จอมเวทย์แห่งการเลียนแบบ (The copy mage) - ตอนที่ 139

ตอนที่ 139 พักฟื้นและการกิน

แม้จะเจ็บไปทั้งตัวและเหนื่อยมากจนร่างกายของเขาเกือบจะพังทลาย เดเมียนก็ยังต้องการทําความสะอาดตัวเองก่อนที่จะพักผ่อน หลังจากอาบน้ําอย่างรวดเร็วและเปลี่ยนเป็นชุดนักเรียนชุดใหม่ เดเมียนก็ไปนอนบนเตียงของเขา

ทันทีที่หัวของเดเมียนแตะหมอน เขาก็หลับสนิทและถึงแม้จะมีใครตะโกนใส่เขาหรือผลักเขาลงจากเตียง เขาก็ยังไม่ยอมตื่น

ตอนนี้ร่างกายของเขามีโอกาสที่จะผ่อนคลายในที่สุด เมื่อมันเริ่มดูดซับพลังงานอย่างช้าๆ และหมุนเวียนไปรอบๆ ร่างกายของเขาเพื่อกระตุ้นและเพิ่มความเร็วในการฟื้นตัวของเขา

เนื่องจากอุทสึสึ ซึ่งเป็นจิตวิญญาณของเขาได้รับการตระหนักรู้และเป็นอิสระ มันสามารถ ช่วยเดเมียนเล็กน้อยกับร่างกายของเขาและเมื่อพลังของเดเมียนเพิ่มขึ้น

อุทสึสึช่วยฟื้นร่างกายของเดเมียนในขณะที่เขาหลับสนิท การฟื้นตัวของเดเมียนนั้นรวดเร็วอย่างน่าอัศจรรย์และเร็วกว่าการรักษาที่สถานพยาบาลจะทําได้

หลังจากนอนหลับไป 3 วัน ร่างของเดเมียนก็ฟื้นคืนสติในที่สุด และตลอดเวลาที่เดเมียนกําลังค้นคว้า และอ่านหนังสือที่อุทสึสึเก็บไว้ภายในจิตใจของเขา

จากนั้นเขาจะเปรียบเทียบและเชื่อมโยงสิ่งที่เขาอ่านกับมรดกเปลวไฟทองคําและสิ่งที่เขารู้และประสบ แต่เขารู้สึกว่ายังมีบางอย่างที่เขายังไม่สามารถค้นหาคําตอบได้

เมื่อตื่นขึ้นเดเมียนรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าร่างกายของเขาได้รับการฟื้นฟูและฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์ในขณะที่เขาเหยียดร่างกายและเกร็งกล้ามเนื้อที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีและหมุนเวียนพลังงานภายในของเขา

หลังจากแน่ใจว่าเขาหายดีแล้วและไม่มีอาการบาดเจ็บซ่อนเร้น เดเมียนต้องขอบคุณอุทสึสึที่ช่วยพักฟื้นก่อนที่จะออกจากห้องเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่กลับมาเมื่อ 3 วันก่อน

เขาหิวมากและต้องการอาหารจํานวนมากเพื่อทดแทนอาหารทั้งหมดที่เขาพลาดไปในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา และตัดสินใจว่าเขาจะใช้เหรียญวิญญาณสองสามเหรียญในมื้ออาหารมื้อใหญ่ที่มีเนื้อสัตว์ร้าย

แม้ว่าตอนที่เขาขายร่างของอสูรหมูป่าจะมีเหรียญวิญญาณไม่มากนัก แต่เขามั่นใจและสบายใจที่จะทานอาหารดีๆสักมื้อ และนั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาวางแผนจะทําเป็นประจํา

เมื่อออกจากห้องเดเมียนได้พกเหรียญวิญญาณติดตัวไปด้วย และพบว่าเพื่อนๆของเขาทั้งหมดอยู่ที่บ้านพร้อมๆกัน ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ค่อนข้างหาได้ยาก เนื่องจากพวกเขาส่วนใหญ่มักจะยุ่งอยู่กับการเรียน ฝึกฝน หรือทําภารกิจให้สําเร็จ

จากสิ่งที่เดเมียนสัมผัสได้ เพื่อนๆของเขาต่างก็พยายามรักษาระดับการบ่มเพาะของพวกเขาไว้อย่างน่าประหลาดใจ แต่เดเมียนไม่ต้องการที่จะเร่งการฝึกฝนขอตนเองและแม้ว่าระดับของเพื่อนๆจะเกินระดับของเขา แต่เดเมียนมั่นใจว่าเขาจะยังสามารถเอาชนะเพื่อนๆได้

