จักรพรรดิมังกร - บทที่ 771 ผมไม่ชอบหน้าคุณ
เมื่อหลังจากที่หลี่โม่พวกเขาเข้าไป อู๋ฝานก็รีบมาอย่างรวดเร็ว เขามองดูหลี่โม่และอ้าวเต๋อไล๋อย่างเยือกเย็น ถ้าอยากจะสำเร็จ จำเป็นต้องทั้งสองคนต้องไล่ออกไปถึงจะได้
หลังจากที่เห็นหลี่โม่ ก็เผยให้เห็นสายตาที่เหยียดหยาม โอกาสแบบนี้ โดยพื้นฐานก็มีแต่คนชนชั้นสูงเท่านั้นที่จะมาได้ และหลี่โม่มีสิทธิ์อะไรปรากฏตัว?
โดยเฉพาะสิ่งที่ทำให้พวกเขาทั้งอิจฉาทั้งริษยาก็คือ ไม่นึกเลยว่าข้างกายของหลี่โม่จะเป็นสาวสวยมากทั้งสองคนอย่างกู้หยุนหลันและเฉินเสี่ยวถง
มีบางคนคิดว่าอ้าวเต๋อไล๋ได้มาในมือแล้ว พวกเขาก็เริ่มแสดงความยินดีต่ออ้าวเต๋อไล๋อย่างไม่รู้ตัว
อ้าวเต๋อไล๋ตกตะลึง เมื่อเขาเข้าใจความจริง ก็โบกมือในทันทีว่า: “พวกคุณอย่าพูดจาเหลวไหล ผมไม่มีสิทธิ์คู่ควรกับคุณหนูกู้และคุณหนูเฉิน”
เขาเอาตัวรอดได้สูงมาก นั่นเป็นคนของคุณหลี่ นับประสาอะไรกับมีความคิดแบบนั้น ต่อให้มองแวบหนึ่ง เขาก็ไม่กล้ามอง คนเหล่านี้เข้าใจผิดขนาดนี้ ทำร้ายเขาไม่ใช่หรอกเหรอ?
“คุณชายอ้าว คาดไม่ถึงว่าคุณจะขี้ขลาดขนาดนี้ ปกติแล้วคุณเป็นพ่อพวงมาลัยมือเก่าเลยนะ คาดไม่ถึงว่าวันนี้กลับขี้ขลาดขนาดนี้ ผมมาสอนคุณดีกว่านะ”
อู๋ฝานเปล่งเสียงออกมาด้วยใบหน้าที่หยอกล้อ
สีหน้าของอ้าวเต๋อไล๋ก็ดูไม่ดี เขาคาดไม่ถึงว่าอู๋ฝานจะตามมา และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ผมไม่ต้องการให้คุณมาสอนผม ผมขอเตือนคุณอย่าได้คิดที่จะยุ่งกับคุณหนูกู้และคุณหนูเฉิน”
“ทำไมเหรอ?”อู๋ฝานมองดูหลี่โม่แวบหนึ่งด้วยใบหน้าที่เหยียดหยาม และพูดว่า: “หรือว่าคุณกลัวว่าสามีของคุณหนูกู้มาต่อยตีผมเหรอ”
“อะไรนะ? เขาเป็นสามีของคุณหนูกู้เหรอ?”
หลังจากที่คำนี้ของอู๋ฝานลดลง ราวกับหินหนึ่งก้อนสั่นสะเทือนเป็นพันๆคลื่น ทุกคนก็แสดงความคิดเห็นต่างๆนานาขึ้นมา ถ้าไม่ใช่ว่าได้ยินกับหูตัวเอง พวกเขาก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะเป็นเรื่องจริง
พวกเขาต่างกัดฟันมองดูหลี่โม่ อีกฝ่ายมีสิทธิ์อะไรแต่งงานกับกู้หยุนหลัน?
