จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 1114 ซุปเปอร์เมคาทองคำ
ในฐานะที่เป็นหนึ่งในเจ้าหน้าที่ห้าดาวของอเมริกาที่มีเพียงสองคนเท่านั้น
ตอนนี้สีหน้าโดโนแวนขาวซีด บนหน้าผาก แผ่นหลังก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ
แม้แต่ร่างกายก็กำลังสั่นอย่างรุนแรง
แต่เขารู้ว่า ผู้นำพวกเขาอยู่ภายใต้การข่มขู่ของหลินชางฉองนั้น ไม่สามารถเงยหัวขึ้นมาได้เลย ในเวลานี้เขาจำเป็นที่จะต้องจัดการสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าแล้ว
สูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ พยายามทำให้ตัวเองสงบสติอารมณ์มากที่สุด
โดโนแวนมองไปยังหลินหยุน แล้วกัดฟันพูดด้วยความโกรธ
หลินชางฉอง! เดิมทีถึงแม้แกเหยียบหลังคาวังอันศักดิ์สิทธิ์ของอเมริกาเราจนพังลงมาก็ตาม! ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่สามารถที่จะใช้วิธีสันติในการแก้ไขปัญหาเรื่องคราวนี้ได้!
แต่ว่าแกถึงกับกล้าข่มขู่ผู้นำเรา!
งั้นตอนนี้ ก็ไม่เหลืออะไรที่จะต้องเจรจาอีกแล้ว!
น้ำเสียงของโดโนแวนหนักแน่นมาก ดวงตาทั้งคู่ก็จ้องเขม็งไปที่ตัวหลินหยุน
เขาพูดต่อไปอีกว่า แกคงกำลังนึกว่า มาจนถึงตอนนี้แล้ว อเมริกาเราได้ทิ้งไพ่ใบสุดท้ายออกมาหมดแล้วจริงๆ แต่ก็ยังไม่สามารถจัดการอะไรแกได้อีกใช่ไหม?
หลินชางฉอง!
แกแข็งแกร่งมาก! แกเก่งกาจมากจริงๆ!
จนฉันต้องยอมรับว่า อเมริกาเราไม่ควรที่จะไปหาเรื่องกับแกจริงๆเลย!
แววตาส่วนสึกของโดโนแวนแสดงออกถึงความบ้าคลั่งออกมา
น้ำเสียงก็ยิ่งหนักแน่นขึ้นทุกที
แต่ว่า แกคิดว่าเมื่อถึงขั้นนี้แล้ว อเมริกาเราไม่มีพลังความสามารถอะไรที่จะต่อต้านกับแกได้อีกจริงเหรอ?
ไม่!
แกคิดผิดแล้ว! อีกทั้งยังผิดอย่างมหันต์ด้วย!
ความลับที่ซ่อนอยู่ของอเมริกาเรา!
ไพ่ใบสุดท้ายของอเมริกาเรา!
ความจริงแล้วก็ยังไม่เคยได้แสดงออกมาเลย!
เพราะว่านั่นคือ สิ่งที่มากพอที่จะสามารถทำลายล้างแม้แต่ดาวเคราะห์ดวงนี้ได้อย่างแท้จริง!
เมื่อพูดถึงตรงนี้ มุมปากของโดโนแวนก็มีรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ออกมา
หลินชางฉอง!
แกโชคดีมาก!
เพราะว่าแกเป็นคนแรกที่มีโอกาสได้สัมผัสกับไพ่ใบสุดท้ายที่แข็งแกร่งที่สุดของอเมริกาเรา ว่ามีความน่าสะพรึงกลัวขนาดไหน!
ฮ่าๆๆ! เตรียมพร้อมแล้วหรือยังล่ะ?
โดโนแวนพูดพลาง ในมือของเขาก็มีรีโมทคอนโทรลสีแดงเล็กๆอันหนึ่งปรากฏขึ้นมา
จากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นดุร้ายขึ้นมาทันที แล้วกดลงไปอย่างแรง！
ทันใดนั้นทำเนียบดำทั้งหลังก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ราวกับว่าจะพังครืนลงมาได้ทุกเวลา
โดโนแวนหัวเราะเสียงดังอย่างบ้าคลั่ง
หลินชางฉอง!
รู้ไหมว่าทำไมเดิมอเมริกาเราที่มีเจ้าหน้าที่ระดับห้าดาวสองคน!
ส่วนจนถึงตอนนี้ แกก็เห็นแค่ฉันคนเดียวเท่านั้นใช่ไหม?
ฮ่าๆๆๆ! ตอนนี้ แกก็มาสัมผัสกับความน่าสะพรึงกลัวของท่านพลเอกเอดัวร์โด เจ้าหน้าที่ระดับห้าดาวอีกคนหนึ่งของอเมริกาเราได้แล้ว!
