จอมนักรบอหังการ - บทที่ 89 ดูคฤหาสน์ เหมือนละครพวกนี้！
จอมนักรบอหังการ บทที่ 89 ดูคฤหาสน์ เหมือนละครพวกนี้！
คนตระกูลหวงต่างคิดว่า
ด้วยรูปร่างหน้าตา วุฒิการศึกของหวงหย่าเฟย
ต้องเป็นผู้หญิงที่ตระกูลโล่แห่งตี้ตูชอบพอแน่
หวงหย่าเฟยมาครั้งนี้ มารถคันเดียวกับหวงเจี้ยนเย่ บอกชัดทุกอย่าง
ถึงจะนั่งมาแค่โรลส์รอยซ์มือสองคันหนึ่ง แต่มองไปทั่วทั้งเจียงไห่ ก็มีแค่หยิบมืออยู่
ภายใต้ทั้งหมดที่ว่ามานี้ หวงหย่าเฟยเลยเย่อหยิ่งถึงขีดสุด
กระทั่ง สลัดภาพเย่อู๋เทียนที่คฤหาสน์ตระกูลหวงเมื่อวานทิ้งออกนอกสมองไปเสียสิ้น
ลองถอยก้าวหนึ่งมาพูด ความแข็งแกร่งของเย่อู๋เทียนสูงมากแล้วยังไงล่ะ?
คนรวยอันดับหนึ่งอย่างเฉียนจิ้งคุนขอร้องเขาแล้วยังไงล่ะ?
หรือว่า เย่อู๋เทียนสามารถช่วยชีวิตลูกชายปัญญาอ่อนของเฉียนจิ้งคุนกลับมาได้จริงๆ?
ถ้าเย่อู๋เทียนช่วยชีวิตลูกชายปัญญาอ่อนของเฉียนจิ้งคุนกลับมาได้จริงๆ ตอนนี้มีหรือจะนั่งรถสัปะรังเคนั่นมา?
ลองถอยเพิ่มอีกก้าวหนึ่ง ต่อให้เย่อู๋เทียนเกาะตระกูลเฉียนได้!
ตระกูลเฉียนมีหรือจะเทียบชั้นกับตระกูลโล่แห่งตี้ตูได้?
เมื่ออยู่ต่อหน้าตระกูลโล่แห่งตี้ตู ไม่ว่าตระกูลใดๆทั่วทั้งประเทศหลง…
ล้วนเป็นแค่มดตัวน้อย!
หวงหย่าเฟิยคิดไปถึงว่า
ในอนาคตอันใกล้นี้ เธอจะได้เป็นผู้หญิงที่โดดเด่นที่สุดในประเทศหลงนี้!
พอคิดแบบนี้ สายตาที่หวงหย่าเฟยมองเย่อู๋เทียน
ก็ยิ่งเต็มไปด้วยแววดูถูกมากขึ้น
แต่วินาทีต่อมา หวงหย่าเฟยก็รู้สึกปวดใจหนึบ
ความเย็นเสียดกระดูกชนิดหนึ่งพลันแผ่ซ่านจากปลายเท้าขึ้นกลางหัว แผ่นหลังเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ
เพียงเพราะว่าเย่อู๋เทียนมองเธอแวบหนึ่งอย่างเย็นชา
หวงเจี้ยนเย่ที่นั่งข้างหวงหย่าเฟยก็รับรู้ได้ถึงสายตาของเย่อู๋เทียนเช่นกัน
เขารีบเตือนหวงหย่าเฟยทันที
“เอาล่ะ จะหาเรื่องเจ้าตัวซวยนี่ทำอะไร!”
“ไม่มองดีที่สุด!”
“และหลานต้องเข้าใจนะว่า พวกเรามาดูบ้าน!”
“จวนทะเลหมอกนี่ พวกเราเข้าไปได้ พวกเขาเข้าไปได้รึ?”
หวงหย่าเฟยถึงเจอจุดสงบ พยายามสงบจิตสงบใจ เธอแค่นเสียงเย็น พลางเอื้อมมือปิดหน้าต่างรถ
ขบวนรถของตระกูลหวง ค่อยๆเคลื่อนไปที่ประตูใหญ่ของจวนทะเลหมอก
หวงต้าไห่ที่อยู่ในรถบรรทุกเห็นภาพนี้ บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร
ถ้ารู้ก่อนว่าจะมาเจอพวกหวงเจี้ยนเย่ เขาก็ไม่พาลูกเขยลูกสาวมาจวนทะเลหมอกดูบ้านหรอก!
