จักรพรรดิมังกร - ตอนที่ 486
“เปลี่ยนบ้านเปลี่ยนได้สิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ”
หลี่โม่ยิ้มอ่อนแล้วพูด
หวังฟางโกรธจนหน้ากระตุกสองที ชี้หน้าหลี่โม่คำรามเดือดดาล “เปลี่ยนบ้าอะไรของมึงล่ะ！แกมีเงินเปลี่ยนบ้านให้ฉันด้วยหรือไง แกรู้มัยว่าตอนนี้ราคาบ้านมันพุ่งขึ้นเท่าไหร่！”
“บ้านที่ทำเลดีหน่อย ราคาก็สองหมื่นอัพเข้าไปละ ทำเลเศรษฐีก็สามสี่หมื่น แกเคยคิดถึงปัญหาเข้าเรียนของซีซีบ้างไหม แกมันสวะชัดๆ แค่เห็นก็เอือม！”
หลี่โม่ยิ้มแล้วพูด“แม่ ปัญหาเรื่องบ้านผมคิดเสมอแหละ ต่อไปต้องให้ซีซีได้เรียนในโรงเรียนที่ดีที่สุด บ้านหรูสิบล้านน่ะจำเป็น วันนี้ผมกับหยุนหลันไปดูบ้านมาแล้ว”
“แกเนี่ยนะ คฤหาสน์สิบล้าน แกเป็นต้มตุ๋นเหรอ ก็มีแต่หยุนหลันบ้านเรานี่แหละที่เซ่อจะตาย โดนแกตุ๋นซะเปื่อย ปากแกคายทองคำออกมาได้ไหมล่ะ แหมบ้านสิบล้าน แกซื้อบ้านราคาตลาดสามล้านห้าล้านให้หยุนหลันก่อนเหอะ！”
หวังฟางพูดจบก็ยังไม่หายอารมณ์เสีย กระทุ้งกู้เจี้ยนหมินแล้วพูด“เจี้ยนหมิน！คุณยังไม่รู้จักสั่งสอนหลี่โม่อีก ดูสิว่ามันเป็นไปได้ขนาดไหนแล้ว！”
“เป็นไปได้ขนาดไหนเหรอ หลี่โม่ก็มีใจที่จะซื้อบ้านแล้วนี่นา คุณก็ให้เวลาเขาหน่อยสิ ให้เขาไปพยายามหน่อย”
กู้เจี้ยนหมินมองหลี่โม่ทีหนึ่ง พูดเสียงเรียบ“ว่ามาสิ บ้านสิบล้านแกตั้งเป้าไว้กี่ปี ยี่สิบปีพอมั้ย”
“ไม่ต้องยี่สิบปีครับ พ่อ แม่ ผมซื้อเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้เราไปดูบ้านกันดีมั้ย”
หลี่โม่อมยิ้มพูด
กู้เจี้ยนหมินกับหวังฟางมองตากัน ต่างรู้สึกว่าวันนี้หลี่โม่สมองมีปัญหา กล้าพูดโง่ๆเรื่องซื้อบ้านออกมา
ตอนนี้พวกหนุ่มๆสาวๆที่จะซื้อบ้าน ต่างก็ต้องควักกระเป๋าออกมาห้าหกกระเป๋า
สวะที่ทำอะไรไม่ได้อย่างหลี่โม่ จะมาพูดเรื่องซื้อบ้านอะไรกัน
“หึ！แกมันจะซื้อบ้านอะไรได้ คงไม่ได้ซื้อคอนโดแบบสามสิบตารางเมตรมาอำกันหรอกนะ”
หวังฟางพูดเย็นชา โดยไม่เชื่อคำพูดหลี่โม่แม้แต่น้อย
“แม่คะ หลี่โม่ซื้อบ้านแล้วจริงๆนะ แถมยังซื้อคฤหาสน์ในหมู่บ้านอันดับหนึ่งของเมืองฮ่านด้วย แม่ต้องนึกไม่ออกแน่ๆเลยว่าบ้านที่ไหน”
