จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 1322 ความลับสมัยโบราณ

ร่างลางเอื้อมมือออกมา และคลายฝ่ามือออก

มีเลือดสดหนึ่งหยดที่มีรอยวัฏฏะค่อยๆรวมตัวกัน

เมื่อหยดเลือดค่อยๆถูกสร้างขึ้น ร่างลางนี้ก็ค่อยๆจางลง

ผ่านไปไม่นาน เลือดสารจิงก็ค่อยๆก่อตัวขึ้น ร่างลางดีดนิ้ว เลือดสารจิงก็พุ่งมาหาหลินหยุนทันที

หลินหยุนจับเอาไว้ในมือทันที

ด้านในเลือดสารจิงเต็มไปด้วยพลังชีวิต

ร่างลางพูดด้วยน้ำเสียงอิดโรย  ฉันโดนกักขังเป็นเวลานาน ตอนนี้เหลือเลือดสารจิงเพียงแค่สองหยดเท่านั้น ตอนนี้ฉันมอบเลือดสารจิงให้คุณหนึ่งหยด ถ้าหากในหนึ่งพันปี คุณยังไม่สามารถช่วยฉันออกจากสถานที่แห่งนี้ได้ ฉันคงเสียชีวิตอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน 

 ฉันหวังว่าคุณจะรักษาคำพูด อย่าทำให้ฉันต้องผิดหวัง! 

หลินหยุนเปล่งเสียงไม่พอใจออกมาและพูด  นี่คือความจริงใจของคุณเหรอ? การกระทำพวกนี้ของคุณ เมื่ออยู่ต่อหน้าฉัน มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย! 

 กร๊อบแกร๊บ! 

มีเสียงดังเกิดขึ้น เลือดสารจิงแตกสลายทันที ทำให้หมอกเลือดปกคลุมไปทั่ว หลินหยุนสะบัดมือและมันก็หายไปทันที

 มองเห็นอย่างชัดเจน คุณไม่ได้มีความจริงใจเลย! 

ร่างลางตกตะลึงทันที  คุณ……คุณมองออกได้ยังไง? 

หลินหยุนพูด  ฉันเคยพูดแล้ว การกระทำพวกนี้ของคุณ ไม่ต้องเอามาแสดงต่อหน้าฉัน ถ้าพวกเราสองคนแข็งแกร่งเหมือนเมื่อก่อน ฉันสังหารคุณให้เสียชีวิต มันก็เหมือนกันบีบมดให้ตายเท่านั้น! 

เรื่องนี้ หลินหยุนมั่นใจในตัวเองมากๆ

ร่างลางชนเผ่าโลหิตที่อยู่ด้านหน้านี้ ตอนที่เขาแข็งแกร่งที่สุดก็พึ่งฝึกฝนถึงแดนกษัตริย์เซียนเท่านั้น

ถึงแม้ลูกหลานของชนเผ่าโลหิตและชนเผ่าชะตาจะมีวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของตัวเอง และมันก็แข็งแกร่งมากๆ ไม่ใช่ยอดฝีมือแดนกษัตริย์เซียนทั่วไปสามารถต่อกรได้

แต่สำหรับหลินหยุนแล้ว เขาไม่ต่างอะไรจากมดตัวเล็กๆเลย

ถึงแม้เลือดหยดนี้จะมีพลังของเลือดสารจิงอยู่ แต่มันก็ไม่ได้เป็นเลือดสารจิงแท้ๆ เพราะด้านในยังมีวิญญาณชีวิตอยู่

ถ้าหลินหยุนใช้มันมาสร้างรากฐานแดนยาทอง มีโอกาสที่จะถูกอีกฝ่ายยืมซากคืนชีพก็ได้

สายตาของหลินหยุนเฉียบแหลมมากๆ เขาจะมองไม่ออกเหรอ

 คุณเป็นใครกันแน่? 

เป็นคำพูดเดิมอีกแล้ว

หลินหยุนพูด  สิ่งที่คุณควรทำคือตอบคำถามของฉัน! ไม่ใช่มาถามฉันแบบนี้! 

ร่างลางถอนหายใจ  ก็ได้! ดูแล้วคุณก็ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปอย่างแน่นอน ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ถ้างั้นฉันก็วางใจได้ อย่างน้อยโอกาสที่คุณจะช่วยฉันออกไปจากที่นี่ก็เพิ่มสูงขึ้น! 