ตอนนี้ดูท่า…
ถ้าไม่เปลี่ยนไปที่อื่นจะทำอะไรได้?
พอคิดแบบนี้ หวงต้าไห่หันมองเย่อู๋เทียนด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน
“อู๋เทียน อย่าโกรธเลย พวกเราไปดูที่อื่นกัน เจียงไห่มีบ้านดีๆมากมาย ไม่ได้มีแต่จวนทะเลหมอกนี่เจ้าเดียวเสียอีก!”
เย่อู๋เทียนยิ้มน้อยๆ
“ไม่เป็นไร ผมลงไปถามดูหน่อยว่า ทำไมพวกเขาไม่ให้เข้า”
หวงต้าไห่เบ้ปาก
“จะเพื่ออะไร พวกดูคนแค่ภายนอกเท่านั้นแหละ เห็นรถที่พวกเราขับมาไม่ดี…” หวงต้าไห่ยังพูดไม่ทันจบ
ก็เห็นพวกหวงเจี้ยนเย่ก็โดนยามหน้าประตูจวนทะเลหมอกขวางไว้ด้านนอกเหมือนกัน
หวงต้าไห่อดเบิกตากว้างไม่ได้
เกิดอะไรขึ้น?
เวลานี้ เย่อู๋เทียนลงรถเดินเข้าไปแล้ว
พวกหวงเจี้ยนเย่กำลังถกเถียงกับยาม โดยเฉพาะหวงหย่าเฟย เธอชี้หน้าด่ากราดยามด้วยน้ำเสียงกร้าวแข็ง
“เจ้าคนพวกดูคนแค่ภายนอก!”
“ไม่รู้จักรถคันนี้ของตระกูลหวงเรารึ?”
“โรลส์รอยซ์ ขายแกทิ้ง ยังไม่ถึงราคาของล้อรถคันนี้สักล้อเลย!”
“อีกอย่าง พวกเรามาซื้อบ้าน ซื้อคฤหาสน์จวนทะเลหมอกของพวกแก ไม่ยอมให้เข้าไป? นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?”
ยามโดนด่า ในใจรู้สึกโกรธขึ้ง แต่ติดที่มารยาททางอาชีพ ได้แต่ยิ้มอธิบาย
“คุณหนู โปรดอภัยด้วย”
“พูดตามตรง พวกเราเป็นแค่พนักงานกินเงินเดือน ได้แต่ฟังคำสั่งเบื้องบน”
“ผู้จัดการพวกเราบอกแล้ว เถ้าแก่ใหญ่เบื้องบนสั่งการลงมาแล้ว คฤหาสน์ทั้งหมดของจวนทะเลหมอกไม่ขาย”
หวงหย่าเฟยโกรธจัด
“ไม่ขาย ไม่ขายแล้วสร้างทำบ้าอะไร?”
“เงินเอามาแล้ว หลายสิบล้านมาซื้อคฤหาสน์ ไม่ขาย? น่าขำสิ้นดี!”
“รีบเรียกผู้จัดการของพวกแกออกมาเลย ฉันจะถามเขาด้วยตัวเอง!”
ยามทำอะไรไม่ถูก ได้แต่เรียกผู้จัดการยามออกมา
พอผู้จัดการยามมาถึง กลับอธิบายสั้นๆได้ใจความว่า
“เถ้าแก่ใหญ่สั่งความ คฤหาสน์ยอดเขาของจวนทะเลหมอกมีเจ้าของแล้ว!”
“ต่อให้คฤหาสน์อื่นก็ต้องให้เจ้าของคฤหาสน์ยอดเขาออกมาคัดกรองด้วยตนเอง ดูท่าทางพวกคุณแล้ว ไม่มีคุณสมบัติเข้าอาศัยที่นี่!”
พวกหวงเจี้ยนเย่ได้ยินคำอธิบายของเขาแล้ว พากันเบิกตากว้าง
คฤหาสน์ยอดเขาของจวนทะเลหมอก…
ราคาเริ่มแรกก็ต้องพันล้าน คนที่สามารถซื้อคฤหาสน์หลังนั้นได้ จะเป็นเทพเซียนจากไหนนะ?
