จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 528 ประหารเก้าชั่วโคตรจนหมดแล้ว
พนักงานดูแลห้องสมุดมองดูแม่ของเด็ก ดูเหมือนจะเข้าใจแล้วว่าทำไมเด็กเพียงแค่สิบขวบคนนี้ถึงได้มีนิสัยโอหังอวดดีขนาดนี้
เมื่อเวลาเด็กทำผิด สิ่งแรกที่ต้องทำ ก็ควรจะแก้ไขในสิ่งที่ลูกทำผิดไปให้ถูกต้องไม่ใช่เหรอ?
ส่วนสิ่งแรกที่แม่คนนี้ทำกลับเป็นการปิดปังความผิดให้กับลูกของตัวเอง
ไม่ผิดหรอกที่ว่า เด็กยังเล็กอยู่ไม่รู้เรื่อง หรือว่าผู้ใหญ่ก็ไม่รู้เรื่องไปด้วยเหรอ?
ไม่สงสัยเลยที่สอนลูกออกมาเป็นเช่นนี้ได้
พวกเด็กคนอื่นๆที่อยู่ข้างๆ มองดูส้งว่านหลี่ด้วยสายตาที่รังเกียจเดียดฉันท์
ส้งว่านหลี่ค่อยๆเดินไปยังโต๊ะอุปกรณ์เครื่องเขียนที่อยู่ข้างๆลำพังคนเดียว หยิบมีดคัดเตอร์มาเล่มหนึ่ง แล้วเดินกลับไปใกล้ตัวพนักงานดูแลห้องสมุด จากนั้นก็ใช้มีดกรีดลงบนใบหน้าของพนักงานดูแลคนนั้น
โชคดีที่พ่อของเด็กอีกคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆสังเกตเห็นพฤติกรรมของส้งว่านหลี่แล้ว จึงรีบยื่นมือไปตีมือของส้งว่านหลี่เพื่อให้มีดหลุดมือไป
ผลสุดท้าย แม่ของส้งว่านหลี่ ก็ไม่ได้ไปถามไถ่พนักงานดูแลคนนั้นว่าได้รับบาดเจ็บหรือไม่อย่างไร แต่กลับจับผู้ชายคนนั้นไว้ แล้วด่าเสียงดังว่า “แกตีลูกฉันทำไม?”
แม่ของเด็กอีกคนที่อยู่ข้างๆเห็นแล้วทนไม่ได้ จึงพูดว่า “ถ้าเขาไม่ไปขวางลูกของคุณไว้ เขาก็คงก่อเรื่องใหญ่โตขึ้นมาแล้ว”
แม่ของส้งว่านหลี่ทำตาถล่นใส่เธอ “แกเป็นใคร! แค่เด็กคนหนึ่งจะก่อเรื่องใหญ่อะไรได้ล่ะ ต่อให้เขาทำร้ายคน เด็กเยาวชนยังไม่เป็นผู้ใหญ่ก็ไม่ถือว่าทำผิดกฎหมายทั้งนั้น!”
“อย่างมากพวกเราก็แค่ชดใช้เงินให้เท่านั้นแหละ!”
ผู้คนที่อยู่ในห้องสมุดทั้งหมด ต่างก็ตกตะลึงกับพฤติกรรมไร้เหตุผลของผู้หญิงคนนี้ทั้งนั้น
แต่ว่า พวกเขาก็จนปัญญาไม่รู้จะทำอย่างไร ตอนนี้ส้งว่านหลี่ก็ยังไม่ได้ทำร้ายใคร อีกทั้งต่อให้ทำร้ายคนจริงๆ เด็กเยาวชนก็ไม่ถือว่ามีความผิดทางกฎหมาย
ทุกคนก็ได้แต่ถอดถอนใจกับสันดานแย่ๆที่ไม่มีคุณธรรมของแม่ลูกคู่นี้ ไม่รู้จะทำยังไงดีกับคนทั้งสองที่ทำท่าวางก้ามใหญ่โตเช่นนี้
ในขณะนั้นเอง ก็เกิดเสียงดังทะลุข้ามมิติมา
“ประหาร!”
เปรี้ยง!
สายฟ้าแลบผ่าลงมา ส้งว่านหลี่ที่จ้องหน้าทุกคนด้วยสีหน้าเคียดแค้น ก็หายสาบสูญไปทันที เหลือไว้แต่เพียงผู้หญิงที่ยืนตกตะลึงคนนั้นอยู่คนเดียว
ผู้คนต่างแตกตื่นตกใจ แล้วทยอยคุกเข่าก้มลงกราบไหว้
นี่เป็นเพราะว่าสวรรค์มีตา! นี่คือทัณฑ์สวรรค์!”
