จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 1062 กลั่นยาวิสุทธิ์ใจ

หลี่เอนห้าวมองไปที่ฉินหลัน ดวงตาของเขามีน้ำตา

 ลูกสาว คุณคือลูกสาวที่พลัดพรากหลายสิบปีของฉัน! 

 ฉันผิดสัญญากับแม่ของเธอ เธอจะยอมยกโทษให้ฉันได้ไหม! 

ฉินหลันอึ้งไปเลย ถึงแม้เธออยากจะรู้ว่าพ่อแม่ของตัวเองเป็นใคร แต่เมื่อมีคนๆหนึ่งปรากฏตัวออกมาและพูดว่าเป็นพ่อแท้ๆของเธอ เรื่องแบบนี้ไม่มีใครสามารถรับได้ในช่วงเวลาสั้นๆแน่นอน

 คุณหลี่ รอเดี๋ยวก่อน ข้อมูลของเรื่องนี้มันมากเกินไป ฉันขอเวลาคิดทบทวนหน่อย ฉินหลันฝืนยิ้มและมองไปที่หลี่เอนห้าว

หลี่เอนห้าวพยักหน้า  ฉันรู้ว่าถ้าจะให้คุณยอมรับเรื่องนี้อย่างกะทันหันแบบนี้ มันเป็นเรื่องที่ยากมากๆ ไม่เป็นไร ฉันให้เวลาคุณ ฉันเชื่อว่าคุณจะเข้าใจเรื่องนี้อย่างรวดเร็ว 

ฉินหลันนั่งอยู่บนเก้าอี้ สีหน้าของเธอมีแต่ความมึนงง

เธอมองไปที่หลี่หมิ่นจู จากนั้นก็มองไปที่หลี่เอนห้าว

 ไม่แปลกใจเลยที่ฉันมองเห็นหลี่หมิ่นจูครั้งแรก ฉันมีความรู้สึกแปลกๆในใจ บางทีมันอาจจะเป็นเพราะความสัมพันธ์ทางสายเลือดก็ได้? 

หลี่เอนห้าวไม่ได้พูดอะไรอีก ใบหน้าของเขามีแต่รอยยิ้มและมองไปที่ฉินหลัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเมตตา

สีหน้าของหลี่หมิ่นจูมีแต่รอยยิ้มและมองไปที่ฉินหลันเหมือนกัน เธอไม่ได้พูดอะไร แต่สีหน้าของเธอมีแต่ความปรารถนาดี

พวกเขาไม่ได้กดดันฉินหลันเลย ตอนนี้พวกเขาให้เวลาฉินหลันได้คิดด้วยตัวเอง และค่อยๆยอมรับเรื่องนี้

หวางซูเฟินพยายามระงับความตกใจของตัวเอง เธอรู้สึกเหลือเชื่อมากๆและมองไปที่ฉินหลัน ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อน เด็กผู้หญิงที่ตัวเองเก็บมาเลี้ยง จะเป็นองค์หญิงของบริษัทซานซัมกรุ๊ป

ฉินหลันปิดตาตัวเอง เพราะเธอรู้สึกว่าตัวเองยังยอมรับสายตาของหลี่เอนห้าวกับหลี่หมิ่นจูไม่ได้

หลังจากปิดตา เธอก็ไม่สนใจเรื่องที่เกิดขึ้นภายนอก และมองเห็นสิ่งที่ตัวเองคิดอยู่ในใจอย่างชัดเจน

หลังจากผ่านไปหลายนาที ฉินหลันก็ลืมตาขึ้นและมองไปที่หลี่เอนห้าว

ครั้งนี้ ดวงตาของเธอใสสะอาดมากๆ เธอกลับมาเป็นผู้หญิงแข็งแกร่งคนเดิม เป็นผู้หญิงที่สามารถบริหารชางฉองกรุ๊ปด้วยตัวคนเดียวได้

 คุณหลี่ เรื่องที่เกิดขึ้นในสมัยนั้นจนถึงตอนนี้ก็ผ่านไปยี่สิบกว่าปีแล้ว เรื่องมันผ่านมานานมากแล้ว คุณจะแน่ใจได้ยังไงว่าฉันเป็นลูกสาวที่พลัดพรากหลายสิบปีของคุณเพราะสร้างคอเพียงเส้นเดียว? 

