จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 1143 ขับไล่หลินหยุน
หากไม่ได้คิดถึงเรื่องเหล่านี้ ก่อนหน้านี้เขาเองก็คงไม่เสนอตัวที่จะออกไปจากตระกูลฉินแล้ว
แต่ว่าเวลานี้ลักษณะท่าทีของพวกคนเหล่านี้กลับทำให้เขารู้สึกว่าไม่ค่อยสบายใจ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนในจำนวนนี้ยังมีถึงฉินชิงถงรวมอยู่ด้วย
ไม่ว่าจะอย่างไร ที่ตึกจุ้ยซิงนั้นตนเองทำไปก็เพื่อช่วยเหลือเธอ
หลินหยุนกำลังครุ่นคิดอยู่ในใจ ซึ่งพวกคนที่อยู่ด้านหน้าเห็นเขาไม่พูดไม่จา เด็กหนุ่มค่อนข้างอ้วน
ผู้นั้นก็ได้พูดขึ้นด้วยความโมโหอีกครั้งว่า หลินหยุน นายเป็นใบ้ไปแล้วเหรอ?
พวกเราไม่สนใจว่านายจะเป็นใบ้หรือหูหนวก ออกไปจากตระกูลฉินตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ทันที!
หลินหยุนเบนสายตา มองไปที่ฉินชิงถง และพูดขึ้นว่า เธอเป็นคนพาเขามาเหรอ?
ฉินชิงถงยิ้มเยาะ และพูดขึ้นว่า แล้วอย่างไรล่ะ? หรือว่านี่มันไม่ใช่เรื่องจริง?
นายก็คือคนที่หยิ่งยโสโอหัง และหลงระเริง!
หากไม่ใช่เพราะนาย ตระกูลฉินของพวกเราจะตกอยู่ในสภาพที่อันตรายอย่างนี้ได้อย่างไร?
อย่าคิดว่าก่อนหน้านี้ที่นายทำไปก็เพราะพยายามช่วยเหลือฉันเอาไว้!
เพราะว่านั่นไม่ใช่การช่วยเหลือ แต่กลับเป็นการสร้างปัญญาเพิ่มขึ้นไปอีก!
ต่อให้พวกเราไปล่วงเกินท่านจิน แต่ก็ไม่ได้ถึงกับล่วงเกินในขั้นที่รุนแรง!
ถ้าหากนายไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายสร้างปัญหาให้เกิดขึ้น พวกเราหลายตระกูลร่วมมือกัน ส่งมอบของขวัญให้กับท่านจิน ก็สามารถที่จะแก้ไขปัญหาให้ผ่านพ้นไปได้แล้ว!
ถ้าเป็นอย่างนั้นตอนนี้พวกเราก็ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว!
หลินหยุนเคลื่อนสายตาหันมองไปทางฉินชิงถง และพูดขึ้นว่า ถ้าพูดแบบนี้ เธอไม่ได้คิดว่าฉันช่วยเหลือเธอ แต่กลับเป็นการให้ร้ายเธอ ให้ร้ายตระกูลฉินของพวกเธอ อย่างนั้นใช่ไหม?
ฉินชิงถงพูดขึ้นอย่างเคร่งขรึมว่า ถูกต้อง!
หลินหยุนหัวเราะเบา ๆ
ส่ายศีรษะเล็กน้อย โดยที่เขาก็ไม่ได้คิดที่จะไปถกเถียงอะไร
ผู้หญิงแบบนี้ เขาไม่อยากที่แม้แต่จะพูดด้วยสักคำด้วยซ้ำ
ส่ายมือไปมา แล้วก็กวาดสายตามองไปที่พวกคนรุ่นหลังของตระกูลฉิน และพูดขึ้นว่า พอได้แล้วไม่ต้องมาอยู่ตรงนี้ให้ขัดหูขัดตาอีก พวกนายไปกันได้แล้ว!
เด็กหนุ่มรูปร่างอ้วนคนนั้นก็พูดขึ้นด้วยความโมโหว่า หลินหยุน นายดูให้ดีนะว่า นี่คือตระกูลฉิน
ไม่ใช่บ้านของนายเองสักหน่อย! คนที่สมควรไปก็คือนาย! นายยังจะหน้าด้านไปถึงไหนอีก!
เหอะเหอะ ถ้าหากเขารู้จักถึงความหน้าด้านแล้วล่ะก็ ตอนนี้จะยังคงอยู่ต่อหน้าพวกเราอีกเหรอ?
ถูกต้อง ถ้าเขายังมีความอับอายก็คงจะออกไปจากตระกูลฉินของพวกเราตั้งนานแล้ว!
หลินหยุนหันขวับและเบนสายตากลับมาทันที พร้อมกับแกว่งแขนออกไป
แรงที่มองไม่เห็นได้พัดผ่านฉินชิงถงและฉินเฟิงที่อยู่ด้านหน้า พุ่งตรงเข้าใส่ที่เด็กหนุ่มรูปร่างอ้วนคนนั้น
ฟุบ!
