จอมนักรบอหังการ - บทที่ 82
จอมนักรบอหังการ บทที่ 82 เฉียนจิ้งคุนไม่ต้องการเป็นคนรวยล้นฟ้า เพียงขอร้องให้เย่อู๋เทียนช่วยลูกชายปัญญาอ่อนของเขา!
พอคำพูดนี้ของหวงเจี้ยนเย่ออกมาปุ๊บ
แขกเหรื่อทุกคนในงานพากันแอบด่าหวงเจี้ยนเย่ไปตามๆกัน!
เพื่อลาภยศเงินทอง!
กลับจะยกเสิ่นรั่วชิงให้แต่งงานกับลูกชายปัญญาอ่อนคนนั้นของเฉียนจิ้งคุน?
นี่ต้องขาดศีลธรรมคุณธรรมขั้นไหนกัน ถึงทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้เนี่ย?
และยังพูดอย่างนี้กับเฉียนจิ้งคุนต่อหน้าทุกคนอีกด้วย!
หน้าด้านไปไหม?
เขาเห็นเสิ่นรั่วชิงเป็นอะไร?
เป็นสิ่งของหรอ?
ซื้อขายได้ตามใจ?
เรียกได้ว่าเหลวไหลถึงขั้นสุด!
เพียงแต่พอคิดถึงความร่ำรวยของเฉียนจิ้งคุน…
นี่เป็นคนที่ติดอยู่ในสามสิบอันดับแรกของคนรวยระดับโลก ที่ครองตำแหน่งคนรวยอันดับหนึ่งแห่งประเทศหลงมาสามปีแล้ว!
ถ้าเสิ่นรั่วชิงได้แต่งงานกับคนร่ำรวยอย่างตระกูลเฉียนเพราะเหตุนี้!
ใครก็พูดไม่ออกว่าอะไร
แต่งงานกับคนโง่แล้วทำไมล่ะ?
ขอแค่ได้แต่งเข้าตระกูลเฉียน เอาแค่ซองแดงที่เฉียนจิ้งคุนให้ ก็อาจจะเป็นหลายพันล้านหลายหมื่นล้านแล้ว!
นั่นน่ะเป็นเงินทองที่คนรวยธรรมดายังห่างชั้นกันไกรนักนะ
แต่พอดูตัวเสิ่นรั่วชิงเอง
พอได้ยินคำพูดที่หวงเจี้ยนเย่พูดกับเฉียนจิ้งคุน เธอโกรธจนสั่นไปทั้งตัว
หวงเจี้ยนเย่…
พ่อแท้ๆของพ่อบุญธรรมเธอ!
ตอนนี้กลับมาดูหมิ่นเหยียดหยามตนต่อหน้าพี่เทียนแบบนี้!
เป็นตาแก่ทุเรศที่ไม่มีทางช่วยแล้วจริงๆ!
หวงต้าไห่เห็นการกระทำของหวงเจี้ยนเย่ก็โกรธจนหน้าแดงก่ำ
ถ้าไม่เห็นแก่ที่ว่าหวงเจี้ยนเย่เป็นพ่อแท้ๆของตน…
เขาอยากเข้าห้องครัวไปหยิบมีดปังตอมาสับตาแก่นี่เป็นชิ้นๆเลย!
ส่วนเย่อู๋เทียนกลับยืนมองสายตาเย็นชา
สายตาที่มองหวงเจี้ยนเย่ประหนึ่งกำลังมองคนตายแล้ว
ส่วนเฉียนจิ้งคุน
สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไง
และก็มาถึงบางอ้อว่า ทำไมเย่อู๋เทียนต้องให้เขามาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดที่หวงเจี้ยนเย่จัดขึ้นในวันนี้
หวงเจี้ยนเย่เห็นเฉียนจิ้งคุนไม่พูดอะไร และมองไปทางเย่อู๋เทียน
ในใจก็ลิงโลดนัก
เขาหันชี้ไปทางเย่อู๋เทียน พูดอย่างกัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“ประธานเฉียน เจ้าไอ้บ้าคนนี้แหละ!”
