จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 1280 ฝีมือห่างไกลกันมาก

ได้ยินหวงฉาวพูดแบบนี้

ทุกคนต่างก็พากันเบิกตาโพลงอย่างไม่น่าเชื่อ

สีหน้าท่าทางเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

เพราะพวกเขามองว่า

หวงฉาวกับบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจท่านนั้น ไม่ได้มีความแตกต่างห่างไกลอะไรมากนัก

อย่างน้อย

ความแตกต่างเมื่อเปรียบเทียบระหว่างพวกเขากับหวงฉาวแล้ว

คงจะน้อยกว่ากันมาก

แต่หวงฉาวกลับไม่ได้พูดอย่างนั้น

ซึ่งทำให้พวกเขายากที่จะยอมรับได้

เพราะว่าแม้แต่หวงฉาวก็พูดแบบนี้

อย่างนั้นถ้าหากนำพวกเขาไปเปรียบเทียบกับบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจท่านนั้นแล้ว

ก็คงจะแตกต่างห่างไกลอย่างมหาศาลเลยทีเดียวล่ะสิ?

เป็นไปได้อย่างไร?

หวงฉาวถอนหายใจเบา ๆ อีกครั้ง

แล้วก็มองไปยังทิศทางที่หลินหยุนหายตัวไป

ผ่านไปชั่วครู่

จึงพูดขึ้นว่า  พวกนายสามารถที่จะรับรู้สัมผัสถึง แดนพลังบำเพ็ญของบุตรอริยสัจท่านนี้ได้ไหม?  

ทุกคนพลันตกใจขึ้น

จากนั้น

ก็ตั้งสติกลับคืนมาได้

นิ่งเป่ยเฉินรีบถามขึ้นว่า  ศิษย์พี่หวง จากพลังอานุภาพของอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่บุตรอริยสัจได้แสดงออกมานั้น เหมือนว่าจะไม่ใช่ขั้นยาทองระดับหก หรือว่าจะเป็นขั้นแดนเดียวกันกับศิษย์พี่หวงอย่างนั้นเหรอ?  

 ใช่เลย!  

 ถูกต้องเลย!  

ส่วนคนอื่น ๆ ต่างก็ทยอยพากันอุทานตามขึ้นมา

เพราะว่าด้วยพลังบำเพ็ญของพวกเขาแล้ว

ไม่สามารถที่จะรับรู้สัมผัสได้ถึงพลังบำเพ็ญที่แท้จริงของหลินหยุนได้

ดังนั้น

ทำได้เพียงวินิจฉัยอย่างคร่าว ๆ จากพลังอานุภาพของอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์

ที่จริงแล้ว

หวงฉาวเองก็เช่นเดียวกัน

เขาไม่สามารถที่จะมองออกถึงพลังบำเพ็ญที่แท้จริงของหลินหยุน

แต่หลินหยุนดูเหมือนว่าจะไม่ได้เหน็ดเหนื่อยอะไรเลย

ทั้ง ๆ ที่แสดงอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ระดับนั้นออกมา

เหมือนว่าจะไม่ได้สูญสิ้นพลังงานไปมากเท่าไร

นั่นหมายความว่าอย่างไร?

หมายความว่าภายใต้สถานการณ์ต่อสู้ที่ไม่ถึงขั้นเอาเป็นเอาตายนั้น

เขาใช้พลังอย่างเต็มที่

แต่ไม่สามารถทำลายพลังการป้องกันของฝ่ายตรงข้ามลงไปได้

และก็ไม่สามารถที่จะต้านทานพลังการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามได้

สำหรับท่านบุตรอริยสัจนั้น

ไม่ได้ออกแรงใช้พลังอะไรมาก

ง่ายดายอย่างที่สุด

ราวกับว่าเป็นการโจมตีทั่วไป

แต่เขาไม่สามารถที่จะต้านทานได้

นั่นแสดงว่า

ฝ่ายตรงข้ามน่าจะมีพลังบำเพ็ญขั้นยาทองระดับเจ็ด

อีกทั้ง

ระดับขั้นยาทองนั้น

คงจะไม่ต่ำกว่าเขาอย่างเด็ดขาด

ส่ายศีรษะเล็กน้อย

หวงฉาวพูดขึ้นว่า  บุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจท่านนี้ น่าจะมีพลังบำเพ็ญถึงขั้นยาทองระดับเจ็ดแล้ว! และถึงขนาดเป็นไปได้ว่า เป็นการหลอมยาทองระดับฟ้า 

