จักรพรรดิมังกร - บทที่ 749 สไปเดอร์แมนในชีวิตจริง

“ฮ่าๆๆ ดี! กูจะได้แก้แค้นแล้ว วันนี้จะต้องแข็งตลอดคืนเลย เอากับเฉินชิงเหมยก่อน จากนี้ผู้หญิงข้างกายของหลี่โม่ กูจะเอาให้ทั่วเลย! ให้หลี่โม่มีเขาขึ้นหัวไปซะ!”

หลงโปหยิบเอาเม็ดยาสีฟ้าบนโต๊ะเข้าปาก ดื่มน้ำหนึ่งอึกเพื่อกลืนเม็ดยาเข้าไป บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มชั่วร้าย

หลังจากที่ชายหนุ่มเลวสองคนส่งมองเฉินชิงเหมยให้กับไอ้หมีดำแล้ว ก็เดินไปยังลานจอดรถด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เพิ่งเดินไปถึงลานจอดรถ ฝีเท้าของชายหนุ่มเลวสองคนก็ค่อยๆช้าลง

ห่างจากนี้หลายสิบเมตร หลี่โม่กำลังมองชายหนุ่มเลวสองคนด้วยสายตาเย็นชา

ชายหนุ่มเลวมองหน้ากัน แล้วก้มหน้าเร่งความเร็วฝีเท้าพร้อมกัน ทั้งสองเดินออกไปได้ไม่ไกล สองแขนของหลี่โม่ก็วางไว้บนไหล่ของทั้งสองคนคนละข้าง

ชายหนุ่มเลวสองคนไม่ได้พูดอะไร และงอข้อศอกพร้อมกันอย่างรู้ใจ ใช้ข้อศอกไปกระแทกหน้าท้องของหลี่โม่

หลี่โม่ยิ้มเยาะทีหนึ่ง สองมือที่จับไหล่ของทั้งสองไว้ออกแรง ชายหนุ่มเลวสองคนก็ส่งเสียงกรีดร้องอย่างกับหมูถูกเชือดออกมาพร้อมกัน

“อ๊าก! เจ็บๆ พี่ชายครับอย่าครับ อย่าจับแล้ว ถ้าจับอีกไหล่ก็จะหักแล้ว”

สองมือของหลี่โม่เหมือนกับที่หนีบเหล็ก จับไหล่ของชายหนุ่มเลวทั้งสองคนจนส่งเสียงดังกร็อบๆ

ความเจ็บปวดทำเอาทั้งสองคนมีเหงื่อออกที่หน้าผาก ใบหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวด

หลี่โม่มองดูทั้งสองคน พูดเสียงเย็นชาว่า “เฉินชิงเหมยละ พวกนายส่งเธอไปไว้ไหนแล้ว”

“พวกเราเอาเฉินชิงเหมยส่งให้กับบอดี้การ์ดของนายน้อยหลงแล้ว อยู่ห้องสวีทที่ชั้นบนสุด”

“พี่ชายครับ ไม่เกี่ยวกับพวกผมนะครับ พวกผมแค่ทำตามคำสั่งของนายน้อยหลง ได้โปรดปล่อยไปเถอะครับ”

ตอนนี้ชายหนุ่มเลวสองคนหวาดกลัวมาก ขนลุกไปหมดทั้งตัวแล้ว

“ขอให้ปล่อยไป? อายุยังน้อยไม่ทำอะไรดีๆ จะต้องให้การสั่งสอนกับพวกนายสักหน่อย” มือของหลี่โม่ออกแรง ไหล่ของชายหนุ่มเลวทั้งสองคนส่งเสียงดังกร็อบออกมา หลี่โม่จับไหล่ของทั้งสองคนหัก หลังจากที่หักไหล่ของทั้งสองคนแล้ว หลี่โม่ก็ผลักออก ผลักทั้งสองคนล้มลงกับพื้น

“ลงโทษเบาๆ ต่อไปถ้าเห็นพวกนายมีการกระทำเลวๆอีก ก็จะไม่ปล่อยพวกนายไปง่ายๆแบบนี้แล้ว” หลี่โม่พูดจบก็ก้าวเดินไปยังหน้าประตูใหญ่ของโรงแรม

ชายหนุ่มเลวสองคนเจ็บจนร้องไห้ กุมไหล่ที่บาดเจ็บขึ้นอย่างสะอึกสะอื้น

“โอ๊ย ฉันรู้สึกว่าไหล่ฉันหักแล้ว คนๆนี้เป็นใครกัน ทำไมกำลังมือถึงได้มากขนาดนี้”

