จอมนักรบอหังการ - บทที่ 475 นักรบประเทศหลงของฉัน ตายไม่ได้ 1
จอมนักรบอหังการ บทที่ 475 นักรบประเทศหลงของฉัน ตายไม่ได้! 1
เฉินจิ่งจื้อยังไม่เคยเห็นด้านนี้ของเฉินเฟยหมิงมาก่อน
จนกระทั่งเดี๋ยวนี้
ในสายตาของเฉินจิ่งจื้อ แม้ว่าเฉินเฟยหมิงจะค่อนข้างหยิ่งผยอง แต่โดยพื้นฐานแล้วไม่เคยทำเรื่องอะไรที่ออกนอกลู่นอกทาง!
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า…….
ลูกเนรคุณคนนี้ หลายปีนี้ ก็ไม่รู้ว่าทำสิ่งชั่วร้ายมากมายแค่ไหนโดยที่ปิดบังตัวเอง!
ตอนนี้ ยังคลุ้งคลั่งจนสาปแช่งเจ้ายมบาลชิงตี้ขึ้นมา!
“แก…….แก…….ไอ้ลูกเนรคุณ แกคิดจะทำอะไร? แกบ้าไปแล้วหรือไง!”
“ฉัน…….ฉันจะตีไอ้ลูกเนรคุณอย่างแกให้ตาย!”
จากนั้น เฉินจิ่งจื้อก็จะยกมือขึ้นปล่อยลงมา
แต่ยังไงซะ
เฉินจิ่งจื้อ แก่เกินไปแล้ว
มือขวาที่เหี่ยวแห้งสั่นเทา ยังไม่ได้ยกขึ้นในกลางอากาศ
ก็ถูกเฉินเฟยหมิงจับไว้แน่นๆ
“คุณแก่แล้ว!”
เฉินเฟยหมิงจ้องมองไปที่เฉินจิ่งจื้ออย่างไม่วางตา และพูดสามคำนี้ด้วยน้ำเสียงเย็นชา
น้ำเสียง ราวกับมาจากในนรกขุมที่เก้า
ทำให้ผู้คนหวาดกลัว
“คุณควรจะกลับไปที่บ้าน พักผ่อนดูแลสุขภาพให้ดีๆ!”
“ไม่อย่างนั้น คุณยังคิดจะทำอะไร?”
“ด้วยร่างกายแก่หง่อมพิการของคุณ คุณยังต้องการฆ่าศัตรูในสนามรบเหรอ?”
“ฝันกลางวันของคุณไปเถอะ!”
เมื่อคำพูดจบลง เฉินเฟยหมิง ก็สะบัดมือของเฉินจิ่งจื้อออกไปอย่างแรง
เฉินจิ่งจื้อเดินโซเซ
ล้มลงกับพื้น
เมื่อคนรอบข้างเห็นฉากนี้ ก็ถอนหายใจทั้งหมด
เฉินเฟยหมิงนี้…….
บ้าไปแล้วจริงเหรอ?
กล้าดียังไงมาปฏิบัติต่อทวดของเขาแบบนี้!
เนรคุณชัดๆ!
เฉินจิ่งจื้อที่ล้มอยู่บนพื้น สายตามองไปทางเฉินเฟยหมิง โกรธเคืองเป็นอย่างมาก
หายใจไม่ทัน
แหวะ!
กระอักเลือดออกมาเต็มปาก!
ชี้ไปที่เฉินเฟยหมิง
อยากด่า!
แต่กลับด่าอะไรไม่ออกมา!
ใช่อยู่!
เขาแก่แล้ว!
แม้ว่าชีวิตที่เหลืออยู่จะเย่อหยิ่งยังไง เขาก็ไม่สามารถควบคุมมันได้อีกต่อไป
แต่ในขณะนี้
ร่างของคนคนหนึ่ง ปรากฏขึ้นมาในทันที
มาถึงตรงหน้าของเฉินเฟยหมิง ไม่เอื้อนวาจาใดๆ ก็ต่อยออกไป!
ผลัวะ!
ต่อยเข้าไปที่กลางอกของเฉินเฟยหมิง
ต่อยจนเฉินเฟยหมิงกระเด็นออกไปในทันที และตกลงในพื้นที่โล่งห่างออกไปหลายสิบเมตร!
และในขณะที่เฉินเฟยหมิงตกลงบนพื้น พื้นก็แตกเหมือนใยแมงมุม!
ทุกคนช็อก!
ไม่มีใครคาดคิดว่า จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น!
แม้แต่ตัวของเฉินเฟยหมิง ก็คาดไม่ถึงว่า ตัวเองจะถูกคนต่อยกระเด็น!
คือใครกัน?
อีกฝ่ายทำไมถึงได้มีพละกำลังที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ได้?
ทอดสายตามองไป
กลับมองเห็น เป็นชายหนุ่มในชุดเครื่องแบบ!
ยืนอยู่ที่นั่น
รัศมีของคนทั้งคน เหมือนเทพแห่งสงครามที่อยู่ยงคงกระพันจริงๆ!
คนคนนี้ ไม่ใช่ใครอื่น
คือเทพวิญญาณแห่งกรมทหาร หยางทุนหู่!
มาถึงที่นี่
สิ่งที่ทำ
คือต้องการแจ้งให้เย่อู๋เทียนทราบ
เขา กำลังจะนำทัพลงใต้!
แต่กลับคิดไม่ถึงว่า เพิ่งจะมาถึงที่นี่ ก็เห็นฉากที่เฉินเฟยหมิงรังแกเฉินจิ่งจื้อ
หยางทุนหู่ก็รู้จักเฉินจิ่งจื้อคนนี้อยู่แล้ว!
ทหารเก่าคนหนึ่ง!
ทหารเก่าที่สร้างคุณูปการให้กับประเทศหลง!
ตอนนี้!
อายุมากแล้ว โดนลูกหลานของตัวเองรังแก?
จะทนได้ยังไง!
เฉินจิ่งจื้อก็รู้จักหยางทุนหู่อยู่แล้ว
เพราะว่า…….
ผู้นำกองทัพกองทัพมังกรเลือด คนก่อน ก็คือคนคนนี้!
หยางทุนหู่มองไปที่เฉินเฟยหมิงซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตรอย่างเยือกเย็น
ชั่วขณะหนึ่ง
เฉินเฟยหมิงแค่รู้สึกว่า
เหมือนลูกแกะถูกเสือเล็ง!
ทั่วทั้งร่างกาย
เหงื่อแตกจำนวนมากในทันที!
สยองขวัญ!
สยองขวัญอย่างสุดขีด!
นี่…….
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ไม่กี่ปีที่ผ่านมา ตอนที่ตัวเองเจอกับหยางทุนหู่ เขาถูกลดชั้นให้เป็นทหารชั้นผู้น้อยแล้ว!
ยิ่งไปกว่านั้น ความแข็งแกร่งของเขาเห็นได้ชัดไม่แข็งแกร่งเท่าตัวเอง!
ไม่ได้เจอแค่ไม่กี่ปี
เขากลายเป็นคนที่น่ากลัวเช่นนี้ได้อย่างไร?
หยางทุนหู่ทำเสียงฟึดฟัด ไม่ได้ไปมองเฉินเฟยหมิงอีก แต่ก้มตัวลง และประคองเฉินเฟยหมิงขึ้นมา
ในเวลาเดียวกัน ยังชี้ไปที่หน้าอกของเฉินจิ่งจื้อ