จอมนักรบอหังการ - บทที่ 455 โจวซีสาวสวยที่มีเสน่ห์ ก้มกราบอยู่บนพื้นด้วยความเลื่อมใสศรัทธา 1
- Home
- จอมนักรบอหังการ
- บทที่ 455 โจวซีสาวสวยที่มีเสน่ห์ ก้มกราบอยู่บนพื้นด้วยความเลื่อมใสศรัทธา 1
จอมนักรบอหังการ บทที่ 455 โจวซีสาวสวยที่มีเสน่ห์ ก้มกราบอยู่บนพื้นด้วยความเลื่อมใสศรัทธา 1
หลังจากกล่าวจบ
บรรดาหญิงสาวที่เฝ้ามอง ทุกคนต่างรู้สึกเห็นอกเห็นใจโจวซี
เพราะ……
สามวันสามคืนเชียวน่ะ!
สามวันสามคืนที่ผ่านมา พวกเธอเฝ้ามองโจวซีทรมานด้วยความเจ็บปวด!
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตัวโจวซีเอง?
หากความเจ็บปวดแบบนี้เกิดขึ้นกับผู้หญิงทุกคนที่อยู่ที่นี่…
เมื่ออยู่ต่อหน้าเย่อู๋เทียนแล้ว อย่าพูดถึงการเรียกตนเองว่าบ่าว จะให้เรียกเย่อู๋เทียนว่านายท่าน บรรพบุรุษ ถึงแม้จะให้เรียกเขาว่าพ่อ พวกเธอก็ไม่ลังเลแม้แต่น้อย!
ตอนนี้เย่อู๋เทียนไม่ได้คำนึงถึงอะไรมากนัก
เขาหยิบผ้าห่มจากด้านข้าง คลุมร่างกายที่สมส่วนและสวยงามของโจวซี
หลังจากนั้น
เย่อู๋เทียนกล่าวเบา ๆ
“มีวิธีอื่นเช่นกัน แต่มันไม่มีวิธีใด ที่จะทำให้คุณผ่านไปได้ง่าย ๆ!”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เย่อู๋เทียนยิ้มด้วยความขมขื่น
“นี่คือวิธีการรักษาความเจ็บป่วยของคุณ ถ้าคุณสามารถทนได้ ก็ทนไปเถอะ ผมก็เคยเจ็บปวดแบบนี้มาก่อน และเวลานานถึง…เจ็ดปี!”
หลังจากกล่าวจบ โจวซีตกตะลึงก่อน หลังจากนั้นคิดว่า
เย่อู๋เทียนกำลังพูดเล่น!
เจ็ดปี?
นี่แค่สามวันสามคืน ตนเองก็ไม่สามารถทนความเจ็บปวด จากการเปิดเส้นลมปราณได้อีกต่อไปแล้ว!
เจ็ดปี?
ล้อเล่นอะไรกันนี่?
ตอนนี้หญิงสาวพวกนั้น ก็ไม่เชื่อสิ่งที่เย่อู๋เทียนพูดเช่นกัน
คำพูดอื่นเชื่อได้!
ทนความเจ็บปวดจากการทะลวงเส้นลมปราณมาเป็นเวลาเจ็ดปี?
ใครสามารถทำได้?
เย่อู๋เทียนมองโจวซี
“ทำไม? คุณไม่เชื่อเหรอ?”
โจวซีส่ายศีรษะ
เย่อู๋เทียนไม่ได้อธิบายอะไร แต่ชี้ไปที่ระหว่างคิ้วของโจวซี
วินาทีนั้น โจวซีรู้สึกถึงพลังที่อุ่นพุ่งเข้ามาในกระดูกหน้าผากของตนเอง!
ทันใดนั้น พลังที่อุ่นเคลื่อนอย่างเป็นระเบียบภายในร่างกายของตนเอง
พลังนั้นผ่านไปที่ใด ก็เหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิ
ทั่วร่างกาย
สบายถึงขีดสุด
โจวซีตกตะลึง และมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาทันที
พลังแก่นม่วง!
นี่มันเป็น……
วิชาเคลื่อนชี่ในพลังแก่นม่วง!
ไม่!
ไม่ถูก!
เส้นทางการเคลื่อนชี่ผิด!
