จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 1122 หลินหยุนออกจากการเก็บตัว
หญิงชุดดำแค่นเสียงอย่างเย็นชา จากนั้นก็ลงมือออีกครั้ง แต่ครั้งนี้การโจมตีของเธอกลับถูกค่ายกลสลายไป จนแทบไม่มีแม้แต่ระลอกคลื่น
ใบหน้าของหญิงสาวเคร่งขึ้นมาทันทีและตะคอกอย่างโกรธเคือง แสงริบหรี่อย่างหิ่งห้อย ยังกล้ามาแข่งขันกับดวงจันทร์อันเจิดจ้า? ในเมื่อพวกนายโง่เขลาขนาดนี้ อย่างนั้นก็จงไปตายซะ!
เมื่อเสียงของหญิงชุดดำจบลง จู่ๆเธอก็ปลดปล่อยพลังที่น่าสะพรึงกลัวกว่าก่อนหน้านี้หลายเท่าออกมา
จากนั้นก็เห็นเท้าซ้ายของเธอเหยียบลงบนพื้น จากนั้นคลื่นพลังที่ไม่มีใครเทียบได้ก็กวาดออกไปทันที
แรงสั่นสะเทือนมหาศาลทำลายค่ายกลแห่งกฎเกณฑ์ของคนทั้งหลายในสำนักโม่เหมินลงทันที
ทุกคน รวมทั้งโม่เฉินล้วนถูกแรงสะเทือนทำให้กระเด็นออกไป
และยังมีอีกหลายคนตายคาที่
หลังจากที่โม่เฉินกระอักเลือดออกมาเต็มปาก ร่างของเขาก็หายวาบไปจากจุดเดินและหนีไป
ชายชราที่อยู่ข้างหลังหญิงชุดดำก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดว่า คุณหนู เขาหนีไปได้ไม่ไกล ต้องการให้ผมฆ่าเขาหรือไม่?
หญิงชุดดำพูดอย่างเย็นชาว่า ไม่จำเป็น! รีบตามฉันมาทำลายค่ายกลสี่พิทักษ์ เปิดประตูเซียนออกมาให้หมด!
ชายชราพยักหน้าและเอ่ย ครับ!
ตรงกลางห้องโถงมีแท่นบูชาแปดเหลี่ยมตั้งอยู่
คนของเขาคุนชางในอดีตรู้เพียงแค่ว่านี่คือการดำรงอยู่ของตระกูลผู้พิทักษ์แต่ละตระกูล
จัดเป็นสถานที่สำหรับสักการะมาโดยตลอด
แต่หลังจากที่คนของสำนักโม่เหมินปรากฏตัวขึ้น พวกเขาถึงได้รู้จริงๆ
ที่แท้ตรงกลางของแท่นบูชาแปดเหลี่ยม เป็นที่ตั้งของค่ายกลสี่พิทักษ์
ในขณะนี้ มีแรงที่ไม่เสถียรของพลังที่มองไม่เห็นเกิดขึ้นอยู่กลางแท่นบูชาแปดเหลี่ยม
นั่นก็คือพลังแห่งการผนึก
หญิงชุดดำและชายชราเดินไปที่ด้านข้างของแท่นบูชาแปดเหลี่ยม
หลังจากที่รู้สึกถึงมันได้สักพัก มันก็ค่อยๆเริ่มระเบิดออก!
แต่การโจมตีของเธอกลับไม่สามารถทำอะไรกับฐานของค่ายกลได้เลย
แม้ชายชราเองก็จะเข้าร่วมในภายหลัง แต่ก็ยังคงเป็นเช่นเดิม
ต่อให้ลงแรงไปทั้งตัวก็ยังไม่สามารถทำอะไรกับฐานของค่ายกลบนแท่นบูชาแปดเหลี่ยมได้
เนิ่นนาน หญิงชุดดำหอบหายใจและเอ่ยด้วยความเกลียดชังว่า คิดไม่ถึงเลยว่า ค่ายกลสี่พิทักษ์จะแข็งแกร่งขนาดนี้!
ชายชราเองก็หอบหายใจขุ่น คิดไม่ถึงจริงๆ!
แต่ว่าคุณหนูก็ยังไม่จำเป็นต้องรีบร้อนใจ!
จากสถานการณ์ปัจจุบันของค่ายกล พลังของมันกำลังจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว!
เกรงว่าอีกไม่นานเท่าไหร่ พลังของมันก็จะหมดลง!
ถึงตอนนั้น ต่อให้เราไม่ลงมือ ค่ายกลก็จะพังลงโดยอัตโนมัติ!