“ผู้หญิงคนนั้นข้างกายเขาคือลูกสาวบุญธรรมของลูกชายคนโตของผม เสิ่นรั่วชิง!”
“สวยดุจนางฟ้าเลยใช่ไหมครับ?”
“วันนี้ขอเพียงคุณเมตตา ช่วยผมกำจัดเจ้าไอ้บ้าอย่างเย่อู๋เทียนนี่ เสิ่นรั่วชิงจะเป็นลูกสะใภ้ของคุณแน่นอน!”
เฉียนจิ้งคุนสีหน้าเย็นเยียบ
ในที่สุดก็ทนไหว ไม่ลงมือตบเจ้าแก่หวงเจี้ยนเย่ตายไป
คิดให้ผู้หญิงของเย่อู๋เทียนกลายเป็นลูกสะใภ้ของเขา?
ต่อให้เขาใจกล้ากินดีหมีมาจากไหน…
ก็ไม่กล้าหรอก!
เขาสูดลมหายใจเข้าปอดลึก เฉียนจิ้งคุนอดกลั้นไฟโกรธ เดินย่างก้าวเข้าหาเย่อู๋เทียน
หวงเจี้ยนเย่ดีใจมาก
รีบตามเข้าไป
สามารถเกาะคนใหญ่คนโตขั้นสุดอย่างเฉียนจิ้งคุนได้ มันเป็นโอกาสอันใหญ่หลวงของตระกูลหวงจริงๆ!
ส่วนเสิ่นรั่วชิงจะยอมรับการแต่งงานครั้งนี้ไหม…
หวงเจี้ยนเย่ไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย
ด้วยอำนาจเงินของตระกูลเฉียน
ไม่มีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธแต่งเข้าตระกูลเฉียนหรอก!
สามารถแต่งงานเข้าตระกูลเฉียนได้
น่ากลัวนังหนูเสิ่นรั่วชิงคงจะขอบคุณปู่อย่างเขาในความฝันแน่
ส่วนเย่อู๋เทียน….
เหอะ!
บอดี้การณ์หลายคนข้างกายเฉียนจิ้งคุน แต่ละคนล้วนเป็นสุดยอดยอดฝีมือที่เกษียณจากกรมทหารทั้งนั้น!
ซัดเย่อู๋เทียนสักยกหนึ่ง แล้วทิ้งออกนอกตระกูลหวงไปเลย!
ง่ายกว่าพลิกฝ่ามืออีก!
เจ้าไอ้บ้าอย่างเย่อู๋เทียน คิดจะใช้เงินหนึ่งสตางค์มาซื้อศักดิ์ศรีของตน?
วันนี้จะให้ไอ้บ้าอย่างแกดู!
อะไร…
เรียกว่าขายขี้หน้าไม่มีดี!
แต่พอตามเฉียนจิ้งคุนมาถึงหน้าเย่อู๋เทียน และเห็นการกระทำที่มีต่อเย่อู๋เทียน
หวงเจี้ยนเย่ถึงรู้ว่า อะไรคือขายขี้หน้าไม่มีดีที่แท้จริง!
เขาได้เห็น
วินาทีแรกที่เฉียนจิ้งคุนยืนตรงหน้าเย่อู๋เทียน ก็คุกเข่าให้กับเย่อู๋เทียนเลย
แต่ครั้งนี้เฉียนจิ้งคุนไม่ได้เรียกเย่อู๋เทียนว่าพ่อ!
หากกลับมีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างน่าประหลาด
เขาก้มหน้าเปิดปากพูดช้าๆ
“คุณเย่ จิ้งคุนมาสาย ขอท่านได้โปรดอภัยด้วย!”
พอพูดจบ
หวงเจี้ยนเย่ประหนึ่งโดนฟ้าผ่า!
