จักรพรรดิมังกร - ตอนที่ 568
“สมควรตาย！แกบังอาจทำร้ายอาตมา！อาตมาจะไม่เกรงใจอีกต่อไป！”
ว่างจี๋ลูบคลำแผลบนหน้าผาก เมื่อเห็นคราบเลือดบนมือ ในแววตาก็ราวกับจะพ่นไฟออกมา
หลังจากที่ฝึกวิชาสำเร็จ ก็ไม่เคยมีอะไรที่ทำร้ายว่างจี๋ได้
แต่หลี่โม่กลับทำร้ายว่างจี๋ได้ ทำให้ว่างจี๋ทั้งโกรธทั้งตกใจ อดไม่ได้ที่จะบังคับถามหลี่โม่ ถามว่าเมื่อครู่หลี่โม่ใช้วิชามารอะไร！
หลี่โม่ยิ้มอ่อนพูด“วิชาต่ำๆอย่างแก ก็ได้แต่ล่อลวงคนปัญญาอ่อนเท่านั้นเอง ถ้ารู้ตัวก็รีบขอขมาคนที่แกล่วงเกินเมื่อกี้ซะ”
“ขอโทษบ้าอะไรล่ะ！วันนี้อาตมาจะสั่งสอนแกสักหน่อย ให้แกรู้ถึงความร้ายกาจของอาตมา！”
ว่างจี๋เดือดดาล อย่าว่าแต่ขอขมาเลย ต่อให้ค่อยๆย่องออกไปตอนนี้ว่างจี๋ก็ไม่ยอม
“เจ้านายเฉิง ถ้าฆ่าเขาตาย ฉันไม่ติดเรื่องใช่มั้ย”
ว่างจี๋เหลือบตามองเฉิงซืออู่
อย่างไรก็ตาม ว่างจี๋มีความสัมพันธ์การหลอกใช้กับเฉิงซืออู่ ถ้าฆ่าแล้วทำให้เฉิงซืออู่เดือดร้อน ก็คงไม่ดี
ตอนนี้ว่างจี๋เป็นบอดี้การ์ดของเฉิงซืออู่ ก็ต้องคอยดูท่าทีของเฉิงซืออู่
เฉิงซืออู่ยิ้มเย็นแล้วพูด“ตีให้ตามสบาย ตายแล้วผมรับผิดชอบ ไม่เป็นไรแน่นอน”
“ได้！”
ว่างจี๋แกว่งคอช้าๆ กระดูกคอดังกร๊วบๆ ฟังแล้วขนลุก
กู้หยุนหลันมองดูหลี่โม่ พูดเสียงต่ำๆ“ไหวไหม ต้องเรียกตำรวจตรวจการณ์มั้ย”
ถ้าเดือดร้อนหาตำรวจตรวจการณ์เหมาะที่สุด แต่ว่าสถานการณ์ปัจจุบันนี้ เกรงว่าตำรวจตรวจการณ์เองก็คงไม่ทันแล้ว
หลี่โม่รู้ว่ากู้หยุนหลันเป็นห่วงเขา จึงตบหลังมือกู้หยุนหลันเบาๆ พูดเสียงเรียบ“เมื่อกี้ฟาดซะมันหัวแตกเลือดซิบ เดี๋ยวจะอัดมันหมอบขอชีวิตกับพื้น อย่าห่วงผมเลย”
“จะไม่ห่วงคุณได้ไงล่ะ คุณเป็นสามีฉันนะ ถ้าคุณเป็น……ถุยๆๆ ไม่พูดเรื่องอัปมงคลดีกว่า”
กู้หยุนหลันพูดเบาๆ ในใจกังวลเล็กน้อย
หลี่โม่หัวเราะอย่างดีใจ“ผมไม่เป็นไรหรอก สบายใจเถอะ”
เห็นหลี่โม่ไม่ได้เห็นตนเองอยู่ในสายตา ว่างจี๋คำรามอย่างเดือดดาล“รนหาที่ตาย！แกกำลังรนหาที่ตาย！”
