จอมเวทย์แห่งการเลียนแบบ (The copy mage) - ตอนที่ 73

เดเมียนลุกขึ้นและฟื้นตัวได้เพียงไม่ถึงครึ่งของอาการบาดเจ็บทั้งหมด แม้ว่าจะใช้พลังงานจำนวนมากเพื่อให้ร่างกายฟื้นตัว แต่เดเมียนไม่สามารถเอาชนะลิงอสูรได้ตอนนี้ และทำได้เพียงสนับสนุนไมโล โดยเดเมียนได้เห็นความแข็งแกร่งของไมโลและรู้ว่าเขาจะต้องจัดการกับลิงอสูรได้อย่างแน่นอน

[การเสริมแรงด้วยเปลวไฟ]

[ลูกไฟ]

เดเมียนปล่อยพลังไฟจำนวนมากออกมาเคลือบที่ร่างกาย จากนั้นก็สร้างลูกไฟไว้บนฝ่ามือขวา เดเมียนสังเกตการเคลื่อนที่และรอจังหวะที่จะโจมตีลิงตัวนั้น ขณะที่รอจังหวะที่ลิงอสูรจะอยู่กลางอากาศ เดเมียนรอจังหวะที่ลิงอสูรกระโดด เพื่อที่จะขว้างลูกไฟไปโจมตี

ขณะที่มันกำลังกระโดดหลบการโจมตีของไมโล เดเมียนก็ขว้างลูกไฟไปที่มัน เมื่อเห็นดังนั้นลิงอสูรก็ตกใจกับการโจมตีนี้ของเดเมียน เดเมียนเชื่อว่าการโจมตีนี้จะสามารถหยุดการเคลื่อนไหวของลิงอสูร แต่ที่คาดไม่ถึงคือ ลิงอสูรมันได้จับหางตัวเองและใช่แรงเหวี่ยง เหวี่ยงหางมันทำให้มันสามารถหลบลูกไฟได้

{เดเมียน อย่าให้ความสนใจกับการฆ่ามันนัก นั้นทำให้มันรู้สึกถึงจิตสังหารและมันสามารถรับมือด้วยสัญชาตญาณของมัน ถึงมันจะเป็นสัตว์ป่าที่ยังเล็ก แต่ก็มีสติปัญญาระดับสูงและยังทรงพลังอีกด้วย ขณะที่มันต่อสู้กับนายและไมโลดูเหมือนว่ามันไม่ได้มีเจตนาที่จะฆ่าพวกนายทั้ง 2 คน เพราะฉันไม่สามารถรับรู้ได้ถึงจิตสังหารของมันเลย}

อุตสึสุแนะนำ

เดเมียนเชื่ออุทสึสึ เพราะสิ่งที่อุทสึสึคาดไว้นั้นไม่เคยพลาดเลย

“ไมโล พวกเราต้องหนีโดยไม่ต้องไปต่อสู้กับมัน”

เดเมียนตะโกนเรียกไมโลที่จะพยายามโจมตีลิงอสูร

“ฉันเห็นด้วย เพราะฉันเองก็ไม่สามารถคงรูปร่างนี้ไว้ได้นานไปกว่านี้แล้ว”

ไมโลเห็นด้วย

“เราจะโจมตีด้วยพลังที่เหลืออยู่ และขณะที่มันกำลังหลบการโจมตี พวกเราก็รีบวิ่งเข้าไปยังหมู่บ้านเถอะ”

เดเมียนวางแผน โดยมองว่ารถม้าคือสิ่งเดียวที่จะหนีรอดจากลิงอสูรนี้ได้

เมื่อเตรียมแผนไว้แล้ว ไมโลและเดเมียนต่างก็เตรียมพลังจำนวนมาก เพื่อปลดปล่อยการโจมตีสุดท้ายออกมาเพื่อดึงความสนใจของลิงอสูร เพื่อที่จะได้หนีมันไปได้

เดเมียนสร้างลูกไฟ 2 ลูกบนฝ่ามือทั้ง 2 ขณะที่ไมโลรีดพลังงานออกมามากขึ้นเพิ่มเพิ่มความแข็งแกร่งของหมัดและขา ทั่งคู่ประสานการโจมตีในขณะที่ไมโลพุ่งไปหาลิงอสูรด้วยความเร้วและจะโจมตีมันด้วยกำปั้นอันทรงพลัง ในขณะที่เดเมียนขว้างลูกไฟทั้ง 2 ไปที่ลิงอสูร แทนที่จะรอดูผลการโจมตี ทั่งคู่รีบพุ่งเข้าไปทางหมู่บ้านทันที ลิงอสูรสามารถหลบการดจมตีของไมโลได้ แต่ัมนไม่สามารถหลบการโจมตีของเดเมียนได้

มันโดนแรงระเบิดของลูกไฟ ทำให้มันกระเด็นไปชนต้นไม้ มันสามารถไล่ตามไมโลและเดเมียนที่กำลังวิ่งหนีอยู่ได้อย่างง่ายดาย แต่มันกลับแค่ลุกขึ้นยืนและยิ้มให้ทั่งสองขณะที่วิ่งหนีมัน

ลิงอสูรตัวนี้ยังเด็กและมันทำแค่เพียงเล่นกับเดเมียนและไมโลเท่านั้น และมันคิดว่าเดเมียนและไมโลวิ่งหนีเพราะกลัวมัน หรือคิดว่ากำลังถูกมันฆ่า และจากเดเีมยนและไมโลวิ่งหนีไปไกลพอสมควร ลิงอสูรตัวน้อยนี้ก็หันหลังและกลับเข้าไปในป่า

[เป็นสัตว์ที่ประหลาดจริงๆ ]

เดเมียนคิดกับตัวเอง

ถึงแม้จะเห็นว่ามันกลับเข้าไปในป่าแล้ว แต่ทั้งคู่ก็ยังไม่หยุดวิ่ง และรีบเข้าไปในหมู่บ้าน เมื่อถึงหมู่บ้านแล้ว ไมโลก็กลับคืนร่างเดิมขณะที่ทั่งคู่เหนื่อยหอบ ไมโลเริ่มฟื้นฟูพลังงานที่ปล่อยออกมาอยากมหาศาล ขณะที่เดเมียนเองก็ปิดการใช้งานเพลิงแม็กเวลล์ ในขณะที่รู้สึกว่าอาการบาดเจ็บภายในรุนแรงขึ้นจากการเคลื่อนไหว

“เราไม่สามารถจัดการมันได้ แถมลิงอสูรตัวนั้นก็ยังมีเมตตาที่ปล่อยเรามา”

เดเมียนพูดกับไมโล

“ดูเหมือนว่าพวกเราจะโชคดี”

ไมโลกล่าวขอบคุณที่เขาสามารถหนีไปกับเพื่อนทั้งๆ ได้

เด็กหนุ่มที่ฉลาดและเอาใจใส่ทั้งคู่ต่างสังเกตเห็นพฤติกรรมขี้เล่นของสัตว์ลิง แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมสัตว์ร้ายถึงไม่โจมตีพวกเขา ด้วยจิตสังหาร

“ฉันเดาว่าสิ่งเดียวที่เราจะกลับมาทำที่นี่คือ สู้กับมันอีกครั้งเมื่อเราแข็งแกร่งขึ้น”

เดเมียนกล่าวพึมพัม ขณะที่ไมโลพยักหน้า

ทั้งสองได้เสริมกำลังตัวเองและเสร็จสิ้นภารกิจ สิ่งเดียวที่เหลือคือให้พวกเขากลับไปที่สถานศึกษาและฝึกฝนต่อไป