จอมมารแค่อยากเป็นคนดี [反派少爷只想过佛系生活] - บทที่ 28 เวอร์เธอร์และโรเบิร์ตได้คะแนนรวมเจ็ดสิบห้าคะแนน

บทที่ 28 เวอร์เธอร์และโรเบิร์ตได้คะแนนรวมเจ็ดสิบห้าคะแนน

เมื่อพูดถึงการศึกษาก่อนวัยเรียนของชนชั้นสูงที่ดาร์กได้รับ การฝึกขี่ม้าและยิงธนูก็รวมอยู่ในนั้นด้วย

ในฐานะลูกชายของวัลคีรี เขายังได้รับการฝึกฝนวิชาดาบด้วย แต่ต่อมาก็ยอมแพ้กลางคัน

นักเรียนใหม่ส่วนใหญ่ของบ้านขุนนางก็เหมือนกัน แม้ว่าพวกเขาจะเกียจคร้านและหย่อนยานในระหว่างการฝึก แต่พวกเขาก็ยังสามารถรักษาสมรรถภาพทางกายไว้ใกล้เส้นมาตรฐานที่ยอมรับได้

ทว่านักเรียนของบ้านนักปราชญ์หลายคนนั้นถือหนังสือและอ่านมันตลอดทั้งวันโดยไม่ออกกำลังกาย สมรรถภาพทางกายของพวกเขาจึงด้อยกว่าบ้านขุนนางมาก

แต่นี่เทียบไม่ได้กับนักเรียนของบ้านอัศวิน!

โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาอยู่ในระดับเดียวกับนักเรียนของบ้านคนเขลา

ด้วยวิธีนี้ทำให้เห็นชัดว่า ใครจะตามหลังและใครจะวิ่งไม่จบ

หนอนหนังสืออย่างเอ็มม่าที่ดาร์กไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้รับมอบหมายให้ไปที่บ้านอัศวินจึงไม่มีความได้เปรียบทางสมรรถภาพทางกายเมื่อเทียบกับโรส หลังจากผ่านไปเพียงครึ่งรอบ เธอก็เริ่มหอบ และใบหน้าก็ซีดเซียวหลังจากวิ่งได้รอบหนึ่ง

โรสก็ไม่ต่างจากเธอสักเท่าไหร่

แต่เวอร์เธอร์ค่อนข้างดีกว่า โภชนาการที่ได้รับจากโรงอาหารตลอดหนึ่งเดือนช่วยให้ร่างกายดูดซึมสารอาหารไปได้มาก ดังนั้นสุขภาพของเขาจึงค่อย ๆ ฟื้นตัว

แม้ว่าจะรู้สึกเหมือนกระดูกของเขาปวดร้าวไปทั่วหลังการวิ่ง แต่เวอร์เธอร์ก็สามารถผ่านมาได้

หลังจากชะลอความเร็วด้วยการสนับสนุนของโรเบิร์ต ทั้งคู่ก็หันไปมองเอ็มม่า

อารมณ์ในดวงตาของเวอร์เธอร์นั้นไม่แน่นอน ในขณะที่โรเบิร์ตกำลังมองอย่างเยาะเย้ย!

ถ้าไม่ใช่เพราะกังวลว่าจะโดนหักคะแนน เขาอาจจะพูดเยาะเย้ยเธอด้วยซ้ำ

…

“มอร์ติสหักห้าคะแนน รอธร็อคหักห้าคะแนน สวาติหักห้าคะแนน…”

ศาสตราจารย์โจนส์หักคะแนนนักเรียนที่วิ่งไม่ครบรอบอย่างไร้ความปราณี!

“ดูเหมือนว่าการจ็อกกิ้งตอนเช้าที่ฉันแนะนำให้พวกเธอทำเมื่อสัปดาห์ที่แล้วจะไม่มีใครทำเลยสินะ”

“ฉันเคยเห็นนักเรียนจากบ้านนักปราชญ์หลายคนเหมือนพวกเธอ! คิดว่าสมองที่ชาญฉลาดนั่นจะทำให้พวกเธอได้เปรียบในการประลองเวทมนตร์สินะ แต่เธอไม่รู้ตัวเลยว่าการประลองเวทมนตร์นั้นต้องพึ่งสมรรถภาพทางกายของจอมเวทด้วย นับตั้งแต่สมัยโบราณมา มีจอมเวทนับไม่ถ้วนที่หมดสติบนสนามประลองเพราะขาดสมรรถภาพทางกาย! หรือพวกเธออยากขึ้นพาดหัวข่าวด้วยเรื่องนี้ด้วย?”

ศาสตราจารย์โจนส์แสดงด้านที่เข้มงวดออกมาเป็นครั้งแรก

“พักห้านาที!”