ว่างจี๋ย่างเท้าสามขุมไปหาหลี่โม่ แต่ละย่างก้าวราวกับจะรุกราน ไม่เพียงแต่จะส่งเสียงบุกรุก แต่หินอ่อนบนพื้น ก็เกิดรอยแตกเป็นรูปใยแมงมุม
ลำพังแค่อาศัยกำลังตัวเอง ก็ทำหินอ่อนบนพื้นแตกร้าวได้ขนาดนี้ พลังในตัวของว่างจี๋จะต้องไม่ธรรมดา
ผู้ช่วยสาวเห็นพื้นที่ว่างจี๋เดินผ่าน ปากน้อยๆเผยอออก ร้องว้าวๆอย่างตะลึงตะลาน
“ว้าว！ว่างจี๋สุดยอดไปเลย！ว่างจี๋สู้ๆ ซ้อมไอ้บ้านั่นให้ตาย！”
ผู้ช่วยสาวตะโกนเสียงดัง ส่งสายตาให้ว่างจี๋
เฉิงซืออู่ยักมุมปากขึ้น ไม่ได้สนใจว่าผู้ช่วยสาวจะเข้าข้างใคร และในใจแอบเชียร์ว่างจี๋
ผู้ช่วยสาวก็เป็นแค่ของเล่นของเฉิงซืออู่ ถ้าว่างจี๋ตีหลี่โม่จนตาย แล้วทำให้เขาเข้าหุ้นหยุนจงหลันง่ายขึ้น จะยกผู้ช่วยสาวให้ว่างจี๋ก็ไม่เป็นปัญหา
เฉิงซืออู่มักจะรู้สึก สาวสวยแค่มีลาภยศก็หาได้ง่าย ขอเพียงมีลาภยศ สาวงามที่ไหนจะปฏิเสธ
กู้หยุนหลันสวยมั้ย แต่เธอจะสวยได้สักกี่ปีเชียว
สิบปียี่สิบปีหลังก็แก่หง่อมแล้ว ถึงเวลานั้นก็จะมีสาวสวยคนใหม่มาแทนที่
ขอเพียงมีลาภยศสรรเสริญ หาสาวสวยได้ตลอดเวลาแหละ นี่ต่างหากชีวิตที่เฉิงซืออู่อยากได้
ว่างจี๋สะสมบารมีไว้ก่อนหน้า แต่ละก้าวที่เดินออกไป กล้ามเนื้อบนตัวว่างจี๋ก็กระตุก พอเดินไปหยุดหน้าหลี่โม่ กล้ามเนื้อบนตัวว่างจี๋ก็แทบทะลุร่างออกมา
“ฉันจะส่งแกลงนรก！”
ว่างจี๋คำราม หมัดใหญ่พุ่งออกไป ชกลงไปเต็มๆบนหน้าหลี่โม่
เมื่อกี้ตอนโดนหลี่โม่ซัดหัว ทำให้ว่างจี๋เดือดดาลอย่างมาก ตอนนี้ต้องลงมือกับหลี่โม่ ว่างจี๋เองก็จะพุ่งหมัดไปทางหัวเขาเช่นกัน คิดอยู่อย่างเดียวว่าจะชกให้หัวหลี่โม่ระเบิด！
หลี่โม่หลี่ตารับหมัดที่ว่างจี๋ปล่อยมา ในตอนที่หมัดปล่อยมา หลี่โม่ค่อยๆยกมือขวาขึ้น
ชูกำปั้นขึ้น หลี่โม่ปล่อยกำปั้นคว้าข้อมือว่างจี๋ไว้
ว่างจี๋หนังตากระตุก หมัดที่พุ่งไปที่หน้าหลี่โม่ เปลี่ยนเป็นการจู่โจมกะทันหัน พุ่งไปที่หมัดที่หลี่โม่ปล่อยมา
