จักรพรรดิมังกร - บทที่ 809 ไม่อยากได้เงินเดือนแล้วหรอ
“สืบเรื่องราวสำเร็จแล้วหรือยัง?” ราชินีเชื่อการแสดงของจางเต๋ออู่ คิดว่าอีกฝ่ายพูดจริง เธอจึงเอ่ยปากถาม
“ไม่ครับ” จางเต๋ออู่ส่ายหน้า
ใบหน้าของราชินีมีความโมโหปรากฏขึ้น พูดว่า “ไม่มี? นายทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ”
จางเต๋ออู่กัดฟันพูด “ราชินีครับ ผมจะสืบมาให้ได้แน่นอนครับ”
“รอนายสืบมาได้แล้วยังไง ตอนนี้เจ้าลงตายแล้ว นายทำให้ฉันผิดหวังมากจริงๆ” ราชินีเหลือบมองจางเต๋ออู่ด้วยสีหน้าเย็นชา
สีหน้าของจางเต๋ออู่แย่มาก ไม่รู้ว่าควรจะตอบยังไงดี
“แต่ว่า ในเมื่อเจ้าลิงตายแล้ว นั่นก็แสดงว่ามันอ่อนแอมากไป พวกเราก็สามารถนำเข้าตัวที่แข็งแกร่งมากกว่าเจ้าลิงได้” ราชินีหัวเราะเสียงดัง
เมื่อเห็นรอยยิ้มของราชินี จางเต๋ออู่ตัวสั่น และก็ยิ้มโง่ๆตาม ยังดีที่ราชินีไม่โมโหมาลงที่ตัวเขาด้วย
เขานึกถึงว่าตัวเองตัดนิ้ว ยังมีวิธีเชื่อมกลับไปอีก อย่างน้อยก็ใช้กลยุทธ์ทุกข์กายรักษาชีวิตเอาไว้ได้
หลี่โม่กำลังนอนอยู่ จู่ๆก็จามไม่หยุด กู้หยุนหลันถึงกับถูกรบกวนจนตื่น พูดว่า “มีสาวๆที่ไหนกำลังคิดถึงนายอยู่ละสิ”
“ใช่ที่ไหนกัน จะต้องมีใครด่าฉันอยู่แน่ๆ” หลี่โม่สะบัดมือ
ผ่านไปหนึ่งคืน หลี่โม่ออกมาจากห้องนอน ก็เห็นแม่ของเฉินเสี่ยวถงกำลังทำความสะอาด ทำเอาหลี่โม่รู้สึกเกรงใจ
“คุณป้าครับ คุณมานั่งลงเถอะ ที่นี่พวกผมทำความสะอาดกันเองครับ” หลี่โม่พูดด้วยรอยยิ้ม
แม่ของเฉินเสี่ยวถงส่ายหน้า “ไม่ได้หรอก นายช่วยพวกเราออกมา พวกเราก็ไม่มีอะไรจะตอบแทนบุญคุณพวกนายได้ ทำได้เพียงแค่ช่วยพวกนายทำความสะอาดบ้านสักหน่อยเท่านั้น”
เมื่อหลี่โม่เห็นท่าทางดื้อรั้นของอีกฝ่าย ก็ยิ้มอย่างจนใจ หวังฟางเดินออกมาจากห้องนอน พูดอย่างประชดประชันว่า “โอ๊ะ ยังพอรู้หน้าที่หนิ รู้จักทำความสะอาดด้วย แต่ว่า ฉันก็ให้พวกเธออยู่ได้แค่ไม่กี่วันเท่านั้นแหละ”
กู้หยุนหลันเห็นแม่ตัวเองต่อว่าคนอื่นแต่เช้า เธอกลอกตาใส่ทีหนึ่ง ทำได้เพียงลากคุณแม่ไปที่มุมอื่นเพื่อเปลี่ยนเรื่องคุย
หลี่โม่ทำอาหารเช้าง่ายๆ ส่วนการวางตัวพ่อแม่ของเฉินเสี่ยวถง หลี่โม่ให้อีกฝ่ายไปเดินเล่นที่สวน และพยายามอย่าเดินไปทั่ว
ที่แห่งนี้ถูกพบเจอได้ยาก และเป้าหมายก็ค่อนข้างเล็ก อย่างน้อยพื้นที่การทำกิจกรรม ก็มากพอแล้ว พ่อแม่ของเฉินเสี่ยวถงเองก็รู้ว่าตัวเองถูกอะไรบางอย่างเล็งไว้ จึงเชื่อฟังอย่างไม่สงสัย
หลี่โม่ส่งกู้หยุนหลันไปบริษัท ในตอนที่อยู่บริษัท คนไม่น้อยที่เห็นหลี่โม่ มีหลายคนส่งสายตาดูถูกมาให้ พวกเขาอย่างก็ไม่เข้าใจว่าหลี่โม่มีสิทธิ์อะไรถึงได้อยู่ข้างกายของประธานกู้?
