จอมนักรบอหังการ - บทที่ 441 กลางดึกไม่เห็นหน้าคุณ คิดถึงคุณแล้ว 1
จอมนักรบอหังการ บทที่ 441 กลางดึกไม่เห็นหน้าคุณ คิดถึงคุณแล้ว 1
ใบหน้าของเย่อู๋เทียนหมองหม่น
ไม่เคยคิดเลย
หานจื่อเซียน แม่ผู้ให้กำเนิดของตนเองจะเป็นผู้หญิงแบบนั้น
นี่มันเป็นการสร้างความวุ่นวายให้ตนเองใช่ไหม?
เย่อู๋เทียนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วกล่าวด้วยความเย็นชา
“คำพูดบางอย่าง ไม่พูดมันจะดีกว่า”
หานจื่อเซียนรู้สึกมึนงง
คำพูดอะไร?”
สีหน้าของเย่อู๋เทียนเต็มไปด้วยความโกรธ
“แม่ในฐานะผู้อาวุโส สมควรที่จะบงการชีวิตการแต่งงานของผมเหรอ?”
นึกไม่ถึงว่าหลังจากกล่าวจบ
ขอบตาของหานจื่อเซียนเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที เธอมองเย่อู๋เทียนน้ำตาคลอเบ้า
“ลูก…..แม่เป็นแม่ของลูกน่ะ!”
“……”
เย่อู๋เทียนหันหน้าไปทันที แล้วตะโกนใส่เย่ฝูถูที่กำลังเดินเล่นอยู่รอบ ๆ บ่อน้ำเก่าในลานบ้าน
“เย่ฝูถู! ควบคุมดูแลภรรยาของคุณด้วย!”
หลังจากได้ยินประโยคนี้ เย่ฝูถูรู้สึกตกใจมาก
เห็นเย่ฝูถูขยับเท้า……
เสียงดังตุ๊บ!
กระโดดลงไปในบ่อน้ำแล้ว!
ความหมายชัดเจนมาก
ให้ผมควบคุมดูแลเธอ?
ผมกระโดดลงไปในบ่อน้ำดีกว่า!
หานจื่อเซียนไม่แม้แต่จะมองการกระทำของเย่ฝูถูด้วยซ้ำ
ยังคงมองเย่อู๋เทียนด้วยน้ำตาคลอเบ้า
“เทียนเอ๋อร์ ลูกถามใจตนเอง ลูกไม่ชอบเฉิงโม่หนงจริง ๆ เหรอ?”
เย่อู๋เทียนตัดสินใจแน่วแน่
แล้วกล่าวว่า
“ไม่ชอบ ไม่มีความรักระหว่างชายหญิง!”
หานจื่อเซียนเกลี้ยกล่อม
“เมื่อวันเวลาผ่านไป ก็จะเกิดความรู้สึกดี ๆ ต่อกันเอง!”
“……”
เย่อู๋เทียนรู้สึกเพียงแค่ว่าแม่ผู้ให้กำเนิดของตนเอง ไม่เข้าใจเหตุผลเลย
เขาไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว
เย่อู๋เทียนเดินออกไปจากประตูด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
ตุ๊บ!
กระโดดลงไปในบ่อน้ำเช่นกัน
และขณะที่ร่างกายของเย่อู๋เทียน กระแทกเข้ากับผิวน้ำในบ่อน้ำเก่าที่อยู่ใต้หลังคา
เย่ฝูถูที่กำลังลอยอยู่บนผิวน้ำ เอามือจับจมูกอย่างกะทันหัน และกล่าวด้วยความขมขื่น
“ลูกเอ๋ย คราวต่อไปถ้าลูกจะกระโดดลงมา บอกพ่อล่วงหน้าก่อน ลูกกระแทกถูกหน้าพ่อแล้ว!”
เย่อู๋เทียนไม่สนใจเย่ฝูถู
ดำลงไปใต้น้ำทันที
เย่ฝูถูเช็ดเลือดที่อยู่บนจมูก นึกอะไรบางอย่างได้ แล้วดำน้ำตามเย่อู๋เทียนลงไปทันที
แต่น่าเสียดายที่เย่ฝูถูยังคงเหมือนเดิม
เขาสามารถดำน้ำได้ลึกเพียง 1,500 เมตรเท่านั้น!
ถ้าดำน้ำต่อไป
เขาไม่สามารถดำน้ำลึกลงไปได้อีกต่อไปแล้ว
ตอนนี้เย่อู๋เทียนเหมือนมังกร ที่กำลังดำน้ำลงไปอย่างรวดเร็ว
เพียงแต่ หลังจากดำลงไปได้ระยะหนึ่ง
เย่อู๋เทียน ยังคงหยุดอยู่ที่ตำแหน่งเดิม
ถ้าดำน้ำต่อไป
ชี่แท้ในร่างกายไม่เพียงพอแล้ว
แรงกดดันที่เขาสามารถรับได้ มันถึงขีดจำกัดแล้ว!
