จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 1038 สุสานควีนจิน

ตูม!

หลินหยุนไม่ได้กระทำการหรือเคลื่อนไหวอะไรทั้งนั้น

แต่ว่า ทุกคนกลับรู้สึกได้ว่าในอากาศเหมือนมีสิ่งของอะไรที่ระเบิดขึ้น

ความหนาวเย็นทำให้ทุกคนในสถานที่นั้นรู้สึกได้ถึงความเหน็บหนาวที่ทิ่มแทงไปถึงกระดูก

เจตนาสังหาร ที่แทบจะเป็นเจตนาสังหารที่เกิดขึ้นอย่างเป็นรูปธรรมแล้ว

ช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก!

หลินหยุนสีหน้าท่าทางไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก น้ำเสียงเฉยชา ไม่มีอารมณ์ความรู้สึก ราวกับเครื่องจักรกล

 พาฉันไปที่สุสานของเธอหน่อย  หลินหยุนพูดขึ้น

 ตกลง ฉันพานายไป  โม่จือมิ่งพูดขึ้น

ฉินหลันเป็นห่วงหลินหยุน จึงพูดขึ้นว่า:  เสี่ยวหยุน ฉันจะไปกับนายด้วย ช่วงที่ผ่านมานี้ได้รับ

ความกดดันอยู่ตลอด ฉันเองก็ยังไม่ได้ไปเซ่นไหว้คุณท่านจินเลย 

 อืม  หลินหยุนพยักหน้า

ควีนจินฝังอยู่ที่สุสานหนานซาน

หลุมฝังศพธรรมดาทั่วไป โดยมีแท่นหินจารึกชื่ออยู่ด้านหน้าหลุม

ขบวนรถของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป ได้แก่รถยนต์ออดี้สีดำหกคัน รถตู้เบนซ์สองคัน ได้นำพา

ทุกคนมายังสุสานของควีนจิน

ด้านหน้าของแท่นหินหลุมฝังศพ หยุนเยว่ในชุดลำลองธรรมดา กำลังดื่มเหล้าอยู่คนเดียว

 เจ้านาย ฉันทราบว่าคุณไม่ชอบเป็นผู้หญิง ดังนั้น มักจะชอบให้คนอื่นเรียกขานคุณว่า

นายท่านจิน 

 ตอนที่คุณดีใจ ตอนที่คุณโกรธ มักจะชอบดื่มเหล้าสามแก้วใหญ่ในห้องตามลำพัง

 ครั้งนี้ให้ฉันได้มาดื่มเป็นเพื่อนกับคุณเถอะ!  

หลินหยุนและคนอื่น ๆ ยืนอยู่ด้านหลังของหยุนเยว่ และมองดูไปที่เธออย่างเงียบ ๆ ขณะที่

เธอกำลังเงยหน้าดื่มเหล้าขาวดีกรีสูงจนหมดแก้ว

 หยุนเยว่ จินไซ ขอแสดงความเสียใจด้วย!   ฉินหลันพูดปลอบโยนขึ้นเบา ๆ จากด้านหลัง

หยุนเยว่หันหน้ามา โดยที่ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำและบวม พร้อมกับมองไปที่ฉินหลันและคนอื่น ด้วยท่าทางที่เบลอ

 ปรมาจารย์หลิน?  

 ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว!  

  น่าเสียดายที่ คุณกลับมาช้าเกินไปแล้ว เจ้านายไม่อยู่แล้ว 

 ตลอดชีวิตของเจ้านาย แม้จะเป็นผู้หญิงก็ไม่ได้ด้อยกว่าผู้ชายเลย และไม่เคยทำผิดกับใครด้วย 

 ถือว่าเธอได้เสียชีวิตลงไปเพราะคุณ 

 หวังว่า คุณจะสามารถแก้แค้นให้กับเจ้านายได้ เจ้านาย เสียชีวิตลงอย่างอเนจอนาถอย่างยิ่ง!  

แววตาของหยุนเยว่ แสดงออกถึงความเคียดแค้นที่ลืมไม่ลง

 ตอนที่ฉันได้รับร่างศพของเจ้านายนั้น แขนขาของเธอรวมถึงกระดูกทั่วร่างกายได้ถูกคนใช้ชี่แท้

ทำลายจนแหลกสลาย 

 คนผู้นั้น สมควรที่จะถูกฟันจนแหลกเป็นชิ้น ๆ!  

