จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 22 เพื่อนสนิทของเซี่ยหยู่เวย
บทที่ 22 เพื่อนสนิทของเซี่ยหยู่เวย
หลินหยุนกลับมาถึงบ้าน โจวเฟินก็รีบถามเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง： “เสียวหยุน เมื่อวานเวยเวยบอกว่านายไม่กลับบ้านแล้ว เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
พอมองออก ว่าโจวเฟินไม่ได้อยากจะตรวจสอบอะไร แต่มันคือความเป็นห่วงจริงๆ
“น้าเฟินวางใจเถอะครับ ผมแค่ไปบ้านเพื่อน ไม่มีอะไรหรอกครับ” หลินหยุนพูด
เซี่ยเจี้ยนโก๋เดินออกมาจากในห้อง แล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์： “นายเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว จะทำเหมือนตอนโสดไม่ได้ จากนี้พวกเพื่อนไม่ดีพวกนั้น ก็พยายามเจอให้น้อยๆ ลงหน่อย！”
หลินหยุนไม่แม้แต่จะมองเซี่ยเจี้ยนโก๋ แล้วพูดกับโจวเฟิน： “น้าเฟิน ผมล้างหน้าแปรงฟันเสร็จแล้วจะเข้าคลินิกนะครับ”
“เสียวหยุน วันนี้นายไม่ต้องเข้าคลินิกหรอก ฉันกับพ่อนายไปก็พอ เวยเวยต้องไปงานวันเกิดของเพื่อนสนิท นายไปเป็นเพื่อนเธอเถอะ！” โจวเฟินพูด
อยู่ๆ ประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออก เซี่ยหยู่เวยที่ผมเผ้ายุ่งเล็กน้อยก็ชะโงกหน้าออกมาพูด： “หนูไม่ต้องการให้เขาไปเป็นเพื่อน หนูไปเองได้ค่ะ”
โจวเฟินพูดขึ้น： “ไม่ได้ เมื่อกี้พ่อหนูเพิ่งจะว่ากล่าวเสียวหยุนไป ตอนนี้หนูก็เป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว เที่ยวเล่นอยู่ด้านนอกคนเดียว จะให้พวกเราวางใจได้ยังไง?”
“ถ้าไม่ให้เสียวหยุนไปด้วย งั้นก็ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นแหละ！” โจวเฟินทำท่าทีเด็ดขาด
เซี่ยหยู่เวยหมดหนทาง ทำได้แค่ยอมๆ ไป เธอปิดประตูห้อง ดังปัง
หลินหยุนอยากจะบอกปัด แต่โจวเฟินก็พูดขึ้นอีก： “เสียวหยุน นายดูเวยเวยหน่อยนะ ห้ามให้เวยเวยดื่มเหล้าเด็ดขาด！”
เมื่อเห็นสายตาเป็นห่วงของโจวเฟิน คำพูดปฏิเสธของหลินหยุนพวกนั้น ก็พูดออกมาไม่ได้แล้ว
“น้าเฟินวางใจเถอะครับ ผมจะดูแลหยู่เวยให้ปลอดภัยเอง！”
ลูกห่างจากอ้อมแขนแม่เป็นห่วงแทบขาดใจ แม่ออกห่างจากลูกลูกกลับไม่กังวลเลย ชาติก่อนหลินหยุนไม่มีโอกาสเข้าใจว่าความรักของผู้เป็นแม่ยิ่งใหญ่ขนาดไหน แต่ในชาตินี้หลินหยุนนั้นรักษามันไว้อย่างหาที่เปรียบไม่ได้