หลี่โม่ยิ้มอ่อน ชูกำปั้นขึ้นบังทันที จับกำปั้นว่างจี๋ไว้อยู่หมัด
ปึง！
ฝามือกับกำปั้นปะทะกัน ส่งเสียงกัมปนาท ถึงขั้นมีพลังออกมาระหว่างนั้น เป่าผ่านเสื้อของหลี่โม่กับว่างจี๋
รู้สึกได้ว่ากำปั้นของตนถูกหลี่โม่จับไว้ สีหน้าว่างจี๋เปลี่ยน กระตุกแขนถอยหลัง จะถอนมือออกจากมือของหลี่โม่
แต่หลังจากชักมือออก กำปั้นว่างจี๋ก็ยังคงไม่ขยับ แถมยังไม่สามารถกระตุกออกจากมือหลี่โม่
ความรู้สึกแย่ท่วมท้นใจว่างจี๋ ว่างจี๋ไม่ลังเลอีกต่อไป รีบยกขาซ้ายถีบหลี่โม่
หลี่โม่อดยิ้มไม่ได้ มือที่คว้ากำปั้นว่างจี๋ออกแรงหนักขึ้น แล้วกวัดแกว่งว่างจี๋กลางอากาศ
ว่างจี๋ที่โดนพลังมหาศาลกวัดแกว่ง มองหลี่โม่อย่างหวาดผวา คิดไม่ถึงว่าตนเองจะโดนหลี่โม่ร่อนได้ง่ายดายขนาดนี้
ตุ๊บ！
ว่างจี๋โดนหลี่โม่เหวี่ยงลงพื้นอย่างแรง หลังจากที่เกิดเสียงดังสนั่น พื้นก็เป็นรอยบุ๋ม ว่างจี๋ตกลงไปในหลุมนั้นเกือบทั้งตัว
หลี่โม่ออกแรงที่มืออีก หมัดของว่างจี๋กับข้อมือส่งเสียงกร๊วบกร๊าบ ตามมาด้วยคนตกลงไปในหลุมเกือบทั้งตัว แล้วโดนหลี่โม่จับเหวี่ยงออกไป
ว่างจี๋บิดหมุนลอยไปยังทางเฉิงซืออู่ ถ้าไปชนเฉิงซืออู่เข้า อย่าว่าถึงขนาดที่ชนเฉิงซืออู่ตาย อย่างน้อยก็ทำให้เฉิงซืออู่อัมพาตได้
เฉิงซืออู่ตกใจฉี่ราด เอี้ยวตัวก็ตกลงพื้น จากนั้นก็ขดตัวอยู่ใต้โต๊ะ
ผู้ช่วยสาวตกใจร้องวี๊ดว๊าย สองมือกุมหัวมุดอยู่ริมกำแพง
โครม！
ว่างจี๋ชนเข้ากับกำแพง จนกำแพงเป็นรูใหญ่ แล้วฝังตัวลงในร่องกำแพงนั้น
เฉิงซืออู่กับผู้ช่วยสาวมองด้วยแววตาหวาดผวาสุดขีด มองดูรูใหญ่บนกำแพง
“บ้าเอ๊ย เฮงซวย ว่างจี๋ไม่เป็นไรใช่มั้ย！”
เฉิงซืออู่ยืนขึ้นจากโต๊ะ วิ่งเหยาะๆไปที่รู ดูว่างจี๋ที่อยู่ในร่อง
ว่างจี๋กระอักเลือด พูดอย่างระโหยโรยแรง“ไม่ตายหรอก รีบส่งโรงพยาบาล ไปโรงพยาบาล”
“ได้ๆ ผมจะโทรศัพท์ ว่างจี๋อดทนไว้นะ！”
เฉิงซืออู่ควักมือถือลนลาน แล้วกดโทรเรียกฉุกเฉิน