จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 535 พวกคุณอ่อนหัดเกินไป

สมาชิกกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าจำนวน 36 คน มองไปยังชายหนุ่มอายุราวๆ 20 ต้นๆที่ยืนอยู่ตรงหน้า อ้าปากค้างจนลืมหุบปากไปชั่วขณะ

พวกเขาต่างก็ได้รับการฝึกให้อยู่ในระเบียบวินัยอย่างเคร่งครัดของหน่วยทั้งนั้น อยู่ภายในแถวจะไม่มีการแสดงท่าทางอาการอะไรออกมาให้เห็นเลย

แต่ว่าคราวนี้พวกเขาอดไม่ได้จริงๆ

ถึงแม้ว่าเฮลิคอปเตอร์จะปล่อยบันไดเชือกลงมาให้แล้ว แต่ว่าพวกเขาเห็นได้ชัดว่า ชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้ใช้บันไดเชือกไต่ลงมา แต่กลับกระโดดลงมาจากเฮลิคอปเตอร์โดยตรง

ด้วยความสูงขนาดนี้ ถึงแม้ความสูงของเฮลิคอปเตอร์จะบินสูงไม่เท่ากับเครื่องบินโดยสารทั่วไปก็ตาม แต่ยังไงก็ต้องสูงเกินร้อยเมตรขึ้นไปอย่างแน่นอน!

แต่ว่า เขาถึงกับกระโดดลงจากท้องฟ้าในความสูงที่เกินร้อยเมตร ต่อให้หัวหน้าทีมที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาก็ยังทำไม่ได้เลย!

ปรมาจารย์ถึงแม้สามารถลอยตัวขึ้นกลางอากาศก็จริง แต่ถ้ากระโดดลงมาจากการท้องฟ้าในความสูงที่เกินร้อยเมตร แรงปะทะที่รุนแรงขนาดนั้น ต่อให้เป็นปรมาจารย์ก็ไม่มีทางที่จะใช้พลังภายในที่ฝึกฝนมาต้านรับไว้ได้

ถึงแม้ไม่ตาย แต่จะมีอัตราเสี่ยงสูงที่อาจพิการได้

หลินหยุนลุกขึ้นยืน แล้วก้าวเดินด้วยท่าทางสบายมาตรงหน้าทุกคน บนตัวกลับไม่เปื้อนฝุ่นเลยแม้แต่นิดเดียว

“ฉันเป็นครูฝึกคนใหม่ของพวกคุณ ฉันแซ่หลิน”

หลินหยุนกวาดสายตาไปยังทุกคนที่ตกตะลึงตาค้าง แล้วพูดด้วยเสียงเรียบเฉย

สมาชิกทีมกองกำลังพิเศษจำนวน36คนรู้สึกอึ้งไปหมด จนลืมไปว่าจะต้องตบมือต้อนรับ ยิ่งตงไหลที่ยืนอยู่ข้างๆ รีบตั้งสติกลับคืนมา ตะโกนออกไปว่า “ตบมือแสดงการต้อนรับ!”

บรรดาสมาชิกของมังกรฟ้าจึงตื่นตัวขึ้นมา พร้อมใจกันตบมือกันเกรียวกราวเสียงดังสนั่นขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ทุกคนออกแรงตบมือจนฝ่ามือแดงไปหมด ไม่เช่นนั้นแล้ว ก็ไม่สามารถจะแสดงความสะใจของพวกเขาออกมาได้เลย

“สวัสดีครับอาจารย์!”

แล้วตะโกนสุดเสียงทักทายออกมาทันที

บรรดาสมาชิกคนอื่นที่เหลือ ในใจก็ยังรู้สึกละอายใจ เมื่อครู่มีใครบอกว่าจะลองทดสอบพละกำลังของครูฝึกคนใหม่เป็นคนแรกอยู่เลย

ตอนนี้กลับตะโกนเสียงดังขนาดนี้ เปลี่ยนใจเร็วเกินไปแล้วล่ะ!

อุดมการณ์ล่ะ? ศักดิ์ศรีล่ะ? หายไปไหนหมด

หลังจากนั้น สมาชิกทีมกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าทั้ง36คน ต่างพร้อมใจกันตะโกนออกมาว่า “สวัสดีครับอาจารย์!”

เสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วสารทิศ เพื่อแสดงความยินดีต้อนรับ

สำหรับเมื่อครู่ที่พวกเขาเตรียมจัดเลี้ยงใหญ่ต้อนรับครูฝึกคนใหม่นั้น…… ถูกต้อง พวกเขาเตรียมเชิญครูฝึกใหม่กินเลี้ยงชุดใหญ่ แต่ไม่ใช่กินเลี้ยงจริงๆ

ในใจของยิ่งตงไหล ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ “ปรมาจารย์หลินเอ๊ย ปรมาจารย์หลิน ฉันตั้งความหวังไว้ให้คุณแสดงเรื่องเซอร์ไพรส์เล็กๆน้อยๆให้เจ้าเด็กๆพวกนี้ตกตะลึงหน่อย แต่ว่า นี่มันจัดใหญ่ไปหรือเปล่า? แม้แต่ฉันยังรู้สึกช็อกเลย”

ส่วนหงซานเหอที่ยังไม่ได้ลงจากเครื่องบินนั้น เพิ่งหายจากอาการช็อก มองดูการต้อนรับที่อบอุ่นพร้อมเสียงโห่ร้องดังลั่นจนลืมตัวไปสักพักใหญ่

จนกระทั่งนักบินเตือนสติเขา เขาจึงได้สติคืนมาเหมือนเดิม “เก็บบันไดเชือกขึ้นมา กลับหน่วย!” หงซานเหอออกคำสั่ง

“ครับผม!”

