝึกตนเช่นนี้ ใช้เวลาเพียงก้าวเดียว ก็สามารถเหนือกว่าเย่อู๋เทียนได้!
แต่เมื่อลมเมฆฟ้าร้องและฟ้าแลบหายไป พระอาทิตย์ยามเช้าปรากฏขึ้น แสงแรกก็สาดส่องไปบนตัวของเสิ่นรั่วชิง!
เสิ่นรั่วชิง ในเวลาสั้นๆ ทุกอย่างราวกับพลังฟ้าดินไหลผ่านร่างกายทั้งหมด แต่ในสายตาของคนนอก เธอยังคงเป็นผู้หญิงธรรมดา!
ในเวลาเดียวกัน ตระกูลหลิงเมืองเจียงหนาน
เย่ชูอีที่หิ้วหัวของว่านฉิวออกจากเมืองเจียงไห่เมื่อคืนนี้ ในที่สุดก็ปรากฏตัวที่ทางเข้าตระกูลหลิง
เย่ชูอีในเวลานี้ หัวถูกพันด้วยผ้าก๊อซ ทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนได้รับบาดเจ็บสาหัส
ทันทีที่เธอก็หิ้วหัวของว่านฉิวที่เปลี่ยนรูปลักษณ์เป็นเย่อู๋เทียนแล้ว เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นของตระกูลหลิง
ทุกคนในตระกูลหลิง เบิกตากว้างกันทั้งหมด
นำโดยหลิงเถ่ยโซ่วคุณท่านตระกูลหลิง ทุกคนในตระกูลหลิง นอนไม่หลับทั้งคืนแล้ว
ก็กำลังรอช่วงเวลานี้ที่จะมาถึง
ตอนนี้ดูเหมือนว่า เย่ชูอีของตระกูลเย่พันธมิตรมังกร ไม่ทำให้คนผิดหวังจริงๆ!
เย่อู๋เทียน ในที่สุดก็ตายด้วยน้ำมือของเธอ
เพียงแต่ว่า หัวของเย่ชูอี ทำไมถึงถูกพันด้วยผ้าก๊อซหนาๆแบบนี้ เธอถูกใครทำร้ายมาเหรอ?
ในเวลานี้นี่เอง เย่ชูอีนำหัวของ“เย่อู๋เทียน” วางไว้ตรงหน้าของหลิงเถ่ยโซ่ว และพูดขึ้นมาว่า: “คน ฉันได้ฆ่าแล้ว เงินส่วนที่เหลือ จ่ายได้แล้ว”
หลิงเถ่ยโซ่วเปิดผ้าที่พันรอบหัวของ“เย่อู๋เทียน”ดู ในดวงตามีความสุข ต่อจากนั้นก็มองไปทางเย่ชูอีอีก และถามอย่างเคร่งขรึมว่า: “คุณหนูเย่ ได้รับบาดเจ็บเหรอ?”
เย่ชูอีพูดขึ้นมาว่า: “เงินส่วนที่เหลือ ควรจ่ายได้แล้ว”
เมื่อหลิงเถ่ยโซ่วเห็นว่าเย่ชูอีไม่ตอบคำถามของตัวเอง และพูดย่างยิ้มระรื่นว่า: “ก็ได้ มานี่ เอาเงินส่วนที่เหลือ จ่ายให้กับคุณหนูเย่”
ในไม่ช้า เงินจ้างงานของเย่ชูอี แก่นเหรียญเขียวสามร้อยเหรียญก็อยู่ในมือทั้งหมดแล้ว
หลิงเถ่ยโซ่วพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “เชิญคุณหนูเย่พักผ่อนในบ้าน”
เย่ชูอีไม่ได้พูดอะไร เอาค่าจ้างที่ควรเป็นของเธอ ออกจากตระกูลหลิงอย่างรวดเร็ว
เย่ชูอีเพิ่งจะออกไป หลิงเถ่ยโซ่วก็คิดอะไรบางอย่างได้อย่างกะทันหัน หวาดผวา และพูดขึ้นมาว่า: “โชคดี ฉันวางแผนได้ดี ส่งเย่ชูอีไปฆ่าเย่อู๋เทียนก่อน ไม่อย่างนั้น ถ้าตระกูลหลิงของฉันส่งคนของตัวเองไป เกรงว่า จะไม่ใช่สถานการณ์อย่างในปัจจุบัน!”
หลิงชิงเฟิงที่อยู่ในที่นี้พยักหน้า และพูดด้วยความกลัว: “นั่นนะสิ คาดไม่ถึงจริงๆว่า ความแข็งแกร่งของเย่อู๋เทียน จะน่ากลัวถึงขั้นนี้ แม้แต่เย่ชูอี ก็ถูกเขาทำให้ได้รับบาดเจ็บ!”
หลิงเถ่ยโซ่วหรี่ตา และพูดขึ้นมาว่า: “ไม่ว่ายังไงก็ตาม เย่อู๋เทียน ตอนนี้ได้ตายไปแล้ว! ต่อไป……กำจัดศัตรูให้หมดสิ้น! ทำตามแผนเดิม!”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ผู้แข็งแกร่งทุกคนของตระกูลหลิงทยอยขอคำสั่ง จะมุ่งหน้าไปเมืองเจียงไห่ กำจัดคนในครอบครัวของเย่อู๋เทียนให้หมดสิ้น!
แต่ในเวลานี้ หลิงฟ่างซึ่งนั่งอยู่บนรถเข็นอยู่ที่นี่ด้วย จู่ๆก็พูดอย่างเย็นชาว่า: “คุณปู่ ผมก็จะไปเมืองเจียงไห่ด้วย ผมจะทรมานเสิ่นรั่วชิงให้กลายเป็นคนไร้ค่าด้วยมือตัวเอง ยังมีลูกชายของเย่อู๋เทียนด้วย ผมจะลอกผิวหนังของเขา ออกมาทีละนิ้ว ทำให้เขากลายเป็นศพเดินได้ตั้งแต่เด็ก!”