จักรพรรดิมังกร - บทที่ 690 กลัวว่าแกจะความจำสั้น

มองดูเหมือนมีดจะแทงไปที่ฝ่ามือของหลี่โม่ หลี่โม่กางนิ้วทั้งห้าออก และจับตัวมีดได้อย่างงดงาม

มังกรดำรู้สึกถึงแรงต้านอันมหาศาล จนไม่สามารถดันมีดเข้าไปได้อีก เหมือนบนนิ้วทั้งห้าของหลี่โม่ มีแรงต้านอันมหาศาล ที่สามารถต้านทานกำลังของมีดได้

มังกรดำจ้องหลี่โม่ จากนั้นจึงกัดฟันกรอด เขาบิดเอวเพื่อใช้แรงทั้งตัว เพื่อจะใช้พลังการต่อสู้ระยะประชิด ทำให้มีดทะลุแรงต้านไปให้ได้

แรงของมังกรดำถูกส่งออกมาทั้งตัว จนมีเสียงกระดูกลั่นออกมา กล้ามเนื้อทั้งตัวปูดขึ้น แรงที่ถูกดันออกมา ถูกสะสมไว้ที่แขนของมังกรดำ

“ย๊ากกก!”

มังกรดำแผดเสียงออกมา เหงื่อออกมาตรงหน้าผาก แม้แต่แรงเล็กๆ น้อยๆ ก็ถูกใช้ออกมาจนหมด

แต่ก็ไม่สามารถดันมีดเข้าไปได้ โดนนิ้วมือทั้งห้าของหลี่โม่จับไว้อย่างสบายๆ เหมือนเช่นเดิม

สีหน้าของหลี่โม่ยังคงสบายอกสบายใจ แน่วแน่ดั่งขุนเขา ไม่ว่ามังกรดำจะใช้แรงทั้งตัว ก็ไม่สามารถทำให้มีดทะลุนิ้วมือทั้งห้าของหลี่โม่ได้

“ความสามารถของนายช่างธรรมดา ทำไมเมื่อกี้โม้ซะเยอะ เจินจาหนานตาบอดหรือเปล่า ถึงเอาคนไม่เอาไหนแบบนี้มา ฉันล่ะอับอายแทนนายจริงๆ”

หลี่โม่พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ จากนั้นก็ใช้แรงที่นิ้วมือทั้งห้า เกิดรอยร้าวขึ้นบนมีด มีเสียงแตกพร้อมกับมีดที่แตกกระจาย

“หึหึ คนไม่เอาไหน มีดก็ไม่เอาไหน แค่แตะนิดหน่อยก็กลายเป็นขยะ นายไปซื้อมีดปลอมนี่มาจากไหน หินก็ปลอมมีดก็ปลอม จนขนาดนี้ไม่ต้องแสร้งว่าตัวเองเป็นคนมีฝีมือหรอก”

หลี่โม่มองมังกรดำด้วยสายตายียวน เขาไม่เห็นมังกรดำอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย

มังกรดำโกรธจนหน้าอกกระเพื่อม เขาโกรธที่หลี่โม่พูดเช่นนั้น จึงแผดเสียงออกมา และเหวี่ยงหมัดเข้าไปหาหลี่โม่

“อย่ามาปากดี! ดูสิว่าหมัดของใครจะแข็งกว่ากัน!”

“รนหาที่ตายจริงๆ”

หลี่โม่ยกมือขวาขึ้นมาอย่างไม่ใส่ใจ และปะทะกับหมัดของมังกรดำ

พลั่ก!

เสียงปะทะของหมัดทั้งสองไม่ได้ดัง แต่สิ่งที่ตามมาหลังจากเสียง ก็คือแขนของมังกรดำค่อยๆ อ่อนยวบ จากนั้นเหมือนแขนของเขาไร้กระดูก ทิ้งตัวลงข้างตัวอย่างไร้เรี่ยวแรง

หมัดของหลี่โม่ทำให้กระดูกนิ้วถึงกระดูกหัวไหล่ของมังกรดำแตกออก แขนขวาของมังกรดำไม่สามารถยกขึ้นมาได้อีก

มังกรดำมีแววตาหวาดกลัว คิดไม่ถึงว่าแขนของตัวเองจะหัก เพียงเพราะหมัดเดียว

ขณะที่มังกรดำกำลังตื่นตระหนก หมัดของหลี่โม่กระแทกลงมาที่หน้าอกของมังกรดำ

มังกรดำโงนเงนถอยไปข้างหลัง เขารู้สึกว่ามีแรงมหาศาลโจมตีมาที่หน้าอก ราวกับหัวใจจะระเบิดออกมา

ขณะที่มังกรดำรู้สึกจุกตรงลำคอ ก็มีกลิ่นคาวเลือดในจมูก

มังกรดำรู้ว่าตัวเองกระอักเลือด เพื่อรักษาศักดิ์ศรีของผู้มีฝีมือ มังกรดำฝืนตัวเอง ไม่ยอมพ่นเลือดออกมา และจะกลืนเลือดลงไปในลำคอ

แต่ทว่าเลือดในลำคอมากขึ้นเรื่อยๆ มังกรดำกลืนไม่ทัน สุดท้ายเขาจึงพ่นมันออกมา

นิ้วมือสั่นเทาชี้ไปยังหลี่โม่ มังกรดำพ่นเลือดออกมาพลางพูดว่า “แก แกเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงเก่งขนาดนี้”

มังกรดำหวาดกลัวมาก เขาคิดไม่ถึงว่าคนที่ดูไม่เอาไหนอย่างหลี่โม่ จะเก่งขนาดนี้ มังกรดำคิดว่าคนอย่างหลี่โม่ อย่างมากก็แค่มีวิชาหมัดเท้าปักบุปผาเท่านั้น

