จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 1044 อีหลิงป่วย

หลินหยุนกวาดสายตามองไปยังทุกคน โชคดีที่ด้านหลังของพวกเขามีคนของทางการจีนยืนอยู่ ดังนั้นพวกยอดฝีมือแดนเทพทั้งสิบแปดคน จึงไม่กล้าลงมือสังหาร

เพียงแต่ว่า ตันเถียนของพวกเขานั้นแทบจะถูกทำลายไปหมดแล้ว

คิดที่จะฟื้นฟูกลับคืนมา ค่อนข้างยากทีเดียว

 หัวหน้า วิชาบำเพ็ญของพวกเราสามารถที่จะฟื้นฟูกลับคืนมาได้ไหม?   จางเสว่หรูฉีกมุมปาก พร้อมกับแสดงรอยยิ้มอย่างจริงใจ

เห็นใบหน้าท่าทางที่เต็มไปด้วยความหวังของจางเสว่หรูแล้ว หลินหยุนก็พยักหน้า

 ได้ 

 จริงเหรอ? ดีมากเลย! ฉันพูดแล้วไงว่า หัวหน้าจะต้องมีวิธีการอย่างแน่นอน บนโลกใบนี้ไม่มี

เรื่องอะไรที่ยากเกินความสามารถของหัวหน้าไปได้!   จางเสว่หรูตะโกนพูดด้วยความดีใจ

แม้ว่าทหารคนอื่นจะไม่ได้แสดงท่าทางที่โอ้อวดเกินไปเหมือนกับจางเสว่หรู แต่ว่า ใบหน้า

ก็แสดงออกถึงความตื่นเต้นดีใจ

ยิ่งตงไหลพยายามรักษาสีหน้าท่าทางของตนเองให้สงบนิ่ง แต่ว่า มือสองข้างที่สั่นเทานั้น กลับเผย

ให้เห็นถึงความตื่นเต้นในใจของเขา

 หัวหน้าหลิน วิชาบำเพ็ญของพวกเรา สามารถที่จะฟื้นฟูกลับคืนมาได้จริง ๆ ใช่ไหม?  

ยิ่งตงไหลเข้าใจดีว่า เมื่อตันเถียนถูกทำลายลงแล้วหมายความว่าอย่างไร เขากังวลว่าหลินหยุน

เพียงแค่ปลอบใจทุกคนเท่านั้น

หลินหยุนพยักหน้ายืนยัน:  เป็นความจริง แต่ว่า จะยุ่งยากมากหน่อย ฉันจำเป็นต้องไปเสาะหา

สมุนไพรบางอย่าง 

 ดังนั้น พวกนายจะต้องรอคอยสักช่วงเวลาหนึ่ง 

โหวผิ่นเหยียนหัวเราะดังและพูดขึ้นว่า:  เพียงแค่วิชาบำเพ็ญสามารถฟื้นฟูกลับคืนมาได้ ต่อให้

ต้องรอเป็นสิบปีพวกเราก็เต็มใจที่จะรอได้ 

 ถูกต้อง พวกเราเต็มใจที่จะรอ!  

ทุกคนต่างก็พากันตะโกนขึ้นอย่างดีใจ

เดิมทีพวกเขาคิดว่า วิชาบำเพ็ญของตนคงจะไม่สามารถฟื้นคืนกลับมาได้ไปตลอดชีวิตแล้ว ตอนนี้

เมื่อได้ยินข่าวดี ไม่ว่าจะให้รอช่วงเวลาหนึ่ง หรือต่อให้ต้องรอไปชั่วชีวิต พวกเขาก็เต็มใจ!

ยิ่งตงไหลตื่นเต้นอย่างมาก แล้วก็แสดงความเคารพต่อหลินหยุน:  หัวหน้า ฉันในนามตัวแทนของ

กองกำลังพิเศษมังกรฟ้าทุกคน ขอกล่าวแสดงความขอบคุณท่านก่อนล่วงหน้า!  