ทุกคนในที่นั้น ยกเว้นเย่อู๋เทียน รวมถึงเสิ่นรั่วชิงและจางม่านดาราดัง ทุกคนล้วนเบิกตากว้าง
คนรวยอันดับหนึ่งแห่งประเทศหลง!
เถ้าแก่เหมืองแร่ที่เจ๋งที่สุดของประเทศหลง!
คุกเข่าให้กับเย่อู๋เทียน?
นี่…
มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?
เย่อู๋เทียนมีฐานะอะไรกันแน่?
เย่อู๋เทียนมองเฉียนจิ้งคุนเรียบเฉย ก่อนจะเบนสายตาไปทางหวงเจี้ยนเย่ที่ตาเหลือกเหมือนโดนสายฟ้าฟาด
“เมื่อครู่คุณบอกว่า จะยกรั่วชิงให้แต่งงานกับลูกชายของเฉียนจิ้งคุน?”
หวงเจี้ยนเย่ตัวสั่นเทา สมองว่างเปล่าทันที
เหอเซี่ยวหลินที่เป็นประธานสำนักงานใหญ่แห่งเจียงไห่คุกเข่าให้กับเย่อู๋เทียน!
เฉียนจิ้งคุนที่เป็นคนรวยอันดับหนึ่งแห่งประเทศหลง ก็คุกเข่าให้กับเย่อู๋เทียนอีก!
นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?
คนอื่นในตระกูลหวง แต่ละคนอึ้งกิมกี่กันหมดแล้ว
แต่ในเวลานี้เอง
เฉียนจิ้งคุนกลับโขกศีรษะให้กับเย่อู๋เทียนหนักๆ พลางพูดเสียงขรึมว่า
“คุณเย่ ขอท่านอย่าได้ฟังความข้างเดียวจากเจ้าเฒ่าหวงเจี้ยนเย่นี่!”
“กระผม รวมถึงลูกชายของกระผม มีหรือจะกล้าอาจเอื้อมคิดไปถึงคุณหนูรั่วชิง?”
เย่อู๋เทียนมองเฉียนจิ้งคุนสีหน้าเรียบเฉย
“ลุกขึ้นมาพูดเถอะ เรื่องก่อนหน้านี้ผมไม่ได้ใส่ใจ คุณเองก็ไม่คู่ควรให้ผมใส่ใจด้วย”
“อีกอย่าง นี่ไม่ใช่สังคมศักดินา อย่าเอะอะๆก็คุกเข่าลง!”
เรื่องก่อนหน้านี้?
เรื่องอะไรก่อนหน้านี้?
ใบหน้าเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามของหวงเจี้ยนเย่!
ยัง…
เฉียนจิ้งคุนไม่คู่ควรที่เย่อู๋เทียนจะใส่ใจ?
เย่อู๋เทียนเป็นแค่ลูกทรพี ขยะคนหนึ่งของตระกูลเย่ไม่ใช่หรอ?
ทำไมตอนนี้….
น่ากลัวขนาดนี้?
คนอื่นในที่นั้นล้วนแต่ไม่เข้าใจไปตามๆกัน
จู่ๆเฉียนจิ้งคุนก็บอกเย่อู๋เทียนว่า
“คุณเย่ ที่จิ้งคุนมาช้า เพราะลูกชายผม…เกิดปัญหาขึ้น!”
“ดูท่า ท่านคงเคยได้ยินมาบ้างว่า ลูกชายผมป่วยหนัก ทุกคนต่างพูดว่า ผมเฉียนจิ้งคุนมีลูกชายปัญญาอ่อนอยู่คนหนึ่ง!”
“แต่มีพ่อแม่คนไหนบ้างที่จะรังเกียจว่าลูกตัวเองไม่ดีเหมือนคนอื่น?”
พอพูดมาถึงตรงนี้ เฉียนจิ้งคุนตาแดงเรื่อ
ลงน้ำเสียงหนักขึ้นมาก
“ได้ยินว่าคุณเย่มิเพียงจะวิทยายุทธ์สูงส่ง วิชาการแพทย์ก็หายากยิ่งในโลกนี้ด้วย!”
