จอมนักรบอหังการ - บทที่398 หลี่หานหูพบเย่อู๋เทียน เหมือนผีชั้นเลวเจอยมบาล！1
จอมนักรบอหังการ บทที่398 หลี่หานหูพบเย่อู๋เทียน เหมือนผีชั้นเลวเจอยมบาล！1
เย่อู๋เทียนถึงแม้ยืนอยู่บนโถงเรือนใหญ่
แต่ ไม่ว่าหานวี่เซียวที่เพิ่งโผล่พรวดออกมาจากโถงเรือนใหญ่ หรือหลี่หานหูที่ยืนอยู่หน้าประตูโถงเรือนใหญ่
ต่างไม่มีใครรู้สึกได้แม้แต่น้อย
เย่อู๋เทียน
ก็จึงได้อาศัยยืนอยู่ในที่สูงมองมองไปที่หลี่หานหูอาคันตุกะรายใหม่คนนี้ของวิลล่าว่อหลง
สงบนิ่งมองความผันแปร！
ขณะเดียวกัน เย่อู๋เทียน ก็ไม่ยอมให้เสียเวลากับเป้าหมายที่มาตระกูลหานเผ่าโบราณ ครั้งนี้
ทำการรวมพลังส่งกระแสเสียงทางท้องน้อย
สั่งการไปยังหานลั่วเฟย ซึ่งกำลังจัดระเบียบขึ้นบัญชีของวิเศษในคลังของล้ำค่าตระกูลหานเผ่าโบราณ
“หานลั่วเฟย รีบจัดการเอายาเม็ดเสวียนเมี่ยวกับยาทะลวงชีพจร ส่งพร้อมกันไปที่บ้านเลขที่9 ซอยหลัวฝู มอบให้กับภรรยาฉัน เสิ่นรั่งชิง！”
หานลั่วเฟยที่อยู่ในคลังของล้ำค่าได้ยินดังนั้น
ใจรู้สึกสะท้านขึ้นมา
หันกลับมองไป
กลับเห็นอยู่ว่า ในคลังของล้ำค่านี้ ไม่เห็นมีวี่แววของเย่อู๋เทียน
หานลั่วเฟยให้รู้สึกอัศจรรย์ใจอย่างมาก
เย่อู๋เทียน ส่งเสียงมาจากไหนยังไงนี่？
แต่ หานลั่วเฟยในเวลานี้ ยอมใจอย่างสิโรราบต่อบารมีของเย่อู๋เทียนแล้ว
เสียงของเย่อู๋เทียนสำหรับหล่อน
เปรียบดังโองการจากคุณแห่งสวรรค์！
ไม่มีการต้องรีรอคิดมาก หานลั่วเฟยจัดการนำเอายาเม็ดเสวียนเมี่ยวกับยาทะลวงชีพจรทั้งสอง ออกเดินทางจากคลังของล้ำค่า
ขณะเดียวกันนั้น
ที่หน้าโถงเรือนใหญ่
หานวี่เซียวกับหลี่หานหูสองคน ยังคงจ้องหน้ากันอยู่
ต่างคนต่างคิดอ่านกันในใจ
หานวี่เซียวคิดอยู่ว่า
มันจะอะไรขนาดนั้น วัดอี่เซียนที่หลังเขาเอ๋อเหมย ทำไมส่งคนมาได้เร็วถึงขนาดนี้
ดูที
พวกคนตระกูลหานเผ่าโบราณที่แตกกระเจิงหนีกันไป ได้เอาเรื่องภัยพิบัติที่ย่อู๋เทียนลงมือในวิลล่าว่อหลง
ส่งข่าวไปถึงกัวเถาจือหมดแล้ว
กัวเถาจือ ก็ต้องระเบิดความโกรธแค้นในเรื่องนี้เป็นแน่
มิฉะนั้นแล้ว จะไม่ได้ส่งคนมาได้เร็วถึงขนาดนี้
อีกทั้งคนที่ส่งมานี้ ถึงขนาดเป็น ทาสพิษอันดับหนึ่ง หลี่หานหู
แต่….
แล้วจะเป็นยังไง？
คิดถึงการลงมืออันน่าสะพรึงกลัวของเย่อู๋เทียน หานวี่เซียว ใจพาสั่นไปทั้งตัว
แต่หวนคิดกลับอีกที
หลี่หานหูที่อยู่ข้างหน้านี้ ถึงแม้จะสู้เย่อู๋เทียนไม่ได้ แต่ถ้าจะฆ่าเขา
แค่เพียงดีดนิ้ว
ชั่วเวลานั้นเอง
หานวี่เซียวที่เผชิญหน้าอยู่กับหลี่หานหู ก็คิดไม่ตกว่าจะทำยังไงดีเหมือนกัน！
ส่วนที่หลี่หานหูคิดอยู่นั้น
ข้องใจในตัวหานวี่เซียว คงจะต้องมีวาสนาไปโอกาสยิ่งใหญ่
มิฉะนั้นแล้ว เขาจะเอาความสามารถที่ไหนไปตัดเอาหัวของกัวโพ่จวินมาได้？
ตัวเขาเองมาถึงวิลล่าว่อหลง…..