หยุนเยว่กัดฟันพูดคำนี้ออกมา โดยที่เสียงของเธอ เหมือนกับดังมาจากวิญญาณอาฆาตใน

นรกสิบแปดชั้น

มีลมพัดผ่านไป จนไฟบนเทียนไขหน้าหลุมศพสั่นไหวเล็กน้อย

ทุกคนรู้สึกได้ทันทีว่าที่แผ่นหลังเกิดอาการเย็นวูบวาบ ที่จริงแล้วไม่ใช่ความโกรธแค้นของยอดฝีมือ เท่านั้นที่ทำให้คนเกิดความหวาดกลัว

ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่คนธรรมดา แต่ความโกรธแค้นของเธอก็สามารถที่จะทำให้คนรู้สึกได้ถึงพลัง

อานุภาพที่น่าหวาดกลัวได้เช่นเดียวกัน

หลินหยุนไม่พูดไม่จาอะไร เดินขึ้นมาด้านหน้า แล้วมองไปที่รูปถ่ายของควีนจินบนแท่นหินหน้า

หลุมฝังศพ

เขายกมือขึ้นเล็กน้อย เหล้าขาวที่อยู่บนพื้นลอยขึ้นมาในมือของเขาอย่างอัตโนมัติ

เขาเงยหน้าขึ้น พร้อมกับดื่มเหล้าขาวที่เหลืออยู่ครึ่งขวดนั้นจนหมดสิ้น

ขวดเหล้าถูกเขาบีบจนแหลกละเอียด แล้วก็กระจายล่องลอยไปตามสายลม

 เพื่อนเก่า ขอให้ไปสู่สุคติ 

ที่จริงแล้วหลินหยุนไม่ได้มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องที่ลึกซึ้งอะไรกับควีนจิน สำหรับหลินหยุนแล้ว

เขามองว่า ระหว่างทั้งสองคน ส่วนใหญ่จะเป็นการแลกเปลี่ยนกันทางผลประโยชน์มากกว่า

ถึงขนาดที่ สถานะของควีนจิน ยังไม่มีน้ำหนักที่เทียบเคียงได้กับเจี่ยงสงในจิตใจของหลินหยุน

แต่ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนไม่ยืนยงแน่นอน เจี่ยงสงเลือกที่จะทรยศ

ส่วนควีนจินกลับสู้รบจนต้องเสียชีวิต

โดยเสียชีวิตลงอย่างน่าเศร้าโศก

สีหน้าของหลินหยุนเฉยเมยอย่างมาก แต่ว่า บริเวณรอบตัวของเขา เหมือนกับมีชั้นความ

หนาวเหน็บที่หนาแน่นจนแยกออกไม่ได้

หลินหยุนมองไปยังหยุนเยว่ที่อยู่บนพื้น และพูดขึ้นว่า:  รักษากิจการพื้นฐานของเจ้านายคุณ

เอาไว้ให้ดี 

 ความแค้นของเธอ ฉันจะเป็นคนแก้แค้นแทนตัวเธอเอง 

หยุนเยว่ยิ้มอย่างเศร้าหมองและพูดขึ้นว่า:  ตลอดชีวิตของเจ้านาย ไม่มีลูกสักคน แล้วจะรักษากิจการพื้นฐานไว้เพื่ออะไร?  

 หากว่าคุณต้องการ ก็นำมันไปเถอะ เพียงแค่สามารถแก้แค้นให้กับเจ้านายได้ก็พอแล้ว 

หลินหยุนมองไปที่ฉินหลัน และพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางที่ไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก:  ไปส่งฉันที่

สถานีรถไฟความเร็วสูง 

 อืม 

ฉินหลันพยักหน้า

แม้ว่าหลินหยุนจะไม่พูดรุนแรงอะไร แต่ เธอเข้าใจดีว่า น้องชายที่ดูสงบนิ่งคนนี้ สัตว์ร้ายที่

ซุ่มซ่อนอยู่ในจิตใจของเขาตัวนั้นได้ตื่นขึ้นแล้ว

เมืองหลวง คฤหาสน์สภาประเทศ

หวางจิงหลงได้พาสี่วงศ์ตระกูลใหญ่ รวมถึงพวกผู้บริหารระดับสูงที่พักพิงพวกเขา ได้กำลังพูดคุย

โต้แย้งอย่างดุเดือด อยู่กับหงซานเหอและคนอื่น ๆ

โดยหงซานเหอโมโหถึงขั้นหน้าตาแดงก่ำแล้ว

 การกระทำทั้งหมดของหลินหยุนที่รัสเซีย จะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสอง

ประเทศไหม เรื่องนี้ไม่ใช่พวกนายพูดแล้วก็จะเป็นอย่างนั้น ต้องให้ประธานาธิบดีรัสเซียพูดเอง

ถึงจะถูกต้อง!  

