จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 1218 วิญญาณอาฆาต
เด็กผู้หญิงมองหน้าหลินหยุนอีกครั้ง แต่ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ซิงเฟยหมดคำพูดไปเลย
เธอกลอกตาใส่หลินหยุนทันทีและพูด เฮ้! นายอย่าทำให้เด็กรู้สึกหวาดกลัวได้ไหม?
หลินหยุนค่อยๆลืมตาขึ้นมา เธอมองผ่านซิงเฟยและจ้องไปที่เด็กผู้หญิงคนนั้นทันที
เขาพูดด้วยความเย็นชา ไสหัวไปเอง! อย่ามาแกล้งทำตัวน่าสงสารอีก!
ทั้งๆที่หลินหยุนพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
แต่ในสายตาของเด็กผู้หญิงคนนั้น มันเหมือนกับเสียงฟ้าร้องอันรุนแรง ทำให้เด็กผู้หญิงตัวสั่นทันที
หน้าเหลืองซูบซีดของเด็กผู้หญิงยิ่งซีดมากขึ้น
มือเล็กๆของเด็กผู้หญิงที่จับแขนของซิงเฟยเอาไว้ ตอนนี้เธอจับแรงขึ้น
เมื่อซิงเฟยเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เธอก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที
ซิงเฟยกลายเป็นแม่ไก่ที่ค่อยปกป้องลูกไก่เอาไว้ และเธอก็ตะคอกใส่หลินหยุนทันที นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? เด็กคนนี้ล่วงเกินอะไรนายเหรอ?
ทำไมนายต้องทำกับเธอแบบนี้?
เธอน่าสงสารมากๆ พวกเราพาเธอไปด้วยไม่ได้เหรอ?
ทำไมนายถึงเป็นคนที่ไม่มีความเห็นอกเห็นใจเลย?
เมื่อหลินหยุนได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็หัวเราะอย่างเย็นชาและมองหน้าซิงเฟยแล้วพูด ถ้าฉันไม่ได้อยู่ตรงนี้ คุณคงไม่รู้หรอกว่าตัวเองตายยังไง? มีคนบางประเภท! มีเรื่องบางเรื่อง มันไม่ใช่อย่างที่คุณมองเห็นอยู่แล้ว!
เมื่อพูดจบ หลินหยุนปล่อยตราพลังอันหนึ่งออกมา และพลังนั้นก็ปิดล้อมเด็กผู้หญิงคนนี้เอาไว้ด้านใน
ชั่วพริบตา เด็กผู้หญิงที่อ่อนแอมากๆและเสื้อผ้ามอมแมม จู่ๆร่างกายของเธอก็มีพลังสีดำปะทุออกมา
ทำให้อุณหภูมิในรถเมฆลดลงอย่างรวดเร็ว
พลังที่เยือกเย็นมากๆปกคลุมรถเมฆทันที
ในเวลาเดียวกัน ร่างกายของเด็กผู้หญิงก็ทรุดตัวลงและนอนบนพื้นทันที
มีเงาที่น่ากลัวมากๆอันหนึ่งลอยออกมาจากร่างกายของเธอ
เงานี้ก็เป็นรูปร่างผู้หญิง รูปร่างของเงาสูงกว่าเด็กผู้หญิงมาก อายุน่าจะประมาณสิบห้าปีกว่าๆ
ทวารทั้งเจ็ดของเธอมีเลือดไหลออกมา เธอใส่ชุดขาว เส้นผมยาวถึงเอวและมีใบหน้าขาวซีด
ปราณพิฆาตเต็มไปทั่วห้อง
เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ซิงเฟยตกใจจนอึ้งไปเลย
เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่าจะกลายเป็นแบบนี้
คุณ……คุณเป็นวิญญาณอาฆาต?
เธอแข็งแกร่งมากๆ แต่ฉันกลับไม่สามารถสัมผัสถึงเธอได้แม้แต่นิดเดียว!
ขณะที่ซิงเฟยพูด จิตใจของเธอก็เต็มไปด้วยไฟโทสะ เธอหวังดีต่อเด็กผู้หญิงคนนั้น แต่เธอกลับโดนหลอก!