เซี่ยหยู่เวยแต่งตัวแต่งหน้าไปหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ
เซี่ยหยู่เวยที่เบื้องหน้าหลินหยุนนั้น สวมชุดเดรสลายทางสีขาวเปิดไหล่เลยเข่า เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าที่สวยงาม
ผมเก็บรวบไว้อยู่ ที่ข้อเท้าเธอสวมเครื่องประดับที่ทำจากคริสทัล และสวมรองเท้าส้นสูง
เซี่ยหยู่เวยที่ดูเป็นผู้ใหญ่อยู่แล้ว การแต่งตัวแบบนี้ทำให้เธอยิ่งดูสง่าขึ้นไปอีก เธอยืนอยู่ด้านหน้าหลินหยุน ความสูงพอๆ กับหลินหยุน
แต่ว่า เซี่ยหยู่เวยมองหลินหยุนด้วยสายตารังเกียจอย่าหาที่เปรียบไม่ได้ มันทำให้หลินหยุนรู้สึกโกรธในใจอย่างยากที่จะระงับมันได้
ในเวลานั้น จู่ๆ หลินหยุนก็มีความอยากที่จะสยบผู้หญิงคนนี้ขึ้นมา！
เมื่อเห็นเซี่ยหยู่เวยแต่งตัวเรียบร้อย โจวเฟินก็พูดพลางหัวเราะ： “เสียวหยุน ภรรยาสวยขนาดนี้ นายวางใจให้ออกไปไหนมาไหนคนเดียวเหรอ?”
ขณะนั้น จู่ๆ โทรศัพท์ของเซี่ยหยู่เวยก็ดังขึ้น
เซี่ยหยู่เวยรับสายแล้วก็พูดคุยกันไม่กี่ประโยค จากนั้นเธอก็กดวางสายไป เธอพูด： “แม่ เสี่ยวซีกำลังขึ้นมา！”
โจวเฟินพูดอย่างร้อนรน： “มาเร็วจัง แม่เก็บกวาดโซฟาก่อนนะ！”
“แม่คะ ไม่ต้องหรอก เสี่ยวซีมารับหนูเฉยๆ ” เซี่ยหยู่เวยบอก
“อ๋อ งั้นก็แล้วไป พวกลูกเที่ยวกันระวังด้วยล่ะ อย่าเล่นกันจนดึกเกินไปนะ！” โจวเฟินเตือน
ไม่นาน เสียงกริ่งก็ดังขึ้น
“แม่ไปเปิดประตู” โจวเฟินเดินไปเปิดประตู
ร่างที่สวมของแบรนด์เนมทั้งตัว สะพายกระเป๋าหลุยส์ ไว้ผมสั้น เด็กผู้หญิงรูปร่างหน้าตาสะสวย ก็กระโดดเข้ามา
“สวัสดีค่ะน้าเฟิน หนูคิดถึงน้าจัง！” พูดจบ เด็กผู้หญิงคนนั้นก็โผเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของโจวเฟิน
“เสี่ยวซียิ่งโตยิ่งสวยนะเหนี่ย” โจวเฟินยิ้มไปเยินยอไป
หลังจากกอดทักทายโจวเฟินแล้ว หวางเสี่ยวซีก็หันไปทักทายเซี่ยเจี้ยนโก๋： “สวัสดีค่ะลุงเซี่ย！”
“ฮ่าๆ เสี่ยวซี หนูไม่ได้แวะมาตั้งนานเลย” เซี่ยเจี้ยนโก๋พูดพลางยิ้ม
“งั้นต่อไปหนูจะแวะมาฝากท้องทุกวันเลย！” หวางเสี่ยวซีพูดพลางหัวเราะ
“หยู่เวย อีหลิงกับเว่ยเทียนหมิงพวกเขารออยู่ข้างล่างนะ เธอเร็วหน่อยสิ！”
เมื่อได้ยินชื่อของเว่ยเทียนหมิง หลินหยุนก็รู้สึกถึงสายตาของเซี่ยหยู่เวยที่เป็นประกายอยู่ครู่
“ฉันเตรียมตัวเสร็จแล้ว ไปกัน！” เซี่ยหยู่เวยพูด
“งั้นก็ดีลุงเซี่ยน้าเฟิน พวกเราไปก่อนนะคะ！” หวางเสี่ยวซีโบกมือลาสองสามีภรรยาเซี่ยเจี้ยนโก๋
