จอมนักรบอหังการ - บทที่ 430 คุณหญิงเสิ่นรั่วชิง มีความสามารถแต่ไม่แสดงออกมา 2
จอมนักรบอหังการ บทที่ 430 คุณหญิงเสิ่นรั่วชิง มีความสามารถแต่ไม่แสดงออกมา! 2
เย่ฝูถูไม่รู้ว่าจู่ๆ คิดอะไรขึ้นมา ถามหยั่งเชิงประโยคหนึ่ง
“ไม่ใช่ว่าเป็นตำรายายาชุบชีวิตเปิดชีพจรของสำนักเจินอู่หรอกนะ?”
หวงฝู่เจิ้งฉียักไหล่
“ไม่ใช่ อีกอย่างฉันรู้ ว่าตำรายานั้น อยู่ในมือของคุณ และไม่ได้อยู่ในมือของลูกชายคุณด้วย”
เย่ฝูถูทำหน้าประหลาดใจ
“คุณรู้ได้ยังไงว่าตำรายานั้นอยู่ในมือของฉัน?”
หวงฝู่เจิ้งฉียิ้มเล็กน้อย
“สาวกของสำนักเจินอู่ได้ขโมยคัมภีร์จินกางของวัดพระแก้วมรกตของพวกคุณไป สาวกของวัดพระแก้วมรกตของพวกคุณ และขโมยตำรายายาชุบชีวิตเปิดชีพจรของสำนักเจินอู่ของฉันไปอีก ดังนั้น หากตำรายาไม่อยู่ในมือคุณแล้วจะไปอยู่ในมือของใคร?”
เย่ฝูถูยิ้มอย่างเย็นชา
“สองสำนักที่มีเกียรติขนาดนี้ เพื่อที่จะลดอำนาจซึ่งกันและกัน ต้องอาศัยวิธีการลักขโมย น่าอายจริงๆ!”
รอยยิ้มของหวงฝู่เจิ้งฉียังเหมือนเดิม
“คัมภีร์จินกางนั้นของวัดพระแก้วมรกตของพวกคุณมีความสำคัญสูงกว่าตำรายายาชุบชีวิตเปิดชีพจร อีกอย่าง จะเรียกว่าขโมยได้ยังไง? กล่าวอีกนัยหนึ่ง นั่นเป็นการหยิบ มีความสามารถก็ไปหยิบ นี่คือการแสดงออกถึงความแข็งแกร่งอย่างหนึ่ง!”
เย่ฝูถูทำเสียงเหอะอย่างเย็นชา
แต่ก็ไม่ปฏิเสธ
หวงฝู่เจิ้งก็พูดอีกประโยคหนึ่ง
“พระพุทธของพวกคุณ เดิมทีคือสาขาหนึ่งในลัทธิเต๋าของพวกเรา ในเมื่อพูดเช่นนี้ คุณเห็นฉัน ต้องแสดงความเคารพ”
เย่ฝูถูโต้ตอบ
“พระพุทธเจ้าที่ฉันฝึกฝนมา ก็ไม่ได้รับการถ่ายทอดมาจากต่างแดน เป็นเต๋าท้องถิ่น! ยิ่งกว่านั้น หลังจากที่คุณเข้าสู่เต๋า ก็ไม่เคยฝึกในพระธรรม? เช่นกันๆ!”
หวงฝู่เจิ้งฉีไม่คัดค้าน และถามประโยคหนึ่ง
“ลูกชายคุณ กลับมาเมื่อไหร่? รอมาตั้งหลายปีขนาดนี้ หมดความอดทนแล้วนะ!”
เย่ฝูถูพูดอย่างไม่พอใจ
“ไม่รู้โว้ย”
หวงฝู่เจิ้งฉีเสนอขึ้นมาทันที
“งั้นก่อนที่เขากลับมา คุณกับฉันมาต่อสู้กันสักตั้งไหม? ถ้าคุณแพ้ ฉันจะเรียกคุณว่าพ่อ ถ้าฉันชนะ ในฐานะที่คุณเป็นพ่อของเย่อู๋เทียน งั้นก็สั่งเขา ให้เขาส่งของที่ฉันต้องการมาให้ฉัน! ด้วยการจัดการเช่นนี้ สามารถบรรลุจุดประสงค์ และไม่ทำลายมิตรภาพหรือความสัมพันธ์อีกด้วย ดีจะตาย!”
“……”
เย่ฝูถูได้ยินข้อเสนอนี้ ก็เงียบอยู่ครู่หนึ่ง
หานจื่อเซียน เสิ่นรั่วชิงแคนอื่นๆได้ยินข้อเสนอนี้ ต่างก็รู้สึกไร้สาระไปหน่อย
แต่ ทุกคนยังไม่ทันได้สติ……
หวงฝู่เจิ้งฉี ก็คว้าข้อมือของเย่ฝูถูอย่างไม่คาดคิด
ความรวดเร็วนั้นทำให้ทุกคนเหลือเชื่อ!
แต่ ในขณะนี้ เย่ฝูถู แบ็คแฮนด์ครั้งหนึ่ง ก็คว้าข้อมือของหวงฝู่เจิ้งฉีได้
ทันใดนั้น บนตัวทั้งสอง จู่ๆก็ปรากฎเกราะปราณขึ้น
ที่ตัวของหวงฝู่เจิ้งฉี ปกคลุมไปด้วยชั้นแสงสีเขียว ราวกับเทพเจ้าจุติลงมาเกิด!