ถึงแม้จะเป็นเลขา ประธานกู้ก็ควรจะเลือกที่ดีกว่านี้ ส่วนหลี่โม่เป็นใคร? นี่ก็ทำให้พวกเขาสงสัยเดาไม่ออก พวกเขาต่างก็อิจฉาและริษยาหลี่โม่ คิดว่าหลี่โม่จะต้องใช้ความปากหวานชวนให้หลงอะไรพวกนี้แน่นอน
ในตอนนี้เอง ชายหนุ่มคนหนึ่งมาถึงที่หน้าประตูของหยุนจงหลันกรุ๊ป ในมือถือดอกกุหลาบสีแดงไว้ ขับรถมาเซอร์ราติ ใส่เสื้อแบรนด์เนมทั้งตัว ใบหน้าที่คมเข้ม มีส่วนสูงมากถึง 180 cm
เมื่อทุกคนเห็นถึงรูปร่างนี้ ต่างก็อิจฉา นี่มันเป็นลูกคนรวยตามมาตรฐานเลย มีผู้หญิงไม่น้อยต่างก็เพ้อฝันกันขึ้นมา ถ้าหากว่าลูกคนรวยคนนั้นมาจีบพวกเธอจะดีมากแค่ไหนกันเชียว
นี่มันเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวในใจของพวกเธอชัดๆ พวกเธออดไม่ได้ที่จะเข้าไปชวนคุย ถ้าหากว่าได้ลูกคนรวยแบบนี้มา ชีวิตครึ่งหลังของพวกเธอก็ไม่ต้องกังวลแล้ว และสามารถเที่ยวเล่นสบายใจได้ทุกวัน
ชายหนุ่มมองข้ามผู้หญิงพวกนั้น ปรากฏรอยยิ้มดูถูกออกมา เมื่อผู้หญิงพวกนั้นเห็นว่าตัวเองเอาใจคนหยิ่งแล้วก็รู้สึกไม่พอใจมาก
พวกเธอไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะมองข้ามตัวเองขนาดนี้ พวกเธออดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าตัวเองไม่น่าดึงดูดอีกฝ่ายตรงไหนกัน?
เมื่อลูกคนรวยคนนั้นเห็นแผ่นหลังของกู้หยุนหลัน ก็รีบเดินไปข้างหน้า เขาเบียดหลี่โม่ออก แล้วยิ้มกับกู้หยุนหลัน “หยุนหลัน วันนี้เป็นวันเทศกาลซีซี นี่คือดอกไม้ที่ฉันมอบให้เธอ หวังว่าเธอจะรับไว้”
กู้หยุนหลันมองอีกฝ่ายอย่างป้องกันตัว และไม่ได้รับมา ถึงแม้วันนี้จะเป็นวันวาเลนไทน์ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับอีกฝ่าย?
เมื่อหญิงสาวหน้าเงินพวกนั้นเห็นว่าคนที่ชายหนุ่มตามจีบนั้นคือกู้หยุนหลัน พวกเธอก็ก้มหน้าอย่างละอายในทันที ตอนนี้เองที่พวกเธอเพิ่งรู้ว่าตัวเองพ่ายแพ้ที่จุดไหน
ชายหนุ่มยิ้ม “หยุนหลัน เป็นยังไงบ้าง ของขวัญชิ้นนี้พิเศษมั้ย ฉันเชื่อว่าเธอจะต้องรับไว้แน่นอน”
“ขอโทษด้วย ฉันไม่ค่อยชอบของขวัญแบบนี้ รบกวนคุณอย่าได้ให้ของขวัญฉันแล้ว ฉันมีสามีแล้วค่ะ” กู้หยุนหลันปฏิเสธอย่างมีมารยาท
ตามหลักแล้วไม่ว่าใครที่ได้ยินแบบนี้ ต่างก็คงปฏิเสธ แต่ใครจะไปคิดว่าชายหนุ่มคนนั้นกลับพูดว่า “ไม่เป็นไรหยุนหลัน ฉันก็ยังชอบเธอเหมือนเดิม ฉันรู้ว่าเป็นไอ้ขยะคนนี้ใช่มั้ย?”
