จอมมารแค่อยากเป็นคนดี [反派少爷只想过佛系生活] - บทที่ 97 ดาร์ก เดม่อนไม่ได้สนใจการจัดอันดับ

บทที่ 97 ดาร์ก เดม่อนไม่ได้สนใจการจัดอันดับ

แจ็กพัมพ์กิ้นส์ถือขวานที่หลั่งไหลเข้ามา ทำให้ห้องเรียนที่ว่างเปล่ามีชีวิตชีวาขึ้นมาเล็กน้อย

ดาร์กยืนอยู่ที่หน้าต่างด้านหลัง เขาจำต้องเหลือทางหนีเอาไว้ ขณะที่ [ราคะ III] ในมือของเขาก็สว่างขึ้นเล็กน้อย

รุกกี้เดวิมอนกรีดร้อง ‘ช่วยด้วย’ ถึงสิบสามครั้งในหนึ่งวินาที อันที่จริงแล้วมันไม่ได้รีบกระพือปีกไปหาดาร์ก แต่บินตรงไปที่หน้าต่างและพุ่งตัวออกไปข้างนอกเลยต่างหาก

แจ็กพัมพ์กิ้นส์ถือขวานตนแรกที่ไล่ตามมาติด ๆ ถึงกับกระแทกเข้ากับขอบหน้าต่าง โดยท่อนบนของร่างกายอยู่นอกหน้าต่าง ส่วนตัวของมันเกือบจะตกลงไปข้างล่าง

แจ็กพัมพ์กิ้นส์ถือขวานตนที่สอง สาม และที่เหลือด้านหลังก็หยุดไม่ทัน จากนั้นพวกมันก็ชนกันเป็นทอด ๆ

รุกกี้เดวิมอนกระพือปีกอยู่นอกหน้าต่าง มันหันหัวกลับมามองพร้อมกับเสียงหัวเราะดังลั่น

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เสียงหัวเราะดังขึ้น หนึ่งในแจ็กพัมพ์กิ้นส์ถือขวานก็หยิบขวานไม้เล็ก ๆ ขึ้นมา จากนั้นก็ขว้างใส่รุกกี้เดวิมอนเต็มแรง!

รุกกี้เดวิมอนพลันกรีดร้องด้วยความตื่นตระหนกและรีบหลบทันที แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงมีรอยขีดข่วนเล็กน้อยที่ปลายปีกของมันอยู่ดี ทำให้เจ้าตัวน้อยน้ำตาไหลออกมา

มันไม่กล้าที่จะเยาะเย้ยคู่ต่อสู้อีกต่อไป แต่เปลี่ยนมารักษาระยะห่างเพื่อหลบซ้ายหลบขวา เพื่อดึงดูดความสนใจของผีอย่างต่อเนื่องแทน

จากนั้นพวกก็อบลินหมวกแดงกับซอมบี้ที่แขนและขาหัก ต่างก็เบียดกันเข้ามาทางประตูหน้า

เมื่อไม่สามารถเข้าถึงตัวรุกกี้เดวิมอนได้ ในที่สุดเหล่าผีก็สังเกตเห็นดาร์กซึ่งยืนอยู่ใกล้กับหน้าต่างด้านหลังเสียที

พวกมันเปลี่ยนเป้าหมายในฉับพลัน

ก็อบลินหมวกแดงนั้นเร็วและว่องไวที่สุด พวกมันกรีดร้องและพุ่งใส่เข้าหาดาร์ก

แจ็กพัมพ์กิ้นส์ถือขวานและซอมบี้ต้อนดาร์กให้ไปที่มุมห้องด้วยขบวนรูปพัด

“ได้เวลาแล้ว!” เมื่อเห็นว่าห้องเรียนเต็มไปด้วยผี ดาร์กก็ชูการ์ด [ราคะ III] ขึ้นทันที!

การ์ด [ราคะ III] ระเบิดแสงออกมาเช่นเดียวกับเทพีเสรีภาพถือคบเพลิงสูง!

ไม่ว่าจะเป็นผี ผนัง พื้น หรือเพดาน ล้วนถูกปกคลุมไปด้วยสีชมพูอันเย้ายวน

ผีทั้งหมดตกอยู่ในสภาพชะงักงันทันทีภายใต้แสงสว่างที่เกิดจากการ์ด [ราคะ III]

แต่สมองที่ด้อยพัฒนาของพวกมันดูเหมือนจะไม่เข้าใจว่า [ราคะ] คืออะไร และมีเพียงก็อบลินบางตัวเท่านั้นที่เคลื่อนไหวแปลก ๆ

จากนั้นอีบุยซึ่งอยู่ใกล้เท้าของดาร์กก็กลายเป็นจุดที่แสงแห่ง [ราคะ III] มารวมตัวกัน

แสงจันทร์ที่ลอดผ่านหน้าต่างห้องเรียนพลันเริ่มรวมตัวกัน และในที่สุดสัญลักษณ์ [ราคะ] ก็ปรากฏบนหน้าผากของอีบุย

ดาร์กไม่รอให้มันวิวัฒนาการจนเสร็จ

เขาอุ้มมันขึ้นมาและโยนมันเข้าใส่ฝูงผีทันที

อีบุยผู้น่าสงสาร…

…

ในขณะที่ความสนใจของผีถูกเบี่ยงเบนออกไป ดาร์กก็เคลื่อนตัวจากหน้าต่างไปที่ประตู ก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากห้องเรียน

ปัง!