หลินหยุนสายตาเคร่งเครียด
เพ่งกระแสจิตแล้วชี้นิ้วออกไปอีกครั้ง
โดโนแวนก็ล้มลงกับพื้น เสียชีวิตลงทันที
วินาทีต่อมา ร่างของหลินหยุนก็หายแวบไปทันที แล้วมาอยู่ตรงหน้าหวางซูเฟินและฉินหลัน
จับมือของทั้งสองคนไว้ แล้วเหาะลอยขึ้นไปทันที
เสี้ยววินาทีที่พวกเขาออกจากที่นั่นไป ทำเนียบดำทั้งหลังก็พังครืนลงมาทั้งหมด
หลินหยุนพาหวางซูเฟินและฉินหลัน เหาะเหินเดินอากาศมาถึงบริเวณลานกว้างแห่งหนึ่งที่ชานเมืองชิงวอตัน
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ก็มีเงาร่างสีทองตามหลังมาอย่างรีบเร่ง
ความเร็วนั้นยังเร็วมากกว่าหลินหยุนด้วยซ้ำไป
หันหลังกวาดสายตามองไปยังเงาร่างสีทองที่อยู่กลางอากาศนั้น หลินหยุนก็หันไปยิ้มกับหวางซูเฟินและฉินหลันแล้วพูดเสียงเบาๆว่า แม่ครับ พี่ฉินหลัน วางใจเถอะ ไม่เป็นไรแล้ว!
ขณะที่พูดอยู่นั้นก็สะบัดแขนเบาๆ กุญแจมือและโซ่ตรวนเท้าที่ล็อกหวางซูเฟินและฉินหลันไว้นั้นก็แตกกระจายออกไป
หลินหยุนพูดด้วยเสียงอ่อนโยนว่า แม่ครับ พี่ฉินหลัน พวกคุณรอผมอยู่ที่นี่ก่อนนะ! รอให้ผมจัดการกับไอ้หมอนี่เรียบร้อยแล้ว พวกเราก็กลับบ้านได้เลย!
หวางซูเฟินและฉินหลันน้ำตาไหลนองเต็มหน้า
แต่กลับพูดอะไรไม่ออกเช่นเดิม ได้แต่พยักหน้า
หลินหยุนหันหลังกลับแล้วมองไปยังเงาร่างสีทองนั้น
ท่ามกลางอากาศนั้น เป็นชายวัยกลางอเมริกาที่สวมชุดเกราะทองคำคนหนึ่ง
แต่ว่าชุดเกราะทองคำที่อยู่บนตัวเขานั้น กลับน่าสนใจทีเดียว
ดูไปแล้วก็คล้ายกับชุดเกราะของแม่ทัพชาวจีนสมัยโบราณ
ชาวอเมริกาคนหนึ่งใส่ชุดเกราะสไตล์ชาวจีนทั้งตัวเช่นนี้ กลับทำให้คนเห็นแล้วรู้สึกขัดหูขัดตาชอบกล
แต่ว่าหลินหยุนในตอนนี้ก็ไม่กล้าประมาทเลยแม้แต่นิดเดียว
กลับตรงกันข้าม
ดวงตาของเขาแสดงความเคร่งเครียดออกมาเป็นครั้งแรก
เขาสามารถสัมผัสได้ว่า พลเอกเอดัวร์โดชาวอเมริกาคนนี้ เป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเอง
แต่ว่า เมคาทองคำนี้ กลับแข็งแกร่งอย่างมากทีเดียว!
มิหนำซ้ำยังทำให้เขารู้สึกถึงภัยอันตรายที่มากับตัวเขา ซึ่งยังร้ายกาจกว่าระเบิดโปรตอนฟิชชั่นที่ระเบิดในกรีนแลนด์ทั้งหมดเสียอีก
หลินหยุนมองไปยังเอดัวร์โด
เอดัวร์โดก็กำลังมองเขาอยู่พอดี
ในเวลานี้เอง เอดัวร์โดก็โบกมือทั้งสองข้าง ก็ปรากฏประกายแสงสีทองกลุ่มหนึ่งขึ้นในมือของเขา
จากนั้นเขาก็ดึงด้วยแขนทั้งสองออกไป ลำแสงสีทองก็ยืดขยายออกไปทันที ชั่วพริบตาเดียวก็กลายเป็นมีดด้ามยาวที่มีแสงสีทองวาววับด้ามหนึ่ง
เอดัวร์โดเหวี่ยงมีดด้ามยาวนั้น แล้วชี้ไปยังหลินหยุน
หลินชางฉอง!
แกบังอาจกล้าข่มขู่ผู้นำและบรรดาสมาชิกชาวอเมริกาเรา!
ตอนนี้ เตรียมตัวตายได้แล้วยัง?
