จอมนักรบอหังการ - บทที่247 หมาแก่ ชุยหย่งซิน 1
จอมนักรบอหังการ บทที่247 หมาแก่ ชุยหย่งซิน! 1
พูดยังไม่สะใจคนถึงตายก็ไม่เลิก
ไม่มีใครได้คิดเลย เย่อู๋เทียนจะพูดออกมาแบบนี้ได้！
ทั้งยังพูดต่อหน้าครูกับนักเรียนและผู้ปกครองมากมาย！
ที่สำคัญ ผู้เฒ่าชุยหย่งซินที่เป็นผู้มีคุณวุฒิสูงส่ง ก็อยู่ด้วย！
ชุยหย่งซินเป็นปัญญาชนเก่าแก่
การแสดงออกของเย่อู๋เทียนตอนนี้ ทำให้เขาเดือดดาลขึ้นมาถึงที่สุด
ชุยหย่งซินชี้หน้าเย่อู๋เทียน โกรธจนตัวสั่น “อิทธิพลเถื่อน！พวกอิทธิพลเถื่อนชัด ๆ！”
พูดมาถึงตอนนี้ ชุยหย่งซินหันหน้าไปทางเหลียนซินหรู ถามว่า “เจ้าวายร้ายนั่นเป็นใคร？ใช่ว่าเหมือนยัยบ้าจ้าวลี่หน้าคนนี้ เป็นผู้ปกครองของฉีซือซือด้วยหรือไม่？”
เหลียนซินหรูรีบเข้าไปปลอบ “ผู้เฒ่าชุย ท่านได้โปรดระงับโทสะเถอะ เรื่องนี้เดี๋ยวดิฉันจัดการเอง！”
ชุยหย่งซินตวาดลั่น “ยังมีอะไรจัดการให้จัดการอีก ไล่ออกสถานเดียว！ชื่อฉีซือซือ จัดการคัดออกไป！ฉีซือซือมีผู้ปกครองบัดซบขนาดนี้ มันคือความอัปยศของโรงเรียนโรงเรียนประถมทิงเฉาของพวกแก！”
ตวาดใส่ไปจบ ชุยหย่งซินกำชับเสริมไปอีกว่า “ทุกวันในปัจจุบัน โรงเรียนโรงเรียนประถมทิงเฉาของพวกแกเป็นโรงเรียนประถมศึกษาตัวอย่างทั่วประเทศ！เป็นหนึ่งในโรงเรียนระดับประถมในความอุปถัมภ์ของเย่ชิงเทียน เจ้ายมบาลชิงตี้แห่งประเทศหลง！จะให้มีเด็กนักเรียนชั้นเลวอย่างฉีซือซือนี้ได้ยังไง！”
หารู้ไม่ว่า เย่อู๋เทียนที่ชุยหย่งซินกำลังพูดถึงอยู่ ขณะนี้ยืนอยู่ตรงข้างหน้าเขานี่เอง
เหลียนซินหรูกำลังจะพูดอะไรออกไป
เย่อู๋เทียนใช้สายตาที่หนาวเยือกมองไปที่ชุยหย่งซิน พูดเสียงชาชืดไปว่า “ฉีซือซือ ทำไมกลายเป็นเด็กนักเรียนเลวไปได้นะ？”
ชุยหย่งซินพูดเสียงเย้ยหยันว่า “มีผู้ปกครองอย่างพวกแก ฉีซือซือไม่ใช่เด็กนักเรียนชั้นเลวแล้วเป็นอะไร อีกอย่าง แกอย่านึกว่าข้าไม่รู้ผลการเรียนของฉีซือซือนะ！ข้าถึงแม้จะเกษียณไปแล้ว แต่การเลื่อนขั้นของโรงเรียนประถมทิงเฉา ข้ายังใส่ใจติดตามตลอด！ฉีซือซือของบ้านแกนะ มีการสอบครั้งไหนที่ไม่อยู่ในอันดับรั้งท้าย？”
เย่อู๋เทียนขยับหยีตา พูดว่า “เห็นว่ากันว่า ลูกชายเย่อู๋เทียนเย่จูนหลินนั่น ผลการเรียนก็อยู่อันดับรั้งท้าย ยังมีชุยเสี่ยวหวี่ลูกชายของชุยโจวมู่ ผลการเรียนยิ่งดูไม่ได้！ตอนนี้พูดตามแบบที่คุณพูด ลูกชายของเย่อู๋เทียน ยังมีลูกชายของชุยโจวมู่คนนี้ ก็เป็นพวกชั้นเลวสินะ？”
ชุยหย่งซินโกรธจัดจนหัวเราะ “เย่จูนหลินของเขานั่น เป็นลูกชายของเย่อู๋เทียน ชุยเสี่ยวหวี่นั่นก็ลูกชุยโจวมู่ แล้วฉีซือซือเป็นลูกสาวของใครกัน？ของคุณ？คุณอยู่ในฐานะอะไร？แกนี่มันเป็นตัวอะไรของแก？”