แรงพลังหนึ่งได้ค้ำยันร่างของเขาเอาไว้ หลินหยุนพูดขึ้นว่า:  หากจะกล่าวขอบคุณ ก็สมควรเป็นฉัน

ที่จะกล่าวขอบคุณพวกนายถึงจะถูกต้อง 

 ที่พวกนายสูญเสียวิชาบำเพ็ญไปนั้นก็เพื่อช่วยเหลือฉัน ซึ่งการช่วยให้พวกนายฟื้นฟูวิชาบำเพ็ญ

กลับคืนมานั้น เป็นสิ่งที่ฉันสมควรทำอยู่แล้ว 

 นอกจากนี้ ฉันสามารถให้คำมั่นสัญญากับทุกคนได้ว่า เมื่อพวกนายฟื้นฟูวิชาบำเพ็ญกลับคืน

มาแล้ว จะมีความแข็งแกร่งทรงพลังมากกว่าช่วงสูงสุดที่ผ่านมาเสียอีก 

ทุกคนตื่นเต้นดีใจจนกระโดดตัวลอยขึ้น

 จริงเหรอ? ดีมากเลย ฉันพูดแล้วไงว่า ไม่มีอะไรที่หัวหน้าทำไม่ได้!   จางเสว่หรูตะโกนพูดเสียงดัง

จนสะเทือนเลือนลั่นไปทั่วทั้งฐานทัพ

 หัวหน้าหลิน พวกผู้อาวุโสที่มีอิทธิพลอำนาจเหล่านั้นเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?   หลิวจื่อเทาถามขึ้น

ด้วยความเป็นกังวล

หลินหยุนพูดตอบกลับอย่างง่าย ๆ ว่า:  ตายกันหมดแล้ว 

 อ่า! คนพวกนั้นล้วนเป็นถึงยอดฝีมือแดนเทพ! และยังมีจำนวนถึงสิบแปดคน คุณฆ่าพวกเขา

ทั้งหมดเพียงคนเดียวเหรอ?   หลิวจื่อเทาเหลือเชื่ออย่างมาก

หลินหยุนพูดขึ้นว่า:  รอฉันกลับมา พวกนายทั้งหมดก็สามารถเข้าสู่ขั้นแดนเทพ 

 พระเจ้า! เป็นความจริงเหรอ? ฉันที่ยังหนุ่มขนาดนี้ ก็สามารถกลายเป็นยอดฝีมือแดนเทพได้!   หลิวจื่อเทาตื่นเต้นดีใจจนไม่รู้ว่าจะเอามือวางไว้ที่ไหนดี

จางเสว่หรูตบไปที่ไหล่ของเขา:  ไอ้หนุ่ม หัวหน้าหลินของพวกเราพูดว่าได้ ก็จะต้องได้อย่าง

แน่นอน 

หลินหยุนได้พูดคุยกับทหารในกองกำลังอีกเล็กน้อย จากนั้นก็ขอตัวกลับ

หลินหยุนมองไปที่ยิ่งตงไหล และพูดขึ้นว่า:  สิ่งของที่ฉันต้องการจะหานั้น มีอยู่น้อยมาก บอกให้

พวกพี่น้องทั้งหมดอดทนรอกันหน่อย มากสุดคงจะไม่เกินหนึ่งปี ฉันมั่นใจว่าจะแสวงหาจนเจอได้ 

ยิ่งตงไหลพูดขึ้นว่า:  หัวหน้าหลินวางใจได้ พวกเราทนรอกันไหวอยู่แล้ว 

 ใช่ หัวหน้าหลินวางใจได้ พวกเราทนรอกันไหวอยู่แล้ว!   จางเสว่หรูฉีกมุมปาก และยิ้มขึ้นด้วย

ความจริงใจ

ทหารคนอื่น แม้ว่าจะไม่ได้พูดอะไร แต่ก็มองไปที่หลินหยุนด้วยสีหน้าท่าทางที่แน่วแน่

หลินหยุนพยักหน้า หันหลังแล้วก็ก้าวเดินจากไป ออกจากฐานทัพมังกรฟ้า

คิดที่จะช่วยเหลือพวกกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าให้ฟื้นฟูวิชาบำเพ็ญกลับคืนมานั้น อย่างแรกจะต้อง ช่วยให้พวกเขาฟื้นฟูตันเถียนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเสียก่อน

โดยทั่วไปแล้ว การที่ตันเถียนได้รับบาดเจ็บนั้น ยากที่จะฟื้นฟูกลับคืนมาได้

แต่ เพราะว่าพวกยอดฝีมือแดนเทพเหล่านั้นเกรงกลัวการแก้แค้นเอาคืนของทางการจีน ดังนั้น