ขณะที่ประตูปิดลง เสียงร้องของแบล็คบุยก็ดังขึ้นจากภายในห้อง เช่นเดียวกับเสียงกรีดร้องของแจ็กพัมพ์กิ้นส์ถือขวาน ก็อบลินหมวกแดง และเสียงคำรามอันน่าสะพรึงกลัวของซอมบี้

ดาร์กมองเห็นแสงสีดำโผล่ออกมาจากห้องเรียนผ่านทางหน้าต่าง ทันใดนั้นเอง คลื่นอนธการที่ชั่วร้ายและน่าสะพรึงกลัวก็ปะทุออกมาในทันที!

[ท่าไม้ตาย: ชีพจรมืด]

[ชีพจรมืด: ปลดปล่อยกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวออกมาเพื่อครอบงำความนึกคิดของฝ่ายตรงข้าม และทำให้เป้าหมายชะงักไปชั่วขณะได้]

“แจ็กพัมพ์กิ้นส์ถือขวานสองดาว ก็อบลินหมวกแดงสองดาว และซอมบี้สองดาว มีผีแต่ละประเภทอยู่ประมาณ 12-15 ตัว แต่ละตัวให้คะแนนยี่สิบคะแนน นั่นหมายความว่า ฉันก็น่าจะได้แต้มราว ๆ 720 ถึง 900 คะแนน ซึ่งเทียบเท่ากับคะแนนที่ได้รับจากการทำงานหนักตามปกติหนึ่งสัปดาห์”

“เวลาคูลดาวน์ของ [ราคะ III] คือเก้าสิบนาที ก่อนงานเลี้ยงจะจบลง ยังสามารถใช้มันได้อีกสองครั้ง”

“และตอนนี้ดูเหมือนว่า แค่ผีสองดาวจะไม่สามารถสนองความอยากอาหารของแบล็คบุยได้”

ดาร์กกำลังพิจารณาอย่างรอบคอบว่า เขาควรจะตะลุยไปยังปราสาทชั้นที่สูงกว่านี้เพื่อให้ได้กำไรมากขึ้นหรือไม่

แต่ในเวลานี้เอง จู่ ๆ ประตูที่อยู่ข้างหลังก็ถูกเปิดออก และแบล็คบุยก็กระโดดเข้ามาในอ้อมแขนของดาร์ก ลิ้นของมันเลียหน้าเขาอย่างชอบใจ

“โอเค พอแล้ว พอ!”

ดาร์กดูทำอะไรไม่ถูก เขาจับอุ้งเท้าหน้าข้างหนึ่งของมันไว้ และชะโงกหัวเข้าไปดูข้างในห้องเรียน

มีขนมบิสกิตมากกว่าสิบชิ้นลอยอยู่ในห้องเรียนขนาดใหญ่ที่ว่างเปล่า

เขารีบสั่งให้รุกกี้เดวิมอนเก็บกวาดทันที

…

คะแนนล่าสุดคือแปดร้อยหกสิบคะแนน เมื่อรวมกับคะแนนก่อนหน้านี้ ดาร์กก็มีคะแนนทะลุหลักพันแล้ว!

เขาหยิบถุงกระสอบใบใหญ่ออกมาจากที่ไหนสักแห่ง และยัดลูกอมทั้งหมดลงในนั้น จากนั้นจึงแบกของขวัญและเดินต่อไปอย่างกับซานตาคลอส

สถานะแบล็คบุยสามารถคงอยู่ได้นาน เพราะงั้นดาร์กจึงสามารถใช้งานมันได้อย่างเต็มที่

เหล่าผีสามดาวไม่อาจสู้กับแบล็คบุยได้เลยแม้แต่การโจมตีเดียว ลูกบอลเงาสามารถกำจัดพวกมันออกไปได้อย่างง่ายดาย และหากพลังเวทมนตร์ไม่เพียงพอ มันก็สามารถไปยืนใต้แสงจันทร์เพื่อเติมพลังงานได้

แน่นอนว่ามันเก่งมาก แต่แบล็คบุยตัวนี้ก็ควบคุมไม่ได้จริง ๆ ทุกครั้งมันจะรอให้ผีเข้าจู่โจมก่อน มันถึงจะโต้กลับ

เรื่องนี้ทำให้ดาร์กตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายไม่น้อย และมันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดไปพร้อม ๆ กับมีความสุข

ในที่สุด หลังจากที่แบล็คบุยฆ่าผีระดับสี่ดาวได้เป็นครั้งแรก ผลของ [ราคะ III] ก็หมดลงทันที

คะแนนของดาร์กก็เพิ่มขึ้นเป็นหนึ่งพันสองร้อยสามสิบคะแนนด้วย

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาอยู่ในอันดับสูงสุดของบ้านขุนนางปีหนึ่ง!

