จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 1067 หลี่เอนห้าวมาแล้ว

ตอนนั้นยันต์หยกคุ้มกายของฉินหลันกับหวางซูเฟินโดนตระกูลส้งลอบโจมตีจนได้รับความเสียหาย หลินหยุนก็หาโอกาสสร้างอันใหม่ให้พวกเขาสองคน

ยันต์หยกคุ้มกายครั้งนี้แข็งแกร่งกว่าครั้งที่แล้วมากๆ และในขณะที่หลินหยุนสร้างยันต์หยกคุ้มกาย เขาได้ประทับพลังจิตวิญญาณของตัวเองเอาไว้ ถ้าฉินหลันกับหวางซูเฟินโดนลอบโจมตี ถ้าหลินหยุนยังมีสติอยู่ก็จะสามารถรับรู้ได้

 พี่ฉินหลันอยู่ประเทศเกาหลีและเจอเรื่องรับอันตราย 

รังสีฆ่าฟันหลินหยุนพุ่งทะลุออกมาทันที อย่างไรก็ตาม เขาก็สงบนิ่งภายในชั่วพริบตา

 ประเทศเกาหลีห่างจากประเทศจีนหลายหมื่นกิโลเมตร ด้วยพลังของฉันในตอนนี้ ยังต้องพึ่งพาการขนส่งทางอากาศอยู่ 

หลินหยุนรีบหาเบอร์โทรศัพท์ของหงซานเหอและโทรไปหาเขาทันที

ถึงแม้จะเป็นเวลาตอนกลางคืน แต่สายโทรศัพท์ของหลินหยุนก็มีคนรับทันที

น้ำเสียงของหงซานเหอไม่ได้ต่างจากเวลาปกติเลย ทำให้หลินหยุนสงสัยว่าในเวลานี้เขายังไม่ได้พักผ่อนเลย

 มีเรื่องอะไรเหรอ? หงซานเหอถาม หลินหยุนโทรมาในเวลานี้ จะต้องมีเรื่องใหญ่อย่างแน่นอน

น้ำเสียงของหลินหยุนเคร่งขรึมมากๆ  ส่งฉันไปที่บริษัทซานซัมกรุ๊ปของเกาหลีให้เร็วที่สุด 

หงซานเหอนิ่งไปหนึ่งวินาที แต่เขาไม่ได้ถามอะไรเลย เขาตอบกลับทันที  ได้ 

 ตอนนี้คุณไปเขตทหารในรอบๆเมืองมณฑลจงโจว ฉันจะส่งเครื่องบินไปรับคุณ 

 อืม 

หลินหยุนวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วและไปยังสถานที่ที่เขาบอก ผ่านไปยี่สิบนาทีเขาก็มาถึงสถานที่ที่หงซานเหอพูด

ตรงนั้นคือสนามขนาดใหญ่ และมีเครื่องบินขนาดเล็กหนึ่งลำจอดอยู่

นักบินคือชายวัยรุ่น ในชั่วพริบตา เขาก็พบว่ามีชายวัยรุ่นคนหนึ่งอยู่บนเครื่องบินแล้ว

นักบินขยี้ตาตัวเอง เขานึกว่าตัวเองตาฝาด

 คุณ คุณคือปรมาจารย์หลินใช่ไหม? นักบินมองหลินหยุนด้วยความเคารพ

หลินหยุนพยักหน้า  อืม 

 ส่งฉันไปที่สำนักงานใหญ่ของบริษัทซานซัมกรุ๊ปในประเทศเกาหลีให้เร็วที่สุด 

 ได้ครับ! นักบินทำความเคารพทันที จากนั้นก็บังคับเครื่องบินและบินขึ้นท้องฟ้าทันที

เรื่องราวของหลินหยุนนั้น เขาเคยได้ยินมาก่อน สำหรับบุคคลสำคัญอย่างหลินหยุน เขาอยากจะเจอมาตั้งนานแล้ว สามารถรับใช้บุคคลสำคัญขนาดนี้ได้ มันเป็นความภาคภูมิใจของเขา

ประเทศเกาหลี เมื่อหลี่เผียวฮุ่ยเห็นลูกน้องสี่คนจับตัวฉินหลันไม่ได้ ทำให้เธอโกรธมากๆและตะโกนออกมาทันที  เศษสวะ! ผู้หญิงแค่คนเดียวก็จับไม่ได้ ฉันจะเลี้ยงพวกคุณเอาไว้ทำไม! 

ชายวัยรุ่นที่เป็นหัวหน้าก้มหน้าด้วยความอายและพูด  คุณหนู ร่างกายของเธอมีพลังบางอย่าง พวกเราไม่สามารถเข้าใกล้เธอได้เลย! 

หลี่เผียวฮุ่ยไม่เชื่อและด่าทันที  เศษสวะก็คือเศษสวะ ยังจะหาคำแก้ตัวแบบนี้อีก 

หลังจากนั้น เขาก็มองบอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ข้างๆตัวเองและพูด  พวกคุณลงมือเลย! 

 รับทราบ! 