ในเวลานี้ เธอปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมาและดึงกระบี่หลิงสุ่ยออกมาด้วย จากนั้นเธอก็ฟันกระบี่ใส่วิญญาณอาฆาตทันที
วิญญาณอาฆาตตกใจมากๆ เธอโบกมือและส่งสัญญาณให้ซิงเฟยอย่าพึ่งลงมือ
แต่ซิงเฟยไม่สนใจอะไรเลย กระบี่หลิงสุ่ยโจมตีทันที
ในเวลานี้ หลินหยุดชี้นิ้วออกไป
พลังที่มองไม่เห็นได้ปิดล้อมรังสีกระบี่เอาไว้ จากนั้นทุกอย่างก็หายไป
ซิงเฟยจ้องเขม็งไปที่หลินหยุนทันที สีหน้าจองเธอแย่มากๆและพูด นายรู้ตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหมว่าเธอคือวิญญาณอาฆาต?
หลินหยุนพูดเบาๆ คุณคิดว่าไงล่ะ
ซิงเฟยกัดฟันอย่างแรงและพูดด้วยความโกรธ ทำไมนายไม่บอกฉันตั้งแต่แรก? ทำไมนายต้องห้ามฉันลงมือฆ่าเธอด้วย?
หลินหยุนมองไปที่วิญญาณอาฆาตและพูดเบาๆ ถึงแม้เธอจะเป็นวิญญาณอาฆาต แต่ดวงตาของเธอไม่ได้เป็นสีเลือด เธอน่าจะไม่เคยทำร้ายผู้คนบริสุทธิ์เลย วิญญาณอาฆาตก็เป็นสิ่งมีชีวิตอย่างหนึ่ง ไม่ได้ชั่วร้ายทุกตัว เก็บชีวิตเธอเอาไว้ อาจจะใช้ประโยชน์อย่างอื่นก็ได้!
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน วิญญาณอาฆาตคุกเข่าให้หลินหยุนทันที จากนั้นก็ก้มหัวคำนับไม่หยุด
ตอนนี้ซิงเฟยก็สงบสติอารมณ์ตัวเองได้แล้ว
เธอหันหน้ากลับไปมองวิญญาณอาฆาตและพูดอย่างเย็นชา เกิดอะไรขึ้นกับเด็กผู้หญิงคนนี้? เธอฆ่าเด็กผู้หญิงคนนี้ใช่ไหม จากนั้นก็เข้าไปสิงในร่างกายของเธอ?
ยังมีอีกเรื่อง ทำไมเธอต้องตามพวกเรามาด้วย เธอต้องการอะไร?
ฉันพึ่งจะนึกออก ทำไมเธอต้องแกล้งทำตัวเป็นขอทานด้วย!
เธอเป็นวิญญาณอาฆาตยังต้องเป็นขอทานอีกเหรอ?
พูดออกมาเร็วๆ! เธอตั้งใจเข้าใกล้พวกเราใช่ไหม?
วิญญาณอาฆาตส่ายหัวตลอด เธอลอยมาด้วยความระมัดระวัง
เธอใช้น้ำเสียงที่แหบแห้งและพูดด้วยความลำบาก ผู้มีพระคุณทั้งสองคน ฉัน…ไม่ได้ตั้งใจจะเข้าใกล้พวกคุณ ฉัน…ฉันต้องการแก้แค้น!
ฉันไม่เคยฆ่าคนบริสุทธิ์เลย!
ฉันเคยฆ่าคนไปหลายคน พวกเขามีความแค้นกับฉันทั้งหมด!
เมื่อซิงเฟยได้ยินคำพูดนี้ เธอก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ฉันคิดว่าเธอเป็นพวกสิบแปดมงกุฎ! ถ้าคเธออยากแก้แค้นจริงๆ ทำไมเธอต้องแกล้งทำตัวเป็นขอทานด้วย? เธอคิดว่าหลอกง่ายเหรอ?
วิญญาณอาฆาตหัวเราะด้วยความโศกเศร้า ทำให้ปราณพิฆาตปะทุออกมาอีกครั้ง
จากนั้นเธอก็มองไปที่ซิงเฟยและพูด พี่สาว ฉันไม่ได้หลอกคุณเลย ฉันอยากแก้แค้นจริงๆ! ศัตรูของฉันคือเอี๋ยนเฟิงกับสือจงซิ่น! เมื่อยี่สิบหกปีก่อน ครอบครัวของเราขอทานมาจนถึงตำบลสือเหมิน!
พวกเราโดนเอี๋ยนเฟิงกับสือจงซิ่นฆ่าตาย!
คุณแม่ พี่สาว น้องสาวของฉัน ทุกคนโดนไอ้เดรัจฉานสองคนนั้นข่มขืนจนตาย!
ยังมีคนของตระกูลสือรวมอยู่ด้วย!
แต่คนพวกนั้นโดนฉันฆ่าตายไปหมดแล้ว!