“จิ้งคุนขอความช่วยเหลือ ให้คุณเย่ยอมเมตตาช่วยลูกชายผมด้วย!”
“ขอเพียงช่วยลูกชายผมมาได้ก็พอแล้ว!”
“จิ้งคุนรู้ดีว่า ในสายตาท่านแล้ว อุตสาหกรรมเหมืองแร่หลงต๋ามิได้มีค่าอันใดเลย!”
“แต่ จิ้งคุนยินดีถวายทรัพย์สมบัติที่หามาทั้งชีวิต ขอเพียงคุณเย่ยอมเมตตายื่นมือเข้าช่วย…”
พูดมาถึงตรงนี้ เฉียนจิ้งคุนพูดต่อไปไม่ได้แล้ว
ดวงตาแดงก่ำ…น้ำตาไหลริน
ทุกคนในที่นั้นไม่มีใครไม่หวั่นไหว
แต่ที่ตกใจไปกว่านั้น ไม่เพียงแค่ได้เห็นความรักของพ่อที่มีต่อลูกของเฉียนจิ้งคุน
ยังมี…
เฉียนจิ้งคุนบอกว่า…
วิชาการแพทย์ของเย่อู๋เทียนหายากยิ่งในโลกนี้?
เฉียนจิ้งคุนยังจะมอบทรัพย์สมบัติที่เขาหามาทั้งชีวิตทั้งหมดถวายให้?
เพื่อแลกกับชีวิตลูกชายปัญญาอ่อนคนนั้นชีวิตเดียว?
ทรัพย์สมบัติของเฉียนจิ้งคุนน่ะไม่ได้เป็นอะไรง่ายๆแค่แสนล้านนะ?
อุตสาหกรรมเหมืองแร่หลงต๋าเป็นเสมือนผู้นำของประเทศหลง ธุรกิจเหมืองแร่ เป็นอุตสาหกรรมที่มูลค่าการตลาดแกร่งที่สุดของโลกอุตสาหกรรมเหมืองแร่ เกินล้านล้านไปแล้ว!
ขอเพียงแค่เย่อู๋เทียนยอมเมตตายื่นมือเข้าช่วยลูกชายปัญญาอ่อนคนนั้นของเฉียนจิ้งคุน!
ทรัพย์สมบัติดุจสมบัติสวรรค์ จะยกให้เย่อู๋เทียนทั้งหมดเลย?
เฉียนจิ้งคุน….
นี่บ้าหรือโง่กันแน่?
ลูกชายตาย ก็มีใหม่ได้นี่ ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นลูกชายปัญญาอ่อนคนหนึ่งอีก!
สายตาที่เย่อู๋เทียนมองเฉียนจิ้งคุนเริ่มเปลี่ยนไป เขาถามเฉียนจิ้งคุนอย่างอ่อนโยนว่า
“ลูกชายคุณเป็นสมองพิการ ตามหลักแล้วไม่มีอันตรายถึงชีวิต”
“ทำไมคุณต้องหดหู่แบบนี้?”
เฉียนจิ้งคุนร้องไห้น้ำตาไหลพราก
“ถึงลูกชายผมจะสมองพิการ แต่มีสติยิ่งกว่าใคร!”
“เขาทนมายี่สิบปี ทนไม่ไหวแล้ว เมื่อครู่ภรรยาผมบอกว่า เขากินยานอนหลับไปสามขวด!”
“คุณเย่ ผมขอร้องท่านล่ะ ผมเฉียนจิ้งคุนถึงจะนิสัยเสีย มักทำอะไรผิดหลักมากมาย วันนี้เพื่อชีวิตของลูกชายผม ทรัพย์สมบัติมหาศาลผมไม่ต้องการ ผมขอแค่ให้ลูกชายผมมีชีวิตอยู่ต่อไป!”