จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 1147 ช่วยชีวิต
ฉินชงถงได้ยินดังนั้นก็ร้องไห้ขึ้นทันที
เวลานี้ หลินหยุนก็ค่อย ๆ เดินไปยังที่หน้าประตูใหญ่ ซึ่งดึงดูดสายตาของทุกคนขึ้นโดยพลัน
ไอ้หนุ่มนี้จะทำอะไร?
เขาคิดที่จะบุกเข้าไปด้านในงั้นเหรอ?
ไอ้หนุ่มนี้ช่างไม่เจียมเนื้อเจียมตัวเอาเสียเลย!
ถูกต้อง! แม้แต่ยอดฝีมืออย่างผู้อาวุโสสามแห่งสำนักสุริยันยังเลือกที่จะยอมถอยออกมา หรือว่าไอ้หนุ่มนี้คิดว่าตัวเองแข็งแกร่งเหนือกว่าฝ่ายตรงข้ามอย่างนั้นเหรอ?
ดูเหมือนว่าจะไม่เห็นโลงศพก็ไม่หลั่งน้ำตา!
ลูกสาวของตระกูลฉินคนนั้นพูดเอาไว้ได้ถูกต้องเลย ไอ้หนุ่มนี้ช่างกำเริบเสิบสานยิ่งนัก!
ทุกคนต่างก็พากันวิพากษ์วิจารณ์หลินหยุน
หลินหยุนส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา ลมหายใจที่น่าสะพรึงกลัวก็ได้ปะทุขึ้นทั่วทั้งร่างกาย
สิบแปดท่าต้าเต๋าท่าสยบเขา!
เมื่อน้ำเสียงที่หนักแน่นของเขาได้ดังขึ้น พลังอานุภาพทำลายล้างอันรุนแรงก็ได้โหมกระหน่ำขึ้นทันที
พลังหมัดอันน่าสะพรึงกลัวก็ได้ปะทะเข้ากับค่ายกลที่มองไม่เห็นของวิลล่านั้นในพริบตา
ตูม!
แกร๊ก ๆๆๆๆ!
เกิดแรงระเบิดสั่นสะเทือนขนาดใหญ่
ทั้งชั้นฟ้าชั้นดินราวกับว่าได้รับการสั่นสะเทือนจนสั่นไหวอย่างรุนแรง
จากนั้นก็เกิดเสียงการพังทลายดังขึ้น
ค่ายกลได้แตกสลายลงแล้ว
เห็นเหตุการณ์นี้แล้ว ทุกคนต่างก็เบิกตาโพลง
วินาทีก่อนหน้านี้พวกผู้ที่กำลังพูดสงสัยถึงความสามารถของหลินหยุนนั้น ชั่วพริบตาเดียวก็
หุบปากเงียบลงกันทั้งหมด
อับอายขายหน้า!
ช่างอับอายขายหน้ามากจริง ๆ!
สายตาของแต่ละคนที่มองไปยังหลินหยุนนั้น เปลี่ยนไปทันที
ไอ้หนุ่มนี้ตกลงเป็นตัวประหลาดอะไรกันแน่?
แม้แต่ผู้อาวุโสสามแห่งสำนักสุริยันก็ยังไม่มีทางที่จะทำลายค่ายกลได้ นึกไม่ถึงว่าไอ้หนุ่มนี้เพียงแค่
ปล่อยพลังปะทะเข้าใส่ก็แตกสลายลงแล้ว?
หลายคนถึงขนาดสงสัยไม่เชื่อในสิ่งที่เห็นกับตาของตนเอง
เวลานี้ ฉินชิงถงก็เบิกตาโพลง และสูดลมหายใจลึก
ความแข็งแกร่งของหลินหยุน ก่อนหน้านี้ที่ตุกจุ้ยซิง เธอเคยได้พบเห็นมาบ้างแล้ว
แต่ไม่ได้ถึงกับน่าตกตะลึงขนาดนี้
หลินหยุนส่งเสียงฮึอย่างเย็นชาอีกครั้ง โดยที่สายตามองไปด้านในของวิลล่า และพูดขึ้นเบา ๆ ว่า นายจะออกมาเอง หรือว่าจะให้ฉันเข้าไปหานาย?
เวลานี้ ท่านจินที่อยู่ในวิลล่าก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างมาก
เกิดความวิตกกังวลอย่างมากขึ้นในจิตใจ
เขาเองก็ไม่กล้าที่จะเชื่อว่า หลินหยุนจะแข็งแกร่งมากขนาดนี้!