กฎหมายจัดการอะไรไม่ได้ สวรรค์หรือจะเคยอภัยให้ใครบ้าง?
“ทัณฑ์สวรรค์ นี่คือทัณฑ์สวรรค์! ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรตามใจลูกขนาดนี้เลย! นี่คงเป็นสวรรค์มาเอาชีวิตลูกแทนเด็กผู้หญิงที่ตายไปคนนั้นแน่แล้ว!” ผู้หญิงคนนั้นสีหน้าหวาดผวา เพราะว่าเมื่อปีที่แล้วส้งว่านหลี่เพราะยางลบชิ้นเดียว ถึงกับใช้มีดปอกผลไม้ทำร้ายเด็กผู้หญิงคนหนึ่งบาดเจ็บสาหัส ทำให้เด็กผู้หญิงคนนั้นต้องเสียชีวิตในเวลาต่อมา
ทัณฑ์สวรรค์! นี่คือทัณฑ์สวรรค์! ต่อไปเวลาคิดจะทำเรื่องชั่วร้าย ต้องระวังตัวไว้ด้วย ถึงแม้กฎหมายทำอะไรคุณไม่ได้ แต่สวรรค์ก็ไม่เคยอภัยให้ใคร!
ในใจทุกคนต่างก็รู้สึกสะท้านใจอย่างบอกไม่ถูก
ภายในห้องนั้น สีหน้าส้งหัวอันยิ่งดูน่าเกลียดมากขึ้น หลานชายของเขาส้งว่านหลี่ ตอนช่วงตรุษจีน พวกเขาก็ยังมากินข้าวด้วยกันเลย
ต่อจากนั้น หน้าฉากก็เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงอีกครั้งหนึ่ง
ห้องคุมขังแห่งหนึ่งในกรุงโซล ประเทศเกาหลี
นักโทษชายอายุประมาณ40ปีคนหนึ่ง ครบกำหนดพ้นโทษออกมาแล้ว
แต่ว่า ในสายตาของเขายังเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม เขาคือนักโทษหัวโจกในคดีสู้หยวน เขาทำให้เด็กหญิงคนหนึ่งตกอยู่ในสภาพที่ต้องห้อยถุงปัสสาวะไปตลอดชีวิต
ตอนนี้ เขาครบกำหนดพ้นโทษออกมาแล้ว
เด็กผู้หญิงที่ชื่อสู้หยวน ก็เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว
ตลอดชั่วชีวิตก็ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางเงามืด
แต่ว่า เขาไม่เคยคิดที่จะปล่อยสู้หยวนไป ตามที่เขาเคยลั่นวาจาไว้ตั้งแต่ในวันที่ศาลตัดสินลงโทษเขา
“หลังจากวันที่เขาออกจากคุกเป็นต้นไป เขาจะต้องเอาชีวิตของสู้หยวนทั้งครอบครัวให้ได้”
เขาอยู่ตัวคนเดียวตามลำพัง นิสัยของเขาก็เพี้ยนไปแล้ว เขาก็เหมือนระเบิดเวลาลูกหนึ่ง ที่สามารถทำให้คนอื่นได้รับบาดเจ็บได้ตลอดเวลา
ตอนนี้ ระเบิดลูกนี้
ไม่สามารถควบคุมได้อีกแล้ว พร้อมที่ลงมาสู่โลกมนุษย์
ส่วนคนคนนี้ เป็นรุ่นเทียดของส้งหัวอัน เป็นคนที่ตกอับเร่ร่อนอยู่ที่เกาหลี
ตอนนี้ แม้แต่ส้งหัวอันก็ยังจำเขาไม่ได้เลย
แน่นอนที่ว่า ตัวเขาเองก็ไม่ได้รู้ว่าเป็นเชื้อสายหนึ่งในตระกูลส้งเช่นกัน
ตอนนี้ หลังจากที่เขาออกจากคุกแล้ว ก็เริ่มสืบหาที่อยู่ของครอบครัวสู้หยงน เริ่มปฏิบัติตามคำสาบานของเขาในตอนนั้นแล้ว
สำหรับระเบิดเวลาเช่นนี้ ทางการเกาหลีก็ไม่สามารถควบคุมได้เช่นกัน
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะป้องกันไม่ให้โจรไปก่อคดีได้เลย
จึงได้แต่รอให้เขาทำความผิดก่อคดีขึ้นมาก่อน ทางการเกาหลีจึงจะจับกุมเขาได้
แต่ว่า ครอบครัวที่น่าสงสารของสู้หยวนนั้น จะต้องตกเป็นเหยื่อเคาะร้ายภายใต้คมมีดของเขาเหรอ?”
