จักรพรรดิมังกร - ตอนที่ 15
บทที่ 15 ทำลายที่นี่
คลับป่ายลี่เหริน?
กู้หยุนหลันขอความช่วยเหลือ
เขาไปสถานที่แบบนั้นได้ยังไง
หลี่โม่ไม่มีเวลาคิด หันหลังแล้ววิ่งออกจากห้องผู้ป่วย กระวนกระวายใจมาก!
กู้หยุนหลันห้ามเป็นอะไรนะ ห้ามอย่างเด็ดขาด!
หวังฟางยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นแค่หลี่โม่รีบวิ่งออกไป
ทันใดนั้น เขาก็ชี้ไปที่หลังของหลี่โม่และตะโกนด่า “หลี่โม่ ไอ้เศษสวะ แกจะไปไหน”
น่าโมโหชิบหาย!
นี่ไม่ใช่เพราะตัวเองด่าไปไม่กี่ครั้ง ก็จะล้มเลิกไม่ทำแล้วใช่มั้ย?
ช่างเป็นขยะที่หมดหนทางช่วยเหลือแล้วจริงๆ!
หลี่โม่ที่เพิ่งวิ่งออกจากโรงพยาบาล กำลังจะเรียกรถแท็กซี่ เฟอร์รารีคันใหม่เอี่ยมและแพรวพราวก็หยุดตรงหน้าของเขาอย่างรวดเร็ว
ในรถ ผู้หญิงคนหนึ่งเดินลงมาในชุดกันลมสีแดงเพลิง จับคู่เสื้อกล้ามคอวีเว้าลึก ด้านล่างเป็นกางเกงทรงกระบอกสีฟ้าอ่อน ขาเรียวยาวที่ทำให้ชวนหลงใหล ช่างมีเสน่ห์และเซ็กซี่อย่างเป็นธรรมชาติ
“ คุณหลี่ คุณจะไปไหน”
ริมฝีปากสีแดงของหญิงสาวเปิดออกเล็กน้อย เดินสองสามก้าวขึ้นไปหาหลี่โม่ แล้วโค้งคำนับทักทายอย่างเคารพ
ด้วยการคำนับนี้ ทำให้สิ่งที่อยู่ด้านหน้าของเธอ มีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น
“คุณเป็นใคร” หลี่โม่ชำเลืองมอง และถามอย่างสงสัย
“คุณหลี่ ฉันชื่อฉินลั่วลั่ว ลุงเฉียนสั่งให้ฉันมา” ฉินลั่วลั่วตอบ
เขาคือนายน้อยเหรอ?
ฉินลั่วลั่วรู้สึกหวาดกลัว ท่านนี้คือนายน้อยที่ลุงเฉียนหมายถึง ห้ามล่วงเกินเด็ดขาด!
ทั้งเมืองฮ่าน ไม่มีใครเทียบเขาได้!
หลี่โม่ไม่รอช้า รีบเข้าไปนั่งบนที่นั่งข้างคนขับทันที “คลับป่ายลี่เหริน”
ฉินลั่วลั่วไม่ได้ซักไซร้ ขึ้นรถ สตาร์ทรถเฟอร์รารี่อย่างรวดเร็ว เสียงหึ่งๆของมอเตอร์ฟังดูเหมือนเสียงคำรามของสัตว์ร้าย เฟอร์รารีก็พุ่งไปเหมือนดาบสีแดง ม้วนฝุ่นตลบ และหายไปจากประตูโรงพยาบาลทันที!
ฉากนี้ เห็นโดยซู๋ไห่เทียนที่บังเอิญลงจากรถและเดินเข้ามาในโรงพยาบาล
เขางงงวย นั่นไม่ใช่หลี่โม่เหรอ?
เขาไปอยู่กับผู้หญิงแปลกหน้าได้ยังไง?
เศษสวะเช่นเขา เอาปัญญานี้มาจากไหน ได้นั่งเฟอร์รารีเลยเหรอ? !
ชิบหาย!
หรือหลี่โม่มีเมียน้อยรวยเลี้ยงเหรอ?
ดวงตาคมของซู๋ไห่เทียนฉายแววเคร่งขรึม เขาบีบกำปั้นอย่างหนัก จากนั้นก็หันศีรษะ ถือของบำรุงร่างกาย และรีบเดินเข้าโรงพยาบาลพร้อมรอยยิ้มเหอะๆบนใบหน้า
ไม่ถึงสิบนาที เฟอร์รารี่ของฉินลั่วลั่ว ซึ่งบรรทุกหลี่โม่ก็มาถึงประตูของคลับป่ายลี่เหริน ดึงดูดผู้คนที่เดินผ่านไปมาในทันใด!