ตอนที่ลงมือจัดการพวกทหารพิเศษมังกรฟ้า จึงได้ออมพลังเอาไว้บางส่วน

ก็เป็นเพราะเหตุนี้เอง หลินหยุนจึงมั่นใจว่าจะสามารถฟื้นฟูตันเถียนที่บาดเจ็บของพวกทหาร

พิเศษมังกรฟ้าให้กลับมาสมบูรณ์ได้

 ถ้าหากเพียงแค่ฟื้นฟูตันเถียนที่บาดเจ็บ กินยาสร้างกายก็เพียงพอแล้ว แต่ว่า ถ้าหากคิดที่จะฟื้นฟู

วิชาบำเพ็ญให้กลับคืนมา เพียงแค่ยาสร้างกายยังไม่พอ อย่างน้อยจะต้องกินยาแก่นจิตชั้นสาม 

 แน่นอนว่า ถ้าหากมียาเสริมแรงชั้นสี่ ก็จะยิ่งดีขึ้นไปอีก 

 โอสถสี่ชั้นขึ้นไป เกรงว่าร่างกายของคนทั่วไป จะไม่สามารถรองรับฤทธิ์ความรุนแรงของโอสถได้ 

 แต่ว่า ต่อให้เป็นแค่ยาแก่นจิตชั้นสาม สมุนไพรที่จำเป็นต้องใช้นั้นก็หาได้ยากบนโลกใบนี้ 

 สิ่งของอย่างอื่นสามารถหาสิ่งอื่นมาทดแทนกันได้ เพียงแต่สิ่งของที่มีพลังชีวิตที่บริสุทธิ์นั้น ค่อนข้างจะหายาก 

แต่ว่า หลินหยุนกล้าที่จะให้คำมั่นสัญญาต่อหน้าของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้า ซึ่งก็คงจะคิดหาวิธี

แก้ไขจัดการได้แล้วอย่างแน่นอน

หลินหยุนหยุดพักอยู่ที่บนยอดเขาเล็กแห่งหนึ่ง รับสายลมที่พัดผ่าน และมองไปยังขอบฟ้าทาง

ทิศตะวันตก

 บางที ที่นั่นอาจจะมีสิ่งของที่ฉันต้องการ 

 ไม่รู้ว่าเจ้าคาร์นอตวิลเลียมนั้น สนใจอยากที่จะกลับไปสักรอบไหม?  

ทันใดนั้น หลินหยุนก็หันหน้ามองไปยังทิศใต้

เงาดำร่างหนึ่งเหาะเหินอย่างรวดเร็ว พุ่งตรงเข้ามาหาเขา

 เมื่อพูดถึง ก็มาถึงเลยจริง ๆ 

เงาดำมาหยุดอยู่ที่ด้านหน้าของหลินหยุน ซึ่งนึกไม่ถึงว่าจะเป็นคาร์นอตวิลเลียม

 ในที่สุดก็ตามหานายจนพบ  คาร์นอตวิลเลียมที่มีสีหน้าท่าทางร้อนรน ก็เบาใจลงได้บ้างแล้ว

 ว่าอย่างไรเหรอ?   หลินหยุนถามขึ้น

คาร์นอตวิลเลียมพูดขึ้นอย่างรีบร้อนว่า:  อีหลิงป่วย นายรีบกลับไปดูอาการกับฉันโดยเร็วเถอะ!  

 ไป!   หลินหยุนไม่พูดอะไรเพิ่ม แล้วก็เหาะเหินมุ่งหน้าไปยังทิศใต้

ตอนนี้ ระดับวิชาบำเพ็ญของหลินหยุน ไม่จำเป็นที่จะต้องโดยสารพาหนะเดินทางสาธารณะ

อย่างรถไฟความเร็วสูงอีกแล้ว

ความเร็วของเขาในตอนนี้ ยังรวดเร็วเหนือกว่าเครื่องบินเสียอีก อีกทั้ง พลังทิพย์ในร่างกาย ก็เพียงพอที่จะใช้ในการเหาะเหินวนรอบจีนจากทิศใต้ไปยังทิศเหนือได้อย่างสบาย

ส่วนคาร์นอตวิลเลียม แม้ว่าวิชาบำเพ็ญจะไม่เพียงพอที่จะให้เขาเหาะตามหลินหยุนได้ แต่ว่า พรสวรรค์ของเผ่าโลหิต กลับสามารถทำให้เขาใช้เพียงแค่พลังส่วนน้อย ก็สามารถที่จะเหาะตาม