กู้หยุนหลันช่วยพูดแก้ต่างให้หลี่โม่
หวังฟางมองกู้หยุนหลันอย่างจับผิด เธอเดินไปลูบหัวกู้หยุนหลัน บ่นพึมพำ“แกคงไม่ได้ไข้ขึ้นใช่ไหม ทำไมพูดจาเลอะเทอะแบบนี้เนี่ย”
“คุณป้าคะ พี่หลี่โม่กับพี่หยุนหลันไม่ได้พูดจาเลอะเทอะนะคะ วันนี้พี่หลี่โม่ไปซื้อคฤหาสน์จริงๆ เป็นคฤหาสน์ที่สวยมากๆๆๆๆด้วย”
เฉินเสี่ยวถงทำสีหน้าท่าทางโอเวอร์
“สวยมาก คฤหาสน์เหรอ”
หวังฟางขยี้หัวเบาๆ ไม่รู้จะพูดอะไรดี ไอ้สามคนที่อยู่ข้างหน้านี่แอ๊คติ้งสมจริงมาก
กู้เจี้ยนหมินตีหน้าขรึมพูด“ตกลงมันเรื่องอะไรกัน ไหนเล่ามาให้ละเอียดสิ”
กู้เจี้ยนหมินยิ่งฟังยิ่งรู้สึกว่าไม่ใช่ละ แต่ฟังๆดูก็รู้สึกเชื่อเรื่องที่หลี่โม่ซื้อบ้าน แต่ลูกสาวตัวเองกับเฉินเสี่ยวถงพูดถึงขนาดนี้ ไม่เข้ากับที่หลี่โม่พูดเลยนี่นา หลี่โม่เป็นลูกเขยที่มาเกาะกิน จะไปมีเงินซื้อคฤหาสน์ได้ไง！
หวังฟางนั่งอยู่ข้างๆกู้เจี้ยนหมิน เธอวางท่าวางทาง“นั่งลงให้หมด ตกลงเป็นมายังไง ค่อยๆเล่ามาทีละคน”
กู้หยุนหลันดึงหลี่โม่ให้นั่งลง พลางพูดเสียงค่อย“หลี่โม่ แกมาพูดให้แม่ฟังละเอียดๆทีซิ”
หลี่โม่ยิ้ม ค่อยๆพูด“ท่านแม่ยายขอรับ ผมมีลูกศิษย์ชื่อคางเหวินซิง และพอดีชุมชนหนานชุ่ยเป็นชุมชนที่ตระกูลคางพัฒนาขึ้นมา บ้านที่ผมซื้อ คางเหวินซิงเขาขายในราคาต้นทุนให้กับผม”
“ชุมชนหนานชุ่ย！นั่นเป็นชุมชนที่ไฮโซที่สุดในเมืองฮ่านเลยนะ ！ยังมาราคาต้นทุน มิน่ามิน่า ทำไมไม่บอกทางบ้านสักคำ นี่เป็นโอกาสที่ดี พ่อกับแม่ได้ช่วยควักเงินซื้อบ้านหลังใหญ่ไง！”
หวังฟางตกใจสุดขีด พอตกใจเสร็จก็เริ่มบ่นเสียดาย โอกาสงามๆแบบนี้น่าจะให้ที่บ้านลงขันด้วย ซื้อบ้านหลังใหญ่ขนาดสองร้อยตารางเมตรไปเลย ต่อให้ไม่อยู่เอง ขายออกไปก็ได้กำไรงามโข
“หยุนหลัน แกออกเงินเองเหรอ แกมีเงินเท่าไหร่เชียว ทำไมถึงเลอะเทอะแบบนี้นะ แกน่าจะบอกแม่สักคำ แม่จะได้ลงขันด้วย！ราคาต้นทุนนี่ลดไปเท่าไหร่อ่ะ สามสิบเปอร์เซนต์ถึงมั้ย งั้นก็เท่ากับได้เปล่าเลยสินะ！”
หวังฟางแสดงความคิดเล็กคิดน้อยจนขีดสุด ท่าทีเหมือนแม่ค้าปากตลาดไม่มีผิด