เด็กหนุ่มรูปร่างอ้วนกระเด็นลอยไปไกล กระแทกเข้ากับประตู ร้องเจ็บปวดเสียงดัง และกลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้นอย่างทรมาน
โอ๊ยแม่ง เจ็บ เจ็บปวดเหลือเกิน!
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหันนี้ ทำให้ฉินชิงถงกับฉินเฟิงตกใจตกใจอย่างมากจนสีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปในทันที
ฉินชิงถงจ้องไปที่หลินหยุนและพูดขึ้นด้วยความโมโหว่า หลินหยุน นายช่างกำเริบเสิบสานเกินไปแล้ว! นายกล้าที่จะลงมือทำร้ายคนของตระกูลฉิน?
หลินหยุนพูดขึ้นว่า ฉันลงมือแล้ว คุณจะทำอย่างไรล่ะ?
นาย……
ฉินชิงถงโมโหอย่างที่สุด แต่ก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลย
ทำเป็นเล่นไป ระดับการบำเพ็ญของหลินหยุนนั้นสามารถเอาชนะยอดฝีมือแดนยาทองได้เลย
ฉินเฟิงที่ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรนั้น ในที่สุดก็ได้พูดขึ้นแล้ว
เขามองไปที่หลินหยุน และพูดขึ้นอย่างหนักแน่นว่า หลินหยุน ฉันคือฉินเฟิง เป็นพี่ชายของฉินชิงถง!
หลินหยุนละสายตามาจากตัวของฉินชิงถง แล้วเบนสายตาไปที่ฉินเฟิง
ฉินเฟิงพูดต่อว่า ฉันเชื่อว่าที่นายลงมือที่ตึกจุ้ยซิงนั้น ก็เพื่อช่วยเหลือฉินชิงถง!
ได้ยินฉินเฟิงพูดแบบนี้แล้ว ฉินชิงถงก็รีบพูดขึ้นโดยพลันว่า พี่ฉินเฟิง……
ฉินเฟิงส่ายมือทันที โดยที่ไม่ต้องการให้เธอพูดต่อไปอีก
จากนั้นก็พูดกับหลินหยุนต่อว่า แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม การกระทำของนายก่อนหน้านี้นั้นได้นำมาซึ่งปัญหาความเดือดร้อนให้กับตระกูลฉินอย่างมากที่สุด!
ตอนนี้ ท่านจินได้นำเรื่องดังกล่าวแจ้งไปยังวิหารผนึกวิญญาณผู้อยู่เบื้องหลังของเขาแล้ว!
เมื่อคนของวิหารผนึกวิญญาณมาถึง คงจะต้องลงมืออีกครั้งอย่างแน่นอน!
แม้ว่าเป้าหมายสำคัญอันดับแรกคือนาย!
แต่ก็จะส่งผลให้ตระกูลฉินของพวกเราเดือดร้อนกันไปด้วย!
ดังนั้น ถ้าหากนายไม่อยากที่จะทำให้ตระกูลฉินเดือดร้อน ก็ควรรีบออกไปจากที่นี่จะเป็นการดีที่สุด!
นี่ก็เพื่อประโยชน์ของตัวนายเองทั้งนั้น!
ออกไปจากตระกูลฉิน ออกไปจากเมืองมี่หยุน หนีไปให้ไกลที่สุด นี่ก็คือทางเลือกที่ดีที่สุดของนาย!
ฉันหวังว่า นายจะทำตามนี้!
คำพูดของเขานั้น มีความจริงใจอย่างมากเหมือนจะคำนึงถึงประโยชน์เพื่อหลินหยุนในทุกด้าน
หลินหยุนได้ฟังจนจบ สีหน้าท่าทางก็ยังคงไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก และพูดขึ้นว่า พูดจบแล้วหรือยัง? หากพูดจบแล้วก็ไปได้แล้ว!
ฉินเฟิงขยับสายตาเล็กน้อย แววตามีความโกรธเคืองขึ้นแวบหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มอีก แล้วก็หันหลังมองไปยังพวกฉินชิงถง
พอ สิ่งที่อยากจะพูดก็ได้พูดจนหมดแล้ว พวกเราไปกันเถอะ!
ฉินชิงถงและคนอื่น ๆ โกรธเคืองจนแทบไม่อยากจะเดินจากไป แต่เวลานี้ก็ต้องจำใจจริง ๆ
เดินออกมาจากที่พักของหลินหยุนแล้ว ฉินชิงถงก็พูดขึ้นด้วยความโมโหว่า พี่ฉินเฟิง ทำไมพี่ต้องนำทุกคนกลับออกมาด้วยล่ะ? พวกเราควรที่จะขับไล่เขาผู้นั้นไปถึงจะถูกไม่ใช่เหรอ!
ฉินเฟิงสูดหายใจยาว และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า ที่เขาลงมือกับฉินฟ่างนั้น ก็แค่ลงโทษเล็กน้อย ถ้าหากเขาจะลงมืออย่างจริงจังแล้วล่ะก็ พวกเราทั้งหมดรวมตัวกันก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!