ทันใดนั้นเขาชี้ไปที่หลี่โม่ และยิ้มอย่างดูถูก เขาไม่รู้ว่าหลี่โม่มีสิทธิ์อะไรถึงสามารถอยู่กับกู้หยุนหลันได้ แม้ว่ากู้หยุนหลันจะมีแฟนหนุ่มอยู่แล้ว เขาก็ไม่ถือสา ขอเพียงแค่ได้ตัวกู้หยุนหลัน เขาก็พอใจแล้ว
พนักงานบริษัทที่เดิมทีไม่เข้าใจความสัมพันธ์ของหลี่โม่กับกู้หยุนหลัน เมื่อได้ฟังถึงนี่แล้ว ก็ถึงกับอยู่ไม่สงบขึ้นมาทันที ในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมหลี่โม่และกู้หยุนหลันถึงได้ใกล้ชิดกันขนาดนั้น
“ก็ว่าทำไมไอ้หน้าอ่อนนี่ถึงได้ใกล้ชิดกับประธานกู้มากขนาดนั้น ที่แท้ก็เป็นสามีของประธานกู้นี่เอง”
“ฉันดูแล้วสามีคนนี้ของเธอนั้นขอเงินไม่มีเงิน ขออำนาจก็ไม่มีอำนาจ และดูแล้วก็ไม่ได้ต่อสู้เก่งมากเท่าไหร่นัก”
“ไอ้นี่มันโชคดีมากจริงๆเลย”
“……”
พนักงานบริษัทพวกนั้นเริ่มซุบซิบกันทันที ต่างก็มีแววตาอิจฉามองไปยังหลี่โม่
เมื่อหลี่โม่ได้ยินเสียงนินทารอบข้าง ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก สำหรับเขาแล้ว เขาได้ชินไปแล้ว กู้หยุนหลันหันไปมองสีหน้าของหลี่โม่
“หุบปากให้หมด” กู้หยุนหลันพูดและมองคนพวกนั้นอย่างโมโห “พวกเธอไม่ทำงานกันหรอ? ไม่อยากได้เงินเดือนกันแล้วใช่มั้ย?”
พวกที่ซุบซิบนินทาพวกนั้นรีบหุบปาก พวกเขาคิดว่ากู้หยุนหลันไม่ชอบให้คนมุงดู ถึงได้ค่อยๆยกย้ายกันไป
ชายหนุ่มคนนั้นเห็นแบบนี้แล้ว ก็เยาะเย้ยใส่หลี่โม่อีกครั้ง “ดูนายสิ ฉันก็คิดว่าจะเก่งมากแค่ไหนกันเชียวปรากฏว่านายก็ยังปกป้องผู้หญิงของตัวเองไม่ได้ ถ้าหากว่านายมีชื่อเสียงละก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้”
หลี่โม่เงยหน้าขึ้นยิ้มและพูดว่า “นายมีเรื่องอะไรงั้นหรอ?”
“ฉันให้นายหนึ่งล้าน ไปจากกู้หยุนหลันซะ” ชายหนุ่มคนนั้นพูดอย่างได้ใจ
ในเวลานี้เอง พ่อบ้านชายวัยกลางคนข้างกายเดินออกมา เขาสะบัดพัดให้กับชายหนุ่มไปด้วย และเยาะเย้ยหลี่โม่ไปด้วย “ได้ยินรึยัง นายน้อยให้นายหนึ่งล้านเพื่อไปให้พ้นซะ หนึ่งล้านนี้พอให้นายใช้ช่วงหนึ่งแล้ว ยังไม่รีบไปอีก”