ในเวลานี้เอง มือถือของเย่อู๋เทียนพลันดังขึ้น
เฉียนจิ้งคุนโทรมา
พอรับสาย เย่อู๋เทียนถามเสียงเรียบ
“มีอะไรรึ?”
เฉียนจิ้งคุนหัวเราะร่วนบอก
“เมื่อวานคุณเย่รีบร้อนกลับไป ผมไม่ทันได้ทำตามสัญญาที่ให้ไว้ คุณว่า…”
“คุณว่างเมื่อไหร่ครับ?”
“ผมจะไปที่บ้านคุณทำเรื่องมอบโอน ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตระกูลเฉียน คุณต้องรับไว้นะครับ!”
เย่อู๋เทียนหัวเราะเบาๆ
“เงินเล็กน้อยแค่นั้นของคุณ เก็บไว้ใช้เองเถอะ”
เฉียนจิ้งคุนยิ้มเจื่อน
“คำนี้ของคุณเย่ทำผมหวาดหวั่นนัก!”
“เฉินเอ๋อร์สามารถคารวะคุณเป็นอาจารย์ ถือเป็นเกียรติยศอันเปรียบค่ามิได้ของทุกคนในตระกูลเฉียนเรา!”
“เอาอย่างนี้ หากคุณพอมีเวลาว่าง ขอได้โปรดไปเขาทะเลหมอกสักครั้ง!”
“เมื่อวานผมบอกทนายไปแล้ว ให้โอนคฤหาสน์ยอดเขาของจวนทะเลหมอกเป็นชื่อคุณแล้ว!”
“ถึงของขวัญจะเล็กน้อย ไม่ว่ายังไงคุณต้องรับไว้ เพราะ…เหอะเหอะ ผมไม่มีอะไรจะมอบให้ได้แล้ว”
เย่อู๋เทียนอึ้งเล็กน้อย
“จวนทะเลหมอกเป็นธุรกิจของอุตสาหกรรมเหมืองแร่หลงต๋าของพวกคุณ?”
เฉียนจิ้งคุนตอบ
“ใช่ ขอให้คุณวางใจ คฤหาสน์ยอดเขาของจวนทะเลหมอกเป็นบ้านที่ดีที่สุดในโลกนี้!”
“วัสดุที่ใช้ทำ ล้วนเป็นวัสดุชั้นยอดที่สุด”
“ขอเพียงคุณเข้าไปอาศัย ผมยังคิดจะสร้างเรือสำราญให้คุณสักลำ เพราะบ้านติดทะเล ออกไปเที่ยวทะเลสะดวกมาก!”
เย่อู๋เทียนหัวเราะ
“เรือสำราญไม่ต้องหรอก ผมมีหลายลำละ แต่บ้านผมรับไว้นะ”
“ดีเลย อาจารย์แม่ของเฉินเอ๋อร์ชอบทิวทัศน์ทางเขาทะเลหมอกนี้ ตอนนี้ผมอยู่ที่นี่แล้ว คิดจะมาดูบ้านสักหน่อยน่ะ”
เฉียนจิ้งคุนอดสูดลมหายใจสะท้านเยือกไม่ได้
เรือสำราญ…
เย่อู๋เทียนมีอยู่หลายลำ?
ต้องรู้ไว้นะ
ราคาสร้างเรือสำราญลำหนึ่งปกติอย่างน้อยก็ต้องหลายร้อยล้านนะ!
แต่พอคิดถึงฐานะของเย่อู๋เทียน เฉียนจิ้งคุนก็เข้าใจ
ในสายตาเย่อู๋เทียน เรือสำราญไม่ถือเป็นอะไรจริงๆ ต่อให้เขาอยากได้เครื่องบิน ก็เป็นเรื่องแค่คำพูดเดียวเท่านั้น
แต่พอได้ยินว่าเย่อู๋เทียนไปเขาทะเลหมอกด้วยตัวเอง เฉียนจิ้งคุนรีบบอก
“ได้ เขาทะเลหมอก ผมจะรีบไป!”