จากการที่หลี่โม่จัดการมังกรดำแบบสบายๆ แต่ทำให้เขาบาดเจ็บสาหัส ทำให้มังกรดำรู้ว่าหลี่โม่มีพละกำลังสูงมาก

แต่คนตรงหน้ามีพละกำลังมากแค่ไหนกันนะ อายุยี่สิบต้นๆ ก็มีพละกำลังมากขนาดนี้ มังกรดำสงสัยว่าหลี่โม่จะมีวิชากำลังภายใน ไม่งั้นคงไม่สามารถเอาชนะเขาได้อย่างสบายๆ หรอก

เฉินชิงเหมยมองมังกรดำกระอักเลือด เธออดเห็นใจไม่ได้ เห็นใจที่มังกรดำโดนหลี่โม่พูดใส่ จนถึงกับโมโหและกระอักเลือดออกมา

เมื่อกี้หมัดที่หลี่โม่ชกใส่หน้าอกมังกรดำมันเบามาก เหมือนไม่มีแรงอะไรเลย ดังนั้นเฉินชิงเหมยไม่คิดว่าหลี่โม่จะต่อยมังกรดำจนกระอักเลือด และเข้าใจว่ามังกรดำกระอักเลือดเพราะโกรธหลี่โม่ ตัวเฉินชิงเหมยเอง ก็มักจะโดนหลี่โม่ทำให้โมโห จนแทบจะกระอักเลือด

เมื่อคิดถึงคำพูดที่หลี่โม่ทำให้เธอโมโห เฉินชิงเหมยรู้สึกว่าหลี่โม่ยังเมตตาเธอ

ไม่ใช่สิ ไม่ใช่ว่าหลี่โม่เมตตา แต่จิตใจของเธอแข็งแกร่งมากพอต่างหาก!

คนอย่างเฉินชิงเหมย เป็นคนที่จิตใจแข็งแกร่ง ไม่ว่าจะเป็นคำพูดแบบไหน เธอก็ไม่สะทกสะท้านทั้งนั้น เธอไม่มีทางกระอักเลือดแน่นอน อย่างมากก็แค่หงุดหงิด หลี่โม่เป็นคนพูดจาไม่เข้าหู แถมยังเป็นผู้ชายซื่อบื้อขั้นสุดยอด

ถ้าหลี่โม่รู้ว่าตอนนี้เฉินชิงเหมยคิดอะไร เขาคงจะหัวเราะจนปวดท้อง เพราะความคิดของเฉินชิงเหมยแปลกประหลาดจริงๆ

เจินจาหนานมองแผ่นหลังของมังกรดำ เขารู้สึกว่าเรื่องมันเลยเถิดแล้ว เขารีบชะโงกหน้ามองใบหน้าของมังกรดำ

เมื่อเห็นว่ามังกรดำกระอักเลือด เจินจาหนานถึงกับสลด ในใจของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ มังกรดำคือยอดฝีมือ ทำไมถึงโดนจนมีสภาพแบบนี้ แต่สิ่งสำคัญกว่านั้น เขาไม่รู้เลยว่าหลี่โม่สู้อย่างไร!

นี่มันแปลกประหลาดมาก หรือว่าจะเป็นภาพหลอน ต้องเป็นภาพหลอนแน่ๆ อีกเดี๋ยวก็ดีขึ้น มังกรดำต้องชนะอย่างแน่นอน!

“มังกรดำ! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ นายรีบไปจัดการมันต่อสิ! จัดการไอ้เวรนั่นให้ตายซะ!” เจินจาหนานแผดเสียงออกมา

หลี่โม่มองเจินจาหนานด้วยสายตาดูถูก และพูดว่า “นายปัญญาอ่อนเหรอ ไม่เห็นเหรอว่าเขาโดนฉันหักแขนขวาไปแล้ว แถมยังกระอักเลือดด้วย ยังให้เขามาสู้กับฉันอีก ถ้าให้ฉันสู้ต่อ เขาได้สู่สุคติแน่ ฉันว่านายมาสู้กับฉันดีกว่า”

“พรวด” มังกรดำกระอักเลือดออกมาอีก เขาโมโหคำพูดของเจินจาหนาน

ให้ฉันไปสู้ต่อกะผีน่ะสิ ฉันโดนหลี่โม่โจมตีจนไม่สามารถตอบโต้ได้ แกยังให้ฉันสู้ต่ออีก ถึงฉันจะเข้าไปมอบชีวิตให้ ก็ไม่สามารถเอาชนะคนตรงหน้าได้หรอก!

“คุณชายเจิน ความสามารถของผมช่างด้อยนัก ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลี่โม่ วันนี้มังกรดำยอมแพ้แล้ว คุณหลี่ไว้ชีวิตผมด้วย”

มังกรพูดออกมาอย่างสุภาพ เขาไม่มีความคิดที่จะสู้แม้แต่น้อย เขาไม่กล้าสู้กับหลี่โม่ต่อ เพราะมังกรดำไม่มีความสามารถที่จะสู้กับหลี่โม่ต่อ

แขนขวาพิการไปแล้ว แค่ขยับนิดหน่อยก็เจ็บแทบตาย บวกกับอาการบาดเจ็บภาพใน เขาสู้ได้ไม่ถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์ด้วยซ้ำ

หลี่โม่หัวเราะร่า “เหอะๆ จะให้ฉันปล่อยนายเหรอ คงจะง่ายไปหน่อยมั้ง ทำไมไม่ทิ้งอะไรไว้สักหน่อย ก่อนที่จะไปล่ะ ไม่งั้นฉันกลัวว่านายจะความจำสั้น แล้วต่อไปจะก่อกรรมทำชั่วอีก”