จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 1182 ดูสภาพที่ไม่เอาไหนของนายนั่นสิ
เขาขมวดคิ้วทั้งสองข้าง และพูดเสียงแข็งขึ้นว่า คิดไม่ถึงจริง ๆ ฉันเองนั้นประเมินนายต่ำเกินไป!
อายุขนาดนายนี้ สามารถมีพลังการบำเพ็ญที่แข็งแกร่งระดับนี้ คงน่าจะมีประวัติความเป็นมาอยู่พอสมควร!
แต่ว่า ตอนนี้นายทำร้ายเพื่อนของฉันจนได้รับบาดเจ็บ ฉันจะทำเป็นไม่สนใจไม่ได้แล้ว!
หลินหยุนพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า พูดไร้สาระ!
ได้ยินที่หลินหยุนพูด พวกเด็กวัยรุ่นที่อยู่ด้านหลังของซ่านเต้า ก็โมโหมากจนถึงกับหัวเราะเยาะออกมา
หญิงสาวคนหนึ่งพูดเยาะเย้ยขึ้นว่า ช่างหยิ่งผยองยิ่งนัก! ดูเหมือนจะอยากตายเสียจริง!
เด็กหนุ่มอีกคนก็พูดต่อขึ้นว่า ฉันว่าเป็นคนที่ไม่รู้จักความเป็นความตาย! ซึ่งทั้งเมืองสุริยันนี้ยังไม่เคยมีใครกล้าที่จะพูดแบบนี้กับคุณชายจ้านมาก่อนเลย!
ไม่รู้ว่าไอ้หนุ่มคนนี้มันผุดออกมาจากที่ไหนกัน!
ไอ้หนุ่ม นายรีบคุกเข่าร้องขอชีวิตเดี๋ยวนี้ บางทีคุณชายจ้านอาจจะไว้ชีวิตนายก็เป็นได้!
หากว่าสายเกินไป ชีวิตของนายก็คงจะไม่เหลือแล้ว!
ทุกคนต่างมองไปยังหลินหยุนด้วยสายตาที่โกรธแค้น
หลินหยุนค่อย ๆ ลุกยืนขึ้น แล้วก็กวาดสายตามองไปยังทุกคน
พร้อมกับพูดขึ้นว่า รีบไปให้พ้นจากสายตาของฉันเดี๋ยวนี้ ฉันก็จะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับนาย! หากว่ายังไม่ไสหัวไปอีก ก็อย่าได้โทษว่าฉันไม่เกรงใจ!
ได้ยินหลินหยุนพูดเช่นนี้ ต่งหยู่ที่เพิ่งกระเด็นออกไปไกลนั้นก็หัวเราะเยาะเย้ยขึ้นอย่างบ้าคลั่ง
ฮ่าฮ่าฮ่า! ไอ้หนุ่มพูดอะไรนะ? เขาอยากที่จะให้พวกเราไสหัวไป?
ฉันไม่ได้ฟังผิดไปหรอกนะ?
ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่า ในเมืองสุริยันนี้ยังมีผู้ใดกล้าที่จะขับไล่พวกเราไปได้!
นี่มันช่างเป็นเรื่องตลกขบขันที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ยินมาเลย!
คุณชายจ้าน! ท่านพูดมาเลยว่า จะให้จัดการไอ้หนุ่มที่ไม่รู้จักความเป็นความตายผู้นี้อย่างไร!
ซ่านจ้านยิ้มเยาะ มองไปที่หลินหยุนและพูดว่า ในเมื่อนายรนหาที่ตาย อย่างนั้นก็โทษฉันไม่ได้!
เมื่อพูดจบ พลังที่แข็งแกร่งของแดนฝึกพลังระยะหลังภายในร่างกายก็ได้ปะทุขึ้นทันที
ผู้ที่มีวิชาบำเพ็ญแดนฝึกพลังระยะกลางที่อยู่ด้านหลังได้ถูกพลังอันแข็งแกร่งของเขาบีบบังคับจนทำให้ต้องถอยหลัง
ทุกคนต่างก็ตกตะลึงขึ้นโดยพลัน
พระเจ้า ช่างทรงพลังอย่างมาก!
พลังบำเพ็ญของคุณชายจ้านได้พัฒนาขึ้นไปอีกไม่น้อยเลยทีเดียว!
ฉันว่าอีกไม่เกินสองปี คงสามารถที่จะทะลุไปถึงขั้นแดนยาทองได้แล้ว!
ด้วยพรสวรรค์ของคุณชายจ้าน บวกกับทรัพยากรจำนวนมากในสำนักสุริยัน เมื่อก้าวเข้าสู่แดนยาทองแล้ว ต่อไปในอนาคตคงจะเก่งกล้าสามารถอย่างไม่มีที่สิ้นสุดแล้ว!
ฮึ ไอ้หนุ่มคนนี้ที่ไม่รู้ผุดออกมาจากที่ไหน กล้าที่จะมายุแหย่ให้คุณชายจ้านโกรธเคือง ช่างรนหาที่ตายเสียจริง!
หากคุณชายจ้านลงมือจัดการตอนนี้ ไอ้หนุ่มนั่นคงจะต้องตายอย่างแน่นอน!