คลับป่ายลี่เหรินเป็นศูนย์กลางของคลับที่มีชื่อเสียงในเมืองฮ่าน ซึ่งมีการผสมผสานระหว่างด้านมืดและด้านสว่าง
โดยเฉพาะเจ้าของที่อยู่เบื้องหลัง เขาเป็นพี่ใหญ่ที่มีชื่อเสียงในเมืองฮ่าน โหหยวนหย่ง ท่านโห!
ในเมืองฮ่านนี้ มีพี่ใหญ่สังคมอิทธิพลมืดทั้งหมดสี่คน และเฮียสังคมอิทธิพลมืด
หนึ่งคน
โหหยวนหย่งคนนี้ เป็นหนึ่งในสี่พี่ใหญ่ เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว และมีความเฉียบขาด
หลี่โม่รู้สึกร้อนใจมาก ลงจากรถ และรีบพุ่งไปที่ประตูหน้าของคลับ
อย่างไรก็ตาม ทางเข้าประตูหน้ามีผู้ชายรูปร่างหยาบคาย กำยำสองคนยืนอยู่
นี่คือมืออันธพาลในคลับชัด ๆ
เต็มไปด้วยแรงอำมหิต ทำให้ ไม่กล้าเข้าใกล้!
“จะทำอะไร ไอ้หมอนี่มาจากไหน ใครบอกให้เข้ามา ไสหัวไป!”
ชายบึกบึนคนหนึ่ง ที่มีสีหน้าดุร้าย จับไหล่ของหลี่โม่ และผลักเขาออกไป
ในขณะที่พูด เขาเหล่ตาวางมาดยโสโอหัง มองรอบๆหลี่โม่ ด้วยท่าทีหยิ่งผยอง
เมื่อมองแวบเดียว เขาก็มองว่าหลี่โม่เป็นคนประเภทขยะ และเขาไม่จำเป็นต้องยิ้มต้อนรับ
ผู้ที่มาที่คลับป่ายลี่เหริน ล้วนเป็นบุคคลสำคัญ ปกติพวกเขาจะก้มหัวนอบน้อมอย่างมาก
แต่ตอนนี้ ผู้ชายตรงหน้า แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าแผงลอย ดูก็รู้ว่าเป็นคนจน
ไม่สมควรได้รับความเคารพจากพวกเขา!
การตัดสินคนจากรูปลักษณ์ภายนอก เป็นความถนัดของพวกเขา และมันก็แม่นยำมาก
แต่ว่า เห็นได้ชัดว่า วันนี้พวกเขาเดาตัวตนของหลี่โม่ผิด
หลี่โม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย มุมของดวงตาของเขาฉายแววเย็นชา และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “หลบไป!”
“อะไรนะ ไอ้หมอนี่พูดเหี้ยอะไรเนี่ย มึงเป็นใคร กล้าบอกให้กูหลบไป!”
ชายล่ำสันกำลังโกรธเกรี้ยว ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่หลี่โม่อย่างเย็นชา ร่างกายที่แข็งแรงดั่งเหล็ก เข้ามาปิดกั้นหลี่โม่เอาไว้
ตราบเท่าที่เขาต้องการ หมัดเดียวก็สามารถทำให้หลี่โม่ล้มลงกับพื้นได้!
“หยุดนะ! ใครให้พวกแกพูดกับนายหลี่แบบนี้?”
ทันใดนั้น ฉินลั่วลั่วก็รีบวิ่งออกมาจากด้านข้าง
เมื่อกี้เธอไปจอดรถที่ลานจอดรถอยู่ เห็นบางอย่างเกิดขึ้นกับหลี่โม่ จึงรีบวิ่งเข้ามา
เมื่อชายล่ำสันทั้งสองเห็นใบหน้าเย็นชาของฉินลั่วลั่ว พวกเขาก็ตกใจทันที ใบหน้าหวาดกลัว
ในวงการนี้ มีใครไม่รู้จักฉินลั่วลั่วบ้าง? !
เฮียสังคมอิทธิพลมืดของเมืองฮ่าน คนสนิทของฉู่จงเทียน!
เขายังเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ฉู่จงเทียนไว้วางใจ!
ในการจัดอันดับของอิทธิพลมืดของเมืองฮ่าน ฉู่จงเทียนไม่เป็นสองรองใคร เป็นเฮียสังคมอิทธิพลมืดทั้งหมดในเมืองฮ่าน!
ปิดท้องฟ้าด้วยฝ่ามือเดียว!
ทั้งสายสว่างและสายมืด เขาเป็นบุคคลในตำนานอย่างแน่นอน!
ที่เมืองฮ่าน ไม่มีใครไม่รู้จักชื่อของจ้าวสวรรค์ฉู่จงเทียน!
เริ่มต้นจากนักเลงธรรมดา ไต่ขึ้นมาจนได้นั่งตำแหน่งเฮียสังคมอิทธิพลมืดแห่งเมืองฮ่าน!
ทั้งสายสว่างและสายมืด ทุกคนต้องหวาดกลัวฉู่จงเทียนไม่มากก็น้อย!
กล่าวได้ว่า ตราบใดที่ฉู่จงเทียนรับปาก ก็ไม่มีเรื่องอะไรที่เขาทำไม่สำเร็จในเมืองฮ่าน ดังนั้น ในฐานะคนสนิทเพียงคนเดียวของฉู่จงเทียน สถานะของฉินลั่วลั่วในเมืองฮ่าน จึงเพิ่มสูงขึ้นตามไปด้วย ทุกคนต่างยำเกรง
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่คนนอกไม่รู้ ฉู่จงเทียนและฉินลั่วลั่วเข้าใจเป็นอย่างดี ว่าทุกอย่างที่พวกเขามี ฐานะ สถานะ เงินทอง ทั้งหมดมาจากที่เดียวกัน สถานที่ที่น่ากลัว!
สำนักหลงเหมิน!
ฉู่จงเทียนเคยกล่าวไว้ว่า “ สาเหตุที่แจงเทียนอย่างผมมีวันนี้ได้ ทั้งหมดมาจากการสนับสนุนของลุงเฉียน และลุงเฉียน เป็นเพียงคนดูแลบ้านของสำนักหลงเหมินเท่านั้น เบื้องหลังเขา มีนายน้อยคนหนึ่งที่ไม่เคยเห็นหน้า นายน้อยผู้นั้นถึงจะเป็นบุคคลสำคัญตัวจริง! ”
ทันใดนั้น ชายล่ำสันทั้งสองจึงลดความเย่อหยิ่งลง และพูดด้วยความเคารพ “ฉิน … คุณฉิน คุณมาที่นี่ได้ยังไงครับ?”
แต่เดิมคนที่มีความหยิ่งผยองทั้งสอง ตอนนี้กลับเหมือนกับเด็กที่เพิ่งทำผิด
ปกติพวกเขาเฝ้าคลับป่ายลี่เหรินทุกวัน จึงคุ้นเคยกับการแสดงอำนาจ
แต่ถึงอย่างไร เมื่อได้เจอฉินลั่วลั่ว พวกเขาก็หวาดกลัว
นั่นคือคนของฉู่จงเทียน ล่วงเกินไม่ได้เด็ดขาด!
“ฮึ!”
ฉินลั่วลั่วส่งเสียงอย่างเย็นชา ตำหนิไปคำสองสามคำ ไม่ได้ถือสาอะไรมาก
เพราะว่า เขารู้ว่าตอนนี้คุณหลี่กำลังกังวล ดังนั้น จึงแค่ตะคอกพวกนั้นออกไป และพาหลี่โม่เข้าไปในคลับทันที
ชายร่างล่ำสันสองคนที่ประตู เกาหัวทันที มองทั้งสองจากไปด้วยความสงสัย
“เฮ้ นายคิดว่าคนข้างๆคุณฉินเป็นใครวะ ถึงขนาดให้เขาขับรถและคุ้มครองให้ด้วยตัวเอง”
“ เอาล่ะ อย่าถามสิ่งที่ไม่ควรถามเลย อยากตายรึไง”
การตกแต่งของคลับป่ายลี่เหรินนี้หรูหรามาก ทุกที่เป็นสีทองคำ แกะสลักด้วยมังกรและนกฟีนิกซ์ ช่างหรูหรามากจริงๆ
กลางห้องโถง มีภูเขาเทียมลูกหนึ่ง ซึ่งแกะสลักจากหยกทั้งชิ้น!