 เรื่องนี้ฉันยังยอมรับไม่ได้ หรือพูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ สร้างคอเพียงเส้นเดียวมันทำให้ฉันไม่สามารถเชื่อได้ 

สีหน้าของหลี่เอนห้าวมีความประหม่าขึ้นมาทันที เขารีบพูดทันที  คุณอย่าพึ่งรีบตอบปฏิเสธ อันที่จริงสร้อยคอดวงดาวมีสองเส้น สร้อยคออีกเส้นหนึ่งอยู่ที่ห้องทำงานของฉัน ถ้าคุณไม่เชื่อก็กลับไปประเทศเกาหลีกับฉัน คุณลองไปดูว่าเรื่องที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริงไหม 

 ถ้าสุดท้ายแล้วคุณยังไม่เชื่อ พวกเราก็ไปตรวจDNAกัน ถ้าสุดท้ายแล้วเป็นความเข้าใจผิดของฉัน ฉันจะยอมจ่ายค่าเสียเวลาให้คุณ 

หลี่หมิ่นจูก็พูดเกลี้ยกล่อม  ฉินหลัน ถึงแม้คุณพ่อจะทำผิดต่อคุณแม่ของคุณ แต่หลายสิบปีมานี้คุณพ่อก็ไม่เคยลืมคุณเลย 

 หลายสิบปีมานี้ คุณพ่อให้คนค่อยตามหาคุณกับแม่มาโดยตลอด แต่น่าเสียดายที่หาไม่เจอ ฉันรู้ว่าคุณคงรู้สึกโกรธมากๆ แต่ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจคุณพ่อ ฉันขอร้องละ! 

เมื่อพูดจบ หลี่หมิ่นจูก็โค้งคำนับต่อฉินหลันทันที

ทั้งๆที่เธอเป็นองค์หญิงใหญ่ของบริษัทซานซัมกรุ๊ป แต่เธอกลับโค้งคำนับด้วยตัวเอง การกระทำของเธอคงไม่มีใครกล้ารับ

จิตใจที่เข้มแข็งของฉินหลันสั่นไหวอีกครั้ง

เดิมทีเธอได้คิดรอบคอบแล้ว ในเมื่อหลายสิบปีมานี้เธอก็ไม่รู้ว่าพ่อแม่ของตัวเองเป็นใคร งั้นเธอก็คิดซะว่าตัวเองเป็นเด็กกำพร้าละกัน

และตอนนี้เธอก็มีครอบครัวของตัวเองแล้ว ชางฉองกรุ๊ปคือบ้านของเธอ หวางซูเฟินเป็นแม่เลี้ยงของเธอ หลินหยุนเป็นน้องชายของเธอ นี่คือครอบครัวของเธอ

ดังนั้นเธอไม่ต้องการมีพ่อคนหนึ่งขึ้นมาอย่างกะทันหัน และไม่อยากมีพี่น้องมากมายที่ตัวเองไม่รู้จัก

อย่างไรก็ตาม เมื่อได้ยินว่าหลี่เอนห้าวไม่เคยหยุดที่จะค้นหาตัวเองมาตลอดหลายสิบปี ทำให้ฉินหลันเข้าใจความรู้สึกของหลี่เอนห้าวที่คิดถึงลูกเมียที่พลัดพรากทันที เพราะเธอก็คิดถึงพ่อแม่ตัวเองเหมือนกัน

หวางซูเฟินพูดเกลี้ยกล่อมทันที  ฉินหลัน ฉันแนะนำให้คุณไปประเทศเกาหลีกับคุณหลี่สักครั้ง! หากปรากฏว่าสร้อยคอเส้นนั้นเป็นของรักแทนใจที่คุณหลี่มอบให้คนรักของตัวเอง ถ้างั้นเขาก็คงจะเป็นพ่อแท้ๆของคุณอย่างแน่นอน 

 ถ้าคุณสามารถตามหาพ่อแม่ที่แท้จริงของตัวเองเจอ ฉันก็รู้สึกดีใจกับคุณด้วย 

ดวงตาของฉินหลันเริ่มมีน้ำตา  แต่ท่านประธานการ ฉันคิดว่าสถานที่แห่งนี้เป็นบ้านของฉันตั้งนานแล้ว! 

 ถ้าเรื่องนี้เป็นความจริง หลังจากนี้ฉันควรทำยังไงดี? ฉันควรอยู่ที่ชางฉองกรุ๊ปหรือกลับไปที่ประเทศเกาหลี? 

หวางซูเฟินพูดด้วยรอยยิ้ม  เด็กโง่ เรื่องนี้เธอไม่ต้องกังวล ถึงแม้เธอจะตามหาพ่อแม่ที่แท้จริงของตัวเองเจอ ที่นี่ก็ยังคงเป็นบ้านของเธอตลอดไป! ฉันกับเสี่ยวหยุนก็เป็นคนในครอบครัวของเธอตลอดไป ขอแค่เธออยากกลับมา เธอก็กลับมาหาพวกเราได้ตลอดเวลา! 

หลี่เอนห้าวโค้งคำนับให้หวางซูเฟินทันที  ขอบคุณประธานหวางมากๆที่เข้าใจฉัน! 

หลังจากนั้น เขาก็มองไปที่ฉินหลันและพูด  ประธานคณะกรรมการหวางพูดถูกแล้ว ถึงแม้พวกเราจะเป็นพ่อลูกกัน ไม่ว่าอนาคตเธออยากจะอยู่ประเทศจีนหรือประเทศเกาหลี เธอก็เป็นคนตัดสินใจเอง ฉันจะไม่บังคับเธอ คนในตระกูลก็ไม่สามารถบังคับเธอได้ เรื่องนี้ฉันขอยืนยัน 

ฉินหลันพยักหน้าและพูด  ได้ ถ้างั้นฉันจะไปประเทศเกาหลีกับคุณ! 