เดิมก็คิดแต่จะมาเอาสำเนาแผ่นหินสมบัติแล้วก็ไป แต่ไม่คิดว่า กลับต้องมาเจอกับหานวี่เซียวที่หิ้วหัวของกัวโพ่จวินอยู่ในมือ
แล้วต่อจากนี้……
ควรจะทำยังไงดี？
ด้วยฝีมือของตัวเอง ถึงแม้ก็พอจะฆ่ากัวโพ่จวินได้
แต่ อย่างน้อยก็ต้องทุ่มเทอยู่หนักเอาการ！
แต่ดูหานวี่เซียวตอนนี้……
สังเกตลักษณะท่าทาง กลับไม่เห็นมีอาการบาดเจ็บแม้แต่น้อย
หรือก็พูดได้ว่า
ไอ้แก่คนนี้สามารถลงมือสบาย ๆ ก็เด็ดหัวของกัวโพ่จวินลงมาได้งั้นหรือ？
และขณะที่หลี่หานหูกำลังคิดแบบนี้อยู่นั้น หานวี่เซียว ก็พูดขึ้นมาอีกว่า
“หลี่หานหู คุณมาที่นี่ ก็เพราะตั้งใจจะมาฆ่าเย่อู๋เทียนหรือ？”
หลี่หานหูสีหน้าเปลี่ยน
“คุณรู้ได้ยังไง？”
หานวี่เซียวถอนหายใจอย่างหนัก พึมพำเหมือนบ่นปรับทุกข์กับตัวเอง
“ไม่คิดเลยว่า วัดอี่เซียนจะมีปฏิกิริยาตอบโต้เร็วถึงขนาดนี้ เย่อู๋เทียนเพิ่งจัดการเก็บผู้นำของตระกูลหานเผ่าโบราณของเรา ยังมีนายน้อยหานปู้กาง อีกทั้งฆ่ากัวโพ่จวินแห่งวัดอี่เซียนของพวกคุณไป หลี่หานหูคุณ ก็มาเลย！”
สีหน้าหลี่หานหูสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างประหลาดใจ
“เป็นเย่อู๋เทียนเองหรือที่ฆ่ากัวโพ่จวิน？เป็นเย่อู๋เทียนหรือ ที่จัดการหานจื่อฉีและหานปู้กาง？”
หานวี่เซียวผงกหัวซ้ำ ๆ
“ไม่ผิด”
หลี่หานหูหัวเราะเยาะใส่
“หานวี่เซียว ฉันก็รู้นะ คุณถึงแม้จะเป็น ผู้อาวุโสของตระกูลหานเผ่าโบราณ แต่โดยปกติแล้วคุณจะก้าวเข้าไปในคลังวัตถุล้ำค่าของตระกูลหานเผ่าโบราณยังไม่มีคุณสมบัติพอ ฉะนั้น หลายปีที่ผ่านมานี้ ในใจของคุณไม่เคยมีความปกติสุขเลย！”
“ตอนนี้ คุณก็ได้จัดการถล่มหานจื่อฉีกับหานปู้กางทิ้งไปแล้ว ทั้งยังฆ่ากัวโพ่จวินของวัดอี่เซียนเรา！นี่ก็เป็นสิ่งแสดงให้แจ้งชัดแล้วว่า คุณได้มีพลังอำนาจพอที่จะคานกับวัดอี่เซียนของพวกเราแล้วสินะ！”
“เพราะอย่างนี้ แล้วทำไมจะต้องเอาบาปกรรมนี้ ไปโยนใส่ให้ไอ้เด็กลูกคนสำส่อนคนนั้นเล่า？”
“นี่แกสบประมาทฉันอย่างนั้นหรือ？”
หานวี่เซียวตอนนี้ถึงได้รู้
หลี่หานหู เข้าใจผิดเสียแล้ว！
เขากลับคิดเข้าใจไปว่า ตัวเขานี่เป็นคนฆ่ากัวโพ่จวิน！
แต่ หานวี่เซียวยังไม่ทันจะพูดอะไร หลี่หานหูก็พูดต่ออีก
“ฉันมาที่นี่ มีอยู่สองเรื่อง เรื่องที่หนึ่ง จะมาขอยืมสำเนาแผ่นหินสมบัติของตระกูลหานเผ่าโบราณจากพวกคุณ เรื่องที่สองคือ ฆ่ากัวโพ่จวิน！”