ที่ตัวของเย่ฝูถู ก็เต็มไปด้วยแสงสีทอง ราวกับพระพุทธเจ้าลงมาบนโลก!
และในขณะเดียวกัน ชิงจินตัดสลับกับลมปราณ ปกคลุมรอบหลังคาแห่งนี้!
แต่ไม่เห็นทั้งสองคนเคลื่อนไหวใดๆ
ไม่ว่าจะเป็นม้านั่งหินที่อยู่ใต้หวงฝู่เจิ้งฉี หรือว่าโต๊ะหินข้างๆ และชุดชาบนโต๊ะหิน!
แตกเป็นชิ้นๆอย่างต่อเนื่อง!
แต่มองเย่ฝูถูในตอนนี้ เขายังไม่เปลี่ยนสีหน้า
เพียงแค่พื้นดินใต้เท้าของเขา ไม่คิดว่าจะมีรอยร้าวมากมาย!
ราวกับเห็นเหวลึก
หานจื่อเซียนและกัวจื่อจู๋ ทั้งสองเห็นเย่ฝูถูต่อสู้กับหวงฝู่เจิ้งฉีเช่นนี้ ต่างก็รู้สึกกลัวจนหน้าถอดสี!
แม้ว่าภายนอกของทั้งสองคนแสดงให้เห็นว่าไม่มีอันตรายใดๆ!
แต่ในขณะเดียวกันในใจก็เกิดความรู้สึกว่าความตายกำลังจะมาถึง!
ประโยคเดียว
ถ้าเย่ฝูถูและหวงฝู่เจิ้งฉีกระทำอย่างอื่น ไม่เพียงแค่พวกเขาทั้งสองคนเท่านั้นที่จะได้รับบาดเจ็บสาหัส เกรงว่าบ้านเก่าทั้งหลังตรงหน้านี้ รวมถึงทั้งเมืองตี้ตู ก็จะพังพินาศไปด้วย!
เพราะไม่ว่าจะเป็นเย่ฝูถู หรือว่าหวงฝู่เจิ้งฉี ชี่แท้และพลังที่มีอยู่ในร่างกายของพวกเขา เป็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่อจริงๆ!
ในนาทีนี้ เย่ฝูถูกับหวงฝู่เจิ้งฉี ต่างก็มองอีกฝ่าย
ดูเหมือนว่า ทั้งสองฝ่ายไม่มีใครกล้าลงมือขั้นถัดไป
อีกอย่าง ทั้งสองคนต่างก็ไม่มีใครกล้าพูด
เกรงว่าหลังจากที่พูดออกมา ก็จะกระตุ้นอารมณ์ของฝ่ายตรงข้าม
ถ้าเป็นเช่นนั้น……
เมืองตี้ตูแห่งนี้ พังพินาศแล้วจริงๆ!
แต่ ในขณะนี้ เสิ่นรั่วชิงที่ยืนอยู่ข้างๆหานจื่อเซียนมาตลอด ทันใดนั้นยื่นมือออกมา ชี้ไปที่จุดฝังเข็มบนไหล่ของหวงฝู่เจิ้งฉี
ทันใดนั้น หวงฝู่เจิ้งฉีก็รู้สึกว่า ชี่แท้ของตน ดูเหมือนว่าอยู่ๆก็ถูกแทงจนเป็นรู!
ปลดปล่อยชี่แท้ออกมาข้างนอก!
ปัง!
เกาะปราณทองเขียวรอบๆหลังคา แตกเป็นเสี่ยงๆทันที
ทั้งหลังคา จู่ๆก็เกิดระเบิด!
และในขณะนี้!
ทันใดนั้นเย่ฝูถูก็ปล่อยข้อมือของหวงฝู่เจิ้งฉี จากนั้น ก็ลงมือราวกับมังกร ล็อกคอของหวงฝู่เจิ้งฉี!
พูดด้วยความตื่นเต้น
“หวงฝู่เจิ้งฉี คุณแพ้แล้ว เรียกพ่อสิ!”
หวงฝู่เจิ้งฉีกลับไม่กังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยและอันตรายของตัวเองเลย และหันหน้าไปมองเสิ่นรั่วชิงเป็นสิ่งแรก
ความหวั่นไหวในดวงตา ก็เหมือนได้เห็นแม่ของตนที่เสียชีวิตไปแล้ว!
ให้ตายเถอะ!
เมื่อสักครู่ตนจะสังเกตเห็นชี่บู๊แท้ที่รุนแรง ออกมาจากนอกร่างกายได้อย่างไร
คิดไม่ถึงว่า……
คุณหญิงตรงหน้าคนนี้ จะทำลายปราณทองเขียวของตัวเองไปอย่าง ง่ายดาย!
นี่……
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
คุณหญิงคนนี้ มีความเป็นมายังไงกันแน่?
ทำไมถึงน่ากลัวได้ขนาดนี้?
ที่ตัวของเธอ ทำไมถึงมีชี่บู๊แท้ด้วย?
แต่ขณะที่หวงฝู่เจิ้งฉีกำลังงงงวย เสิ่นรั่วชิงพูดประโยคหนึ่งออกมาอย่างเย็นชา
“ถ้าจะต่อสู้ก็ไปต่อสู้ที่อื่น!”