 ท่านประธานการ หลังจากเสี่ยวหยุนกลับมา อย่าลืมบอกให้เขาโทรศัพท์หาฉันด้วย! 

หวางซูเฟินยิ้มและพยักหน้า  วางใจได้ ถ้าเขากลับมา ฉันจะให้เขาโทรหาคุณเลย 

 อืม 

ฉินหลันโค้งคำนับให้หวางซูเฟิน จากนั้นก็จากไปทันที

หลี่เอนห้าวก็ทำความเคารพหวางซูเฟินและพูด  ท่านประธานหวาง ขอบคุณมากๆ! 

หวางซูเฟินพูด  คุณหลี่ไม่ต้องเกรงใจ ฉันหวังดีต่อฉินหลันอยู่แล้ว 

 ถ้างั้นพวกเราขอตัวก่อนนะ 

 ฉันจะไปส่งคุณหลี่ด้วย 

……

เมื่อหลินหยุนกับคาร์นอตวิลเลียมได้ผลไม้แห่งชีวิตแล้ว พวกเขาก็รีบกลับมาที่ประเทศจีนทันที

ทั้งสองคนรีบกลับไปที่เมืองเจียงหนาน เพราะอาการของอีหลิงรอไม่ได้อีกแล้ว

หลังจากรักษาอีหลิงให้หายดีแล้ว หลินหยุนก็จะไปช่วยสมาชิกของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าสร้างตันเถียนขึ้นมาใหม่

เมื่อกลับมาถึงเมืองเจียงหนานแล้ว ทั้งสองคนก็รีบเดินทางไปที่ตระกูลอี

อีหยุ่นออกมาต้อนรับทั้งสองคนด้วยตัวเอง

 อาการของอีหลิงเป็นยังไงบ้าง? หลินหยุนถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

อีหยุ่นวิ่งตามพวกเขาสองคน แต่เขาก็ตามไม่ทัน เขาหายใจหอบและพูด  อาการไม่ค่อยดีนัก สองวันนี้เธอหมดสติไปหลายรอบแล้ว 

 วันนี้ตั้งแต่ตอนเช้าจนถึงตอนนี้ เธอยังไม่ได้สติเลย ถ้าพวกคุณยังไม่กลับมา ฉันกังวลมากๆว่าอีหลิงจะรอไม่ไหวแล้ว 

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ทำให้หลินหยุนกับคาร์นอตวิลเลียมเดินเร็วมากขึ้น

ผ่านไปไม่นาน ทั้งสองคนก็มาถึงห้องนอนของอีหลิง ตอนนี้อีหลิงนอนอยู่บนเตียง สีหน้าที่สวยงามของเธอ ตอนนี้ขาวซีดราวกับกระดาษ

เดิมทีใบหน้ารูปไข่ของเธอ ตอนผอมจนกลายเป็นหน้าวีเชฟแล้ว

เธอหลับตาอยู่และนอนอยู่บนเตียงอย่างเงียบๆ ราวกับว่าเธอจะจากไปพร้อมกับสายลมได้ตลอดเวลา

หลินหยุนรู้สึกตกใจมากๆ เพราะเขาแทบจะสัมผัสพลังชีวิตของอีหลิงไม่ได้แล้ว

 อีหลิงยังสามารถอยู่ได้อีกเพียงแค่หนึ่งวันเท่านั้น ฉันต้องรีบไปกลั่นยาวิสุทธิ์ใจ! 

คาร์นอตวิลเลียมก็ตกตะลึงมากๆเช่นกัน เขาด่าออกมาทันที  ไอ้เทพแห่งสว่างบ้า คุณจะเอาตัวอีหลิงไปไม่ได้นะ! 

หลินหยุนพูดอย่างเคร่งขรึม  เฝ้าเธอเอาไว้ ถ้าเธอได้สติคืนมา ต้องให้เธอนอนหลับต่อไป อย่าให้เธอลืมตาและใช้พลังชีวิตอันน้อยนิดจนหมด 

 ได้! ถึงแม้คาร์นอตวิลเลียมจะไม่เข้าใจคำพูดของหลินหยุน แต่เขาก็เลือกที่จะเชื่อใจหลินหยุน

หลินหยุนเดินเพียงก้าวเดียวก็ออกจากห้องไปเลย และเดินไปยังห้องข้างๆที่ว่างอยู่

เขานั่งสมาธิกับพื้นและสะบัดมือ ประตูห้องก็ปิดเองอัตโนมัติ

จากนั้นเขาก็สร้างค่ายกลกั้นเสียงออกมา หลังจากนั้นสมุนไพรทั้งหมดที่อยู่ในแหวนเก็บของก็ออกมาอยู่ด้านหน้าของเขา