จอมนักรบอหังการ - บทที่ 284 ดึงลิ้นออกมา ตัดแขนขาออก2
จอมนักรบอหังการ บทที่ 284 ดึงลิ้นออกมา! ตัดแขนขาออก!2
ได้รับการเชิญจากเห้อเหลียนหว่านจีและเย่หวงเยพร้อมกันได้อย่างไร?
เย่อู๋เทียนเห็นชายหน้ากากเงินที่เฝ้าประตูตกตะลึง จึงถามว่า”ทำไม มีปัญหาอะไรหรือ?”
ชายสวมหน้ากากสีเงินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดด้วยความเคารพว่า”ไม่ ไม่มีปัญหาครับ!โปรดเชิญทางนี้!”
ขณะพูด ชายหน้ากากเงินก็เริ่มเปิดทางให้เย่อู๋เทียน
เย่อู๋เทียนไม่ปฏิเสธ เดินตามชายสวมหน้ากากสีเงิน เดินไปตามทางข้างหน้า เดินเข้าไปข้างใน
ทางเดินนี้ไม่กว้างมาก สามารถรองรับได้เพียงห้าคนในการเดินพร้อมกัน มันเป็นเหมือนทางเดินที่ลึกและไม่มีที่สิ้นสุด
ทั้งสองด้านของทางเดิน มีผนังที่แกะสลักจากหยก
เมื่อเดินลึกไปตามทางเดินนี้ ดูเหมือนว่าจะแยกออกจากโลกได้จริงๆ!
ทันใดนั้น หานตี้ซือก็ตบแขนของเย่อู๋เทียน
เย่อู๋เทียนถาม”มีอะไรหรือเปล่า?”
หานตี้ซือลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และถามด้วยเสียงต่ำ”ชิงเอ๋อร์ ตอนนี้ถึงแดนไหนแล้ว? ตอนนี้ผมรู้สึกไม่ดีเลย ถ้ากำลังของชิงเอ๋อร์ยังอ่อนแออยู่ ก็ให้เธอขึ้นไปก่อนเถอะ”
เย่อู๋เทียนยิ้มและพูดว่า”สามารถเอาชนะหานเฟิ่งเฉาได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียว ความปลอดภัยของเธอ ไม่ได้อยู่ในการพิจารณาของผมแล้ว แต่เป็นท่าน ยังไงท่านก็แก่มากแล้ว ไม่อย่างนั้น ขึ้นไปรอก่อนไหม?”
หานตี้ซืออยากจะพูดอะไรบางอย่าง
ข้างหลังพวกเขา ทันใดนั้นก็มีกลุ่มคนเดินมาอย่างรวดเร็ว
ผู้นำเป็นชายหนุ่มวัยสามสิบ แต่งกายด้วยชุดสูท ใบหน้าหม่นหมองและวิตกกังวล
ด้านหลังชายหนุ่มมีชายชราสองคนในชุดจีนสีดำ
คนหนึ่งสูงและอีกคนเตี้ย คนที่สูง ผอมแห้ง อีกคนที่เตี้ย อ้วนท้วม!
หน้าตาทั้งสอง…
แปลกประหลาด ดูแล้วน่ากลัวมาก ทำไห้รู้สึกไม่กล้าไปยั่วยุพวกเขาเลย!
และด้านหลังชายชราสองคนนี้ มีเยาวชนในชุดยาวสองแถว!
โดยไม่มีข้อยกเว้น ใบหน้าของทุกคนมืดมน และดูเหมือนว่าในใจของทุกคนจะเต็มไปด้วยความโกรธมหาศาล!
ดูเหมือนว่าคนกลุ่มนี้จะรีบร้อนมาก และการเดินก็เร่งรีบ
ในไม่ช้า ผู้นำหนุ่มก็เดินมาถึงด้านหลังเย่อู๋เทียนและคนอื่นๆ
หลังจากที่หานตี้ซือได้ยินเสียงฝีเท้า เขาก็หันศีรษะไปมองโดยไม่รู้ตัว เห็นใบหน้าของชายหนุ่มที่เป็นผู้เดินนำ ในตอนแรกเขาตกใจ จากนั้นใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่พันธมิตรมังกร ตระกูลหลิง หลิงเซียวเสีย!
ผู้แข็งแกร่งสิบอันดับแรกของลีดเดอร์บอร์ดฟ้า!
หลิงเซียวเสียมองไปที่หานตี้ซือ และตำหนิอย่างเย็นชา”ไปให้พ้น!”
หานตี้ซือขมวดคิ้วเล็กน้อย เป็นครั้งแรกที่เขาไม่ได้โต้กลับ และก้าวออกไปให้พ้นทาง
เย่อู๋เทียนและเสิ่นรั่วชิงก็หันกลับมามอง หลิงเซียวเสียและกลุ่มคนที่อยู่ข้างหลังหลิงเซียวเสียพร้อมกัน
ส่วนชายหน้ากากเงินที่เดินนำหน้าเย่อู๋เทียน แน่นอนว่าเขาก็หันกลับไปมองเหมือนกัน แต่ทันทีที่เขาเห็นรูปลักษณ์ของหลิงเซียวเสีย เขาก็ไม่รีรอแม้แต่น้อย ราวกับทาสที่ได้พบจักรพรรดิ…
ตุ้บ!
คุกเข่าลงบนพื้นโดยตรง คลำไปที่กำแพงข้างหลังเขา โดยไม่กล้าแม้แต่จะเงยหัวขึ้น!
หลิงเซียวเสียเดินไปด้านหน้าของเย่อู๋เทียนและเสิ่นรั่วชิงแล้ว เมื่อเห็นว่าทั้งสองไม่ยอมหลีกทาง สายตาของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชา และเขาด่าอย่างหมดความอดทน”ไปให้พ้น!เดี๋ยวนี้!ทันที!กูคือหลิงเซียวเสีย ทำให้เรื่องสำคัญของกูเสีย ฆ่าพวกมึงแน่!”
เย่อู๋เทียนและเสิ่นรั่วชิง…
ไม่ได้หลีกทางให้
เสิ่นรั่วชิงอดไม่ได้ที่จะพูดว่า”คุณคิดว่าตนเองเป็นใคร ถนนนี้เป็นของบ้านคุณเหรอ?พูดแบบนี้ได้ไง?”
หลิงเซียวเสียตกใจอยู่พักหนึ่ง แล้วมองไปที่เสิ่นรั่วชิงดีๆ
จากนั้น……
คนทั้งคนก็ตกตะลึง
ผู้หญิงคนนี้ คือใคร?
ทำไมสวยขนาดนี้?
แต่ก็แค่ตกตะลึง จากนั้นหลิงเซียวเสียก็ดึงสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว ไม่พูดอะไรอีก ขยับมือขวา เข็มสีเงินถูกยิงไปที่หัวใจของเสิ่นรั่วชิงอย่างรวดเร็ว
จากนั้น หลิงเซียวเสียก็พูดกับชายชราสองคนที่อยู่ข้างหลังเขา”ดึงลิ้นออก และตัดแขนขาทิ้ง เย็บให้เรียบร้อย คืนนี้ส่งเธอไปที่ห้องของผม”