เย่อู๋เทียนย้อนถามไปว่า “แล้วคุณนี่นับเป็นตัวอะไร？คุณใช่เป็นครูใหญ่โรงเรียนประถมทิงเฉาหรือเปล่า？คุณใช่ครูของโรงเรียนประถมทิงเฉาหรือเปล่า？เท่าที่ผมรู้มา ตอนที่โรงเรียนประถมทิงเฉานี้เพิ่งก่อตั้งขึ้นมา คุณก็ลงทุนออกเงินนิดเดียว ก็เท่านั้นเอง มาตอนนี้ ก็จะวางกำหนดกฎเกณฑ์ให้โรงเรียนประถมศึกษาแห่งนี้จะเอาใครออก จะไม่เอาใครออกได้？”
พูดเรื่องนี้ออกมา ชุยหย่งซินโกรธจนหน้าซีด
คนอื่น ๆ ในบริเวณ นอกจากจ้าวลี่หน้าที่รู้ฐานะของเย่อู๋เทียนแล้ว นอกนั้นไม่มียกเว้นใคร ทุกคนล้วนแล้วแต่พากันอกสั่นขวัญแขวนตาม ๆ กัน
ต้องรู้ไว้ว่า ชุยหย่งซินไม่ใช่แค่คนลงทุนเล็ก ๆ ของโรงเรียนประถมทิงเฉาเท่านั้น ยังเป็นรองนายกสมาคมสะบัดพู่กันแห่งเจียงหนาน
เป็นปัญญาชนสาธารณะท่านหนึ่ง！
ตามข่าวเล่ามา ผู้เฒ่าชุยหย่งซิน แม้กระทั่งฉู่เหวินเต้าลูกศิษย์ของปรมาจารย์โจวไป๋เซิงแห่งเจียงหนาน ก็ยังรู้จัก！
แล้วนี่จะเป็นสามัญสำนึกแบบไหน？
พ่อราคาถูก ๆ ของฉีซือซือคนนี้ ก่อนหน้านี้ไม่เห็นเคยมีการปรากฏตัว
เพิ่งจะมาปรากฏตัวตอนนี้ ก็มาขัดคอกับพ่อเฒ่าชุยเลย？
ช่างไม่รู้จักตายเอาเสียเลย！
ชุยหย่งซินจ้องเย่อู๋เทียนอย่างโกรธเคือง พูดเสียงหัวเราะเยือก “แกยังไม่มีคุณสมบัติพอที่จะมาทำกวนอารมณ์ต่อหน้าข้า ข้าชุยหย่งซิน ก็ไม่มีความจำเป็นต้องไปใส่โทสะกับคนไร้ที่มาที่ไปอย่างแก！เสียศักด์ศรี！”
พูดจบ ชุยหย่งซินก็ไม่ไปมองเย่อู๋เทียนอีก กลับมองไปที่จ้าวลี่หน้า พูดอย่างเย็นชาว่า “ตอนนี้ข้าจะใช้ในนามของเหลียนซินหรูซึ่งเคยเป็นลูกศิษย์ของข้าแจ้งให้เธอรับรู้ว่า ลูกสาวของเธอ ฉีซือซือ ได้ถูกไล่ออกแล้ว กิจกรรมเข้าค่ายฤดูร้อนในวันนี้ พวกเธอก็ไม่ต้องเข้าร่วม ขอให้พาลูกสาวของคุณ ออกไปจากที่นี่！”
จ้าวลี่หน้ามีความโกรธมากอยู่แล้ว
แต่ขณะนี้มีเย่อู๋เทียนเป็นตัวหนุนอยู่ กลับโมโหไม่ขึ้นเสียแล้ว
เพราะหล่อนรู้ดี ฉีเซิงหยางในสายตาของฝูงชนนั้น ก็คือเย่อู่เทียนที่ชุยหย่งซินกำลังพูดถึงอยู่！
เจ้ายมบาลชิงตี้แห่งประเทศหลง เย่อู๋เทียน！
ถึงแม้ฉีซือซือยังไม่ได้เป็นลูกสาวบุญธรรมของเย่อู๋เทียนอย่างเป็นทางการ
แต่จ้าวลี่หน้ามีเหตุผลที่เต็มที่พอที่ให้เชื่อได้ว่า เย่อู๋เทียนจะต้องดูแลฉีซือซือเหมือนเป็นลูกสาวของเขาเองอย่างแน่นอน
เหตุผลมีเต็มเพียบ ตัวเองกับเย่เทียนก็คบกันมาตั้งแต่รุ่นพ่อแม่และเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เล็ก
ที่สำคัญที่สุด…….
สามีของตัวเองฉีเซิงหยางถึงแม้เคยชกต่อยกับเย่อู๋เทียนประจำในสมัยเด็ก ๆ
แต่เขาทั้งสองคนตั้งแต่เป็นเด็กด้วยกันมา ก็รักกันเหมือนพี่น้องคลานตามด้วยกันมา！
โดยนิสัยของเย่อู๋เทียน ไม่มีทางยอมให้ลูกสาวของพี่น้องกันนี้ ปล่อยให้มีใครมารังแกได้！
ฉุกคิดมาถึงจุดนี้ จ้าวลี่หน้าฮึดขึ้นมาได้ทันที พูดกับชุยหย่งซินว่า “คุณไม่มีอำนาจสิทธิ์ที่จะใช้คำนี้”