ใบหน้าของทุกคนต่างก็แสดงออกความเยาะเย้ย
ซ่านจ้านมองไปยังหลินหยุน ส่งเสียงฮึและพูดว่า ไอ้หนุ่ม ฉันจะพูดอีกรอบนะว่า หากตอนนี้นายคุกเข่าร้องขอชีวิต ฉันยังจะไว้ชีวิตนายได้!
นี่คือโอกาสครั้งสุดท้ายของนายแล้ว!
หลินหยุนพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า ในเมื่อนายไม่ยอมไสหัวไป อย่างนั้นฉันก็จะขับไล่นายไปเอง!
ขณะที่พูด
หลินหยุนก็ยื่นมาออกมาจับ
พลังที่มองไม่เห็นก็ได้ปะทุขึ้น แปลงกายเป็นมือขนาดใหญ่ แล้วจับไปที่ร่างของซ่านจ้าน
ภาพเหตุการณ์นี้ทำให้ทุกคนถึงกับตกตะลึงเป็นอย่างมาก!
ซ่านจ้านเองก็คิดไม่ถึงอย่างมากว่าจะเกิดผลเช่นนี้
เขาขับเคลื่อนพลังบำเพ็ญอย่างหนัก ต้องการที่จะสลัดตัวให้หลุดพ้นจากฝ่ามือขนาดใหญ่ที่มองไม่เห็นนี้ แต่ไม่ว่าจะดิ้นรนแค่ไหน ก็ไม่เกิดประโยชน์
หลินหยุนจับตัวซ่านจ้าน แล้วก็หันมองไปที่ซิงเฟยและพูดว่า พอได้แล้ว พวกเราไปกันเถอะ!
ซิงเฟยได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
เห็นทั้งสองคนกำลังที่จะจับตัวซ่านจ้านไป ต่งหยู่กับพวกเพื่อนวัยรุ่นเหล่านั้น ก็ได้ไปยืนขัดขวางสองคนเอาไว้
ต่งหยู่ตวาดเสียงแข็งใส่ว่า พวกนายคิดจะทำอะไร? กล้าที่จะลักพาตัวคุณชายจ้านไปอย่างนั้นเหรอ?
ชายหนุ่มอีกคนหนึ่งก็รีบพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่หม่นหมองว่า ไอ้หนุ่ม รีบปล่อยตัวคุณชายจ้านเดี๋ยวนี้ มิเช่นนั้น ไม่เพียงแค่นาย แม้แต่ตระกูลของนายเองก็จะต้องประสบกับความพินาศด้วยเช่นกัน!
อย่าคิดเพียงแค่ว่าเป็นการข่มขู่นายเท่านั้น!
คุณชายจ้านคือหลานชายของเจ้าสำนักรองแห่งสำนักสุริยัน!
นายไม่สามารถรองรับผลลัพธ์ที่ตามมาได้อย่างแน่นอน!
หลินหยุนรำคาญที่จะพูดไร้สาระกับพวกคนเหล่านี้แล้ว จึงได้กวัดแกว่งมืออีกข้างหนึ่งขึ้น ทำให้คนพวกนั้นกระเด็นลอยออกไปไกล
จากนั้นก็จับตัวของซ่านจ้านแล้วก็กระโดดลอยขึ้นกลางอากาศ หายตัวแวบไปกับที่
ซิงเฟยเห็นเหตุการณ์ดังกล่าวก็ได้ยิ้มเยาะขึ้น มองไปยังคนพวกนั้นที่ทยอยล้มลงไปที่พื้น และพูดขึ้นอย่างเหยียดหยามว่า ลำพังแค่ไอ้พวกกระจอกอย่างพวกนายเหล่านี้ ยังกล้าที่จะจ้องมองความสวยงามของฉันอย่างตาเป็นมัน พวกนายต่างหากที่ไม่รู้จักความเป็นความตาย!
พูดจบ ก็หายตัววับไปกับที่เช่นกัน
กลางป่าที่ห่างจากเมืองสุริยันไปทางใต้ประมาณห้าสิบกิโลเมตร
หลินหยุนวางตัวของซ่านจ้านลง และไม่นาน ซิงเฟยก็ตามมาถึง
เห็นว่าแม้แต่ซิงเฟยก็มีวิชาบำเพ็ญที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ซ่านจ้านก็ตกตะลึงจนถึงกับเบิกตาโพลง เหลือเชื่อเป็นอย่างมาก
มองไปยังหลินหยุนและซิงเฟยด้วยสายตาที่ตื่นตกใจ และพูดขึ้นอย่างหวาดกลัวว่า ตกลงพวกนายเป็นใครกันแน่? ทำไมจะต้องจับตัวฉันด้วย?
เขาเป็นหลายชายของซ่านเต้า
ก็นับว่าเป็นผู้อัจฉริยะมีพรสวรรค์ที่หาได้ยาก!