และอันดับสองคือโดรอนซึ่งแพ้เขาในการประลองกันระหว่างชั้นเรียน

เมื่อสี่ชั่วโมงที่แล้ว โดรอนยังคงอวดอ้างตนว่าเป็นที่หนึ่งในชั้นเรียน แต่เขาไม่คิดว่าจะมีคนตามทันในชั่วพริบตา และชั่วพริบตานั้น คะแนนของเขาก็ตามหลังอันดับแรกไปมาก

“โอ้ ดาร์กเองหรอกเหรอ งั้นก็ไม่เป็นไร”

ภายใต้สายตาของเพื่อน ๆ โดรอนยักไหล่อย่างไม่แยแส ทว่าในใจเขากำลังขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างแค้นเคือง

…

ในขณะเดียวกัน

เวอร์เธอร์ ซึ่งยังคงอยู่บนชั้นสามของปราสาท ก็กำลังเก็บเกี่ยวคะแนนอย่างรวดเร็ว โดยอาศัยพลังของ [โทรลล์]

เนื่องจากการมีส่วนร่วมของไซบอร์ก แร็ตแมนของโรเบิร์ต ความเร็วของเขาจึงไม่ช้าเช่นกัน เวอร์เธอร์ยังคงทำงานหนักเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่งและได้รับคะแนนซึ่งเขาอาจไม่มีทางหาได้ในหนึ่งเทอม ตอนนี้เขาอยู่ในอันดับที่สอง ซึ่งเป็นอันดับของนักเรียนปีหนึ่ง

อันดับหนึ่งคือ นักเรียนจากบ้านนักปราชญ์

คนฉลาดมักจะคิดหาวิธีต่าง ๆ เพื่อให้ได้ประโยชน์มากขึ้น

ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่นักเรียนของบ้านนักปราชญ์จะได้อันดับหนึ่ง

แม้ว่าเวอร์เธอร์จะไม่พอใจเล็กน้อย แต่เขาก็รู้สึกสบายใจขึ้นทุกครั้งที่แซงอันดับนักเรียนบ้านขุนนางปีหนึ่งได้

ทว่าเมื่อมองอีกครั้ง เปลือกตาของเวอร์เธอร์ก็เบิกกว้างขึ้น ดาร์กซึ่งแต่เดิมอยู่แค่อันดับท้าย กลับพุ่งขึ้นมาอยู่อันดับหนึ่งของบ้านขุนนาง!

และจำนวนคะแนนรวมก็น้อยกว่าเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

เมื่อมองย้อนกลับไปอีกครั้ง ดาร์กก็ติดอันดับที่สามของอันดับโดยรวมของชั้นปีที่หนึ่งแล้ว!

“เขาทำบ้าอะไรอยู่?”

เวอร์เธอร์พูดตะกุกตะกักทันที

โชคดีที่หลังจากนั้น อัตราการเพิ่มคะแนนของดาร์กก็ช้าลงอีกครั้ง นั่นจึงทำให้เขาสงบลง

เพราะมีการล่าเป็นจำนวนมาก ผีบนชั้นสองและสามจึงค่อย ๆ ลดลง

เมื่อไม่ได้เจอผีเป็นเวลาหลายนาที เวอร์เธอร์จึงต้องขึ้นไปบนชั้นสี่เพื่อหาคะแนนเพิ่ม

แต่ถึงเวลานั้น ดาร์กก็ไปถึงชั้นห้าแล้ว!

มีผีระดับสี่ดาวจำนวนมากบนชั้นห้า เช่นเดียวกับผีลับระดับห้าดาว

นักเรียนชั้นปีที่สามส่วนใหญ่ก็มารวมตัวกันที่ชั้นห้าเช่นกัน

จุดประสงค์ของดาร์กครั้งนี้คือ การเรียกผีลับออกมาระหว่างที่ [ราคะ III] คูลดาวน์ เขาวางแผนที่จะใช้ [ชัคคารุ] ฆ่าบอสให้ได้มากที่สุด และรับวัตถุดิบหลัก

เพียงไม่นานหลังจากที่เขาปรากฏตัวบนชั้นห้า เขาก็พบว่ามีหมีน้อยตามหลังเขามา!