จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 1057 เวทมนตร์ที่ล้ำเลิศที่สุด
ฆ่าหลินชางฉองให้ตาย!
ฆ่าหลินชางฉองให้ตาย!
เสียงคำรามที่เยือกเย็นดังขึ้นเรื่อยๆ จากปากของพวกนักฆ่าที่บุกเข้ามา
ติดตามมาด้วย ก็คือพวกนักฆ่าที่บุกเข้ามาราวกับแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ
พละกำลังของพวกนักฆ่าเหล่านี้ห่างไกลจากคู่สังหารไฟหนาวนั้นอีกมาก พละกำลังของบางคนเป็นแค่แดนปรมาจารย์เท่านั้นเอง
พวกนักฆ่าจำนวนยี่สิบกว่าคนที่บุกเข้ามานั้น ไม่มียอดฝีมือแดนเทพเลยแม้แต่คนเดียว
คาร์นอตวิลเลียมพูดด้วยสีหน้าเหยียดหยามว่า ไม่เจียมตัวเสียเลย รนหาที่ตายชัดๆ!
พวกนักฆ่าเหล่านี้ล้วนแต่รนหาที่ตายอย่างไม่ต้องสงสัย
ในโลกตะวันตกนั้น หลินหยุนลงมืออย่างไม่เคยเห็นแก่หน้าใครทั้งนั้น นักฆ่าพวกนี้ไม่มีใครสามารถรอดพ้นจากการสังหารศัตรูพร้อมกันด้วยกระบวนเพลงเดียวของหลินหยุนได้เลย
ภายในช่วงเวลาสั้นๆไม่กี่นาทีเท่านั้น พวกนักฆ่าที่บุกเข้ามาเหล่านั้นก็ถูกหลินหยุนฆ่าฟันจนหมดเกลี้ยง ศพนอนตายเกลื่อนกลาดไปทั่วพื้นดิน
หลังจากนั้น หลินหยุนและคาร์นอตวิลเลียมก็ยืนอยู่ตรงหน้าปากทางเข้าวังใต้ดินแล้ว
หลินหยุนมองดูปากถ้ำที่ลึกลับนั้น แล้วพูดว่า เข้าไปดูกันเถอะ!
คาร์นอตวิลเลียมพูดอย่างกังวลใจเล็กน้อยว่า จะมีกับดักหรือเปล่า?
หลินหยุนสีหน้าเรียบเฉย ก้าวเดินเข้าไปข้างหน้า ถึงแม้จะมีกับดัก ฉันจะไปกลัวอะไรล่ะ?
ทั้งสองคนเดินไปตามขั้นบันไดหิน ค่อยๆลงไปยังข้างล่าง ระหว่างทางก็ไม่ได้เจออุปสรรคหรือกับดักใดๆเลย
สำนักงานใหญ่ขององค์กรเทพมรณะ ไม่จำเป็นจะต้องวางกับดักใดๆไว้ทั้งสิ้น
ส่วนศัตรูที่สามารถเดินเข้ามาถึงที่นี่ได้ ต่อให้วางกับดักเอาไว้ สำหรับพวกเขาแล้วก็ไม่มีมีผลอะไรเลย
ผู้นำขององค์กรเทพมรณะเข้าใจชุดนี้ดี
หลินหยุนและคาร์นอตวิลเลียมเดินเข้าไปในส่วนลึกที่สุดของวังใต้ดิน ภายใต้แสงที่มืดสลัวนั้น ก็มองเห็นรูปปั้นพลูโตขนาดเล็กนั้น
ตรงหน้ารูปปั้นพลูโตขนาดเล็กนั้น ก็มีคนลึกลับในชุดเสื้อดำคลุมทั้งตัวยืนอยู่คนหนึ่ง
หลินชางฉอง แกข่มเหงคนมากเกินไปแล้วนะ! ดวงตาทั้งคู่ของผู้นำองค์กรเทพมรณะ ส่องประกายแสงสีแดงเข้มออกมา ประกายแสงสีแดงนั้นกะพริบอยู่ตลอดเวลา ทำให้เกิดความรู้สึกน่าสะพรึงกลัว
หลินหยุนมองดูเขา แล้วถามอย่างเรียบๆว่า แกก็คือผู้นำขององค์เทพมรณะเหรอ?