เฉินเสี่ยวถงรู้สึกไม่ค่อยมีความสุข เพราะว่าอู๋ฝานไม่ได้พูดถึงตัวเอง แต่ว่าเธอก็เพียงแค่คิดเท่านั้นเอง ตอนนี้เธอยังไม่ได้พัฒนาถึงขั้นนั้นกับหลี่โม่
อู๋ฝานพูดเหยียดหยามต่อไปว่า: “คุณผู้ชายท่านนี้ เป็นลูกเขยแต่งเข้าที่มีชื่อเสียงในเมืองฮ่านของพวกเรา ทุกคนไม่เคยได้ยินมาก่อนเหรอ”
ประโยคถามกลับนี้ ทำให้ทุกคนอึ้งไปชั่วครู่ พวกเขาต่างก็เผยให้เห็นรอยยิ้มเยาะเย้ย
“พวกแกหัวเราะอะไร หุบปากซะ”อ้าวเต๋อไล๋ไม่สนใจว่าหลี่โม่จะเป็นเขยแต่งเข้าหรือเปล่า แต่ฐานะของหลี่โม่ ก็เพียงพอที่จะทำให้เขาหวาดกลัว
ทุกคนยังคงหัวเราะเยาะไม่ลดเสียงลง ผลลัพธ์แบบนี้ เป็นสิ่งที่อู๋ฝานต้องการ เขาก็แค่ต้องการทำให้หลี่โม่อับอายต่อหน้าทุกคน
หลี่โม่หรี่ตามองไปที่อู๋ฝาน ต้องการดูสิว่าอีกฝ่ายจะมาลูกไม้ไหนกันแน่
ทุกคนก็คิดว่าหลี่โม่ไม่คู่ควรกับกู้หยุนหลัน ก็วิพากษ์วิจารณ์กันขึ้นมาอย่างฉับพลัน
“เรื่องราวของครอบครัวพวกเรา ไม่เกี่ยวอะไรกับคนนอกอย่างพวกคุณ” กู้หยุนหลันเห็นคนมากมายขนาดนี้ว่าให้หลี่โม่ เธอก็ไม่มีความสุขขึ้นมา และตอบด้วยความโกรธ
คนเหล่านั้นก็นิ่งอึ้ง ตอนที่กู้หยุนหลันโกรธ ในใจของพวกเขาก็ร้อนตัวเล็กน้อย และต่างก็หุบปาก
กู้หยุนหลันก้าวไปข้างหน้าพูดแทรก ในใจของหลี่โม่ก็ซาบซึ้งใจมาก
อู๋ฝานจงใจเอ่ยปากพูดว่า “ทุกท่าน เขาคนเดียวอยู่นี่ที่ขวางหูขวางตาเกินไปแล้วจริงๆ ผมขอแนะนำว่า ให้ไล่เขาออกไป มีคนสนับสนุนมั้ย?”
ทุกคนนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง พวกเขาต่างก็ดูถูกหลี่โม่ ประกอบกับอู๋ฝานจุดชนวนแบบนี้ พวกเขาเริ่มจับกลุ่มกันในทันที ทั้งหมดไม่เห็นด้วยที่หลี่โม่จะอยู่ต่อไป
อู๋ฝานเห็นผู้คนมากมายขนาดนี้สนับสนุนเขา เขาเดินไปตรงหน้าของหลี่โม่พูดด้วยใบหน้าที่อวดดีว่า: “เห็นหรือยัง นายไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่ รีบไสหัวออกไปซะ”
“ที่นี่ไม่ใช่บ้านของนายเป็นคนเปิด”หลี่โม่ยิ้ม
เมื่ออู๋ฝานได้ยินเช่นนี้ สีหน้าก็กระอักกระอ่วนขึ้นมาในทันที ในขณะนี้เอง ทันใดนั้นเขาก็เห็นคางเหวินซิงที่กำลังเตรียมจะขึ้นเวที
ในเวลานี้คางเหวินซิงใส่ชุดสูททั้งตัว ดูดีสะอาดสะอ้านเป็นอย่างมาก แต่กลับหล่อเหลาเล็กน้อย ประกอบกับนี่เป็นงานของตระกูลคาง เขาก็ค่อนข้างมีความมั่นใจ
ทุกคนเป็นแขกรับเชิญ เล่นอยู่ที่นี่ได้มีความสุขขนาดนี้ ในใจก็มีความละอาย เมื่อพวกเขาเห็นคางเหวินซิง ทยอยลุกขึ้นมาดื่มเหล้าให้กับคางเหวินซิง
คางเหวินซิงหัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า: “ทุกท่าน พ่อของผมติดธุระมาไม่ได้ ให้ผมมาสนุกกับทุกคน”
อันที่จริงสิ่งนี้พ่อของคางเหวินซิงตั้งใจจะฝึกฝนคางเหวินซิง ทำให้ตัวของคางเหวินซิงพัฒนาขึ้น
“คุณชายคาง คุณเกรงใจเกินไปแล้ว”ทุกคนต่างก็รู้จักอุปนิสัยของคางเหวินซิง และต่างก็ให้ทางลงแก่กันและกัน
คางเหวินซิงก็มองเห็นหลี่โม่ในทันที ดวงตาของเขาเปล่งประกาย เขาคาดไม่ถึงว่าอาจารย์ก็มาร่วมงานด้วย และเขาอดไม่ได้ที่จะเดินลงจากเวทีด้วยความตื่นเต้น