หลินหยุนไปได้แล้ว

ในช่วงค่ำคืนของวันเดียวกัน ทั้งสองคนก็มาถึงตระกูลอีที่เจียงหนาน

ระหว่างทาง คาร์นอตวิลเลียมได้บอกหลินหยุนเกี่ยวกับอาการป่วยของอีหลิง ทำให้หลินหยุนต้อง

กล่าวโทษตัวเองอย่างมาก

ในตอนนั้นหลินหยุนถูกกระจายข่าวว่าได้ตายลงที่ทุ่งน้ำแข็งตอนเหนือสุด อีหลิงจึงคิดที่จะไปตาม หาหลินหยุนที่ทุ่งน้ำแข็งตอนเหนือสุดโดยลำพัง

อีหยุ่นคำนึงถึงความปลอดภัยของอีหลิง จึงได้กักขังตัวอีหลิงเอาไว้

ในช่วงเวลาดังกล่าวนี้ อีหลิงเสียใจหนักมาก ไม่ยอมทานข้าวดื่มน้ำทั้งวัน จนเกิดอาการซึมเศร้า

หมดอาลัยตายอยาก

อีหยุ่นคิดหาทุกวิถีทางเพื่อดูแลเธอ ในที่สุดก็รักษาชีวิตเอาไว้ได้

แต่ว่า เมื่อหลังจากที่คาร์นอตวิลเลียมแยกกันกับหลินหยุนแล้ว มาหาอีหลิง โดยนำข่าวที่หลินหยุน

กลับมาแล้วบอกให้กับเธอทราบ

อีหลิงตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก แต่ว่า ร่างกายของเธอกลับทนต่อการกระตุ้นเร่งเร้าอันเกิดจาก

ความดีใจและความเสียใจนี้ไม่ได้ จึงป่วยหนักขึ้นอีก

อีหยุ่นได้หาหมอชื่อดังจำนวนมากมารักษา ก็พูดเพียงว่าเธอไม่ได้ป่วย แต่สภาพจิตใจได้รับการ

กระตุ้นเร่งเร้าอย่างรุนแรง จำเป็นต้องพักรักษาตัวไปเรื่อย ๆ

แต่ว่า สภาพของอีหลิงกลับยิ่งแย่ลงขึ้นทุกวัน จึงทำให้คาร์นอตวิลเลียมร้อนใจ และใช้วิชาลับ

เพื่อตามหาหลินหยุน

สรุปได้ว่า อาการป่วยครั้งนี้ของอีหลิง ทั้งหมดเป็นเพราะหลินหยุน

ระลึกย้อนกลับไปในชาติที่แล้ว อีหลิงสาวน้อยที่สวยงดงามและจิตใจดีได้ประสบพบเจอกับ

ความทุกข์เศร้าโศกอย่างหนัก ในชาตินี้ หลินหยุนได้แอบสาบานในใจไว้ว่าจะช่วยเธอเปลี่ยนแปลง

ชะตาชีวิต

แต่ คิดไม่ถึงว่าจะจับพลัดจับผลู กลับกลายเป็นว่าอีหลิงชื่นชอบตนเองขึ้น

จากนั้นก็ป่วยหนัก

คิดถึงตรงนี้แล้ว หลินหยุนยิ่งเพิ่มความเร็วมากขึ้นอีก

ยามเฝ้าประตูของตระกูลอี รู้สึกเพียงว่ามีเงาดำแวบผ่านด้านหน้าไป โดยได้แอบบ่นพึมพำกับ

ตนเองว่า:  ตาฝาดไปแล้วใช่ไหม? เห็นอยู่ชัดว่ามีคนเข้ามา 

หลินหยุนยืนอยู่ภายในห้องโถงของตระกูลอีแล้ว

อีหยุ่นที่อยู่ในสภาพเป็นกังวลนั้น ดีใจขึ้นโดยพลัน และรีบคำนับแสดงความเคารพ:  สวัสดี

ปรมาจารย์หลิน!  

 ไม่ต้องยุ่งยากมากความแล้ว อีหลิงล่ะ!   หลินหยุนสีหน้าท่าทางจริงจัง

 ฉันจะพาคุณไป  อีหยุ่นไม่พูดพร่ำเพรื่อ แล้วก็พาหลินหยุนไปยังห้องของอีหลิงทันที