ฉันแปลกใจมากเลย ตอนนั้นใครเป็นคนจ้างวานให้พวกแกมาฆ่าฉัน
ผู้นำองค์กรเทพมรณะพูดด้วยเสียงหัวเราะแปลกประหลาดว่า ข้อมูลของผู้จ้างวานพวกเราไม่สามารถเปิดเผยได้
แต่ว่าฉันนึกไม่ถึงก็คือ แกถึงกับเติบโตได้รวดเร็วขนาดนี้ ถ้ารู้แต่แรกว่าแกจะแข็งแกร่งขนาดนี้ มิหนำซ้ำยังคุกคามถึงองค์กรเทพมรณะทั้งหมดเข้าสักวันหนึ่งอีกด้วย ตอนนั้นฉันควรจะฆ่าแกให้ตายไปเสียดีกว่า
ตอนนี้ก็คงไม่ต้องพบกับภาวะวิกฤติเหมือนวันนี้แล้ว
หลินหยุนพูดอย่างเรียบๆว่า เสียดายที่ว่า ในโลกนี้ไม่มียาที่รักษาโรคเสียใจภายหลังได้
ฉันยังมีคำถามอีกอย่างหนึ่ง ในเมื่อแกสามารถเป็นผู้นำขององค์กรเทพมรณะแล้ว งั้นจะต้องไม่ใช่เป็นคนที่ไร้ชื่อเสียงเรียงนามอย่างแน่นอน ฉันอยากรู้ว่าแกเป็นใครกันแน่?
ผู้นำองค์กรเทพมรณะหัวเราะเสียงดังด้วยน้ำเสียงที่แปลกประหลาด ฮ่าๆๆ หลินชางฉอง คำถามของแกไม่ใช่น้อยเลยนะ อยากรู้ว่าฉันเป็นใคร ก็รอให้แกตายไปก่อน ฉันก็จะบอกแกเอง
หลินหยุนพูดว่า ขอเพียงแค่รู้ว่าแกเป็นใคร ฉันก็สามารถคาดเดาว่ารูปปั้นข้างนอกนั้นใครเป็นคนสร้างขึ้นกันแน่
รูปปั้นที่ใช้ขวางทางชี่ทิพย์จากฟ้าดินรูปนั้น จะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
ดวงตาทั้งคู่ของผู้นำองค์กรเทพมรณะส่องแสงสีแดงวาววับออกมา แล้วถามอย่างแตกตื่นตกใจเล็กน้อยว่า แกถึงกับดูออกแล้ว
งั้นก็ยิ่งปล่อยให้แกรอดออกไปไม่ได้แล้ว
พูดจบ ร่างของเขาก็หายวับไปจากที่เดิมทันที
หลินหยุนสายตาส่องประกายเล็กน้อย จู่ๆก็ชกหมัดออกไปเหนือศีรษะหนึ่งที
โป้ง！
เงามืดดำร่างหนึ่งก็ถูกหมัดของหลินหยุนชกกระเด็นถอยออกไป
คาร์นอตวิลเลียมตะโกนด้วยความแปลกใจว่า นี่เป็นเคล็ดวิชาของเผ่าโลหิตพวกเรา!
แก แกคือเผ่าโลหิต!
ด้วยพละกำลังของแก อย่างน้อยที่สุดก็จะต้องระดับดยุกแล้ว แกเป็นใครกันแน่?
คาร์นอตวิลเลียมจ้องมองไปยังผู้นำเทพมรณะด้วยสีหน้าสงสัย
แฮะๆ ไอ้หนุ่ม แกคงไม่อยากรู้หรอก ผู้นำองค์กรเทพมรณะหัวเราะอย่างแปลกประหลาด เงาร่างก็หายวับไปอีกครั้งหนึ่ง
หลินหยุนก็ชกหมัดออกไปข้างหลังอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยอีกครั้งหนึ่ง
โป้ง!