ระหว่างคนดีกับคนชั่ว คนที่ได้รับบาดเจ็บก็มักจะเป็นคนดีเสมอ
ในที่สุดเขาก็สืบหาที่อยู่ของครอบครัวสู้หยวนได้แล้ว หลังจากนั้นในค่ำคืนหนึ่ง ก็ถือมีดปอกผลไม้ แทงไปยังครอบครัวของสู้หยวน
นรกว่างเปล่า ปีศาจอยู่แดนมนุษย์
“ประหาร!”
เปรี้ยง!
สายฟ้าผ่าลงมา ทัณฑ์สวรรค์ปรากฏขึ้นอีกครั้งหนึ่ง!
กรรมดีกรรมชั่วย่อมได้รับการตอบสนอง สวรรค์เคยอภัยให้ใครบ้าง!
ภายในห้องนั้น ส้งหัวอันทรุดตัวนั่งลงไปกับพื้น มือกุมศีรษะร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด
ความรู้สึกราวกับถูกตีจนกระดูกหักแล้วดึงกระดูกออกไปเช่นนั้น ทำให้เขาเจ็บปวดรวดร้าวเจียนตาย
คนที่เป็นเชื้อสายตระกูลส้งที่อยู่เกาหลีคนนั้น ส้งหัวอันไม่เคยรู้จักมาก่อน หลินหยุนก็ยิ่งไม่มีทางที่จะรู้จักได้เลย
แต่ว่า ค่ายกลขนาดยักษ์นี้แม้แต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยไปเลย จะเห็นได้ว่า คำพูดหลินหยุนนั้นเป็นความจริงทุกอย่าง
ค่ายกลยักษ์นี้ จะประหารตระกูลส้งเก้าชั่วโคตรของเขาจนหมดสิ้นไปจริงๆ!
ส้งหัวอันไม่ได้ขอร้องหลินหยุนอีกต่อแล้ว มองไปยังหลินหยุนด้วยสีหน้าที่ไร้วิญญาณแล้วถามว่า “เรื่องพวกนี้ เกรงว่าไม่ใช่กลวิธีของพวกนักบู๊แล้ว ฉันอยากจะรู้ว่า ฐานะของแกเป็นอะไรกันแน่?”
เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว หลินหยุนจึงไม่อยากจะปิดบังเขาอีกแล้ว จ้องหน้าส้งหัวอัน แล้วพูดอย่างเรียบๆว่า “ฉันเป็นผู้บำเพ็ญเซียนคนหนึ่ง”
มองดูสีหน้าที่ฉงงของส้งหัวอัน หลินหยุนก็อธิบายว่า “ก็คือเทวดาที่พวกคุณเรียกกันติดปากนั่นไง แต่เป็นเทวดาจริงๆ”
“เทวดา!” เดิมทีได้เตรียมใจรอความตายอยู่แล้ว ส้งหัวอันคิดว่าในโลกนี้คงไม่มีเรื่องอะไรที่สามารถทำให้ตัวเองแตกตื่นตกใจได้อีกแล้ว เมื่อได้ยินคำนี้แล้วก็อดไม่ได้ที่จะต้องตกใจช็อกอีกครั้งหนึ่ง
“ฮ่าๆ ที่แท้ในโลกนี้ก็มีเทวดาอยู่จริงๆด้วย!”
“ตระกูลส้งของฉันพ่ายแพ้ให้กับเทวดาองค์หนึ่ง ไม่คับแค้นใจเลย!”
หลินหยุนมองไปยังเขา พูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกว่า “แกรู้บ้างไหม? ตามรอยประวัติศาสตร์เดิมแล้ว ฝ่ายที่ชนะสุดท้ายคือตระกูลส้งของพวกแก คนที่บ้านแตกสาแหรกขาดคือฉันต่างหาก”
“ในเมื่อเรื่องก็มาถึงตรงนี้แล้ว ฉันจะบอกความลับให้แกอีกอย่างหนึ่ง ความจริงแล้ว ฉันเป็นคนที่เกิดใหม่ในชาตินี้”
สีหน้าของส้งหัวอัน แสดงความเหลือเชื่อออกมาอีกครั้งหนึ่ง รู้สึกตกใจช็อกมากกว่าที่ได้ยินว่าหลินหยุนคือเทวดาเสียอีก
“คนที่เกิดใหม่ชาตินี้……มีอยู่จริงๆด้วย!”