…

ทันทีที่แววตาของศาสตราจารย์โจนส์อ่อนลง ไดแอนนาก็วิ่งเข้าไปหาโรสทันทีและอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนคล้ายกับอุ้มเจ้าหญิง โดยไม่คำนึงถึงความเหนื่อยล้าของตัวเอง จากนั้นก็พาเธอไปพักผ่อนที่ม้านั่งข้างสนาม

ส่วนนักเรียนที่เหลือมีเพื่อนไม่มากก็น้อยคอยช่วยดูแล

ในท้ายที่สุด เหลือเพียงเอ็มม่าผู้โดดเดี่ยว เธอเหงื่อออกและนั่งหน้าซีดอยู่บนพื้น

เวอร์เธอร์ทนดูไม่ได้เลยพูดว่า “โรเบิร์ต เราควรช่วยเธอไหม?”

โรเบิร์ตหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “ช่วยเธอ? ช่วยทำไม? เวอร์เธอร์ เราไม่ใช่เพื่อนกับเธอสักหน่อย!”

เวอร์เธอร์เห็นด้วย “นายพูดถูก”

นี่คือจุดเปลี่ยนของเรื่อง

…

ห้านาทีต่อมา

นักเรียนจัดกลุ่มใหม่ พวกเขายืนอยู่เป็นสี่กลุ่มซึ่งเป็นตัวแทนของบ้านสี่หลัง

ในที่สุด ศาสตราจารย์โจนส์ก็พูดถึงหัวข้อของวันนี้ “เกี่ยวกับทฤษฎีพื้นฐานของการประลอง เราได้พูดถึงเรื่องนี้ไปแล้ว บทเรียนวันนี้ส่วนใหญ่เป็นการซ้อมประลองเวทมนตร์ โดยทั่วไปแล้ว นักเรียนปีหนึ่งจะไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมชมรมการประลองและการแข่งขันการประลองที่ถูกจัดโดยสถาบันการศึกษา แต่เรามีโหมดการแข่งขันของเราเอง ซึ่งเป็นโหมดระดับสูงที่สร้างโดยจอมเวทสีชาด ใครสามารถอธิบายได้ว่าโหมดระดับสูงคืออะไร?”

ในกลุ่มบ้านอัศวิน โรเบิร์ตส่ายหัวและกระซิบทันทีว่า “เวอร์เธอร์ นี่เป็นโอกาสที่จะได้รับคะแนนพิเศษ!”

ทว่าสีหน้าของเวอร์เธอร์กลับแสดงความรู้สึกผิดและความเขินอายผสมกัน “แต่ฉันไม่รู้นี่”

เอ็มม่ายกมือขึ้นอย่างสั่นเทา

ดาร์กไม่สนใจในแต้มเล็กน้อยเหล่านั้นอีกต่อไป

ศาสตราจารย์โจนส์มองผ่านใบหน้าของเอ็มม่า ทว่าเธอเลือกผู้หญิงจากบ้านนักปราชญ์ “สวาติ เธออธิบายมา”

“ค่ะ ศาสตราจารย์”

เด็กหญิงที่ชื่อซาร่า สวาติมีผิวสีข้าวสาลีดูสุขภาพดี จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากอวบอิ่มเล็กน้อย

เธอยังกระตือรือร้นที่จะกู้คะแนนที่เพิ่งถูกหักไปกลับคืนมา จากนั้นเธอก็กล่าวว่า “โหมดระดับสูงคือ โหมดการประลองที่มีการ์ดวิญญาณใบเดียวเป็นแกนหลัก จอมเวทฝึกหัดได้รับอนุญาตให้ใช้การ์ดวิญญาณและการ์ดเมจิกสนับสนุนเท่านั้น การ์ดเวทมนตร์ที่เหลือจะไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ และจอมเวทสามารถอัญเชิญสปิริตได้เพียงตัวเดียวในแต่ละรอบของการแข่งขันเท่านั้น ตามกฎก่อนการประลอง สามารถแบ่งได้เป็นการต่อสู้แบบตัวต่อตัว การต่อสู้แบบคู่ การต่อสู้แบบกลุ่มสามคน และการต่อสู้แบบกลุ่มหกคนค่ะ”

“โอเค ห้าคะแนนสำหรับสวาติ”

ซาร่ายังคงต้องการจะพูดต่อ แต่ศาสตราจารย์โจนส์ตัดบทขึ้นมาว่า “โหมดระดับสูงส่วนใหญ่เอาไว้ทดสอบคุณภาพของการ์ดวิญญาณ แม้ว่าจะมีการ์ดวิญญาณเพียงใบเดียว แต่ก็สามารถท้าประลองได้ ซึ่งเหมาะสำหรับนักเรียนปีหนึ่งของเรามากกว่า เอาล่ะ ผู้ที่สร้างการ์ดวิญญาณได้สำเร็จ จงก้าวออกมา”

นักเรียนใหม่เดินออกทีละคน

บ้านขุนนางมีดาร์ก ไดแอนนาและอีกสามคน

บ้านอัศวินมีเอ็มม่า ​​​เวอร์เธอร์และอีกสองคน

บ้านนักปราชญ์มีซาร่าและอีกหกคน

บ้านคนเขลามีเพียงคนเดียว

มีคนออกมาทั้งหมดสิบเจ็ดคน นอกจากไดแอนนาและเวอร์เธอร์ ทุกคนล้วนเป็นนักเรียนชั้นยอดในปีหนึ่ง

“มีแค่สิบเจ็ดคนเองเหรอ?”