 เรื่องนี้ ต้องเล่าตั้งแต่ต้น…… 

ตอนนี้ ร่างลางก็ค่อยๆเล่าเรื่องทันทีออกมา

เล่าตั้งแต่ตัวเองมาถึงโลกมนุษย์ได้ยังไง สมัยโบราณกาล สถานการณ์และสำนักต่างๆบนโลกมนุษย์

ยังมีจักรพรรดิหวงตี้กับจักรพรรดิหยานตี้และความสัมพันธ์ของจักรพรรดิซือโหยว และเล่าถึงจิ่วหลีที่เขาเกลียดจนเข้ากระดูกด้วย

ในยุคโบราณกาล จักรพรรดิซือโหยวคือฮ่องเต้ของดาวไกอา หลังจากยุคบรรพกาลแล้ว จักรพรรดิซือโหยวคือบุคคลที่แข็งแกร่งที่สุดและเป็นฮ่องเต้ที่ปกครองยาวนานที่สุด

อ้อ ในยุคนั้น ไม่ได้เรียกว่าฮ่องเต้แล้ว แต่ขนาดนามว่ามหาจักรพรรดิ เพียงแต่มนุษย์สืบทอดมาตั้งแต่ยุคบรรพกาล ดังนั้นก็เลยเรียกว่าฮ่องเต้

อย่างไรก็ตาม ในยุคบรรพกาลนั้น เผ่ามนุษย์เคยมีช่วงเวลาที่รุ่งเรืองมากๆ ดังนั้นพวกเขาก็เลยไม่อยากอยู่ใต้บัญชาของใครไปนานๆ

เมื่อจักรพรรดิหวงตี้กับจักรพรรดิหยานตี้มีอำนาจมากขึ้น พวกเขาก็รวบรวมเผ่ามนุษย์เป็นปึกแผ่น และพวกเขาก็กลายเป็นความหวังของเผ่ามนุษย์ทันที

หลังจากนั้นก็มียอดฝีมือจากเผ่าอื่นๆแหกกฎของดาวไกอา หลังจากโดนสังหารแล้ว ในที่สุดเผ่ามนุษย์ก็กลับมามีอำนาจมากขึ้น

ในช่วงเวลานี้ ชนเผ่าโลหิตคนนี้ได้พูดเรื่องนี้กับจักรพรรดิซือโหยว พูดถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ และคาดเดาว่าเผ่ามนุษย์น่าจะก่อกบฏ!

สุดท้ายแล้วจะเกิดสงครามครั้งยิ่งใหญ่ระหว่างเผ่ามนุษย์กับเผ่าอื่นๆ

แต่เขากลับได้รับบทลงโทษจากจักรพรรดิซือโหยว!

เนื่องจากตอนนั้นเผ่ามนุษย์อยู่ภายใต้การปกครองขอจักรพรรดิซือโหยว และเขาก็ไม่มีหลักฐานว่าเผ่ามนุษย์จะคิดก่อกบฏด้วย

จากนั้นเขาก็โดนเพื่อนร่วมงานอย่างจิ่วหลี ใช้ตะปูปราบชะตาตรึงร่างกายเขาเอาไว้ตรงนี้ และใช้ไม้กักมังกรทำเป็นกรงและกักขังเขาเอาไว้ตรงนี้

ระยะเวลา หนึ่งพันปี

แต่การกักขังครั้งนี้ นานหลายหมื่นปีแล้ว

เรื่องที่เกิดขึ้นภายหลัง เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย

แต่หลินหยุนรู้เรื่องเหล่านี้

จักรพรรดิหวงตี้และจักรพรรดิหยานตี้รวบรวมเผ่ามนุษย์ ต่อสู้กับจักรพรรดิซือโหยว สุดท้ายแล้วสามารถสังหารจักรพรรดิซือโหยวจนเสียชีวิต

และเผ่ามนุษย์ก็กลายเป็นเจ้าผู้ปกครองโลกมนุษย์อย่างแท้จริง ไม่มีเผ่าพันธุ์ใดสามารถต่อกรกับเผ่ามนุษย์ได้อีก

หลังจากนั้นผ่านมาไม่รู้นานแค่ไหน น่าจะเกิดสงครามครั้งใหญ่ขึ้นอีกครั้ง

แต่สงครามครั้งนี้ มันเกิดขึ้นได้ยังไง และจบลงด้วยวิธีไหน ไม่มีใครรู้เรื่องเลย

หลินหยุนคาดเดาจากตำนานที่กล่าวขานและรู้เรื่องเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

โลกมนุษย์เข้าสู่ยุคสุดท้าย ไม่รู้เหมือนกันว่าเผ่ามนุษย์กำลังเผชิญหน้าและต่อสู้กับเผ่าอะไรกันแน่

สุดท้ายแล้วเผ่ามนุษย์น่าจะเป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ

เนื่องจากกำลังเข้าสู่ยุคสุดท้าย ทำให้มีวิชาสืบทอดลงมาเหลืออยู่ในโลกคุนชางเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

แน่นอน ถ้ามองจากสถานการณ์ของโลกคุนชาง ตอนนั้นเผ่ามนุษย์ออกจากโลกมนุษย์ คงเหลือเผ่ามนุษย์เพียงแค่น้อยนิดเท่านั้น บางทีพวกเขาไม่มีทางเลือกด้วยซ้ำ!