 ซี๊ดดดด—- 

ทุกคนสูดหายใจลึก

ขั้นยาทองระดับเจ็ด

แม้จะมองว่าเหนือกว่าหวงฉาวเพียงแค่ขั้นแดนเดียว

แต่กลับน่าสะพรึงกลัวมากยิ่งนัก

เพราะว่าบุตรอริยสัจท่านนี้ มีอายุน้อยกว่าหวงฉาวอีก

หวงฉาวถอนหายใจอีกครั้ง และยกมือแสดงความเคารพ พร้อมกับพูดขึ้นว่า  พวกศิษย์น้องทั้งหลาย เมืองมี่หยุนนั้น ศิษย์พี่ไม่ต้องการไปแล้ว หากพวกนายยังคงอยากที่จะไป ก็ไปกันเถอะ 

 ศิษย์พี่จะเดินทางกลับไปยังสำนักเทียนหยุนแล้ว!  

 ขอตัวก่อน!  

เมื่อพูดจบลง

ร่างกายก็กะพริบหายไป ย่ำขึ้นไปในอากาศแล้วก็จากไป

หลงเหลือเพียงแค่นิ่งเป่ยเฉินกับเด็กหนุ่มหัวล้านและอีกไม่กี่คน

ทุกคนต่างจ้องหน้าสบตาซึ่งกันและกัน

เด็กหนุ่มหัวล้านพูดขึ้นว่า  ทุกท่าน แล้วพวกเรายังจะไปกันอีกไหม?  

นิ่งเป่ยเฉินเองก็เหมือนจะถูกทำร้ายจิตใจบ้างเล็กน้อย

ครุ่นคิดชั่วครู่ และพูดขึ้นว่า  ไม่ไปแล้ว! แม้แต่ศิษย์พี่หวงฉาวก็ยังไม่ไปแล้ว ศิษย์พี่หวงคงจะกลับไปสำนักเพื่อเก็บตัวบำเพ็ญฝึกฝนแล้ว ฉันว่า งานประลองยุทธเก้าสำนักในครั้งนี้ บางทีศิษย์พี่หวงอาจจะไม่เข้าร่วมก็เป็นได้!  

เด็กหนุ่มหัวล้านพูดขึ้นว่า  คงไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง? ในเมื่อบุตรอริยสัจถือกำเนิดขึ้นแล้ว เชื่อว่าพระบุตร บุตรธยานะ หรือบุตรกระบี่ของสำนักศิษย์น้องโม่หยู่ ก็คงใกล้จะถือกำเนิดขึ้นเช่นกัน ศิษย์พี่หวงฉาวคงน่าจะเข้าร่วม!  

นิ่งเป่ยเฉินส่ายศีรษะ

โดยที่ไม่ได้พูดอะไรอีก

แล้วก็ยกมือแสดงความเคารพไปยังคนอื่น ๆ

จากนั้นก็ย่ำขึ้นไปในอากาศแล้วก็จากไป

เหลืออีกไม่กี่คนต่างก็ได้ทยอยแยกย้ายกันไปเช่นกัน

ไม่นาน

ข่าวการปรากฏตัวขึ้นของบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจ และการต่อสู้กับหวงฉาว

ก็ได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งโลกคุนชางอย่างรวดเร็ว

นี่คือข่าวดังที่ผู้คนให้ความสนใจกันเป็นอย่างมาก

เมื่อข่าวนี้กระจายออกไป

ก็ได้กลบข่าวการปะทะกันระหว่างสำนักเทียนหยุนและสำนักหยุนเยว่ในทันที

และยังกลบชื่อของหลินชางฉองอีกด้วย

ทุกคนต่างก็พากันวิพากณ์วิจารณ์ไปต่าง ๆ นานา

เกี่ยวกับเรื่องราวของบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจ พระบุตรแห่งสำนักปฏิบัติธรรม และบุตรธยานะแห่งสำนักธยานะ รวมถึงบุตรกระบี่