“รีบไปเถอะ คนๆนี้ไม่ใช่คนที่จะต่อกรด้วยง่ายๆแน่นอน พวกเรารีบออกไปหลบซ่อนตัว ไม่อย่างนั้นจะถูกลูกหลงไปด้วยนะ”

ชายหนุ่มสองคนที่ใจหวั่น ทนเจ็บเดินออกจากลานจอดรถของโรงแรม เรียกรถคันหนึ่งตรงไปหลบซ่อนตัวที่ชายแดนเมือง แม้แต่โรงพยาบาลก็ไม่กล้าไป

ตอนนี้ เฉินชิงเหมยถูกพนักงานหญิงสองคนพยุงไว้ ส่งไปยังห้องสวีทชั้นบนสุด

มองดูเฉินชิงเหมยที่นอนสลบไม่ตื่นอยู่บนเตียง หลงโปก็ใจรุ่มร้อน

“พวกนายออกไปให้หมด ไม่มีคำสั่งของฉันพวกนายห้ามเข้ามา แม้ว่าจะได้ยินเสียงอะไรก็ไม่ต้องกังวลไป วันนี้ฉันจะเล่นอะไรที่น่าตื่นเต้นสักหน่อย ฮ่าๆๆ”

“ครับ นายน้อยหลง” ไอ้หมาป่าขาวและไอ้หมีดำตอบรับคำหนึ่ง แล้วก็พาพนักงานหญิงสองคนออกไป แล้วปิดประตูห้องสวีทอย่างแน่นหนา

หลงโปใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มโรคจิตเดินเข้าไปใกล้ที่เตียง มองดูรูปร่างที่ดีของเฉินชิงเหมย ก็อดไม่ได้แล้วหัวเราะออกมาเสียงดัง

“ฮ่าๆๆ ในที่สุดนังบ้าอย่างเธอก็ตกมาในกำมือของฉัน ในที่สุดก็จะได้ทำผู้หญิงของหลี่โม่แล้ว ถึงแม้ว่าคนนี้จะไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับหลี่โม่มากนัก แต่ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดี”

หลังจากที่พึมพำไปทีหนึ่งแล้ว ใบหน้าของหลงโปก็ยิ้มอย่างโรคจิต “เล่นตอนสลบไม่น่าสนุกเลย ฉันจะฟังเสียงกรีดร้องของเธอ ดูสีหน้าหวาดกลัวของเธอ เพลิดเพลินกับการขัดขืนอย่างหนักของเธอ!”

หลงโปเอายาแก้สลบที่เตรียมไว้แล้วที่ข้างเตียง แล้วพ่นใส่ตรงหน้าจมูกของเฉินชิงเหมยเบาๆ

ไม่นานขนตาของเฉินชิงเหมยก็ขยับเล็กน้อย แล้วค่อยๆลืมตาขึ้น

สายตาที่สับสนมองไปรอบด้าน ผ้าปูขาวสะอาด พื้นที่ที่ไม่คุ้นเคย และยังมีชายหนุ่มคนหนึ่งที่ใส่ผ้าคลุมอาบน้ำไว้

สมองที่สับสนของเฉินชิงเหมย นึกเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ขึ้นได้ในทันที ตัวเธอถูกคนลักพาตัว อีกฝ่ายใช้ยาสลบทำให้ตัวเธอสลบไป

งั้นตอนนี้ตัวเธออยู่ที่ไหน? เตียงนี้ ชายผ้าคลุมอาบน้ำคนนี้….

เฉินชิงเหมยตื่นตระหนกในทันที ถลึงตาโตมองไปยังผู้ชายที่ใส่ผ้าคลุมอาบน้ำ

เมื่อเห็นใบหน้าของชายผ้าคลุมอาบน้ำ เฉินชิงเหมยก็ตะโกนอย่างหวาดกลัวว่า “หลงโป! ไอ้สารเลว แกจะทำอะไร!”

“โอ๊ะ คนสวยตื่นแล้ว ฉันจะทำอะไรเธอไม่รู้หรอ? แน่นอนว่าต้องทำเรื่องที่พาเธอขึ้นสวรรค์อยู่แล้ว! นังบ้าเอ้ย ให้เกียรติแล้วไม่เอา ให้เธอช่วยทำงานสักหน่อย เธอกลับกล้าเหวี่ยงหน้าใส่ วันนี้เธอต้องคืนทบต้นทบดอกเลย! ให้เธอรู้ถึงจุดจบที่ไม่เคารพฉัน!”