ทั้งสองคนพุ่งไปหาฉินหลันทันที ครั้งนี้พวกเขาโดนกระแทกจนกระเด็นออกไปเหมือนกัน

รอบๆร่างกายของฉินหลันเหมือนมีสปริงที่มองไม่เห็นอยู่ คุณใช้แรงมากเท่าไหร่ ก็จะกระเด็นออกไปแรงมากเท่านั้น

 คุณหนู คำพูดของอาเหวินเป็นเรื่องจริง ร่างกายของผู้หญิงคนนี้ มีพลังที่มองไม่เห็นคอยปกป้องอยู่! 

หลี่เผียวฮุ่ยพูดด้วยความประหลาดใจ  มีพ่อมดร่ายเวทมนตร์ป้องกันตัวให้เธอเหรอ? 

ฉินหลันมองเห็นคนพวกนั้นไม่สามารถเข้าใกล้เธอได้ เธอรู้สึกโล่งอกทันที

เธอไม่ได้ยืนโง่ๆอยู่ที่เดิมอยู่แล้ว และเธอก็ไม่ได้ปล่อยให้หลี่เผียวฮุ่ยใช้วิธีอื่นๆโจมตีเธออีก

ฉินหลันหัวเราะอย่างเย็นชา  ฉันขอตัวก่อนนะ! 

เมื่อพูดจบ ฉินหลันหันหลังจากไปทันที

สายตาของหลี่เผียวฮุ่ยฉายแววโหดเหี้ยมและพูดอย่างเย็นชา  อยากหนีเหรอ ฝันไปเถอะ! 

 ถึงแม้จะมีพ่อมดคอยปกป้องคุณ ฉันก็ไม่เชื่อว่าคุณจะรับลูกกระสุนของฉันได้! 

เมื่อพูดจบ หลี่เผียวฮุ่ยก็หยิบมือพกขนาดเล็กออกมาจากหน้าอก จากนั้นก็ยิงปืนใส่แผ่นหลังของฉินหลันทันที

ปัง!

เสียงปืนดังขึ้น ทำให้ฉินหลันหยุดนิ่งทันที

เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตายแล้ว เธอคาดคิดไม่ถึงจริงๆ หลี่เผียวฮุ่ยจะพกปืนมาด้วย

 ฉันลืมไปแล้วว่าที่นี่ไม่ใช่ประเทศจีน ที่นี่คือเกาหลี เธอที่เป็นคุณหนูของบริษัทซานซัมกรุ๊ปและเป็นผู้สืบทอดบริษัทซานซัมกรุ๊ปในอนาคต ถ้าเธอต้องการปืน มันเป็นเรื่องที่ง่ายมากๆ 

อย่างไรก็ตาม เธอพบว่าร่างกายของเธอไม่เป็นอะไรเลย

ยิงพลาดเหรอ?

ฉินหลันหันหลังด้วยความสงสัย

หลี่เผียวฮุ่ยกับบอดี้การ์ดเหล่านั้น สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

พวกเขามองเห็นอย่างชัดเจนว่ากระสุนลูกนั้นยิงโดนแผ่นหลังของฉินหลัน จากนั้นกระสุนก็โดนกระเด็นออกไป

มันเหมือนกับการเล่นมายากลเลย

 นี่มันหนังเหนียวจนฟันแทงไม่เข้าเหรอ? โอ้พระเจ้า! 

 พ่อมดของชาวจีนน่าทึ่งมากๆเลย 

 ไม่ใช่ ชาวจีนไม่เรียกพ่อมด เขาเรียกนักเวทย์ต่างหาก 

บอดี้การ์ดเหล่านั้นของหลี่เผียวฮุ่ยลืมว่าตัวเองอยู่ฝั่งไหน พวกเขาชื่นชมความมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นจากฉินหลัน

สีหน้าของหลี่เผียวฮุ่ยโกรธมากๆและตะโกนด่าออกมาทันที  พวกคุณปิดปากเดี๋ยวนี้ พวกคุณมันไร้สมอง พวกคุณลืมไปแล้วเหรอว่าตัวเองเป็นลูกน้องของใคร? 

ทุกคนโดนด่าจนหน้าแดงและไม่กล้าพูดอะไรอีก

 หึ ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะรับกระสุนทั้งหมดได้ หลี่เผียวฮุ่ยยิงปืนใส่ฉินหลันหลายนัดทันที

ปังๆๆๆ!

เธอยิงปืนหลายนัดติดต่อกัน ทำลายความเงียบยามค่ำคืนทันที

สายตาของฉินหลันจ้องมองปลายกระบอกปืนที่อยู่ในมือของหลี่เผียวฮุ่ย และเห็นปลายกระบอกปืนมีแต่สะเก็ดไฟ จากนั้นเธอก็รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองสั่นสะเทือน และกระสุนพวกนั้นก็กระเด็นออกไป

 มันเป็นไปได้ยังไง! สีหน้าของหลี่เผียวฮุ่ยมีแต่ความหวาดกลัว

แม้แต่กระสุนก็ไม่กลัว เธอไม่เคยเจอเรื่องแปลกแบบนี้มาก่อน

 ฉันไม่เชื่อหรอก! 

