จอมนักรบอหังการ - บทที่ 460 ฝึกคู่เชียวน่ะ ฝึกคู่กับเย่อู๋เทียนเชียวน่ะ 2
จอมนักรบอหังการ บทที่ 460 ฝึกคู่เชียวน่ะ ฝึกคู่กับเย่อู๋เทียนเชียวน่ะ 2
สิ่งสำคัญที่สุดคือ เมื่อสนทนากับเขา
ตนเองรู้สึกดี
มีความสุข!
มีความสุขโดยไร้เหตุผล!
นี่คง……
เป็นความรัก?
เมื่อคิดเช่นนั้น โจวซีเริ่มหาหัวข้อสนทนา
“การไปพบคุณนาย ถ้าไม่นำของขวัญไปด้วย เหมือนกับว่าน้องไม่รู้จักมารยาท ท่านคิดว่า…เอาแบบนี้ดีไหม? ท่านพาน้องไปซอยที่ขายวัตถุโบราณของตี้ตูก่อน น้องมีร้านอยู่ที่นั่นหลายร้าน และในร้านมีของดีมากมาย นำไปให้คุณนายสองชิ้น….มัน….ไม่ถือว่าเกินไปใช่ไหม?”
เย่อู๋เทียนปฏิเสธเบา ๆ
“ที่บ้านไม่ขาดอะไร”
สีหน้าของโจวซีเศร้าและขุ่นเคือง
“ถึงแม้ว่าที่บ้านไม่ขาดอะไร ท่านก็ต้องดูแลความรู้สึกของน้องด้วย เพราะน้องเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับหน้าตามาก อีกอย่าง น้องกับแม่ของท่านก็ถือได้ว่าเป็นคนเมืองเดียวกัน เมื่อไปเยี่ยมเยือนถึงบ้าน ถึงแม้จะไม่คำนึงถึงคุณนาย แต่ก็ควรคำนึงถึงแม่ของท่านด้วย ท่านคิดว่าสิ่งที่น้องพูดนั้นสมเหตุสมผลหรือไม่?”
เย่อู๋เทียนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
น้อง น้อง น้อง!
ฟังจนรู้สึกรำคาญแล้ว!
ทำไมโจวซีถึงได้เป็นแบบนี้!
ถ้าตนเองจะว่าเธอไร้ยางอาย
พวกเราก็เป็นเพื่อนกัน
ถ้าเช่นนั้น ก็ปล่อยให้เธอเป็นแบบนี้ต่อไปเถอะ
ชายหญิงอยู่ด้วยกันตามลำพัง มันไม่เหมาะสม
เย่อู๋เทียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดแบบขอไปทีว่า
“ผมไม่ได้ทานข้าวมาหกวันแล้ว ผมหิวแล้ว ต้องรีบกลับไปทานข้าวที่บ้าน”
สีหน้าของโจวซียังคงเศร้าและขุ่นเคือง
“สำหรับนักบู๊แล้ว ทุกเดือนต้องงดธัญพืชทั้งห้าเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ การทำเช่นนั้นไม่เพียงแค่สามารถกำหนดลมหายใจเข้าและออกได้เท่านั้น แต่สามารถยังขับสิ่งสกปรกออกจากร่างกายด้วย ดังนั้น….. ไม่ว่าท่านอยากฟังหรือไม่อยากฟังน้องก็ต้องพูด เหตุผลตอนนี้ของท่าน หมายความว่าน้องเป็นคนไร้ยางอายมาก! เพียงแค่ท่านหาเหตุผลอื่น มันก็ยังดี เห็นได้ชัดว่าท่านกำลังพูดแบบขอไปทีกับน้อง!”