ค่ายกลนี้ เป็นของวิหารผนึกวิญญาณมีประวัติความเป็นมาที่โด่งดัง
ต่อให้ตนเองลงมือทำลาย ก็ไม่สามารถที่จะแตกสลายได้
ก่อนหน้านี้ เขาเคยคาดคะเนถึงพลังความสามารถที่แข็งแกร่งอย่างมากของหลินหยุนแล้ว
แต่เวลานี้ดูเหมือนว่า เขาก็ยังคงประเมินความแข็งแกร่งของหลินหยุนต่ำเกินไปอยู่ดี
แต่ในตอนนี้ เขากลับไม่ได้หวาดกลัวอะไร
เพราะว่าภายในวิลล่าหลังนี้ นอกจากค่ายกลแล้ว ยังมีพลังวิชาที่แข็งแกร่งอย่างอื่นอีก
ถ้าหากอยู่ภายนอกของวิลล่าแล้ว เขาคงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินหยุนโดยเด็ดขาด
แต่เมื่ออยู่ในวิลล่า เขามั่นใจว่าจะสามารถสังหารหลินหยุนลงได้
คิดถึงตรงนี้ ท่านจินก็หัวเราะและพูดเสียงแข็งขึ้นว่า หลินหยุน คิดไม่ถึงว่านายจะแข็งแกร่งมากขนาดนี้! แต่หากเพียงเท่านี้ ยังคงไม่เพียงพอ!
คิดที่จะช่วยชีวิตฉินเหมย ก็เข้ามาด้านในเพื่อลองดูเอาเองแล้วกัน!
ฉินเหมยเป็นถึงผู้ใหญ่ที่รักและเอ็นดูนายมาก หรือว่านายเห็นเธออยู่ตรงหน้าแล้ว แต่กลับที่จะไม่ช่วยชีวิตเธออย่างนั้นเหรอ?
หลินหยุนหัวเราะอย่างเย็นชา แล้วก็ก้าวเดินเข้าไปในวิลล่า
ขณะนั้นเอง บรรยากาศสถานที่เรียบง่ายที่เดิมทีปรากฏอยู่ภายนอกนั้นก็ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมากขึ้นกะทันหัน
ถนนก้อนหินที่อยู่ใต้ฝ่าเท้ากลับหายสาบสูญไปแล้ว
ส่วนตัวของเขาเองนั้นก็ไม่ได้อยู่ภายในวิลล่า
ราวกับได้ก้าวเดินเข้าสู่สถานที่ที่มีคนตายเป็นจำนวนมาก
หลินหยุนขมวดคิ้วขึ้น
แดนมิติ!
ค่ายกลกระจอกแบบนี้ ยังกล้าจะมาปรากฏขึ้นต่อหน้าของฉันอีกซึ่งไม่อับอายบ้างเลยหรือไง!
แตกสลายไปเดี๋ยวนี้!
ปล่อยหมัดตูมเข้าใส่
แดนมิติก็ได้แตกสลายลงไปทั้งหมด
ขณะที่แดนมิติแตกสลายนั้น ท่านจินกำลังยืนอยู่ในอากาศ เตรียมที่จะลงมือจู่โจมใส่หลินหยุน
แต่เขาคิดไม่ถึงอย่างมากว่า แดนมิติของเขากลับทำอะไรหลินหยุนไม่ได้เลย
เขาเบิกตาโพลงแล้วมองไปที่หลินหยุน ด้วยสีหน้าท่าทางที่เหลือเชื่อ
นาย……ทำไมนายถึงได้ทำลายแดนมิตินองเลือดของฉันลงได้รวดเร็วขนาดนี้!
นี่มันเป็นไปไม่ได้!
หลินหยุนหัวเราะเยาะ เรื่องที่นายรู้สึกว่ามันเหลือเชื่อนั้นยังคงมีอยู่อีกมากมาย! แต่นายคงจะไม่มีโอกาสได้พบเห็นมันแล้ว!
สิบแปดท่าต้าเต๋าท่าสยบเขา!
เมื่อเสียงคำรามดังขึ้น พลังอานุภาพทำลายล้างที่รุนแรงก็ได้โหมกระหน่ำเข้าใส่อีกครั้ง
วิลล่าสั่นสะเทือนไปทั้งหมด
แม้ในอากาศก็ยังเกิดการสั่นไหว
ท่านจินเผยแววตาอันโหดเหี้ยม พร้อมกับตวาดเสียงแข็งขึ้นว่า ไอ้หนุ่มหลินหยุน วันนี้นายจะต้องตายลงที่นี่!
ตะปูขังวิญญาณ!
หลังจากที่เขาตะโกนขึ้น ลำแสงสีดำที่น่าสะพรึงตัวจากทั้งแปดทิศทางได้ยิงพุ่งออกมา ตรงเข้าใส่
หลินหยุน
เดิมทีตะปูขังวิญญาณมีเก้าดอก
เก้าดอกรวมเป็นหนึ่ง มีพลังอานุภาพที่รุนแรง
แต่ตอนที่อยู่ในตึกจุ้ยซิง ได้ถูกหลินหยุนทำลายลงไปแล้วหนึ่งดอก ตอนนี้จึงเหลือเพียงแปดดอกเท่านั้น
พลังอานุภาพไม่สามารถเทียบเท่าได้กับตอนที่มีตะปูเก้าดอก แต่ก็ยังคงความน่าสะพรึงกลัว
ราวกับว่าท้องฟ้าจะมืดครึ้มลงไป
พลังหมัดของหลินหยุนโหมกระหน่ำเข้าใส่ เพียงพริบตาเดียวก็ทำการรวบตะปูขังวิญญาณทั้งแปดดอกเอาไว้ และบดขยี้ทำลายตะปูขังวิญญาณจนแหลกละเอียดเป็นผุยผง
แต่ก็ทำลายพลังอานุภาพความน่าสะพรึงกลัวลงไปเพียงแค่ครึ่งหนึ่งเท่านั้น
หลินหยุนได้ตะโกนขึ้นอีกครั้ง สิบแปดท่าต้าเต๋าพลิกฟ้าผ่าตะวัน!