หลังจากประสบและเรียนรู้วิธีคัดลอกิตวิญญาณชั่วคราว แม้ว่าเขาจะรู้ว่าไม่ควรทํา แต่เขาก็ยังสามารถใช้เพื่อรับ จิตวิญญาณของฝ่ายตรงข้ามและเอาชนะพวกเขาด้วยทักษะของศัตรูและการใช้จิตวิญญาณอื่นๆของเขา

เดเมียนผ่อนคลายกับเพื่อนๆ เป็นเวลาครึ่งชั่วโมง และทุกคนต่างก็อิ่มเอมกับสิ่งที่พวกเขาพลาดไป แต่ท้องของเดเมียนก็ส่งเสียงดังตลอดเวลา

“แค่นี้แหละ ฉันต้องไปหาซื้ออาหารแล้ว ฉันอยากกินเนื้อสัตว์”

เดเมียนพูดด้วยความหิวโหยขณะที่เขากระโดดขึ้นและเตรียมจะจากไป

“ฉันก็อยากหมือนกัน รอฉันด้วย”

ไมโลร้องอย่างตื่นเต้นขณะที่เขาวิ่งขึ้นบันไดอย่างรวดเร็ว นําเหรียญวิญญาณของเขามาบางส่วน และตามทันเดเมียนทันภายในไม่กี่วินาที

เดเมียนหิวมาก สิ่งที่เขาต้องการทําคือกินและตรงไปที่โรงอาหาร เขาน้ําหนักลดได้ประมาณ 10 กก. ใน 3 วันที่ผ่านมา และเนื่องจากเขาค่อนข้างผอมอยู่แล้ว เขาจึงดูผอมมาก

ทันทีที่เขาไปถึงโรงอาหาร เขากินอาหารฟรีในโรงเรียนภายในไม่กี่วินาที จากนั้นจึงสั่งเนื้อสัตว์ย่างเสิร์ฟจํานวนมากซึ่งทําให้เขาต้องเสียเหรียญวิญญาณ

บรรดาผู้ที่ดูเขากินอยู่ต่างพากันประหลาดใจและแม้แต่ไมโลก็ไม่สามารถตามเขาทันในขณะที่เขากินอาหารต่อไป และในระหว่างนั้นเดเมียนก็ใช้เหรียญวิญญาณไปค่อนข้างมาก

แต่เนื่องจาก 1 คะแนนสมทบคือ 2 เหรียญวิญญาณ และเนื่องจากแม่ของเขาร่ํารวยมาก ในขณะที่ทํางานในศูนย์ยารักษา เขามั่นใจว่าเขาไม่มีอะไรต้องกังวลและสามารถได้รับคะแนนการมีส่วนร่วมมากขึ้นจากการทําภารกิจให้สําเร็จซึ่งเขาตั้งใจจะทํา ถึงอย่างไร เดเมียนไม่ต้องการพึ่งพาแม่ของเขาและรับขจัดความคิดที่จะขอเงินจากเธออย่างรวดเร็ว โดยรู้ว่าถ้าเขาสามารถหาเงินได้ด้วยตัวเอง ไม่มีเหตุผลใดที่เขาจะขอเงินจากแม่ของเขา

หลังจากกินอิ่ม ท้องของเดเมียนก็พองและดูเหมือนว่าเขาผอมและมีพุง อย่างไรก็ตามเดเมียนก็มีรอยยิ้มอิ่มเอมใจหลังจากปลดปล่อยความหิวที่กักขังไว้ทั้งหมด

ไมโลก็กินอิ่ม และหลังจากนั้น ทั้งคู่ก็ไม่มีอะไรเร่งด่วนที่ต้องทํา ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจไปที่ห้องฝึกส่วนตัว

ทั้งคู่ได้รับการยกเว้นจากการไปเรียนการฝึกฝนภายในเนื่องจากเดเมียนได้แสดงให้ครูของเขาเห็นว่าเขารู้ข้อมูลทั้งหมดแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถทําทุกอย่างที่ต้องการภายในสถาบันได้

เมื่อพวกเขามาถึงห้องฝึกส่วนตัว ทั้งคู่ก็อุ่นเครื่องและฝึกฝนทักษะและเทคนิคบางอย่าง แต่ก็ชัดเจนว่าพวกเขาต้องการอะไร

“อยากซ้อมไหม”

เดเมียนถามอย่างกระตือรือร้นที่จะทดสอบพลังของไมโล

“ฉันคิดว่านายจะไม่ถามซะแล้ว”

ไมโลกล่าว พร้อมตื่นเต้นที่จะต่อสู้กับดาเมียน