“ฮ่าๆ……ฮ่าๆๆ……..ตระกูลส้งของฉันไม่ได้แพ้เลย! แต่เป็นเพราะสวรรค์กำจัดพวกเราตระกูลส้ง………”
เป็นความจริงที่ว่า ตระกูลส้งไม่ได้แพ้ให้กับหลินหยุน แต่พ่ายแพ้ให้กับสวรรค์ต่างหาก
ถ้าไม่ใช่เพราะหลินหยุนอาศัยบารมีของกษัตริย์เซียนมาเกิดใหม่อีกครั้งละก็ คนที่บ้านแตกสาแหรกขาด และต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสนั้นก็จะต้องเป็นเขาเอง
ค่ายกลสืบญาณเชื้อสายค่อยๆหดตัวเล็กลงเรื่อยๆ ตระกูลส้งเก้าชั่วโคตร เกือบจะถูกประหารจนหมดสิ้นแล้ว
สุดท้ายแล้ว ค่ายกลสืบญาณเชื้อสายก็สลายกลายเป็นลำแสงสีแดงขึ้นมา พุ่งตรงเข้าไปในร่างของส้งหัวอันอย่างแรง
เอิ้ก!
รอยยิ้มของส้งหัวอันก็หยุดค้างทันที ขาทั้งสองข้างก็เริ่มมอบไหม้ขึ้นมา ค่อยๆสลายหายสาบสูญไปในอากาศ
มองไปยังห้องที่ว่างเปล่านั้น หลินหยุนก็รู้สึกใจหายบ้างเล็กน้อย
เมื่อชาติก่อนนั้น ทุกครั้งหลังจากที่ได้แก้แค้นแล้ว เขาก็มักจะเกิดความรู้สึกเช่นนี้ขึ้นมาแวบหนึ่ง
ก็เหมือนกับความหวังในใจที่ตั้งตารอคอยมานานแสนนาน ในที่สุดเมื่อได้สมหวังดั่งใจแล้ว ความรู้สึกในเวลานั้น นอกจากจะมีความปลาบปลื้มยินดีแล้ว ก็ยังแฝงด้วยความรู้สึกใจหายปะปนอยู่ด้วยเสมอ
“แปดร้อยปีแล้ว ตระกูลส้ง ในที่สุดบุญคุณความแค้นระหว่างเรา ก็ได้สะสางจนหมดสิ้นแล้ว”
“รายต่อไป ก็ควรจะเป็นตระกูลหวางแล้ว”
เพียงแต่ว่า สุดท้ายแล้วหลินหยุนก็ยังคงใช้ความรุนแรงในการกำจัดตระกูลส้ง
คราวนี้มีผลกระทบต่อชาวจีนในโลกมนุษย์ มากมายจริงๆ
ต่อจากนี้ไป เกรงว่าจะต้องเผชิญหน้ากับการบุกโจมตีครั้งใหญ่จากตระกูลหวางแล้ว
หลินหยุนเดินออกจากบริษัทหัวอัน กรุ๊ป ก็ไม่ได้ไปหาหวางซูเฟินและฉินหลัน
ถ้าหากทางการจีนต้องการจับกุมเขาล่ะก็ ในเวลาเช่นนี้ไม่ต้องไปเกี่ยวข้องอะไรกับบริษัทตงหวาง กรุ๊ปเลยเป็นดีที่สุด
หลินหยุนโทรศัพท์ไปหาซูจื่อเหลียง ฝากฝังเรื่องอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้นตามมาหลังจากนี้ และก็ย้ำเตือนให้เขาปกป้องหวางซูเฟินและฉินหลันให้ดีด้วย
ซูจื่อเหลียงฟังแล้ว ไม่เพียงแต่ไม่ตกใจกลัว กลับมีความรู้สึกปลาบปลื้มยินดีแอบซ่อนอยู่
ดูไปแล้ว พละกำลังที่เพิ่มมากขึ้นอย่างรวดเร็วนั้น ทำให้ซูจื่อเหลียงหัวใจพองโตมากยิ่งขึ้น