เย่อู๋เทียน คิดยังไงก็ไม่เข้าใจ
นี่มันอะไรกันแน่?
ทำไมบ่อน้ำเก่า ถึงแปลกเช่นนี้?
ใต้บ่อน้ำมีปราณจิตหลั่งไหลออกมาอยู่รอบ ๆ ร่างกายอย่างต่อเนื่อง
แต่เมื่อเทียบกับเมื่อก่อนแล้ว
ยังคงเป็นเรื่องยากที่จะดูดซับปราณจิตเหล่านี้เข้าสู่ร่างกาย
หรือว่ามันจะเป็นเหมือนเจ็ดปีก่อน ตนเองพบเจอกับพันธนาการบางอย่างบนวิถีแห่งวิทยายุทธอีกครั้ง?
ใต้น้ำมืดสนิท
การดำอยู่ใต้น้ำเช่นนี้ แม้แต่เย่อู๋เทียน ก็ยังเกิดความรู้สึกหวาดกลัว
เหมือนกับคนธรรมดา ที่เดินอยู่ในความมืดมิดยามราตรี
มองไม่เห็นอะไรเลย
น่าสะพรึงกลัว……
มันเกิดขึ้นตามธรรมชาติ!
เย่อู๋เทียนต้องใช้ความพยายามอย่างมาก ถึงได้ทำให้ตนเองสงบ
เย่อู๋เทียนนั่งขัดสมาธิอย่างช้า ๆ…..
ลอยอยู่ในน้ำ
เคลื่อนชี่แท้ในร่างกายของตนเองอย่างเงียบ ๆ
หลังจากเย่อู๋เทียนเคลื่อนชี่แท้ในร่างกายทั้งหมดหนึ่งรอบแล้ว
หลังจากนั้นค่อยเคลื่อนวิชายุทธเลิศใต้หล้า!
แต่สิ่งที่คิดไม่ถึงก็คือ…….
ขณะที่เย่อู๋เทียนเริ่มเคลื่อนวิชายุทธเลิศใต้หล้า ปราณจิตที่อยู่รอบ ๆ ร่างกาย ไหลเข้าสู่ร่างกายของตนเองอีกครั้ง
เย่อู๋เทียนเบิกตากว้างทันที
ทำไมถึงเป็นเช่นนั้นได้?
แต่ไม่นาน เย่อู๋เทียนก็สงบอีกครั้ง
เริ่มขัดเกลาวิชาเคลื่อนชี่ ของวิชายุทธเลิศใต้หล้าอย่างเงียบ ๆ!
เมื่อก่อน
ตอนที่เย่ฝูถูมอบวิชายุทธเลิศใต้หล้าให้เย่อู๋เทียน หลังจากเย่อู๋เทียนอ่านรอบเดียว เขาก็ทำลายมัน!
อย่างไรก็ตาม เนื้อหาที่อยู่ในนั้น กลับตราตรึงอยู่ในสมองของเย่อู๋เทียน
เย่อู๋เทียนพบว่า
วิชายุทธเลิศใต้หล้าที่เย่ฝูถูมอบให้ตนเอง ถึงแม้มันจะลึกลับมาก แต่ดูเหมือนจะมีข้อบกพร่องมากมาย!
น่าจะเป็นคัมภีร์ที่ไม่สมบูรณ์!
อย่างไรก็ตาม มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว!
ด้วยร่างกายธาตุหยางบริสุทธิ์ของเย่อู๋เทียนแล้ว ไม่ว่าเขาจะฝึกวิทยายุทธใด ๆ ก็สามารถฝึกสำเร็จได้อย่างง่ายดาย
กระทั่ง สรุปจากเรื่องหนึ่ง ก็สามารถคาดคะเนไปเรื่องอื่น ๆได้
ถึงแม้จะเป็นคัมภีร์ที่ไม่สมบูรณ์!
ขอเพียงแค่สงบสติอารมณ์และไตร่ตรองอย่างรอบคอบ อาจจะสามารถบรรลุผลได้ไม่น้อย!
เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ
สุดท้าย กระทั่งเย่อู๋เทียนเข้าสู่สภาวะลืมตนเอง!
ตั้งใจทุ่มเท!
คิดไตร่ตรองอย่างละเอียดเกี่ยวกับวิชายุทธเลิศใต้หล้า!
ขณะเดียวกัน ยังมีปราณจิตมากมาย หลั่งไหลเข้าสู่เส้นลมปราณพิเศษทั้งแปดในร่างกายของเย่อู๋เทียนอย่างต่อเนื่อง!