จางฉางเกิงเจ้าบ้านตระกูลจางยิ้มเยาะและพูดว่า:  ท่านหง คุณพูดแบบนี้ถือว่าไม่เหมาะสม

อย่างยิ่ง หรือว่าจะต้องให้รัสเซียเปิดศึกสงครามกับพวกเราก่อน จึงจะถือว่าทำลายความสัมพันธ์

ระหว่างสองประเทศอย่างนั้นเหรอ?  

หลิวเทียนเฉิงเจ้าบ้านตระกูลหลิวพูดขึ้นอย่างจริงจังว่า:  ฉันเองก็ไม่เห็นด้วยกับคำพูดของท่านหง เป็นไปได้อย่างไรที่ประธานาธิบดีรัสเซีย จะลดเกียรติของตนเองลงเพื่อพูดแบบนี้ล่ะ?  

 นี่กำลังเข้าข้างหลินหยุนชัดๆ !  

 เรื่องนี้ หวังว่าท่านประธานาธิบดีจะจัดการอย่างจริงจัง มิเช่นนั้นต่อไปนักบู๊จีนของพวกเรา ก็จะสามารถออกไปยังต่างประเทศเพื่อก่อความเดือดร้อนได้ตามอำเภอใจ ซึ่งหลังจากนั้น

พวกเราประเทศจีนคงจะมีศัตรูรอบด้านเป็นแน่ 

จ้าวโม่เย้นเจ้าบ้านตระกูลจ้าวพูดขึ้นอย่างหนักแน่นว่า:  ถูกต้อง จำเป็นจะต้องจัดการไอ้หนุ่มนั้น เพื่อเป็นการแจ้งเตือนให้กับนักบู๊ทั้งหลาย 

ประธานาธิบดีจีนยิ้มโดยที่ไม่พูดอะไร แล้วมองไปยังหวางจิงหลงที่อยู่ด้านข้าง:  ผู้อาวุโสใหญ่หวาง มีความคิดเห็นอย่างไรบ้าง?  

หวางจิงหลงยกมือแสดงความเคารพต่อประธานาธิบดีจีน และพูดขึ้นอย่างสุภาพนอบน้อมว่า:  นับตั้งแต่โบราณนักปราชญ์ ต่างก็ได้รับการยกย่องและถูกลงโทษอย่างชัดเจนมาโดยตลอด เมื่อกระทำผิดพลาดแล้วก็ต้องถูกลงโทษ มิเช่นนั้นจะปกครองประชาชนได้อย่างไร?  

 ถ้าหากคนของโลกบู๊ ต่างก็เป็นแบบเขาทั้งหมด กระทำการเหิมเกริมประพฤติมิชอบ ประเทศจีน

ของพวกเราจะไม่ตกอยู่ในอันตรายหรอกเหรอ?  

ประธานาธิบดีจีนพยักหน้า:  ผู้อาวุโสใหญ่หวางพูดได้อย่างมีเหตุผล 

 หากกระทำการเช่นนี้ ก็คงจะต้องสงสัยว่าเป็นการทำลายความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศ

อย่างแท้จริง 

 แต่ว่า ในเมื่อเรื่องนี้เกี่ยวพันถึงหลินหยุน ถ้าอย่างนั้นก็ลองฟังเจ้าตัวพูดหน่อยแล้วกันว่าอย่างไร 

 ผู้อาวุโสใหญ่หวางคิดว่าอย่างไรล่ะ?  