“เสียวหยุน พวกเธอระวังตัวด้วยนะ！” โจวเฟินเตือนขึ้นอีกครั้ง
“น้าเฟินวางใจเถอะครับ” หลินหยุนยิ้มบางๆ แล้วจากทั้งสองมา
ในลิฟต์ หวางเสี่ยวซีมองไปที่หลินหยุนด้วยสีหน้ารังเกียจ จากนั้นก็พูดถึงความไม่ยุติธรรมที่เซี่ยหยู่เวยได้รับ
“หยู่เวย เธอเพิ่งจะอายุเท่าไหร่เอง ทำไมต้องแต่งงานด้วยนะ? ถึงจะต้องแต่งงาน ก็น่าจะหาให้มันดีๆ หน่อย！”
เซี่ยหยู่เวยเงียบไม่พูดอะไร เหลือบมองไปที่หลินหยุน ความรังเกียจในสายตาเธอมันยิ่งมากเข้าไปทุกที
ตอนนี้เธอก็เสียดาย ตอนนั้นทำไมถึงได้ตอบรับปากพ่อกับแม่ไปแบบไม่คิดนะ เลยต้องมาแต่งงานกับคนไม่ได้เรื่องแบบนี้
หลินหยุนมองหวางเสี่ยวซีอย่างนิ่งๆ ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนสนิทของเซี่ยหยู่เวย เป็นคนที่หัวสูงมากๆ เมื่อชาติที่แล้วดูถูกเขาสารพัด เหมือนว่าจะคบกับลูกเศรษฐี จากนั้นก็ถูกลูกเศรษฐีคนนั้นเขี่ยทิ้ง
ออกมาจากลิฟต์ ด้านหน้าประตูตึกมีผู้ชายสามคนและผู้หญิงอีกหนึ่งคนรออยู่
ผู้ชายสามคนนั้นหนึ่งในนั้นคือเว่ยเทียนหมิง ส่วนอีกสองคน คนนึงชื่อหลี่เหยน อีกคนชื่อจ้าวกาง เป็นลูกเศรษฐีเหมือนกัน และก็เป็นลูกน้องของเว่ยเทียนหมิง
ส่วนผู้หญิงคนนั้น หลินหยุนจำได้แม่น
เธอชื่ออีหลิง เป็นเพื่อนนักเรียนของหลินหยุน เรียนที่สถาบันภาพยนตร์และโทรทัศน์หลินโจวเหมือนกัน แต่ว่าหลินหยุนอยู่ห้องเก้า เธออยู่ห้องสาม
อีหลิงสวมชุดเดรสยาวสีเขียวมรกต ผมสีดำขลับปล่อยลงประบ่า ใบหน้าดูเย็นชาไร้ที่ติ
อีหลิงสามารถเป็นดาวของพวกหนุ่มหล่อสาวสวยของสถาบันภาพยนตร์และโทรทัศน์ได้เลย ไม่ต้องพูดก็รู้ ว่าความงามของเธอนั้นไม่เหมือนใคร
“หยู่เวย！” อีหลิงยิ้มอ่อนๆ ทักทายเซี่ยหยู่เวย
“อีหลิง！” เซี่ยหยู่เวยก็ยิ้มแล้วเดินเข้าไป จับมืออีหลิงอย่างเป็นกันเอง
เซี่ยหยู่เวยดูเป็นผู้ใหญ่และฉลาด อีหลิงก็ดูเย็นชาไร้ที่ติ ทั้งสองงดงามเหมือนกัน แต่สวยกันคนละแบบ พอมายืนด้วยกันก็ราวกับภาพทิวทัศน์ที่งดงามที่สุดทั้งสองแห่งมาบรรจบกัน
“เอาล่ะ คนครบแล้ว พวกเราไปกันเถอะ！” หวางเสี่ยวซีเดินมาจากด้านหลัง มือข้างนึงคล้องแขนเซี่ยหยู่เวย อีกข้างนึงคล้องแขนอีหลิง
ปล่อยให้หลี่เหยนหัวเกรียน มองหลินหยุนอย่างดูถูก และพูดขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้： “หยู่เวย เธอคงไม่พาไอ้แมงดาหลินหยุนไปด้วยหรอกนะ?”