ครั้งนี้หลี่เผียวฮุ่ยตั้งใจที่จะฆ่าฉินหลันให้ตาย แม้แต่ตอนนี้เธอยังไม่ยอมตัดใจเรื่องนี้เลย

 ถ้ากระสุนยิงไม่ตาย งั้นก็ใช้กระบอกและขวานแทน! 

 พวกคุณลงมือเร็วๆ! 

บอดี้การ์ดพวกนั้น ถึงแม้พวกเขาจะไม่เต็มใจ แต่พวกเขาก็หยิบกระบอกและมีดยาวออกมา และพุ่งเข้าไปหาฉินหลันทันที

ฉินหลันตกใจมากๆ เธอไม่ได้ยืนรอความตาย เธอหันหลังและวิ่งหนีทันที

ในเวลานี้ มีน้ำเสียงที่โกรธมากๆดังขึ้นจากด้านหลังของฉินหลัน  หยุดเดี๋ยวนี้! 

น้ำเสียงนี้เป็นน้ำเสียงของหลี่เอนห้าว

 คุณพ่อ! 

หลี่เผียวฮุ่ยตกใจมากๆและถามด้วยน้ำเสียงที่สั่น  คุณมาที่นี่ได้ยังไง? 

หลี่เอนห้าวพาชายวัยกลางคนที่ใส่ชุดจงซานจวงของประเทศจีนและเดินเข้ามา

เพลียะ!

หลี่เอนห้าวตบหน้าของหลี่เผียวฮุ่ยทันทีและพูดด้วยความโกรธ  ใครให้เธอทำเรื่องแบบนี้! 

 เธอคือพี่สาวแท้ๆของคุณ คุณลงมือเหี้ยมโหดแบบนี้ได้ยังไง! 

หลี่เผียวฮุ่ยรู้สึกว่าครั้งนี้ตัวเองจำนนด้วยหลักฐาน เธอคงไม่มีสิทธิ์ได้เป็นผู้สืบทอดตระกูลแล้ว ดังนั้นเธอก็เลยไม่สนใจอะไรอีก เธอเงยหน้าและตะโกนออกมา  ใครบอกให้คุณลำเอียงละ! 

 ฉันเป็นลูกสาวที่อยู่ข้างกายคุณมายี่สิบปี เธอเป็นแค่ผู้หญิงแปลกหน้าที่คุณหามาจากประเทศจีน แต่คุณกลับจะยกตำแหน่งผู้สืบทอดตระกูลให้เธอ! 

 เธอมีสิทธิ์อะไร! 

 ถ้าเธอตายไป ฉันก็จะได้เป็นผู้สืบทอดตระกูลเหมือนเดิม 

 ดังนั้น เธอต้องตาย! 

หลี่เอนห้าวโกรธมากๆ  ไอ้ลูกทรพี ฉันอยากให้เธอเป็นผู้สืบทอดบริษัทซานซัมกรุ๊ป เพราะฉันรู้สึกว่าหลายปีมานี้ตัวเองติดข้างเธอมากๆ และฉินหลันก็เคยบริหารชางฉองกรุ๊ปในประเทศจีนด้วยตัวเอง เธอเหมาะสมมากกว่าพวกคุณที่จะนำพาบริษัทซานซัมกรุ๊ปให้รุ่งเรืองมากขึ้น 

 ด้วยการกระทำของเธอแบบนี้ ยังดีที่ฉันไม่ได้ยกบริษัทซานซัมกรุ๊ปให้เธอ ไม่งั้นทรัพย์สมบัติทั้งหมดตระกูลหลี่คงโดนเธอล้างผลาญไปจนหมด 

เมื่อพูดจบ หลี่เอนห้าวมองไปที่ฉินหลันด้วยความเสียใจ  ลูกสาว พ่อขอโทษจริงๆ ที่ทำให้คุณต้องเจอเรื่องอันตรายแบบนี้ 

ฉินหลันรู้สึกอบอุ่นในใจ เดิมทีเธอคิดว่าหลี่เอนห้าวลืมเธอไปแล้ว แต่คิดไม่ถึงจริงๆว่าหลี่เอนห้าวยังคงให้ความสำคัญกับเธออยู่

ไม่อย่างงั้น เขาก็คงไม่รีบร้อนมาที่นี่เพื่อช่วยเธอในเวลาดึกๆแบบนี้

 ไม่เป็นไร คุณมาทันเวลาพอดี! ฉินหลันพูด

หลี่เอนห้าวจ้องเขม็งไปที่บอดี้การ์ดเหล่านั้นและตะโกนด่าทันที  พวกคุณสมองหมูปัญญาควายเหรอ? เธอคือคุณหนูของพวกคุณ ฉินหลันก็คือคุณหนูของพวกคุณเหมือนกัน เมื่อสักครู่มีใครลงมือกับฉินหลันบ้าง? มือข้างไหนที่ทำร้ายเธอ หลังจากกลับไปก็ตัดมือข้างนั้นทิ้งซะ!