หลินหยุนทำเสียงฮื่อใส่ แล้วก้าวขาเหาะขึ้นไปกลางอากาศ ดาบเฮ่าเทียนอยู่ในมือ เอาความสามารถของแกออกมาให้หมดเลย!
เอดัวร์โดพูดเยาะเย้ยว่า ได้! หลินชางฉอง! งั้นวันนี้ก็มาดูซิว่า ผู้บำเพ็ญเซียนชาวจีนอย่างแกร้ายกาจ หรือว่าเทคโนโลยีของชาวอเมริกาเราร้ายกาจกว่ากัน!
เอดัวร์โดตะคอกเสียงดัง บนมีดด้ามยาวสีทองนั้นก็รวบรวมพลังแรงที่ทำให้ที่คนรู้สึกขนหัวลุกขึ้นมาทันที
ไปตายซะ!
มีดด้ามยาวฟันออกไปอย่างแรง พลังแรงที่สามารถถล่มฟ้าดินนั้นก็พุ่งกระจายไปยังหลินหยุนทันที
สายตาหลินหยุนก็ส่องประกายแวบเดียว จากนั้นก็ได้แสดงท่าสยบเขาในสิบแปดท่าต้าเต๋าออกมา
พลังหมัดปะทะกับประกายแสงมีดอย่างแรง แล้วเกิดเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวขึ้นมา
แต่ว่าหมัดของหลินหยุน ก็ไม่สามารถหยุดยั้งการบุกโจมตีของพลังปราณจากมีดด้ามยาว
ที่ปกคลุมไปทั่วนั้นไว้ได้
พลังหมัดถูกทำลายลง พลังปราณของมีดด้ามยาวนั้นฟาดลงไปบนร่างของเขาทันที
ร่างของหลินหยุนราวกับว่าวที่สายขาด ลอยกระเด็นออกไปหลายร้อยเมตรจึงจะหยุดลงได้
หลินหยุนสีหน้าขาวซีดเล็กน้อย
ขมวดคิ้วมากยิ่งขึ้น ในใจก็พูดอย่างเคร่งเครียดว่า นี่อย่างน้อยก็ต้องเป็นพละกำลังผู้บำเพ็ญเซียนในแดนยาทองระดับสองแล้ว!
อีกทั้งก็ไม่ใช่พวกเมคาก่อนหน้านั้นด้วย!
แต่เป็นชุดเกราะทองคำชุดหนึ่ง!
เครื่องยนต์กลไกได้ยกระดับขึ้นมากเลย!
เอดัวร์โดเห็นเช่นนั้นแล้ว ก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง หลินชางฉอง! ตอนนี้รู้สึกยังไงล่ะ!
ในฐานะที่เป็นไพ่ใบสุดท้ายของอเมริกา!
แม่ทัพอย่างฉันก็ไม่ได้ทำให้แกผิดหวังใช่ไหม?
หลินหยุนทำเสียงฮื่อใส่ แล้วพูดอย่างเรียบๆว่า ก็ไม่เท่าไหร่!
เมื่อเอดัวร์โดได้ยินก็โกรธขึ้นมาทันที พูดเยาะเย้ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า หลินชางฉอง! ฉันจะดูว่าแกจะปากแข็งไปถึงเมื่อไหร่! คอยรับการจู่โจมจากฉันอีกครั้งสิ!
เมื่อสิ้นเสียงของเอดัวร์โดแล้ว มีดด้ามยาวในมือก็แกว่งไกวไปมา
กลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมา
สายตาหลินหยุนส่องประกายวาววับ พลิกตัวตีลังกาเหาะขึ้นกลางอากาศ แล้วสะบัดดาบเฮ่าเทียนในมือ จากนั้นหลินหยุนก็พูดขึ้นอย่างช้าๆว่า ข้ามีหนึ่งกระบี่ที่ทลายนภาได้!
ดาบทะลุสวรรค์ก็ถูกเขานำมาใช้อีกครั้งหนึ่ง
เดิมทีท้องฟ้าที่โปร่งใสก็เกิดมีเมฆดำปกคลุมขึ้นมาทันที ท้องฟ้ามืดมิด เสียงฟ้าร้องดังครืนๆไปทั่ว
หลินหยุนก็หายไปในทันที
ในเวลาเดียวกันนี้เอง ก็มีเงาร่างใหญ่โตจางๆปรากฏขึ้นมา
เงาร่างนั้นมือถือกระบี่ยักษ์ที่สามารถทลายนภาได้ มองไปยังเอดัวร์โด
จากนั้นกระบี่ยักษ์ในมือก็แทงออกไปทันที
พลังปราณของดาบทะลุสวรรค์ที่ดูเหมือนจะสามารถฉีกนภาได้นั้นก็ระเบิดออกมา แล้วแทงไปยังร่างของเอดัวร์โดอย่างแรง