จอมนักรบอหังการ - บทที่245 หลิงซื่อคุน ตาย2
จอมนักรบอหังการ บทที่245 หลิงซื่อคุน ตาย!2
ฉับพลันนั้น หลิงซื่อคุนก็รู้สึกถึง มีพลังบ้าคลั่งกระแสหนึ่ง เข้าตามรูขุมขนที่ลำคอ ทะลักเข้ามาจากข้างนอก
เส้นเลือดที่มีอยู่บริเวณลำคอ ด้วยเวลาเพียงพริบตา เปล่งบวมขึ้น
เหมือนเป็นลวดเหล็กสีเขียวช้ำเป็นเส้น ๆ รัดคอหลิงซื่อคุนไว้
ใบหน้าหลิงซื่อคุนเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่อยากเชื่อ
ทำยังไงก็คิดไม่ถึง……
ตัวเองเพียงโดนคนเอานิ้วจี้แค่นิ้วเดียว เลือดทั้งในสมองและทั้งตัว ต่างแยกไหลกระจัดกระจาย
ความวิงเวียนกระทุ้งเข้ามา หัวสมองทั้งลูกของหลิงซื่อคุน เปล่งบวมขึ้นไปอีกรอบวง
รูปร่างบูดเบี้ยว
หลิงซื่อคุนเบิ่งตากว้างโต จ้องมองเย่อู๋เทียน เค้นเสียงออกมาอย่างยากลำบากว่า “เจ้า…..แดนสี่？เจ้า เป็นศิษย์สำนักไหนกัน？”
เย่อู๋เทียนแค่นเสียงหัวเราะทีหนึ่ง
ใช้ความเร็วที่ตามนุษย์มองเห็นได้ เปลี่ยนหน้าตากลับไปเป็นตัวจริงของตัวเอง
“แกว่า ข้ามีอาจารย์จากสำนักไหน？”
เย่อู๋เทียนมองหลิงซื่อคุนอย่างเย็นชา
หลิงซื่อคุนมองดูหน้าตาเย่อู๋เทียนที่กำลังเปลี่ยน เบิกตาทั้งคู่กว้างโตเหมือนไม่อยากตายตาหลับ
“แก….แกคือเย่อู๋เทียนนี่เองหรือ？”
เย่อู๋เทียนขยับตาหยี
“ได้ยินว่า แกจะฆ่าข้า！”
ในสมองหลิงซื่อคุนกลวงโล่ง
ทำยังไงก็คิดไม่ถึง
คนที่ปรากฏตัวที่หน้าประตูสวนนิทรรศการที่เรียกชื่อกันว่าฉีเซิงหยางเมื่อตะกี้นี้ กลับเป็นเย่อู๋เทียนนี่เอง！
ยิ่งคิดไม่ถึงเลยว่า……
พลังฝีมือของเย่อู๋เทียน ถึงกับน่าสะพรึงกลัวขนาดนี้！
ตัวเขาเองก็อยู่ในระดับแดนสี่ขั้นสุดแล้ว เผชิญอยู่ต่อหน้าเย่อู๋เทียน กลับหลบไม่ได้ในแค่หนึ่งกระบวนท่า！？
ในระดับแดนสี่ด้วยกัน ทำไมเย่อู๋เทียน น่าสะพรึงกลัวถึงขนาดนี้？
เย่อู๋เทียนดูเหมือนมองตาก็ทะลุถึงความคิดของหลิงซื่อคุน ค่อย ๆ เอ่ยปากพูด
“แดนสี่กับแดนสี่ จะเหมือนกันได้ยังไง？เอาเป็นว่าเทียบกันแบบนี้ เจ็ดปีก่อน ข้ายังอยู่แค่พลังตันสุดขอบ คนอื่นผ่านพลังตัน ใช้เพียงผนวกตันครั้งเดียว ส่วนข้านี่ ผนวกตันถึงร้อยครั้ง！”
หลิงซื่อคุนฟังที่พูดมาถึงตรงนี้ ลูกตาแทบถลนออกมา
“ผนวกตันร้อยครั้ง？”
“มัน มันเป็นไปได้ยังไง？”
“ในตัวมนุษย์เรา ก็มีจุดตันเถียนเพียงแค่บน กลาง ล่างสามตันเถียน！”
“ผู้แข็งแกร่งพลังตันสุดขอบที่สูงสุด ก็ได้แค่ผนวกตันสามครั้งเท่านั้น ก็ถึงขั้นแดนสามตันรวมชี่！”
“มนุษย์ธรรมดา จะไปผนวกตันได้ยังไงถึงร้อยครั้ง！”
เย่อู๋เทียนหัวเราะเหยียด ๆ