หญิงชุดดำพยักหน้าด้วยสีหน้าดูมืดมน เธอไม่พูดอะไร ร่างของทั้งสองคนวาบหายไปจากห้องโถงใหญ่
อีกด้านหนึ่ง โม่เฉินกำลังรีบออกจากภูเขาคุนชาง
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ไล่ตามมา ในที่สุดเขาก็ค่อยโล่งใจอยู่บ้าง
จากนั้นเขาก็รีบไปที่ทะเลสาบเยว่หยา
ขณะนี้ ในทะเลสาบเยว่หยา
หลินหยุนยังคงนั่งหลับตาแน่นและคุกเข่าอยู่ในห้องมืด
กลิ่นอายอันแรงกล้าแผ่ซ่านไปทั่วตัวเขา
ในไม่ช้า กลิ่นอายก็ค่อยๆ บรรจบกัน หลินหยุนค่อยๆลืมตาขึ้น จากนั้นมุมปากก็แสดงรอยยิ้มที่พึงพอใจ
ร่างภูติทองเข้าสู่สภาพมั่นคงอย่างสมบูรณ์แล้ว!
ตัวอ่อนยาจางเองก็ถูกสร้างออกมาอย่างสมบูรณ์เช่นกัน พลังวิชาของฉันใกล้เข้าไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว!
หากตอนนี้ฉันต้องขึ้นสู่ยาทอง ก็คล้ายจะทำได้ตลอดเวลา!
แต่ฉันยังไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้น!
ชาติก่อนจิตใจฉันถูกปีศาจรบกวน แน่นอนว่านี่เป็นเหตุผลหลักที่ทำให้ฉันไม่อาจผ่านภัยอัสนีไปได้!
แต่ระดับของยาทองนั้นต่ำเกินไป และนั่นก็ส่งผลต่อความสำเร็จของฉันอย่างมากเช่นกัน!
ในชาตินี้ ฉันจะต้องวางรากฐานของแต่ละขั้นให้แน่นหนา! ขึ้นสู่ยาทองหวูซ่างแท้จริงให้ได้!
แดนยาทอง แบ่งออกเป็นฟ้า ดิน ดำ เหลือง สี่ขั้น
แต่ละขั้นล้วนแบ่งออกไปอีกเก้าระดับ
เหนือกว่าขั้นฟ้า ยังมีอีกขั้นอยู่และนั่นถูกเรียกว่า หวูซ่าง !
ในชาตินี้ เป้าหมายของหลินหยุนคือการขึ้นสู่ยาทองหวูซ่าง!
เก็บตัวไปได้ระยะหนึ่ง ถือว่าเก็บเกี่ยวได้ไม่น้อย แต่นี่ได้เวลาออกจากการเก็บตัวแล้ว!
หลินหยุนลุกขึ้นและเดินออกจากห้องมืด จากนั้นดวงจิตก็ถูกปลดปล่อยในทันที
สถานการณ์ทั้งหมดของทะเลสาบเยว่หยาปรากฏขึ้นในสมองของเขาทันที
ไม่พบซูจื่อเหลียงและซูหนัน
แต่ภายใต้การสอดส่องของดวงจิต เขากลับพบใบหน้าที่คุ้นเคยอีกคนหนึ่ง
หลินหยุนขมวดคิ้ว ร่างของเขาหายวาบไปจากที่เดิม วินาทีต่อมา เขาก็อยู่ด้านนอกแล้ว
เมื่อมองไปที่ชายวัยกลางคนที่มีท่าทางกังวลสุดขีด หลินหยุนก็เอ่ยถามเสียงเบา ยิ่งตงไหล ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่?
ใช่ คนที่ทำให้หลินหยุนต้องแปลกใจก็คือยิ่งตงไหล
เมื่อได้ยินเสียงของหลินหยุน ยิ่งตงไหลก็หันกลับมาและรู้สึกตื่นเต้นขึ้น อา อาจารย์? ในที่สุดคุณก็ออกมาจากการเก็บตัวแล้ว เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว!
ดวงตาของหลินหยุนมีประกายวาบผ่าน จากนั้นก็พูดอย่างสงบ อย่างเร่งรีบ ค่อยๆพูด ทำไมนายถึงอยู่ที่ทะเลสาบเยว่หยา? ซูจื่อเหลียงและซูหนันทั้งสองคนหายไปไหน?
ยิ่งตงไหลไหนเลยจะยังพูดช้าๆได้อีก เขารีบพูดอย่างกังวล อาจารย์ คุณฟังผม ตั้งแต่คุณกลับมาจากสหรัฐอเมริกาและเก็บตัว จู่ๆประเทศจีนก็มีผู้แข็งแกร่งมากสองคนปรากฏตัวขึ้น!
หนึ่งในนั้นคือมู่หงและอีกคนคือเจียงยี่!
พวกเขาอ้างว่าเป็นผู้บำเพ็ญเซียน!
ไม่เพียงแค่นั้น พวกเขายังสร้างประตูสำนักขึ้นมาในจงโจว เรียกว่าสำนักฉีเทียน!
สำนักนั้นรับสมัครแค่สาวงามวัยเยาว์เท่านั้น!
พอได้ยินว่าที่ไหนมีสาวงามอยู่ พวกเขาก็จะลงมือคว้าตัวไป!
ทั้งสองคนนี้ส่งผลต่อกฎระเบียบของโลกมนุษย์ ประธานาธิบดีจีนและท่านหงส่งเทพแห่งสงครามเจียงร่อโจ๋ออกไป แต่เจียงร่อโจ๋กลับเสียชีวิตทันที!
