จอมนักรบอหังการ - บทที่ 344 ดีดตัว เหาะไป 2
จอมนักรบอหังการ บทที่ 344 ดีดตัว เหาะไป! 2
อย่างไรก็ตาม หลี่จื่อฉีไม่ได้คัดค้านใดๆ
เธอเหลือบมองชายหนุ่มที่อยู่ข้างหลังโจวเซิงอย่างไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
อีกฝ่ายเป็นคนอ้วน
คนท้องถิ่นของตี้ตู
ยังมีฉายาอยู่ในตี้ตูด้วย
หมาป่าอ้วน
อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ในตี้ตู เป็นเจ้าของบริษัท 30-40 แห่ง
ทรัพย์สินนับพันล้าน.
ว่ากันว่ายังดำเนินกิจการไนต์คลับอีกด้วย
แม้แต่คุณชายทั้งสี่แห่งตี้ตูที่ได้รับเลือกทางออนไลน์ เมื่ออยู่ต่อหน้าคนคนนี้ ทำได้เพียงยิ้มให้
แต่บุคคลที่มีภูมิหลังที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ก็เต็มใจที่จะติดตามโจวเซิง ทำหน้าที่เป็นคณะผู้ติดตาม
จะเห็นได้ว่าโจวเซิงมีความเจริญรุ่งเรืองในตี้ตูจริงๆ!
ชายหนุ่มเจ้าของฉายาหมาป่าอ้วนกำลังมองมาที่เย่อู๋เทียน
แต่สายตาที่มองไปที่เย่อู๋เทียนนั้น…
เหมือนกับมองสุนัขตัวหนึ่ง
แต่โจวเซิงในเวลานี้ได้มองไปที่ใบหน้าของเสิ่นรั่วชิงอีกครั้ง
พลางหัวเราะเบาๆ
“ที่จริง มันไม่ใช่ไม่สุภาพหรอก แต่สุภาพเกินไป เพราะผมอยู่ในตี้ตูมาหลายปีแล้ว ยังไม่เคยเอาใจใส่ผู้หญิงขนาดนี้มาก่อน อย่างเช่นพาไปซื้อเสื้อผ้า และไม่เคยพาผู้หญิงไปยังสถานที่แบบสมาคมเทียนอิงด้วย”
“ได้ยินว่าต่อมาคุณไปที่เจียงไห่ เพื่อตามหาพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของคุณ ฮ่าฮ่า ที่จริงผมเคยบอกคุณแล้วว่าคุณเกิดที่เจียงไห่ แต่ตอนนั้นคุณด่าผม เรียกผมว่าหมอดู!”
“ตอนนี้คุณรู้ไหมว่าผมเก่งแค่ไหน?”
“ถ้าอย่างนั้น…ก็ไปซื้อเสื้อผ้ากับผม อย่าทำให้ผมโกรธ”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ โจวเซิงได้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อจัดปกเสื้อให้เสิ่นรั่วชิง
เสิ่นรั่วชิงขมวดคิ้วเล็กน้อย
แล้วก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว
มองโจวเซิงอย่างเย็นชา
“โจวเซิง ถ้าคุณยังทำตัวไม่สุภาพอีก ฉันจะไม่เกรงใจคุณแล้วนะ”
โจวเซิงนิ่งไปชั่วครู่ แล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“เอ๊ะ? ไม่เกรงใจยังไงเหรอ?”
โจวเซิงพูดพลางก้าวไปหาเสิ่นรั่วชิงอีกก้าวหนึ่ง
ทันใดนั้นเย่อู๋เทียนก็พูดขึ้นว่า
“รั่วชิงบอกว่าคุณคือหมอดู ทำนายโชคชะตาได้ แล้วคุณทำนายได้ไหมว่าวันนี้คุณมีภัยถึงตาย?”
โจวเซิงชะงักไปชั่วครู่ มองไปที่เย่อู๋เทียนแล้วยิ้มออกมา
“ใช่ ผมทำนายได้ แต่คนที่มีภัยถึงตายไม่ใช่ผม แต่เป็นคุณ!”
“แน่นอน ยังมีภรรยาของคุณด้วย!”
“เพราะคืนนี้ผมจะพาคุณไปที่สมาคมเทียนอิง จะลงมาจากที่นั่น จากนั้นก็…”
“ผมเก่งมากนะ พอถึงตอนนั้นผมจะเล่นงานภรรยาของคุณแน่นอน”
หลังจากพูดไปอย่างนั้น
หมาป่าอ้วนที่อยู่ข้างหลังโจวเซิง อดหัวเราะไม่ได้
“เถ้าแก่โจว พอถึงตอนนั้น บวกผมเข้าไปอีกคนนะ”
โจวเซิงส่ายหัว หันไปมองหมาป่าอ้วนแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ ซุนลู่ซาน ลูกพี่ของฉัน เขาต้องชอบผู้หญิงแบบเสิ่นรั่วชิงแน่นอน นอกจากนี้ คืนนี้เขาจะจัดพิธีกรรมทางศาสนาให้แม่ของเขา อาจจะกลัดกลุ้มอยู่เต็มอก เขาต้องระบายใส่ผู้หญิงแน่ ว่าแต่ว่า จำได้ไหมว่าเป็นใคร? คนนั้นที่อยู่ในชุมชนของพวกคุณเหรอ…”
แต่โจวเซิงยังพูดไม่ทันจบ
จู่ๆ เย่อู๋เทียนก็เตะเข้าที่หน้าอกของโจวเซิง
ปัง!
ดีดตัว เหาะขึ้นไป!
ในที่สุดร่างกายท่อนบนของโจวเซิงก็จมหายเข้าไปบนเพดานของร้าน
มีเพียงร่างกายท่อนล่างเท่านั้นที่ห้อยอยู่ใต้ฝ้าเพดาน
เลือดไหลลงมาตามขากางเกงก็โจวเซิง…
หยดลงไปที่พื้น
ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นยกเว้นเย่อู๋เทียนและเสิ่นรั่วชิงต่างตกตะลึง
พนักงานในร้านตกใจกันหมด
หลี่จื่อฉีและหมาป่าอ้วน
ใบหน้าเต็มไปด้วยความกลัว
ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าเย่อู๋เทียนจะเตะโจวเซิงจนมีสภาพแบบนี้ได้ในครั้งเดียว!
นี่ยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?
ผ่านไปพักใหญ่ หมาป่าอ้วนก็ชี้ไปที่เย่อู๋เทียน
“แก…แก…”
เย่อู๋เทียนหยิบบุหรี่หนึ่งซองออกมาจากกระเป๋าและจุดบุหรี่หนึ่งมวน
มองไปที่หมาป่าอ้วน
“แกพูดอะไรที่ไม่น่าฟังได้ แต่ผมขอรับประกันว่า ผมจะเอาหัวแกยัดเข้าไปในก้นของโจวเซิง!”