ฉินชิงถงพูดขึ้นอย่างโมโหว่า พี่ฉินเฟิง ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะกล้าลงมือทำร้ายพวกเราจริง ๆ! อย่าลืม
นะว่า ที่นี่คือตระกูลฉินของพวกเรา!
ได้ยินที่ฉินชิงถงพูด ฉินเฟิงก็ได้แต่ถอนหายใจ โดยที่ไม่พูดจาอะไรอีก
น้องสาวของเขาคนนี้ แม้ว่าจะมีหน้าตางดงาม ท่าทางสง่างามไม่เป็นรองใคร แต่ว่าสิ่งที่ครุ่นคิดอยู่
ในสมองนั้น มันช่างตื้นเขินและง่ายดายเกินไปนัก
ฉินเฟิงสูดหายใจลึก และก็พูดขึ้นว่า ฟังฉันนะ กลับไปกันเถอะ เรื่องนี้ พวกเราไม่สามารถที่จะจัดการแก้ไขได้
พูดจบ เขาก็ก้าวเดินออกไป
เหลือเพียงแค่ฉินชิงถงและคนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่กับที่ด้วยความโมโห
ส่งฉินเฟิงกับฉินชิงถงและคนอื่น ๆ กลับไปแล้ว หลินหยุนก็ใคร่ครวญสักครู่
จากนั้นก็ก้าวเดินออกจากที่พัก ออกไปจากตระกูลฉิน
แม้ว่าจะตกปากรับคำกับฉินเหมยว่าจะอยู่ต่อ แต่หลินหยุนเองก็รำคาญที่จะไปแก้ไขจัดการกับเรื่องราวที่ยุ่งยากเหล่านั้น
หากว่าเขายังคงอยู่ที่นี่ต่อไป คนของตระกูลฉินก็คงจะเกิดเรื่องยุ่งยากขึ้นอีกแน่
จากไปถือว่าเป็นการดีที่สุด
ออกมาจากตระกูลฉิน ในช่วงค่ำคืนภายใต้แสงจันทร์ หลินหยุนเดินอยู่ในเมืองมี่หยุน
ทันใดนั้น ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏขึ้นด้านหน้าของเขา
คุณ……คุณคือหลินหยุน?
คุณคือหลินหยุนจริง ๆ ด้วย!
ผู้หญิงอายุประมาณยี่สิบสองยี่สิบสามปี
อยู่ในชุดกระโปรงยาวสีฟ้า
ดูเหมือนจะมีลักษณะท่าทางที่อ่อนแอ รูปลักษณ์ใบหน้าคมเข้ม ไม่ถึงขนาดกับสวยงดงาม แต่ก็ดูดีมีสง่า
ดวงตาทั้งสองข้างแวววาวเป็นประกาย เหมือนว่าจะสามารถพูดคุยได้ ทำให้ผู้คนที่พบเห็นแล้วนั้น
ยากที่จะลืมเลือน
หลินหยุนหยุดฝีเท้าลง มองไปยังผู้หญิงคนนั้นและพูดว่า คุณคือใคร?
ผู้หญิงรีบพูดขึ้นว่า คุณลืมไปแล้วเหรอ? ในช่วงกลางวันพวกเรายังอยู่ด้วยกันที่ตึกจุ้ยซิงอยู่เลย
คุณคือคนที่ช่วยเหลือพวกเราจากท่านจิน ใช่แล้ว ฉันชื่อว่าหยุนหลาน
หลินหยุนได้ยินดังนั้นจึงรับรู้ได้ทันที
เป็นเช่นนั้นจริง เขาเคยเห็นผู้หญิงคนนี้ ในช่วงกลางวันที่ตึกจุ้ยซิง ซึ่งก็คือหนึ่งคนที่ไม่ได้พูดจาเยาะเย้ยถากถางเขา
หลินหยุนพยักหน้าและพูดว่า ฉันจำคุณได้!
หยุนหลานยิ้มเล็กน้อย คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าคุณจะจำฉันได้! ฉันดีใจอย่างมากเลย!
หลินหยุนส่ายศีรษะเล็กน้อย และพูดว่า หากไม่มีเรื่องอะไร ฉันขอตัวไปก่อนแล้วกัน!
เห็นว่าหลินหยุนกำลังจะไป หยุนหลานก็ได้รีบวิ่งไปที่ด้านหน้าของเขาอีกครั้ง ทำไมคุณถึงเป็น
แบบนี้ ไม่ทันได้พูดจาอะไรกันเลย ก็จะไปแล้วล่ะ!
โอ้ว ใช่แล้ว ขอให้ฉันลองทายหน่อยแล้วกัน!
ตอนนี้คุณออกมาจากตระกูลฉิน……
คงไม่ใช่ว่าถูกคนของตระกูลฉินขับไล่ออกมาล่ะสิ?