ตั้งแต่เล็กจนโต ใช้ชีวิตอย่างราบรื่นมาโดยตลอด มีสำนักสุริยันที่ยิ่งใหญ่อยู่เบื้องหลังเป็นผู้สนับสนุน โดยที่ไม่เคยประสบกับสถานการณ์แบบนี้มาก่อน
ที่ย่ำแย่ที่สุดก็คือ ฝ่ายตรงข้ามรู้ถึงสถานะของเขาเป็นอย่างดี แต่กลับกล้าที่จะลงมือจัดการเขา เรื่องนี้มันจึงยิ่งหนักหนากว่าอย่างเห็นได้ชัด!
มีความเป็นไปได้อยู่สามประการ!
ประการที่หนึ่ง พวกเขาไม่เห็นตระกูลซ่าน และรวมไปถึงสำนักสุริยันอยู่ในสายตา!
ประการที่สอง ทั้งสองคนนี้เป็นพวกที่กล้าบ้าบิ่นอย่างไม่คำนึงถึงชีวิต!
ประการที่สาม มีวัตถุประสงค์ที่ห้ามให้ผู้อื่นรับรู้
ซิงเฟยมองไปที่หลินหยุน ส่ายมือไปมาและพูดว่า เรื่องแบบนี้นายคงจะไม่ค่อยถนัด นำตัวเขามาให้ฉันดีกว่า!
หลินหยุนเคลื่อนไหวสายตาเล็กน้อย โดยที่ไม่ได้พูดอะไร แล้วก็โยนตัวซ่านจ้านออกไป
เมื่อหลุดพ้นออกจากการควบคุมด้วยมือขนาดใหญ่ที่มองไม่เห็นแล้ว ซ่านจ้านก็ได้เผาใหม้สารจิงและเลือดอย่างบ้าคลั่ง เพื่อต้องการที่จะหลบหนีออกไปโดยเร็วที่สุด
แต่ยังไม่ทันรอให้เขากระโดดขึ้นไปกลางอากาศ ก็ถูกซิยเฟยตบอย่างรุนแรงอีกครั้ง
แม้ว่าทั้งสองคนจะอยู่ในแดนฝึกพลังระยะหลังเหมือนกัน
แต่ซิงเฟยมีพลังความสามารถที่แข็งแกร่งกว่าซ่านจ้านเป็นอย่างมาก
เพราะว่าเธอมีพลังความสามารถที่แท้จริง อีกเพียงแค่ก้าวเดียวก็จะเข้าสู่ขั้นแดนยาทองแล้ว
เมื่อเปรียบเทียบกับเธอแล้ว ซ่านจ้านยังห่างไกลอยู่อีกมาก
มองไปยังซ่านจ้านที่กระแทกล้มลงกับพื้นอย่างแรง พร้อมกับกระอักเลือดอย่างหนักนั้น ซิงเฟยก็หัวเราะเยาะ และพับแขนเสื้อขึ้นแล้วก็เดินเข้าไปหา
ดูสภาพของนายสิ เมื่อมาอยู่ในมือของฉันแล้ว ยังกล้าคิดที่จะหลบหนีอีก!
ฉันว่านายคิดอะไรที่เกินกำลังไปแล้วจริง ๆ!
นี่! อย่ามาทำเป็นแกล้งตาย ฉันจะถามปัญหานายอะไรบางอย่าง!
ยอมตอบมาดี ๆ ฉันก็จะไว้ชีวิตของนาย!
หากไม่ยอมตอบ สถานที่แห่งนี้ ก็จะเป็นบ้านของนายตลอดไปในอนาคต!
ซ่านจ้านหวาดกลัวเป็นอย่างมาก
เห็นอยู่ว่าหลินหยุนกับซิงเฟยมีความแข็งแกร่งมากขนาดนี้ แต่ก็ยังตวาดใส่อย่างโหดเหี้ยม ฉันขอเตือนพวกนายเอาไว้! ปู่ของฉันคือซ่านเต้า เจ้าสำนักรองของสำนักสุริยัน!
ถ้าหากพวกนายกล้าลงมือฆ่าฉันจริง ๆ!
ปู่ของฉันไม่มีทางที่จะปล่อยพวกนายเอาไว้อย่างเด็ดขาด!
ต่อให้พวกนายจะหลบหนีไปไกลสุดขอบฟ้า ก็จะต้องตายอย่างแน่นอนอยู่ดี!
เปรี๊ยะ……
ซิงเฟยไม่พูดไม่จา ยกมือตบซ่านจ้านอย่างรุนแรงจนเขากระเด็นลอยไปไกล และฟันหลายซี่ก็ถูกตบจนหักหลุดออกมา
ยังจะพูดไร้สาระอีกไหม?
แก……
ซิงเฟยปรบมือและพูดขึ้นว่า หากไม่พูดไร้สาระก็ดีแล้ว! คนเลวอย่างนายตกมาอยู่ในมือของฉัน นั่นมันก็สมน้ำหน้าแล้วรู้ไหมล่ะ?
คนที่ไม่ได้เรื่องได้ราวอย่างนายนี้ ยังคู่ควรที่จะมาจ้องมองความสวยงามของฉันอย่างตาเป็นมันอีกเหรอ?
ไปลองส่องกระจกดูสภาพที่ไม่ได้เรื่องของนายตอนนี้สิ!