สีหน้าของศาสตราจารย์โจนส์แสดงความประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด “นี่เป็นรุ่นที่แย่ที่สุดที่ฉันเคยสอนมาเลย!”

นักเรียนไม่พูดอะไร

ศาสตราจารย์โจนส์กล่าวต่อ “วันนี้จะเป็นแค่การบรรยายกับการจำลองการแข่งขันเท่านั้น ส่วนการประลองจริงจะถูกจัดขึ้นอีกครั้งในคาบเรียนของวันศุกร์นี้ ผู้ชนะจะได้รับรางวัลหนึ่งพันคะแนน!”

“หนึ่งพันคะแนน? ฉันสามารถซื้อลูกอมที่น่าสนใจได้กี่เม็ดกัน?” มีใครบางคนพูดขึ้นเบา ๆ (¯ ﹃ ¯)

เหล่าจอมเวทฝึกหัดที่เพิ่งใช้เวลาช็อปปิงบนถนนนักเดินทางเมื่อไม่นานมานี้และยังไม่รู้สึกหนำใจ ก็เริ่มพูดคุยกันอย่างตื่นเต้นทันที

เวอร์เธอร์และโรเบิร์ตก็ตื่นเต้นเช่นกัน “ถ้าเรามีคะแนนหนึ่งพันคะแนน หนี้แบบไหนเราก็ใช้คืนได้”

แม้แต่เอ็มม่าก็สนใจ “ร้านหนังสือโบราณที่ก็อบลินเปิด ดูเหมือนจะมีหนังสือเวทมนตร์โบราณราคาแพงมากมายทีเดียว…”

แน่นอนว่ามีคนต้องการใช้ทางลัดเช่นกัน “ร้านเวทมนตร์ของฮอร์นขายการ์ดเวทมนตร์กึ่งสำเร็จรูป แม้แต่ผู้เริ่มต้นก็สามารถหาการ์ดเวทมนตร์ได้ง่าย ๆ ในราคา 998!”

สีหน้าของดาร์กไม่แยแส แต่พอคิดว่าคะแนนของเขาก็มีไม่เพียงพอ…

ศาสตราจารย์โจนส์อดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นว่ารางวัลหนึ่งพันคะแนนมีผลต่อนักเรียนอย่างมาก

เนื้อหาในคาบเรียนต่อไปจะเป็นการคัดเลือกนักเรียนจากทั้งสิบเจ็ดคนนี้ที่สร้าง [สัตว์อสูรมายา] สำเร็จให้ออกมาสาธิตแก่นักเรียนคนอื่น

เวอร์เธอร์เข้าร่วมอย่างกระตือรือร้นเพื่อที่จะรับห้าคะแนนให้ได้

นอกจากคะแนนจากการเรียนพื้นฐานแล้ว เวอร์เธอร์และโรเบิร์ตยังได้คะแนนสามสิบคะแนนจากคาบเรียนนี้!

และเมื่อวานนี้พวกเขาก็ได้สี่สิบห้าคะแนนมาแล้ว ดังนั้นตอนนี้พวกเขาจึงมีคะแนนเต็มเจ็ดสิบห้าคะแนน!

“เจ็ดสิบห้าคะแนน! เวอร์เธอร์!”

โรเบิร์ตพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ต่อไป ตราบใดที่เราได้ห้าคะแนนในวิชาคณิตศาสตร์ เราก็จะสามารถจ่ายหนี้ได้! แล้วจากนั้นเราก็จะสามารถกำจัดยัยนากตัวนั้นออกไปได้!”

เวอร์เธอร์ก็ตื่นเต้นมากเช่นกัน “แค่ห้าคะแนน เราจะต้องได้มันแน่นอน!”

…

หลังเลิกเรียน

นักเรียนในสี่บ้านได้รับการแจ้งเตือนอีกครั้ง

คาบวิชาคณิตศาสตร์ของวันนี้จะถูกจัดขึ้นในห้องเรียนขนาดใหญ่ และนักเรียนคนโปรดของศาสตราจารย์ลิลลี่… ดาร์ก เดม่อนจะเป็นผู้สอน