ทันใดนั้นเอง พลังอานุภาพทำลายล้างก็ปะทุขึ้น
ฟ้าดินเปลี่ยนสีและพุ่งโจมตีเข้าใส่ท่านจิน
ท่านจินตกตะลึงและหวาดกลัวอย่างมาก จึงได้ตะโกนเสียงดังขึ้น ชุดเกราะสีดำก็ปรากฏขึ้นบนร่างกายทันที
ขณะที่ชุดเกราะสีดำปรากฏขึ้นนั้น
พลังหมัดของหลินหยุนก็ได้ปะทะไปยังร่างกายของเขา
ตูม!
เสียงดังสะเทือนเลือนลั่น
ชุดเกราะสีดำแตกสลายออกเป็นส่วน ๆ ท่านจินกระอักเลือดออกมาทันที ร่างของเขาราวกับว่าวที่เชือกขาด กระเด็นลอยออกไปไกล
เนื้อหนังบนร่างกายของเขาก็แตกสลายออกเป็นส่วน ๆ
ท่านจินที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส โดยที่จิตวิญญาณยังยึดเหนี่ยวอยู่กับยาทองนั้น ได้อาศัยพลังที่หลงเหลืออยู่นี้หลบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว
ไอ้หนุ่มหลินหยุน นายเตรียมตัวรอฉันได้เลย!
หากไม่สามารถฆ่านายได้ ฉันเองจะฆ่าตัวตายไปจากโลกนี้!
ขณะที่พูด ก็ได้แปลงกายเป็นลำแสงสีดำหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว
หลินหยุนขยับสายตา คิดที่จะไล่ตามไป
แต่หลังจากที่ครุ่นคิดชั่วครู่แล้ว ก็ไม่ได้ทำแบบนั้น
ทำการรับรู้สัมผัสเล็กน้อย แล้วก็เดินเข้ามาในวิลล่า
วินาทีถัดไป ก็มาปรากฏตัวอยู่ภายในห้องแห่งหนึ่ง
น้าฉิน!
เวลานี้ ฉินเหมยถูกสะกดจุด ทั้งมือและเท้าล้วนถูกมัดอย่างแน่นหนา
เห็นหลินหยุนปรากฏตัวขึ้น ก็เบิกตาโพลงทันที
เสี่ยวหยุน?
นาย……นายมาได้อย่างไรกัน?
สภาพของห้องได้ถูกปิดกั้นทั้งหมด
ดังนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นภายนอกเมื่อครู่นี้ เธอเองก็ไม่รับทราบอะไรเลย
หลินหยุนกวัดแกว่งท่อนแขน เพื่อปลดปล่อยการสะกดจุดในร่างกายของเธอ และก็คลายเชือกที่มัดแน่นอยู่บนตัวของเธอออก
ได้ยินว่าน้าฉินถูกจับกุมตัวอยู่ที่นี่ ดังนั้นฉันก็มาที่นี่เลย!
อะไรนะ?
ไอ้เด็กคนนี้ทำไมถึงได้บุ่มบ่ามขนาดนี้!
ใช่แล้ว ในเมื่อนายสามารถเข้ามาด้านในได้ ท่านจินผู้นั้นคงจะไม่อยู่ล่ะสิ!
เร็ว พวกเรารีบหนีออกไปจากที่นี่กันเถอะ!
หากว่าท่านจินกลับมา ต่อให้พวกเราคิดจะหลบหนีก็คงจะหนีไปไม่พ้นแล้ว!
ขณะที่พูด ฉินเหมยก็จูงมือของหลินหยุนเพื่อที่จะวิ่งออกไปด้านนอก
หลินหยุนพูดขึ้นว่า น้าฉิน ไม่ต้องรีบร้อน พวกเราค่อย ๆ ออกไปก็ได้! ท่านจินนั้น ถูกฉันขับไล่ไปแล้ว!
ฉินเหมยได้ยินดังนั้นก็หยุดฝีเท้าลงทันที แล้วก็หันกลับมามองหลินหยุนด้วยความเหลือเชื่อ
นายพูดอะไรนะ? นายขับไล่ท่านจินไปแล้ว?
ใช่เลยน้าฉิน ดังนั้นพวกเราไม่ต้องรีบร้อน ค่อย ๆ ออกไปจากที่นี่ก็ได้!
ฟู่ว์……
ฉินเหมยสูดลมหายใจลึก เสี่ยวหยุน นายช่างทำให้น้าฉินเหลือเชื่อเป็นอย่างมาก!
ความแข็งแกร่งของหลินหยุน ได้ลบล้างความเข้าใจของเธอใหม่อีกครั้งแล้ว