หลี่เหยนพูดแบบนั้น ทำให้ทุกคนมองไปทางหลินหยุนที่ยืนอยู่ข้างลิฟต์
จ้าวกางกับหวางเสี่ยวซีทำหน้ารังเกียจ อีหลิงมองหลินหยุน สีหน้าเย็นชา
เว่ยเทียนหมิงก็ขี้เกียจจะมองหลินหยุน จึงทำเป็นมองไม่เห็น
เซี่ยหยู่เวยพูดอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์： “แม่ฉันบังคับให้ฉันพามาด้วย ถ้าฉันไม่ตกลงก็ไม่ให้ฉันออกมา”
ขณะที่เซี่ยหยู่เวยพูด ดวงตาก็จ้องไปทางเว่ยเทียนหมิง ราวกับกำลังอธิบายให้เขาฟัง
ถ้าหากไม่เพราะกลัวว่าจะทำให้โจวเฟินเสียใจ หลินหยุนก็อยากจะตบเซี่ยหยู่เวยผู้หญิงคนนี้ให้ตายคามือจริงๆ
“พวกเราไปได้หรือยัง?” อีหลิงมองไปทางหวางเสี่ยวซีพลางถาม： “เสี่ยวซี เธอเตรียมโปรแกรมอะไรไว้ ถึงเรียกพวกเราออกมาตั้งแต่เช้า?”
เมื่อพูดถึงเรื่องเล่น หวางเสี่ยวซีก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที： “ไปกับฉัน วันนี้พวกเราไปเที่ยวกันให้สนุกสุดเหวี่ยงไปเลย！”
“ที่แรก ห้างสรรพสินค้า！”
“ไปกัน！”
ผู้หญิงทั้งสามเดินนำหน้า เว่ยเทียนหมิงกับพวกสามคนเดินตามหลังทำหน้าที่อย่างกับบอดี้การ์ด ส่วนหลินหยุนเดินรั้งท้าย
ลานจอดรถในหมู่บ้านมีรถหรูจอดอยู่สามคัน
จ้าวกางขับรถสปอร์ตเปิดประทุน มีที่นังแค่สองที่
จ้าวกางคือแฟนของหวางเสี่ยวซี ทั้งสองจู๋จี๋กัน ก่อนจะเข้าไปนั่งในรถสปอร์ต
ส่วนรถของเว่ยเทียนหมิงเมื่อเอาไปเทียบก็ดูด้อยลงไปนิด รถออดี้A6สีดำ
หลี่เหยนขับรถBMWสีขาว
หวางเสี่ยวซีชะโงกหน้าออกมาจากกระจกรถ แล้วตะโกน： “หยู่เวย เธอนั่งรถของพี่เทียนหมิงนะ อีหลิง เธอไปกับหลี่เหยนนะ”
“หลี่เหยน ให้โอกาสนายทำแต้มนะ！” หวางเสี่ยวซีขยิบตาให้หลี่เหยน
หวางเสี่ยวซีกับจ้าวกางหนึ่งคู่ เว่ยเทียนหมิงกับเซี่ยหยู่เวยก็กุ๊กกิ๊กกัน ส่วนหลี่เหยนก็ดีกับอีหลิงมาโดยตลอด
ที่หวางเสี่ยวซีจัดคู่ ดูแล้วเหมือนจะเพอร์เฟค
แต่ ตอนนี้ดันมีส่วนเกินหลินหยุน มาเป็นก้างขวางคอชิ้นใหญ่