กู้หยุนหลันยิ้มแห้ง“แม่คะ ฟังหลี่โม่ก่อนสิ หนูไม่ได้ออกเงินสักแดงเดียว เงินหลี่โม่หมดเลย”
“แหม！แม่คู้ณณณณณ！หลี่โม่จะมีเงินสักกี่มากน้อย นี่ยิ่งเสียโอกาสใหญ่เลย！พวกแกยั่วฉันใช่ไหมเนี่ย”
หวังฟางพร่ำพรรณนา รู้สึกชีวิตหมดหวัง
“แม่ยายครับ พวกเราไปดูคฤหาสน์ยอดเขาหลังที่สวยที่สุดในชุมชนหนานชุ่ย สองพันหกร้อยตารางเมตรครับ ตกแต่งอย่างหรูพร้อมอยู่ ฮวงจุ้ยดีมาก ผมซื้อคฤหาสน์หลังนั้น ผมจ่ายเงินค่าบ้านเรียบร้อยครับ สัญญาก็เซ็นเรียบร้อย ย้ายเข้าไปอยู่ได้ตลอดเวลาครับ”
หวังฟางกับกู้เจี้ยนหมินฟังอย่างตะลึง
คฤหาสน์สองพันหกร้อยกว่าตารางเมตร แถมยังอยู่บนยอดเขาด้วย นี่มันเรื่องอะไรกัน ต้องใช้เงินเท่าไหร่กัน
“หลี่โม่แกไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม ฉันเคยได้ยินคนพูดถึงคฤหาสน์นั้น ซินแสไปตั้งฮวงจุ้ยเองกับมือ ว่ากันว่าเป็นฮวงจุ้ยท้องมังกรเชียวนะแก！เศรษฐีเมืองฮ่านของเราจะซื้อกันมากเท่าไหร่ ก็โดนกันไว้หมด ไม่มีใครได้ซื้อเลย”
กู้เจี้ยนหมินเองก็ได้ยินคำเล่าลือของคฤหาสน์มาเหมือนกัน ตอนนี้รู้สึกเหมือนฝันไป หลี่โม่จะไปซื้อคฤหาสน์แบบนั้นได้ไง
“ซื้อมาแล้วจริงเหรอ สัญญาซื้อบ้านกับกุญแจล่ะ พรุ่งนี้ไปดูกัน”
หลี่โม่หยิบสัญญากับกุญแจออกมา วางไว้ตรงหน้ากู้เจี้ยนหมิน
หวังฟางแย่งสัญญาไปดู
เห็นเป็นหนังสือสัญญาซื้อขายคฤหาสน์ในชุมชนหนานชุ่ยจริงๆ และพื้นที่บ้านก็สองพันหกตารางเมตรจริง หวังฟางปาดน้ำตาอย่างตื้นตัน
“นี่ นี่เป็นความจริงใช่ไหมนี่ พวกแกคงไม่อำพ่อกับแม่หรอกนะ คงไม่ใช่สัญญาปลอมใช่ไหม”
“เป็นของจริงหมดค่ะ ทำไมแม่ไม่ยอมเชื่อหลี่โม่สักที คางเหวินซิงให้ราคาต้นทุนหลี่โม่จริงๆ เก็บแค่สองล้านกว่าเอง”
กู้หยุนหลันพูดอธิบาย
“สองล้านกว่าเหรอ ทำไมถูกจัง！”
หวังฟางมองหลี่โม่ พูดอย่างสงสัย“แต่หลี่โม่เอาเงินมาจากไหน”
“ก่อนหน้าผมคุยธุรกิจให้เฉียนฝูจบไปธุรกิจนึง เฉียนฝูให้ค่าคอมผมมาห้าล้านกว่า ตอนแรกแค่อยากซื้อบ้านธรรมดา คิดไม่ถึงจะมีวาสนา คางเหวินซิงช่วยได้มากเลย ก็เลยได้ซื้อคฤหาสน์นี้”