หวางจิงหลงขมวดคิ้วขึ้น ส่วนเจ้าบ้านที่เหลือทั้งสามตระกูลต่างก็มีสีหน้าหม่นหมอง

นึกถึงความน่าเกรงขามของหลินหยุนแล้ว ถ้าหากให้พวกเขาเผชิญหน้ายืนยันกับหลินหยุน พวกเขาเองก็ยังมีความหวาดระแวงอยู่บ้าง

แต่ว่า หลินหยุนเป็นคนก่อเรื่องขึ้น เงื่อนไขของประธานาธิบดีจีนนั้น ก็พอที่จะเข้าใจได้

หวางจิงหลงพูดขึ้นว่า:  สมเหตุสมผล 

ประธานาธิบดีจีนยิ้มเล็กน้อย แล้วมองไปที่หงซานเหอ:  อย่างนั้นก็ให้หลินหยุนเข้ามาเถอะ!  

ดวงตาที่แก่ชราทั้งสองข้างของหงซานเหอ เปล่งประกายแวบขึ้นในทันที

 ท่านประธานาธิบดีจีน หลินหยุนรออยู่ที่แผนกต้อนรับแล้ว 

เมื่อพูดออกไป พวกเจ้าบ้านของทั้งสี่วงศ์ตระกูลใหญ่ ก็พากันขมวดคิ้วขึ้น

ประธานาธิบดีจีนยิ้มและพูดว่า:  อย่างนั้นก็รีบให้เขาเข้ามาสิ!  

 รับทราบ!   หงซานเหอหันหลังแล้วเดินออกไป ขณะที่เดินผ่านด้านข้างของหวางจิงหลง

และคนอื่นนั้น ก็ได้จ้องมองไปที่พวกเขาอย่างมีเลศนัย

ครู่เดียว หลินหยุนก็เดินตามหงซานเหอเข้ามา

 ท่านประธานาธิบดี!   หลินหยุนพยักหน้าแสดงความเคารพ

ประธานาธิบดีจีนก็พยักหน้า สีหน้าท่าทางเฉยเมย

 หลินหยุน นายมาก็ดีแล้ว พวกผู้อาวุโสใหญ่หวางกำลังพูดถึงการกระทำของนาย ที่ทำลาย

ความสัมพันธ์ระหว่างจีนกับรัสเซีย สำหรับเรื่องนี้นายมีอะไรที่ต้องการจะพูดไหม?  

หลินหยุนกวาดสายตามองไปที่หวางจิงหลงและคนอื่น ๆ โดยที่หวางจิงหลงสีหน้าท่าทาง

สงบนิ่ง ไม่ต้องการแม้แต่จะมองหลินหยุน

ส่วนเจ้าบ้านทั้งสามตระกูลที่เหลือ ต่างก็ไม่สบตากับหลินหยุน ดูเหมือนว่าจะหวาดกลัวเล็กน้อย

หลินหยุนพูดขึ้นว่า:  ครั้งนี้ที่ฉันมาเมืองหลวง ข้อแรกเพื่อมาแก้แค้นให้เพื่อน ข้อสองคือมาเป็น

ตัวแทนของประธานาธิบดีรัสเซีย เพื่อส่งมอบของขวัญ 

พูดจบ หลินหยุนก็นึกคิดขึ้น เอกสารข้อมูลเครื่องยนต์เครื่องบินรบรุ่นที่หกในแหวนเก็บของ ก็ปรากฏขึ้นบนพื้นที่สะอาดสะอ้าน

เอกสารข้อมูลมากมายขนาดนี้ โต๊ะหนึ่งตัววางไม่พอ

 นี่คือ?   ประธานธิบดีจีนถามขึ้นด้วยความสงสัย

หงซานเหอเองก็ขมวดคิ้ว แม้ว่าหลินหยุนจะได้เอ่ยปากกับเขาไว้ก่อนแล้ว แต่ของขวัญชิ้นนี้

ดูแล้วรู้สึกว่าน่าผิดหวังไม่น้อย!

หวางจิงหลงและคนอื่น ๆ ต่างก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย โดยมองไปที่กองเอกสารข้อมูลนั้น ด้วยสายตา

ที่เหยียดหยาม

ส่วนพวกผู้บริหารระดับสูงที่พักพิงสี่วงศ์ตระกูลใหญ่ ถึงขนาดพากันหัวเราะยิ้มเยาะขึ้น

 นี่ก็คือของขวัญของประธานาธิบดีรัสเซีย? เหอะเหอะ กองเศษกระดาษที่เหลือใช้นี้ก็คือของขวัญ

อย่างนั้นเหรอ?