เงาร่างของผู้นำเทพมรณะก็ถูกชกกระเด็นออกมาอีกครั้ง
แต่ว่าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย แสดงให้เห็นว่าพละกำลังของเขาอย่างน้อยก็ต้องอยู่ระดับเหนือแดนเทพขึ้นไปแล้ว
หลินชางฉองเก่งสมคำร่ำลือจริงๆ มิน่าล่ะแม้แต่บ่าวเขาดำก็ยังตายด้วยน้ำมือของแก ผู้นำเทพมรณะก็กลับไปอยู่ที่เดิม ยืนอยู่ด้านล่างของรูปปั้นพลูโตขนาดเล็กนั้น จ้องมองหลินหยุนด้วยดวงตาทั้งคู่ที่ส่องประกายแสงสีแดงวาววับ
หลินหยุนสีหน้าไร้ความรู้สึก ลับๆล่อๆอยู่ได้ รอให้ฉันฉีกหน้ากากภายนอกที่จอมปลอมของแกออกก่อน ดูสิว่าแกมีส่วนไหนบ้างที่ไม่สามารถพบหน้าผู้คนได้บ้าง
พูดจบ หลินหยุนก็เริ่มขยับตัวแล้ว
แต่ก็ไม่เห็นว่าเขาจะเคลื่อนไหวอะไร ร่างของเขาก็พุ่งตัวสูงขึ้นไปด้านบน
ก็เหมือนกับว่าข้างหลังของเขามีเครื่องยนต์พลังแรงติดอยู่ เร่งเครื่องให้ถึงเป้าหมายอย่างเร็วที่สุดได้
ท่าสยบเขา!
หลินหยุนชกหมัดออกไป พร้อมด้วยพลังแรงฟ้าดิน ทุบลงไปอย่างแรงหนึ่งที
ผู้นำองค์กรเทพมรณะพูดเยาะเย้ยว่า พลังแรงไม่เลวเลย เสียดายที่ว่า จะสามารถตามฉันทันหรือเปล่า?
พูดจบ เงาร่างของเขาก็หายวับไปอย่างประหลาดอีกครั้งหนึ่ง
คราวนี้ หมัดของหลินหยุนนั้น กลับไม่สามารถสกัดกั้นลมปราณของผู้นำเทพมรณะนั้นได้
คาร์นอตวิลเลียมพูดอย่างแตกตื่นว่า ถึงกับหลบไปได้! ผู้นำองค์กรเทพมรณะที่สมควรตายนี้ ก็ยังพอมีน้ำยาอยู่บ้าง!
หลินหยุนสีหน้าเรียบเฉย หันหน้ากลับมาแล้วชกหมัดออกไปอีกหนึ่งที
ฉันบอกแล้วไงว่า พละกำลังของแกไม่เลวเลย แต่ว่า ต้องชกให้ถูกตัวฉันถึงจะใช้ได้ เสียงหัวเราะของผู้นำองค์กรเทพมรณะดังแว่วขึ้นอย่างเลือนราง ร่างของเขาก็หายวับไปจากที่เดิมอีกครั้ง
หลินหยุนชกหมัดพลาดติดต่อกันถึงสองครั้ง แต่ว่าสีหน้าหลินหยุนยังคงเรียบเฉยเช่นเดิม
หลินหยุนหยุดพักชั่วคราว จากนั้นก็เริ่มขยับอีกครั้งหนึ่ง
ท่าห้ามสิ่งวายชนม์!
มือทั้งสองข้างของหลินหยุนข้างหนึ่งกางออกอีกข้างหนึ่งหุบไว้ เป็นท่าโอบกอด
อากาศรอบๆบริเวณรัศมีหนึ่งเมตรของผู้นำองค์กรเทพมรณะก็ถูกสกัดกั้นไว้แล้ว
เอ๋ ถึงกับยังมีกระบวนท่านี้ด้วย! ผู้นำองค์กรเทพมรณะพูดด้วยความแปลกใจเล็กน้อย
แต่ว่า เสียดายมาก แกก็ยังคงกักขังฉันไว้ไม่ได้เหมือนเดิม!