จากนั้นพวกเขาก็ส่งหน่วยรบเมคารุ่นที่สองของสหรัฐอเมริกาไป! แต่ก็ถูกสองคนนี้ทำลายไปเช่นกัน!
ตอนนี้พวกเขาจับแม่ของอาจารย์ ยังมีคุณฉินหลัน คุณอีหลิง และแม้กระทั่งคุณนิ่งโหย่วหรงของตระกูลนิ่งก็โดนจับไปด้วย!
ปู่ของท่าน รวมถึงลูกศิษย์ทั้งสองก็รวมตัวกันไปที่สำนักฉีเทียนเพื่อฆ่าพวกเขา!
แต่ข่าวล่าสุดคือ พวกเขาทั้งสามคนถูกจับแล้ว!
เมื่อลูกศิษย์ทั้งสองของคุณจากไป ผมก็ถูกส่งมาเพื่อคอยรับใช้หลังจากที่คุณออกจากการเก็บตัว!
อาจารย์! ตอนนี้มีแค่คุณเท่านั้นที่สามารถหยุดเรื่องทั้งหมดนี้ได้!
หลินหยุนยิ่งฟังมากเท่าไหร่ ใบหน้าของเขาก็ยิ่งมืดมนมากขึ้นเท่านั้น
รังสีสังหารที่น่าตกใจได้ส่องประกายขึ้นมาในดวงตาของเขา
เขามองที่ยิ่งตงไหล จากนั้นก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงเข้ม นายรู้ไหมว่าสำนักฉีเทียนอยู่ที่ไหน
ยิ่งตงไหลพยักหน้าอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า รู้ครับ มันอยู่ที่เขาเก้ามังกรเมืองจงโจว!
ยังไม่ทันที่เสียงของเขาจะเงียบลง หลินหยุนก็พุ่งขึ้นไปบนฟ้าและหายตัวไปในความว่างเปล่า
สำนักฉีเทียน
หวางเจ๋อก็ได้พาหวางซูเฟินและฉินหลันมุ่งหน้าไปที่ถ้ำของเจียงยี่ด้วยตนเอง
หวางซูเฟินไม่คิดว่าจะได้เห็นหวางเจ๋อที่นี่
นึกไม่ถึงเลยว่า คนที่ส่งตัวเองออกไปกับมือ จะเป็นหลานชายของตน หวางเจ๋อ!
หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ หวางซู่เฟินก็กัดฟันสีเงินของเธอและพูดด้วยใบหน้าที่มืดมนอย่างยิ่งว่า หวางเจ๋อ แต่เดิมฉันคิดว่านายถือเป็นผู้มีพรสวรรค์ของตระกูลหวาง มาตอนนี้ฉันถึงค่อยรู้ว่า ที่แท้แล้วนายก็ไม่ต่างจากเดียรัจฉาน!
หวางเจ๋อยิ้มเยาะและไม่ได้ใส่ใจกับมัน แต่เขากลับพูดอย่างภาคภูมิใจแทน ฉันเป็นเดียรัจฉาน? คุณป้า ถ้าฉันเป็นสัตว์เดรัจฉาน แล้วลูกชายแสนดีของคุณคืออะไร?
บังคับคุณตาตัวเองให้ต้องตาย ถ้าจะว่ากันเรื่องเดียรัจฉาน ลูกของคุณน่าจะเป็นมันมากกว่าหรือเปล่า
คุณป้า อย่าโทษผมเลย ผมแค่เป็นนกที่ฉลาดย่อมเลือกไม้ดีทำรัง หึหึ!
อ้อ ใช่ ลืมบอกคุณไป! หลินหยุนยังคงเก็บตัวอยู่ แต่ปู่ของเขากับศิษย์สองคนนั้นมาถึงแล้วและคิดจะพาตัวพวกคุณกลับไป!
ฮ่าฮ่าฮ่า อยากรู้ผลที่เกิดขึ้นไหม?
เมื่อนึกถึงหลินซื่อเฉิง ซูจื่อเหลียง และซูหนันที่ถูกผู้เฒ่าทั้งสองลงมือทำร้ายจนหมดสภาพ หวางเจ๋อ ก็อดหัวเราะอย่างมีความสุขไม่ได้
คุณป้า ไม่ต้องดิ้นรนแล้ว!
ต่อให้ถึงแม้ลูกนอกสมรสของคุณจะออกจากด่านศุลกากร มันเป็นไปไม่ได้ที่จะแข่งขันกับผู้เฒ่าทั้งสองของเรา!
คุณนึกไม่ถึงว่าอาจารย์ทั้งสองจะแข็งแกร่งขนาดไหน!
ต่อให้ลูกเดียรัจฉานของคุณจะมา ก็แค่มารนหาที่ตายเท่านั้นเอง!
ท่านเจ้าสำนักทั้งสองถูกใจคุณป้า ผมว่าคุณป้าควรจะลงแรงกายแรงใจรับใช้ท่านเจ้าสำนักทั้งสองดีกว่า บางทีหากเจ้าสำนักทั้งสองอารมณ์ดี ก็อาจจะละเว้นชีวิตพวกคุณได้!