“เป็นเพื่อนคุณกับคุณนายดูบ้านด้วยกัน มีจุดไหนไม่พอใจ ผมจะรีบให้คนแก้ไขทันที!”
เย่อู๋เทียนปฏิเสธความหวังดีของเฉียนจิ้งคุน
“ไม่ต้องลำบากหรอก คุณบอกกับผู้จัดการที่นี่สักคำก็ได้แล้ว ผมอยู่หน้าประตูนี่เอง พวกเขาไม่รู้จักผม เลยไม่ให้เข้า”
เฉียนจิ้งคุนที่อยู่ปลายสายเบิกตาโพลงแทบถลน
ในใจด่ากราด
ไม่ให้เข้า?
ฉันกลัวแทบตายว่าคุณเย่จะปฏิเสธของขวัญนี้!
ตอนนี้คุณเย่อยู่หน้าประตูจวนทะเลหมอกแล้ว เจ้าพวกยามของจวนทะเลหมอกกลับขวางไม่ให้เข้า?
ใบหน้าเฉียนจิ้งคุนบิดเบี้ยว
เขาวางสายเย่อู๋เทียน รีบกดเบอร์โทรหาประธานกรรมการของจวนทะเลหมอก
ตะคอกดังว่า
“ไอ้ช่าย พวกแกทำบ้าอะไรหา?”
พ่อแท้ๆไปยืนหน้าประตูจวนทะเลหมอกแล้ว พวกแกกลับไม่ให้เข้า?”
“แกรอฉันเลยนะ ถ้าทำให้พ่อผู้ให้ชีวิตใหม่ของเฉินเอ๋อร์ฉันไม่พอใจ ฉันจะถลกหนังแก!”
ในเวลาเดียวกัน พวกหวงเจี้ยนเย่ก็ยังพยายามคุยกับผู้จัดการยามไม่หยุดหย่อน
ทำกระทั่งยัดซองใส่แล้ว
เป้าหมายชัดเจนมาก
พวกเขาไม่ได้มาดูคฤหาสน์ยอดเขา และก็ซื้อไม่ไหว
เพียงแต่อยากซื้อคฤหาสน์สักหลังบนเขาทะเลหมอก ราคาอยู่ประมาณห้าสิบล้าน คฤหาสน์หลังไหนก็ได้! มีเงินสามารถทำได้ทุกอย่าง ผู้จัดการยามพึ่งรับซองไป วอสื่อสารพลันมีเสียงตะคอกดังของผู้จัดการของสำนักงานขายเข้ามา
“จ้าวต้าโถว หน้าประตูมีชายหนุ่มที่ราศีไม่ธรรมดาอยู่ใช่ไหม?”
“รีบปูพรมแดง ต้อนรับด้วยพิธีการสำคัญที่สุดเดี๋ยวนี้เลย!”
“นั่นเป็นผู้มีพระคุณของเถ้าแก่ใหญ่เรา คฤหาสน์ยอดเขาเป็นของเขา ถ้าเรื่องนี้ทำพัง พวกเราอย่าหวังจะรอดไปได้เลย!”
สีหน้าผู้จัดการยามอึ้งตะลึงทันที
เย่อู๋เทียนเห็นเข้า เลยเดินเข้าไป
ในเวลานี้เอง
มีรถหรูคันหนึ่งขับเข้ามา
นั่นเป็นBugatti Veyronที่มีมูลค่าหลายสิบล้านคันหนึ่ง!
และยังเป็นทะเบียนรถของตี้ตู!
ผู้จัดการยามเข้าใจทันทีว่า
ชายหนุ่มที่ผู้จัดการสำนักงานขายพูด ต้องเป็นคนในขบวนรถตรงหน้านี้แน่
ผู้จัดการยามรีบโยนซองใส่ตัวหวงเจี้ยนเย่ สีหน้าร้อนใจนัก
“รีบไสหัวไปเลย!”
“แขกคนสำคัญของเถ้าแก่ใหญ่เรามาแล้ว!”
ระหว่างพูด ผู้จัดการยามสังเกตเห็นเย่อู๋เทียน ออกปากตะคอกดัง
“ยาจกที่ไหนเนี่ย?”
“ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่คนอย่างแกควรจะมา รีบไสหัวไป ไม่งั้นจะหักขาแกซะ!”