อู๋ฝานคิดว่าคางเหวินซิงมาดื่มเหล้าให้กับเขา และพูดว่า: “คุณชายคาง ผมดื่มให้กับคุณหนึ่งแก้ว”
คางเหวินซิงไม่สนใจอู๋ฝานในทันที สีหน้าของอู๋ฝานกระอักกระอ่วนเป็นอย่างมาก มีความรู้สึกตัวเองเข้าหาเขาอย่างกระตือรือร้นแต่เขากลับไม่สนใจตัวเอง เขาก็ชินอย่างรวดเร็ว เนื่องจากว่านี่เป็นสภาพปกติ
ในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยขึ้นมา คุณชายคางไม่ได้มาหาเขา หรือว่ามาหาคนอื่นงั้นเหรอ? เขามองไปรอบๆโดยไม่รู้ตัว และแทบจะไม่มีคนใหญ่คนโตอะไรที่มีชื่อเสียง
“อา……”ตอนที่คางเหวินซิงกำลังต้องการเอ่ยปาก หลี่โม่ส่ายหน้า
คางเหวินซิงที่เข้าใจทุกอย่างนี้ เข้าใจอะไรบางอย่างในทันที เขาปิดปากโดยไม่รู้ตัว และก็ละสายตาไปในทันที
“คุณชายคาง คุณมาหาผมหรือเปล่า?”อู๋ฝานหน้าหน้าด้านไปเอาใจคางเหวินซิงอีกครั้ง และพูด
ตระกูลคางอยู่ในเมืองฮ่านเรียกได้ว่าไม่ที่หนึ่งก็ที่สอง ถ้าแสวงหาความก้าวหน้าได้ กลับเป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่ง เขาก็อยากจะฉวยโอกาสทำความรู้จักกับคางเหวินซิงในวันนี้
คางเหวินซิงที่ไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ชนแก้วกับอู๋ฝานหนึ่งแก้ว อู๋ฝานคิดได้ว่าคางเหวินซิงเป็นเจ้าของที่นี่ สามารถที่จะยืมมือของอีกฝ่ายไล่หลี่โม่ออกไปได้พอดี และพูดโดยไม่ชักช้าว่า: “คุณชายคาง วันเบียร์นี้ ต้อนรับแต่ลูกมหาเศรษฐีใช่หรือเปล่าครับ?”
คางเหวินซิงครุ่นคิดสักครู่: “ก็ไม่ใช่ทั้งหมด ตราบใดที่คนไม่เต็ม คนทุกระดับ ก็สามารถเข้าร่วมได้”
อู๋ฝานคาดไม่ถึงว่าคางเหวินซิงจะตอบแบบนี้ เขาชี้ที่หลี่โม่โดยไม่รู้ตัว และพูดว่า: “เสื้อผ้าของคนคนนี้ไม่เรียบร้อย ยิ่งไปกว่านั้นไม่ใช่คนมีฐานะมีตำแหน่ง อยู่ที่นี่ คงจะขวางหูขวางตาเกินไป ไม่แน่อาจจะส่งผลกระทบต่อฐานะของพวกเราทุกคนได้”
หลังจากที่ได้ยินว่าอู๋ฝานหมายถึงอาจารย์ วันเบียร์ที่เขาเพิ่งจะดื่มเข้าไปก็พ่นไปบนหน้าของอู๋ฝานทั้งหมด ให้เขาไล่อาจารย์ออกไป นี่เป็นการตบหน้าของเขาไม่ใช่เหรอ?
อู๋ฝานเช็ดหน้าด้วยความขุ่นเคืองเล็กน้อย ก็ไม่กล้าพูดอะไร คิดว่ามันเป็นแค่อุบัติเหตุ และก็ไม่ได้เอามาใส่ใจในทันที
“คุณบอกว่าให้ผมไล่เขาออกไปงั้นเหรอ?”คางเหวินซิงใกล้จะโกรธอย่างสุดขีด เขาไม่ลืมที่ประจบประแจงหลี่โม่: “เสื้อผ้าของเรียบร้อยขนาดนี้ คุณบอกว่าเสื้อผ้าของไม่เรียบร้อย สายตาคุณมีปัญหาหรือเปล่า?”
อู๋ฝานกำลังจะพยักหน้า พอได้ยินประโยคข้างหลัง เขาก็ฟังออกว่าอีกฝ่ายกำลังด่าว่าเขา นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย คางเหวินซิงควรที่จะยืนอยู่ข้างเขาไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงได้ช่วยหลี่โม่ได้ล่ะ?
เดิมทีทุกคนคาดหวังว่าหลี่โม่จะถูกคางเหวินซิงไล่ออกจากงานวันเบียร์ ใครจะคิดว่าผลลัพธ์ไม่เหมือนกับที่พวกเขาคาดการณ์ไว้เลยสักนิด