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้เผ่ามนุษย์จำเป็นต้องจากไป ทำให้กฎของโลกมนุษย์ต้องเปลี่ยนไป สงครามใหญ่ครั้งนั้น ศัตรูของเผ่ามนุษย์คือใครกันแน่

เรื่องนี้ หลินหยุนไม่รู้

ร่างลางสีเลือดก็ไม่รู้ เพราะเขาโดนขังอยู่ที่นี่ตั้งนานแล้ว

หลินหยุนพูด  ช่วยอธิบายเกี่ยวกับเรื่องของทะเลกวางยักษ์ให้ฉันฟังหน่อย เรื่องที่ฉันเคยพูดถึงเมื่อสักครู่ด้วย ทำไมผ่านไปช่วงเวลาหนึ่ง ถึงมีสมบัติล้ำค่าถูกพ่นออกมา 

ร่างลางพูด  นั้นก็เป็นเพราะสถานที่แห่งนี้ คือเส้นทางเส้นหนึ่ง! 

ขณะพูด ร่างลางก็สะบัดมือทันที

สถานที่ที่โดนร่างเงาของเขาบังอยู่ มีเส้นทางสีดำอันหนึ่งปรากฏขึ้นมา พูดตามตรงมันเหมือนถ้ำเลย

ด้านในของถ้ำ มีพลังที่เย็นยะเยือกเล็กน้อยปกคลุมอยู่

ถึงแม้พลังจะมีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ก็สามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจน มันไม่ใช่พลังกฎเกณฑ์ของโลกมนุษย์

ร่างลางพูด  คืออันนี้ จากการคาดเดาของฉัน นี่คือโลกของชนเผ่าจิ่วหลี! คุณน่าจะคาดเดาได้? เดิมทีดาวไกอาไม่ได้มีเผ่ามนุษย์เป็นผู้ปกครอง จักรพรรดิซือโหยวไม่ใช่เผ่ามนุษย์ จิ่วหลีก็ไม่ใช่เผ่ามนุษย์เหมือนกัน

 และสถานที่แห่งนี้ จะเกิดการเปลี่ยนแปลงโดยที่ไม่สามารถคาดเดาได้ 

 ถ้าเกิดการเปลี่ยนแปลง มันจะส่งผลกระทบต่อทะเลกวางยักษ์ คำพูดที่คุณพูดเมื่อสักครู่ ตรงนี้คือทะเลกวางยักษ์ใช่ไหม? 

 สมบัติล้ำค่าเหล่านั้นที่คุณพูดถึง มันถูกพ่นออกมาจากตรงนี้ มันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับฉันเลย! 

 อีกเรื่องหนึ่ง ถ้าเกิดการเปลี่ยนแปลง วิญญาณของฉันต้องกลับเข้าไปในร่างกาย ดังนั้นฉันก็เลยไม่สามารถเอาสมบัติเหล่านี้ได้ 

สายตาของหลินหยุนเปล่งประกายทันที จิตใจของเขาตกตะลึงมากๆ

 คุณแน่ใจได้ยังไง เส้นทางนี้สามารถไปโลกจิ่วหลีได้? 

ชนเผ่าจิ่วหลี เป็นเผ่างูสลัว

ถ้าเทียบกับชนเผ่าที่แข็งแกร่งจำนวนมากในจักรวาล ชนเผ่านี้ก็ไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก

แต่ชนเผ่านี้มีชื่อเสียงเหมือนกัน

หลินหยุนคิดไม่ถึงจริงๆ ชนเผ่าแบบนี้ จะมีเส้นทางที่สามารถทะลุมายังโลกมนุษย์ได้

แต่เมื่อคิดอีกครั้ง มันก็เป็นเรื่องปกติ

ถ้าเส้นทางนี้สามารถไปโลกงูสลัวได้ ถ้างั้นก็คงมียอดฝีมือจำนวนมากใช้เส้นทางนี้มายังโลกมนุษย์แล้ว

ถ้าอาศัยแค่โลกมนุษย์ และโลกคุนชางที่อ่อนแอเหมือนมดตัวเล็กๆ โลกมนุษย์คงโดนยึดไปตั้งนานแล้ว เผ่ามนุษย์ก็คงโดนฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ไปนานแล้ว

นี่มันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ไม่เพียงไม่มียอดฝีมือจากโลกงูสลัวมาที่นี่ แต่กลับมีสมบัติล้ำค่าจำนวนมากถูกพ่นออกมา เรื่องนี้มันไม่สมเหตุสมผลเลย

เห็นได้ชัดว่าร่างลางมองความคิดของหลินหยุนออก

 คุณคิดว่าเรื่องนี้มันไม่สมเหตุสมผลใช่ไหม 

 อันที่จริงมันไม่มีอะไรเลย 

 ประการแรกคือ ก่อนที่สถานที่แห่งนี้จะเป็นสนามรบ เมื่อก่อนมันเคยเป็นเขตห่วงห้ามของเผ่าจิ่วหลี 

 ประการที่สอง จากการคาดเดาของฉัน ฝั่งตรงข้ามของเส้นทางนี้ น่าจะเป็นสถานที่กลั่นโอสถ 

 สมบัติล้ำค่าที่โดนพ่นออกมานั้น ส่วนใหญ่เป็นสมุนไพรทิพย์ที่เหี่ยวๆหรือไม่ก็เป็นโอสถไร้ค่า