ไม่ใช่พลังแก่นม่วง!
แล้วมันคือวิชาอะไรกันแน่?
ทำไมมันถึงได้ลี้ลับมหัศจรรย์เช่นนี้?
แค่มองแวบเดียว เย่อู๋เทียนก็สามารถรับรู้ถึงความสงสัยของโจวซีได้ และอธิบายด้วยความสงบ
“วิชานี้มีพื้นฐานมาจากพลังแก่นม่วงและวิชาชี่จักรพรรดิของตระกูลหานเผ่าโบราณ เป็นวิชาที่ผมสร้างขึ้นใหม่ ชื่อว่าวิชาชี่แก่นม่วง!”
โจวซีเบิกตากว้าง
ดวงตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ!
เกือบจะตอบสนองแบบอัตโนมัติ มีประโยคหนึ่งปรากฏขึ้นในสมอง!
สร้างวิชาขึ้นมาใหม่!
ขณะนี้ โจวซีรู้สึกเพียงแค่หนังศีรษะของตนเองชา!
กระทั่งถึงกับอยากจะร้องไห้!
สร้างวิชาขึ้นมาใหม่……
มันยากแค่ไหน?
พรรณนาด้วยประโยคหนึ่ง เส้นทางการฝึกนั้น ยากดั่งขึ้นสวรรค์ แต่ก็ไม่ยากเท่ากับการสร้างวิชาขึ้นมาใหม่!
ทำไมต้องสร้างวิชาขึ้นมาใหม่?
ประการแรก
ต้องการสร้างวิชาที่ไม่เหมือนใครในโลก!
ประการที่สอง
ต้องทดสอบวิชานั้นเป็นพันครั้ง!
ประการที่สาม
การสร้างวิชาขึ้นมา จะต้องมีคุณธรรมที่สืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น ถึงจะคู่ควรกับคำว่าสร้างวิชาขึ้นมาใหม่!
โจวซีคิดยังไงก็คิดไม่ถึง
ชั่วชีวิตของตนเอง จะสามารถพบบุคคลที่มีคุณสมบัติและสามารถสร้างวิชาขึ้นมาใหม่ได้!
ต้องรู้ว่า
ถึงแม้จะมีพรสวรรค์แห่งบู๊สูงสักเพียงใด และวิทยายุทธสูงส่ง แต่แล้วไงล่ะ?
เป็นเพราะคนรุ่นเก่าสร้างไว้ คนรุ่นหลังได้ใช้ประโยชน์!
หากคุณต้องการสร้างวิชาขึ้นมาใหม่ ต้องเป็นคนใจกว้าง!
แน่นอนว่าลูกศิษย์หญิงดั้งเดิมของวัดอี่เซียนสายตรงที่อยู่รอบ ๆ รู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี!
ชั่วขณะหนึ่ง สายตาที่พวกเธอมองเย่อู๋เทียน……
เหมือนมองเทพเจ้า!
และขณะนี้เอง เย่อู๋เทียนยุติแล้ว กล่าวกับโจวซีเบา ๆ
“ลองวิชาเคลื่อนชี่ที่ผมเพิ่งถ่ายทอดให้คุณเมื่อสักครู่ คุณเคลื่อนสักรอบ แล้วคุณจะรู้ว่าความเจ็บปวดคืออะไร!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น โจวซีหลับตาตามสัญชาตญาณ
เริ่มเคลื่อนวิชาชี่แก่นม่วง!
แต่นึกไม่ถึงว่า หลังจากพลังผ่านจากจุดตันเถียนไปที่กระดูกหน้าผากแล้ว พลังยังไปไม่ถึงจุดเฉียนเจิ้งที่อยู่ด้านหน้าใบหู จุดเจี๋ยเชอที่อยู่ใต้ใบหู และจุดเทียนหรง สามจุดฝังเข็มนี้ เธอก็รู้สึกเจ็บปวดราวกับกระดูกแตกหักและเส้นลมปราณฉีกขาด!
ความเจ็บปวดนั้นแผ่ออกมา
โจวซีเจ็บปวดจนไม่สามารถส่งเสียงได้!
แข็งทื่อไปทั้งตัว!
หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ!
ใบหน้าขาวซีด!
โจวซี หยุดวิชาเคลื่อนชี่นี้ทันที!