“……”
เย่อู๋เทียนพูดไม่ออกชั่วขณะ
เมื่อโจวซีเห็นว่าเย่อู๋เทียนหยุดพูด เธอกะพริบตา และรู้สึกดีใจเล็กน้อย
เห็นได้ชัดว่าคู่รักคู่แค้นคนนี้ไม่สามารถทำอะไรตนเองได้
อย่างไรก็ตาม ตนเองจะไม่เรียกร้องมากขึ้นไปอีก เพราะตอนนี้เหตุผลที่คู่รักคู่แค้นคนนี้สามารถอดทนกับนิสัยของตนเองได้ น่าจะเกี่ยวข้องกับตำแหน่งที่แน่นอนของหญ้าเทียนหลัว ถ้าตนเองยังไม่รู้จักกาลเทศะอีก และเจตนาโอ้อวดต่อหน้าคู่รักคู่แค้นคนนี้อีก เกรงว่าผลลัพธ์จะตรงกันข้ามเท่านั้น!
ถ้าคู่รักคู่แค้นคนนี้เกิดโกรธขึ้นมา แล้วชี้นิ้วมาที่ศีรษะของตนเอง…..
ถ้าศีรษะระเบิดแล้วจะทำอย่างไรล่ะ?
ปรับอารมณ์!
ตนเองต้องให้ความสำคัญกับการปรับอารมณ์ของตนเอง!
อย่าเพิ่งรีบร้อน!
ในตำราได้กล่าวไว้ว่าการขัดเกลานิสัยใจของผู้ชาย เพื่อให้ในใจของเขามีตนเอง บุ่มบ่ามไม่ได้ ต้องค่อยเป็นค่อยไป….
เมื่อคิดเช่นนั้น โจวซีก็กลับมามีรูปลักษณ์ที่สง่า
นั่งอยู่ตำแหน่งคู่คนขับด้วยสง่า ใครเห็นก็ต้องตกตะลึง ทำไมถึงได้มีสาวสวยที่สง่างามแบบโบราณขนาดนี้ได้?
ท่าทางเหมือนกับได้รับการฝึกเป็นอย่างดี
และขณะนี้เอง จู่ ๆ โทรศัพท์มือถือของเย่อู๋เทียนก็ดังขึ้น
เป็นหมายเลขที่ไม่คุ้นเคย
เย่อู๋เทียนสวมหูฟังบลูทูธ แล้วรับสาย
แต่ก่อนที่เย่อู๋เทียนจะเอ่ยปากถามว่าอีกฝ่ายเป็นใคร เสียงของชายวัยกลางคนก็ดังมาจากปลายสายแล้ว
“เจ้าสำนักไท่ซ่าง ท่านไม่กลับมาเป็นเวลาหกวันแล้ว….ท่านผู้อาวุโส หายไปไหน? ผู้ใต้บังคับบัญชาอยากทำอาหารให้ท่านแล้ว!”
ถ้าชายวัยกลางคนคนนี้ไม่ใช่หวงฝู่เจิ้งฉี เจ้าสำนักคนปัจจุบันของสำนักเจินอู่ แล้วจะเป็นใครได้อีก?
หลังจากเย่อู๋เทียนได้ยินคำพูดของหวงฝู่เจิ้งฉีแล้ว มีความแปลกประหลาดประกายผ่านใบหน้า แต่เขาไม่ได้ปฏิเสธกับสรรพนามที่หวงฝู่เจิ้งฉีเรียกตนเอง หัวเราะแล้วกล่าวว่า“คุณเจอปัญหาตอนที่ฝึกคัมภีร์บู๊แท้ใช่ไหม?”
หลังจากกล่าวจบ โจวซีที่นั่งอยู่ตรงตำแหน่งคู่คนขับ
มีความประหลาดใจประกายผ่านใบหน้า
คัมภีร์บู๊แท้?
เป็นวิทยายุทธชั้นสูงของสำนักเจินอู่ไม่ใช่เหรอ?
ทำไมเสียงของคนที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับคู่รักคู่แค้นคนนี้ ถึงได้คุ้นมาก?
วินาทีต่อมา……
บูม!
ศีรษะของโจวซีราวกับระเบิด
นึกขึ้นได้ทันที
ก่อนหน้านั้นเย่อู๋เทียนเคยบอกตนเองว่า ตอนนี้เขาเป็นของเจ้าสำนักไท่ซ่างของ…..
สำนักเจินอู่!