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้หลี่โม่ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะสนใจสิ่งเหล่านี้
ฉินลั่วลั่วพาหลี่โม่เข้ามาในห้องโถง หญิงสาวที่มีเสน่ห์คนหนึ่งเดินมาต้อนรับ เขาสวมชุดกี่เพ้าแหวกขาสีลายคราม สะโพกบิดซ้ายบิดขวา แขนขาวๆแกว่งพัดซูโจวไปมา สวมรองเท้าส้นสูงสีแดง เสียงของเธอฟังเหมือนฉินเส้อสอดประสาน “โอ้ คุณฉิน วันนี้ลมอะไร พัดคุณมาที่สถานที่เล็ก ๆ ของเราได้”
นี่เป็นเหมือนผู้หญิงที่เดินออกมาจากภาพวาด สง่างาม มีเสน่ห์มาก ทุกๆอิริยาบทคือภาพวาด
เธอก็คือแม่เล้าของคลับป่ายลี่เหริน ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อ ใคร ๆ ก็เรียกเขาว่าพี่ป๋าย
สำหรับสถานะของป๋ายเสวี่ยนเอ๋อ ไม่ได้อยู่ในระดับต่ำในเมืองฮ่าน เขาเป็นกิ๊กของท่านโห
เป็นผู้หญิงที่มีความคิดลึกซึ้ง
แต่อย่างไรก็ตาม อำนาจของเขาถูกจำกัดไว้แค่คลับป่ายลี่เหริน ออกไปข้างนอก ทุกคนก็เคารพในฐานะที่เห็นแก่โหหยวนหย่งเท่านั้น
เมื่อเทียบกับฉินลั่วลั่วแล้ว ยังห่างไกลกันมาก
และเป็นเพราะเหตุนี้ ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อจึงไม่พอใจกับฉินลั่วลั่วมาโดยตลอด
เป็นผู้หญิงเหมือนกัน เป็นเทพธิดาผู้ยิ่งใหญ่ในสังคมอิทธิพลมืดเมืองฮ่านเหมือนกัน เหตุใดฉินลั่วลั่วจึงอยู่เหนือหัวของตน
ผู้หญิงสองคนนี้ ต่อสู้กันอย่างลับๆล่อๆเป็นเวลาหลายปี
“ ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อ ฉันไม่อยากคุยเรื่องไร้สาระกับเธอ คุณกู้อยู่ในห้องไหน” ฉินลั่วลั่วไม่ชินกับท่าทีตาเยิ้มแรดๆของป๋ายเสวี่ยนเอ๋อได้
“คุณฉิน คุณหมายความว่าอย่างไร มาหาคนที่คลับป่ายลี่เหรินเหรอ ไม่มีคุณกู้อะไรที่คุณพูดถึงนะ”
ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อขยิบตา โบกพัดซูโจวไปมา มือหนึ่งประคองหน้าอก แลดูมีเสน่ห์มาก พูดจามีจริตจะก้าน
หลี่โม่ไม่มีเวลาต่อปากต่อคำกับผู้หญิงตรงหน้า เขาถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ผมจะถามแค่ครั้งเดียว กู้หยุนหลันอยู่ที่ไหน?!”
ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อเพิ่งสังเกตว่ามีชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆฉินลั่วลั่ว ทันใดนั้นก็หัวเราะเยาะเย้ยและกล่าวว่า “ไอ้ คุณฉิน คุณพาละอ่อนนี่มาที่นี่ด้วยเหรอ คุณไม่เข้าใจกฎเหรอ ที่นี่เขามีสิทธิ์พูดไหม?”
ผู้ชายคนนี้เป็นใคร ถึงกล้าพูดกับตัวเองแบบนี้
เพี๊ยะ!
เสียงตบอย่างจังดังขึ้น!
“ฉินลั่วลั่ว เธอกล้าตบฉันหรือ เธอก็เป็นแค่สุนัขรับใช้ฉู่จงเทียน ฉันเป็นคนของท่านโหนะ เธอทำแบบนี้ แสดงว่าท่านโหๆไม่ได้อยู่ในสายตาของเธอใช่ไหม!” ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อกำที่แก้มตัวเอง และพูดอย่างโมโห
“ท่านโหเหรอ ไม่ได้อยู่ในสายตาฉันจริงๆ!” ฉินลั่วลั่วพูดอย่างเย็นชา
หากกล้าพูดว่าคุณหลี่เป็นละอ่อนไม่เข้าใจกฎ แค่ตบถือว่าเบาไปด้วยซ้ำ
ท่านโห?