พอเขาพูดจบ เงาร่างก็หายวับไปอีกครั้ง
ท่าห้ามสิ่งวายชนม์ที่ไม่เคยพลาดมาโดยตลอด ถึงกับทำอะไรผู้นำองค์กรเทพมรณะไม่ได้เลย
ฮ่าๆๆ ฉันบอกแล้วไงว่า แกสู้ฉันไม่ได้หรอก! หลังจากหลบการสกัดกั้นจากท่าห้ามสิ่งวายชนม์ได้แล้ว ผู้นำองค์กรเทพมรณะหัวเราะเสียงดังด้วยความภูมิใจ
หลินหยุนกลับยิ้มตรงมุมปากอย่างสะใจแล้วพูดว่า งั้นเหรอ?
ลองอีกทีซิ
ท่าสยบเขา!
หลินหยุนชกหมัดออกไปอีกครั้งอย่างไม่รีบไม่ร้อน
ผู้นำองค์กรเทพมรณะหัวเราะเยาะอย่างดูถูก แล้วพูดว่า หลินชางฉอง ก็ไม่เท่าไหร่เลยนะ! ท่าหมัดนี้เมื่อกี้ฉันก็หลบไปได้แล้ว หรือว่าแกจะลืมไปได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?
คาร์นอตวิลเลียมก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย หลินหยุนทำอะไรอยู่นะ นี่ไม่ใช่เสียแรงไปเปล่าๆเหรอไง?
แต่ว่า ผู้นำองค์กรเทพมรณะจู่ๆก็โกรธขึ้นมาทันที ถ้าสามารถมองเห็นใบหน้าเขาละก็ งั้นตอนนี้สีหน้าของเขาก็คงเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดอย่างแน่นอน
เพราะว่า หมัดของหลินหยุนนั้นไม่ได้โจมตีที่เขา แต่กลับชกไปยังรูปปั้นพลูโตขนาดเล็กนั้นต่างหาก
หลินชางฉอง สู้ฉันไม่ได้ ก็คิดจะทำลายรูปปั้นที่ฉันเคารพศรัทธาเหรอ? ต่ำทราม! ผู้นำองค์กรเทพมรณะตะโกนด่าทอ
หลินหยุนไม่สะทกสะท้าน พูดอย่างเรียบๆว่า ก็จะให้แกปรากฏตัวที่แท้จริงออกมาไง!
เวทมนตร์ที่ล้ำเลิศขนาดนี้ของแก ก็หาดูได้ยากนัก เกือบจะทำให้ฉันหลงเชื่อไปแล้ว
คาร์นอตวิลเลียมถามอย่างไม่เข้าใจว่า เวทมนตร์เหรอ? เรื่องอะไรกันแน่!
ผู้นำองค์กรเทพมรณะตัวสั่นเล็กน้อย แต่ว่า พยายามพูดอย่างแน่วแน่ว่า เวทมนตร์อะไร ฉันไม่เข้าใจว่าแกพูดอะไรอยู่!
เมื่อกี้ฉันปะทะกับหมัดของแกด้วยพลังหมัดจริงแท้แน่นอน เป็นไปได้ยังไงจะเป็นเวทมนตร์!
หลินหยุนพูดว่า นี่ก็คือความล้ำเลิศของแกไง ของจริงของปลอม จริงๆเท็จๆ นี่ถึงจะเป็นเวทมนตร์ที่ล้ำเลิศที่สุด
ระหว่างที่พูดอยู่นั้น หมัดของหลินหยุนนั้นก็มาถึงด้านหน้ารูปปั้นราวประมาณหนึ่งเมตรแล้ว
ในขณะที่หมัดของหลินหยุนจวนจะชกถูกตัวรูปปั้นนั้น ก็มีมือคู่หนึ่งมาขวางหมัดของเขาไว้
มีคนในชุดเสื้อดำคลุมทั้งตัวอีกคนหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้ารูปปั้นพลูโตนั้น ใช้มือทั้งสองข้างผลักออกพร้อมกัน เพื่อสกัดกั้นหมัดของหลินหยุนไว้
ส่วนผู้นำองค์กรเทพมรณะเมื่อครู่คนนั้นก็ยังคงยืนอยู่ข้างกำแพงสีดำนั้น จ้องมองหลินหยุนอย่างเย็นชา