ครั้งนี้ ฉันตั้งใจจะฆ่าพวกเขาสองคน แต่โดนพี่สาวหยุดเอาไว้!
และพี่ชางฉองได้ฆ่าไอ้เดรัจฉานสองคนนั้นแทนฉันแล้ว……
ขณะพูด วิญญาณอาฆาตก็คุกเข่าให้หลินหยุนอีกครั้งและก้มหัวคำนับไม่หยุด
ซิงเฟยเริ่มเชื่อคำพูดของวิญญาณอาฆาตแล้ว
แต่เธอยังขมวดคิ้วอยู่และพูด เรื่องเกิดขึ้นเมื่อยี่สิบหกปีก่อน แล้วปราณอาฆาตบนร่างกายของเธอละ อย่าพูดว่าผ่านไปแค่ยี่สิบปีเลย ถึงแม้จะผ่านไปสองร้อยปี แต่ปราณอาฆาตบนตัวเธอก็ไม่ควรเยอะขนาดนี้!
วิญญาณอาฆาตพยักหน้าและพูด ถ้าโดยปกติแล้ว มันควรจะเป็นอย่างนั้น! ยี่สิบกว่าปีมานี้ฉันเป็นแค่วิญญาณเล็กๆเท่านั้น
แต่เมื่อสองปีก่อน ฉันลอยไปเจอเส้นปราณดินแห่งหนึ่ง และดูดพลังจำนวนมากที่ฉันไม่รู้จักไว้ในร่างกาย
พลังอันนั้น สำหรับฉันแล้วมันอบอุ่นมากๆ แต่มันไม่ใช่พลังปราณพิฆาต!
ฉันดูดพลังนั้นเป็นเวลาหนึ่งปี จนทำให้ฉันแข็งแกร่งได้ขนาดนี้!
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ สายตาของหลินหยุนเปลี่ยนไปทันที แต่เขาไม่ได้พูดขัดจังหวะวิญญาณอาฆาตเลย
วิญญาณอาฆาตพูดเสริมอีกว่า ฉันคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งมากแล้ว ฉันก็เลยออกมาจากตรงนั้น และกลับมาที่ตำบลสือเหมินเพื่อแก้แค้น!
ฉันใช้ปราณพิฆาตควบคุมตระกูลเถาที่เป็นศัตรูของตระกูลสือ!
และหาโอกาสฆ่าศัตรูของฉันไปหลายๆคน!
ขณะที่ฉันกำลังจะลงมือสังหารเอี๋ยนเฟิงกับสือจงซิ่น จู่ๆเจ้าบ้านคนเก่าสือก็กลับมา
เดิมทีฉันคิดว่าเขาคงจะจากไปในไม่ช้า แต่หลังจากตรวจสอบแล้ว ฉันพบว่าเจ้าบ้านคนเก่าสือน่าจะอยู่ตำบลสือเหมินอีกนาน
ฉันทนไม่ไหวแล้ว ดังนั้นครั้งนี้ ฉันก็เลยใช้แผนเดิม ฉันหวังจะสังหารเอี๋ยนเฟิงกับสือจงซิ่นแล้วจากไปทันที
แต่ฉันคาดคิดไม่ถึงจริงๆว่าจะเจอผู้มีพระคุณอย่างพวกคุณสองคน!
ตอนนี้ฉันได้แก้แค้นสมใจแล้ว ฉันก็หมดห่วงแล้ว!
ฉันอยากจะติดตามผู้มีพระคุณทั้งสองคน หาโอกาสตอบแทนพวกคุณ มันจะเป็นเรื่องที่ดีมากๆ!
ซิงเฟยรู้สึกประหลาดใจมากๆ
จากการเปลี่ยนแปลงของปราณอาฆาตในตัววิญญาณอาฆาต ทำให้เธอวิเคราะห์ได้ คำพูดของอีกฝ่ายเป็นความจริงทั้งหมด
คิดไม่ถึงจริงๆว่าชีวิตของวิญญาณอาฆาตคนนี้จะรันทดได้ถึงขนาดนี้
ความโกรธที่ปะทุออกมาเมื่อสักครู่ ตอนนี้มันได้หายไปหมดแล้ว
แต่สิ่งที่หลินหยุนครุ่นคิดนั้นไม่ใช่เรื่องนี้เลย
เขามองไปที่วิญญาณอาฆาตและพูดเบาๆ เส้นปราณดินที่คุณพูดถึงอยู่ที่ไหนกันแน่?
เมื่อวิญญาณอาฆาตได้ยิน เธอจึงรีบตอบทันที มันอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือและไม่ได้ไกลจากที่นี่