“ใครบอกว่ามีแค่ภายในจุดตันเถียนเท่านั้น จึงจะผนวกตันรวมพลังเข้าด้วยกันได้？ถ้าเป็นไปตามอย่างที่แกว่าเจ็ดเส้นประสาทแปดสัญญาณชีพ ก็แค่เอาไว้ระบายลมปราณหรือไง？”
พูดมาถึงตอนนี้ เย่อู๋เทียนเลยด่าเข้าให้
“เศษสวะ！”
หลิงซื่อคุนสั่นไปทั้งตัว
ยากแก่การจะจินตนาการได้ รวมชี่ผนวกตัน ยังจะใช้เจ็ดเส้นประสาทแปดสัญญาณชีพมาตั้งเป็นฐานได้！
แต่แล้วในนาทีนี้เอง หลิงซื่อคุน ก็เข้าใจได้ถึงเคล็ดลับของพลังแก่นม่วง
“พลังแก่นม่วง！”
“ขบวนวิชาพลังแก่นม่วงทำได้ถึงจุดนี้！”
เย่อู๋เทียนแค่นหัวเราะ
“จะอาศัยพลังแก่นม่วง ไม่ใช่สามารถทำได้ถึงขั้นนี้ ยังจำเป็นต้องมีกายภาพที่ดี เช่น ร่างธาตุหยางบริสุทธิ์！”
ฟังมาถึงคำพูดประโยคนี้ หลิงซื่อคุนหมดหวังเลย
ร่างธาตุหยางบริสุทธิ์！？
เย่อู๋เทียน ถึงกับมีร่างธาตุหยางบริสุทธิ์ที่เขาเล่าว่า！
หากได้ฝึกถึงขั้นพลังตันสุดขอบ ก็จะมีร่างธาตุหยางบริสุทธิ์ที่ไม่กลัวฟ้าผ่าไฟมหาประลัย！
มิน่า……..
เขาถึงได้มีการผนวกตันถึงร้อยครั้ง！
หมดกัน！
หมดกันอย่างหมดกัน！
น่ากลัวให้ยอดฝีมือทั้งตระกูลหลิงรวมตัวกันมาทั้งหมด ก็ยังจะสู้กับเย่อู๋เทียนคนเดียวไม่ได้！
งานโอสถและการฝังเข็มในวันพรุ่งนี้……
ก็คือที่ฝังศพของคนทั้งตระกูลหลิง！
เย่อู๋เทียนไม่คิดจะคุยพล่ามเรื่องไร้สาระ ถามไปเรื่อยเปื่อยว่า
“งานโอสถและการฝังเข็มในวันพรุ่งนี้ นอกจากสี่ตระกูลใหญ่พันธมิตรมังกรแล้ว ประเทศเทียนเจ้า สำนักเชียนจี จะมาไหม？”
หลิงซื่อคุนคิดยังไม่อยากคิดที่จะตอบ
“มา！ปล่อยข้าเถอะ！ข้าสาบานได้ ข้าจะยอมรับเงื่อนไขทุกอย่างตามที่คุณเย่ต้องการ ข้าจะยอมเป็นข้าทาสที่ซื่อสัตย์ของท่าน…..”
ไม่ทันรอให้หลิงซื่อคุนพูดจบ เย่อู๋เทียนดีดนิ้วสะบัดขึ้น รวมกระแสลมปราณ ส่งทะลุสมองหลิงซื่อคุน
หลิงซื่อคุน ก็ตายไปในตอนนั้น！
เย่อู๋เทียนพึมพำกับตัวเอง
“จะเป็นข้าทาสของข้า？แก มีคุณสมบัติพอหรือ？”
“อีกอย่าง…… ตระกูลหลิงของพวกแก กับประเทศเทียนเจ้า มีความสัมพันธ์กัน！”
“ดี！ดีมาก！”
“ต่อไป ก็ต้องชุยโจวมู่แล้วนะ อ้อไม่ใช่ ต้องคาวาชิมะ มากิ！”
ตามมากับคำพูดนี้จบลง เย่อู๋เทียน เปลี่ยนโฉมหน้ากลับไปเป็นฉีเซิงหยางอีก
ในช่วงไม่กี่นาที ก็กลับไปถึงสวนนิทรรศการ
ในเวลานั้นเอง ชุยโจวมู่ กำลังขอขมากับจ้าวลี่หน้าแม่ลูก ต่อหน้าผู้ปกครองเดด็กนักเรียนของโรงเรียนประถมทิงเฉา
อีกทั้งยังทำประจบประแจงรินเหล้าองุ่นแก้วหนึ่ง คำนับส่งให้จ้าวลี่หน้า
ในเหล้าองุ่นนั้น……
ได้ถูกใส่ยาไว้แล้ว！
และเป็นชนิดที่หลังจากดื่มเข้าไปแล้ว ก็จะเกิดอาการคลุ้มคลั่ง ตัวยาจะกระตุ้นทำให้อยากแก้ผ้าต่อหน้าสาธารณะ！