ขาข้างหนึ่งของหลงโปเหยียบที่ขอบเตียง โน้มตัวลงมองใบหน้าสวยงามของเฉินชิงเหมย “เธอรอเพลิดเพลินดีๆเถอะ คืนนี้จะทำให้เธอลืมไม่ลงทั้งชีวิตแน่นอน!”

เฉินชิงเหมยหวาดกลัวอยากจะดิ้นรนขัดขืน แต่ว่าร่างกายอ่อนแรงไม่มีกำลัง

หลงโปพ่นยาแก้สลบให้เฉินชิงเหมยแค่เท่านั้น เพียงพอแค่ให้เฉินชิงเหมยตื่นขึ้นมา แต่ร่างกายของเธอก็ยังได้รับผลกระทบจากยาสลบ ทำให้ออกแรงไม่ได้แม้แต่นิดเดียว

เฉินชิงเหมยที่อยากจะขัดขืนแต่ทำได้เพียงขยับมือไปมาได้อย่างอ่อนแรงเท่านั้น ความอ่อนตัวแบบนั้นทำให้ดูมีเสน่ห์มากขึ้นเล็กน้อย

หลงโปดูแล้วอดใจไม่ไหว แต่ว่าเพื่อเติมเต็มความร้ายกาจของตัวเอง หลงโปจึงไม่ได้รีบล้มตัวลงไป

“จิ๊ๆ เฉินชิงเหมยเธอรู้มั้ยว่าท่าทางตอนนี้ของเธอมันยั่วยวนคนมากแค่ไหน แค่ดูก็จะอดใจไม่ไหวแล้ว เธอยังขยับอีกสักหน่อย ฉันก็จะหึๆๆแล้วนะ”

เฉินชิงเหมยหยุดการกระทำที่มือในทันที และจ้องหลงโปเขม็ง

เฉินชิงเหมยที่ในใจหวาดกลัว และก็คาดหวังต่อหลี่โม่มากขึ้น หวังเป็นอย่างมากเลยว่าหลี่โม่จะมาปรากฏตัวตรงหน้าในทันที

แต่ว่า หลี่โม่อยู่ที่ไหนกันแน่? ไอ้สารเลวคนนี้มาแล้วรึยัง เขาคงไม่ได้คิดที่จะไม่มาช่วยตัวฉันหรอกนะ

ฮือๆๆ ไอ้สารเลวหลี่โม่รีบมาปรากฏตัวสิ ถ้านายยังไม่มาช่วยฉัน ฉันก็จะถูกไอ้สารเลวนี่รังแกแล้วนะ! พระผู้เป็นเจ้าคุ้มครอง หลี่โม่จะต้องมาช่วยฉันแน่นอนสิ!

เฉินชิงเหมยขอความช่วยเหลือจากพระเจ้าในใจ ตั้งตาคอยให้หลี่โม่รีบมาปรากฏตัว

และหลี่โม่ในตอนนี้ กำลังเป็นเหมือนดั่งสไปเดอร์แมน ปีนป่ายอยู่ที่ผนังม่านแก้วของโรงแรม

มีคนไม่น้อยเห็นภาพที่หลี่โม่ปีนป่ายผนังม่านแก้ว ต่างก็หยุดฝีเท้า และมองดูอย่างตื่นเต้น

ยังมีบางคนเอาโทรศัพท์ออกมาอัดวิดีโอไว้ แล้วยังมีบางคนถึงขั้นเปิดถ่ายทอดสด

“ดูเร็ว นั่นคือสไปเดอร์แมนหรอ ถึงได้สามารถปีนป่ายที่ผนังม่านแก้วได้ เขาสุดยอดจริงๆ”

“พระเจ้า นี่กำลังถ่ายหนังอยู่งั้นหรอ แต่ว่าทำไมไม่เห็นช่างกล้องเลยละ”

“ทุกคนหลบไป หลบช่องทางให้ฉันถ่ายทอดสดหน่อย สวัสดีพี่น้องทุกท่าน ที่นี่คือด้านนอกโรงแรมหกดาวผนังม่านแก้ว มีคนกำลังปีนป่ายอยู่ที่กำแพง ความเร็วของคนๆนั้นเร็วมาก เป็นสไปเดอร์แมนในชีวิตจริงชัดๆเลย!”