เวลานี้

ด้านทิศเหนือสุดของโลกคุนชาง

สถานที่ที่เปรียบเสมือนสรวงสวรรค์บนดิน

มีหอศาลาอยู่ทั่วทุกบริเวณ

ระหว่างภูเขาเซียนนั้น มีหมอกหนาทึบโอบล้อม

มีนกกระสาเซียนบินผ่านไปมาบ้างเป็นครั้งคราว

ในเวลานี้เอง

มีหลายเงาร่าง ได้เหาะเหินมุ่งหน้าไปยังยอดเขาเซียนแห่งหนึ่ง

โดยมีถึงหกเจ็ดร่างที่สง่างามผ่าเผย และมีพลังบำเพ็ญที่แข็งแกร่ง ต่างก็ได้ทยอยเหาะเหินไปยังหอที่อยู่บนยอดเขานั้น ต่อเนื่องกันอย่างไม่หยุด

มาถึงที่เบื้องหน้าของผู้อาวุโสที่รูปร่างผอมบาง มีผมและหนวดเคราที่ขาวโพลน

เมื่อเห็นว่ากี่คนนั้นได้มาถึง

ผู้อาวุโสก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมามอง

และพูดขึ้นอย่างช้า ๆ ว่า  พวกนายต่างก็ได้ยินข่าวกันแล้วใช่ไหม?  

กี่คนนั้นก็โค้งตัวลงเล็กน้อยและพยักหน้า  ใช่แล้ว เจ้าสำนัก ตอนนี้ภายนอกต่างก็ได้ร่ำลือกันไปทั่ว บุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจของเรา ได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว อีกทั้ง ยังได้ปะทะต่อสู้กับหวงฉาวผู้ที่เป็นอัจฉริยะสูงสุดของสำนักเทียนหยุนอีกด้วย 

 การต่อสู้ครั้งนี้ หวงฉาวเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ 

 ที่พวกเรามาในครั้งนี้ ก็เพื่อต้องการสอบถามเจ้าสำนักสักหน่อย 

 บุตรอริยสัจของสำนักของเรา ได้ถือกำเนิดขึ้นแล้วจริง ๆ หรือไม่!  

กี่คนนั้นต่างก็มีความตื่นเต้นบ้างเล็กน้อย

การที่บุตรอริยสัจถือกำเนิดขึ้นนั้น

ไม่ใช่ว่าจะมีแบบนี้ในทุกรุ่น

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นบุคคลระดับสูงของสำนัก

มีสถานะที่น่าเคารพเลื่อมใส

แต่ว่า

สำหรับเรื่องนี้แล้ว

แท้ที่จริงก็เหมือนกับคนภายนอกทั่วไป ไม่แตกต่างกัน

ต่างก็ไม่รู้ถึงความจริงที่แน่ชัดของข่าวนี้

ดังนั้น

เมื่อพวกเขารับทราบข่าวแล้ว

ทันใดนั้นทุกคน

ต่างก็พากันมาที่นี่โดยที่ไม่ได้นัดหมาย

ก่อนหน้าที่บุตรอริยสัจจะถือกำเนิดขึ้น

พวกเขาไม่เคยได้สอบถามอย่างเต็มที่

แต่หลังจากที่ถือกำเนิดขึ้นแล้ว

ทุกสิ่งทุกอย่างก็คงจะไม่เป็นความลับอะไรอีกต่อไป

ต่างก็สามารถรับทราบกันได้ทั้งหมด

ผู้อาวุโสได้ยินดังนั้น

ก็พยักหน้าเล็กน้อย และพูดว่า  เรื่องนี้ไม่เป็นความจริง บุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจของเรา ยังไม่ได้ถือกำเนิดขึ้น 

 อะไรนะ?  

 เป็นไปได้อย่างไร?  

 พูดแบบนี้หมายความว่า มีคนกล้าที่จะปลอมตัวเป็นบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจของเรา? เพื่อออกไปหลอกลวงคนอื่นอย่างนั้นเหรอ?  

 ช่างน่าเกลียดเสียจริง!  

 ไม่ว่าคนผู้นี้จะเป็นใคร ในเมื่อกล้าที่จะปลอมตัวเป็นบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจของเรา ทางสำนักอริยสัจของเรานั้น ไม่มีทางที่จะปล่อยเอาไว้อย่างเด็ดขาด!  