เหอะ เหอะ ขอโทษนะ สำหรับท่านเทียนแล้ว ก็คือขยะ
แน่นอนว่า สำหรับหลี่โม่แล้ว ก็สู้ขยะไม่ได้！
หลี่โม่ขมวดคิ้วแน่น เขากังวลความปลอดภัยของกู้หยุนหลันมาก เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ ผมไม่สนว่าคุณเป็นใคร ใครเป็นท่านโหที่คุณกล่าวถึง หรือ ใครอยู่ข้างหลังของคุณ ผมขอเตือนคุณนะ บอกมา.. เมียผมอยู่ไหน! ไม่งั้นผมจะทำลายที่นี่ให้ย่อยยับ!”
ตูม!
ขนพองสยองเกล้า!
หลี่โม่โกรธมาก ผลที่ตามมาก็ร้ายแรง!
นายน้อยสำนักหลงเหมินโกรธ เลือดจะไหลเป็นสายน้ำ!
ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อตกใจ และชี้ไปที่ฉินลั่วลั่วอย่างเย็นชาทันที และตะโกนว่า “ฉินลั่วลั่ว ละอ่อนที่เธอพามา พูดแรงเกินไปแล้วนะ! ต้องการทำลายคลับป่ายลี่เหรินเหรอ ไม่ไม่มีใครกล้าพูดแบบนี้มานานแล้ว เขาเป็นคนแรก!”
ฉินลั่วลั่วยิ้มอย่างเย็นชา เขาเชื่อในสิ่งที่หลี่โม่พูด
นั่นคือนานน้อยแห่งสำนักหลงเหมิน แม้แต่ท่านเทียนก็ยังต้องปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพอย่างสูง!
สำนักหลงเหมิน ด้วยนิ้วเดียว สามารถก่อกวนสถานการณ์ในเมืองฮ่านทั้งหมดได้ แค่คลับป่ายลี่เหริน สามารถจัดการได้ในพริบตา
นับประสาอะไรกับการทำลายคลับป่ายลี่เหริน แม้แต่การพังครึ่งหนึ่งของเมืองฮ่าน หลี่โม่ก็ทำได้!
ทันใดนั้น ฉินลั่วลั่วก็กล่าวอย่างเย็นชา “ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อ ฉันแนะนำให้เธอเป็นนำทางไป มิฉะนั้นถ้าช้าไปสักนาที เกรงว่าเธอจะรับผิดชอบไม่ได้!”
ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อรู้สึกหงุดหงิดในทันที ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความไม่พอใจและความโกรธ และพูดว่า “ฉินลั่วลั่ว! เธอขู่ฉันเหรอ อย่าคิดว่าเธอเป็นคนของฉู่จงเทียนและฉันจะกลัวเธอ!วันนี้ ถึงแม้ฉู่จงเทียนมาด้วย ทุกคนก็ต้องปฏิบัติตามกฎระเบียบ!”
“ถ้าจะบอกความจริงกับเธอนะ คุณชายที่อยู่ด้านใน แม้ฉู่จงเทียนเห็น ยังต้องสุภาพกับเขา สำหรับคุณกู้ที่เธอพูดถึง เขาอยู่ที่นี่จริงๆ แน่นอนว่ากำลังเล่นกันอย่างสนุกกับคุณชาย บางที อาจจะ …”
ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อหัวเราะเยาะ คิ้วใบหลิวหยิ่งผยอง
เมื่อฉินลั่วลั่วได้ยินประโยคนี้ รู้สึกขนหัวลุก หันหน้าไปมองหลี่โม่แวบนึง
ใบหน้าที่นิ่งสงบ แต่ความโกรธที่น่าสยดสยองอยู่ในดวงตาที่เย็นชาเหล่านั้น ทำให้ฉินลั่วลั่วกลัวจนตัวสั่น!
แม้แต่ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อยังรับรู้ได้การเปลี่ยนแปลงจากร่างกายของหลี่โม่
สีหน้าของหลี่โม่หม่นหมองราวกับน้ำขุ่น เขาพูดอย่างเย็นชา “ผมจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย พาผมไปเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้น ผมจะปล่อยให้คุณใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในความเสียใจและเจ็บปวด ทุกนาทีและทุกวินาที !”