 ไม่อย่างนั้นแล้ว ต่อไปในอนาคต สำนักของเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกัน?  

ผู้อาวุโสผมขาวได้ยินดังนั้น ก็พูดขึ้นว่า  อย่าได้ใจร้อนวู่วามไป เรื่องนี้ ยังไม่มีข้อสรุปที่แน่ชัด สำนักอริยสัจของเรานั้น แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยไปเข้าร่วมแย่งชิงความเป็นใหญ่ในโลกคุนชางเลย และยิ่งไม่เคยไปปฏิบัติลงมือกับใครอย่างไร้เหตุผลด้วย 

 ข่าวนี้จะเป็นความจริงหรือไม่ และได้มีการแพร่กระจายออกไปอย่างไรนั้น 

 อย่าได้ด่วนสรุปไปเสียก่อน 

ครุ่นคิดชั่วครู่

ผู้อาวุโสก็พูดต่อว่า  อย่างนี้แล้วกัน ในเมื่อฝ่ายตรงข้ามได้ปรากฏตัวขึ้นโดยใช้ชื่อบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจ ท่องตระเวนไปทั่วโลกคุนชาง อีกทั้งยังสามารถเอาชนะหวงฉาวได้ด้วย คงจะไม่ใช่ยอดฝีมือที่เก่งกาจธรรมดาคนหนึ่งเป็นแน่ 

 ศิษย์น้องหญิงสาม 

 ให้ปิงซิงออกไปดูหน่อย เพื่อไปสำรวจ ความเป็นจริงของเรื่องราวทั้งหมดนี้!  

หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งได้ยินดังนั้น ก็พยักหน้าตอบรับในทันที

 รับทราบ!  

เมื่อพูดจบ

หญิงวัยกลางคนก็หันหลังแล้วเดินจากไป

ไม่นาน

ก็มีเส้นลำแสงได้บินเหาะออกจากยอดเขาไป

มุ่งหน้าไปยังทิศใต้

ส่วนทางหวงฉาวที่กลับมาถึงสำนักแล้ว

เวลานี้ก็ได้ถูกรองเจ้าสำนักและคนอื่น ๆ เรียกตัวไปพบที่ห้องประชุม

รองเจ้าสำนักมองไปที่หวงฉาว และรีบถามขึ้นว่า  นายได้พบเจอกับบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจ และยังได้มีการประลองฝีมือกับเขาด้วยอย่างนั้นเหรอ?  

หวงฉาวพยักหน้าเล็กน้อย  ใช่! ประลองฝีมือกันด้วยจริง ๆ 

รองเจ้าสำนักสูดหายใจลึก  นาย……เป็นฝ่ายพ่ายแพ้แล้ว!  

หวงฉาวพยักหน้าอีกครั้ง  พ่ายแพ้แล้ว!  

ผู้อาวุโสใหญ่เองก็รีบถามขึ้นว่า  บุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจนั้น แข็งแกร่งทรงพลังเหนือกว่านายอีกเหรอ?  

หวงฉาว ในสายตาของคนอื่นแล้ว

คือยอดฝีมืออันดับหนึ่งในกลุ่มวัยรุ่นรุ่นหลังของโลกคุนชางนี้

โดยที่ไม่มีข้อสงสัย

ในสายตาของคนในสำนักเทียนหยุนเอง ก็เป็นแบบนี้ด้วยเช่นกัน

หวงฉาวพูดขึ้นว่า  แข็งแกร่งเหนือกว่าฉัน และ……ยังเหนือกว่ามากด้วย ฉันเชื่อว่า ต่อให้ใช้พลังเข้าสู้อย่างเต็มที่ ผู้ที่ต้องสูญเสียชีวิตนั้น ก็คงจะต้องเป็นฉัน! นอกจากว่า ฉันจะใช้วิชารักษาชีวิตที่ท่านอาจารย์ได้เคยสอนเอาไว้ 

 ส่วนฝ่ายตรงข้ามไม่มีวิชาอะไรประเภทนี้ 

 บางที ฉันยังคงพอมีโอกาสอยู่บ้าง!  

 พลังบำเพ็ญของเขา อย่างน้อยน่าจะอยู่ในขั้นยาทองระดับเจ็ด 

 และยังเป็นระดับขั้นยาทองที่สูงมากด้วย