มองไปยังฐานทัพมังกรฟ้าที่ค่อยๆห่างออกไป หงซานเหอแสดงรอยยิ้มที่พึงพอใจออกมา

เดิมทีเขาคิดจะรออยู่ที่ฐานทัพมังกรฟ้า ข่มขวัญพวกสมาชิกระดับหัวกะทิพวกนั้น จะได้ช่วยปูทางให้กับหลินหยุน

แต่ว่า ตอนนี้ดูไปแล้ว ไม่มีความจำเป็นอะไรอีกแล้ว

ภายในฐานทัพมังกรฟ้า

ในสนามฝึกซ้อม บรรดาสมาชิกทีมกองกำลังพิเศษจำนวน 36 คน มองไปยังหลินหยุนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ภายในแถวนั้น ไม่อนุญาตให้พูดคุยกัน แต่ว่า ความเร่าร้อนและตื่นเต้นในสายตาของพวกเขา แทบจะสามารถเผาไหม้อากาศได้เลย

หลินหยุนมองไปยังยิ่งตงไหล พูดอย่างเรียบๆว่า “หัวหน้ายิ่ง ช่วยบอกฉันหน่อย ฉันต้องรับผิดชอบอะไรบ้าง?”

ยิ่งตงไหลพูด “ได้ครับ”

จากนั้น ยิ่งตงไหลก็กวาดสายตาไปยังทุกคน “เลิกแถว!”

“เลิกแถว!” ทุกคนก็ตะโกนเสียงดังพร้อมกัน

แต่ว่า กลับไม่มีใครไปไหนเลย

ทุกคนต่างพร้อมใจกันมองไปยังหลินหยุน สายตาเต็มไปด้วยความคลั่งไคล้

ยิ่งตงไหลก็เข้าใจสภาพจิตใจของทุกคนดี จึงหันหน้าไปมองหลินหยุน แล้วพูดว่า

“หลิน อาจารย์หลินครับ คุณพูดทักทายทุกคนซักสองสามคำเถอะ! ไม่เช่นนั้น ฉันเกรงว่าคืนนี้เจ้าเด็กพวกนี้คืนนี้คงนอนไม่ค่อยหลับแน่”

หลินหยุนมองไปยังผู้คนที่คลั่งไคล้แล้วพูดว่า

“เป็นครั้งแรกที่ได้พบหน้ากัน ทุกคนมีข้อสงสัยอะไรก็ถามมาได้เลย ส่วนปัญหาด้านการฝึกฝนนั้นก็ไม่ต้องถามก็ได้ ฉันจะค่อยๆแก้ไขให้พวกคุณในภายหลัง”

สมาชิกทีมกองกำลังพิเศษทั้ง36คนยิ่งตื่นเต้นใหญ่ พวกเขารู้สึกว่ามีคำถามมากมายอยากจะถามหลินหยุน

แต่ว่าพอจะพูด ก็ไม่รู้ว่าจะเอ่ยปากพูดอะไรดี

ถามอะไรดีล่ะ?

พวกเขาล้วนไม่คุ้นเคยกับหลินหยุนแม้แต่นิดเดียว มิหนำซ้ำ ชื่อจริงๆของหลินหยุน ยังไม่ค่อยรู้จักเลย

ควรจะเริ่มถามจากไหนดีล่ะ?

โหวผิ่นเหยียนไหวพริบดีกว่า จึงถามขึ้นว่า “อาจารย์ครับ พวกเราก็ไม่รู้ว่าควรจะถามอะไรดี แต่เมื่อครู่ได้เห็นฉากที่คุณกระโดดลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ มันช่างน่าทึ่งจริงๆ ทำให้พวกเราทุกคนรู้สึกเลือดพลุ่งพล่านไปทั้งตัวเลย”

“ใช่ ใช่ น่าทึ่งจริงๆเลย!” จางเสว่หรูก็ตะโกนพูดว่า

“ใช่ครับ มันน่าทึ่งจริงๆเลย!” สมาชิกทีมทุกคนต่างก็พูดเสริมขึ้น

โหวผิ่นเหยียนพูดต่อไปว่า “ฉันคิดว่าพี่น้องทุกคนรู้สึกแปลกใจในพละกำลังของท่านอย่างแน่นอน เมื่อครู่ท่านแค่แสดงฝีมือการกระโดดลงมาจากเฮลิคอปเตอร์

ตอนนี้ขอเชิญท่านแสดงพลังความสามารถของท่านให้พวกเราชมด้วยเถอะ!”

“ได้!” หลินหยุนตอบอย่างไม่ต้องคิด

ทุกคนต่างก็ตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง

แต่ว่า จางเสว่หรูถามขึ้นมาทันควันว่า “พลังความสามารถของคนคนหนึ่งมีแต่อยู่ในสนามการต่อสู้จริงจึงจะแสดงออกมาให้เห็นชัดเจนได้ พวกคุณให้อาจารย์หลินแสดงพลังความสามารถ งั้นใครจะมาเป็นคู่ต่อสู้ให้อาจารย์หลินล่ะ?”

สายตาทุกคนต่างก็หันไปมองยิ่งตงไหลอย่างพร้อมเพรียงกัน

ยิ่งตงไหลตกใจ รีบปฏิเสธไปก่อนว่า “พวกคุณอย่าหาเรื่องให้ฉันเลย ฉันยังไม่อยากตายเร็วขนาดนั้น”

พูดเป็นเล่นไป ตอนที่หลินหยุนแสดงความสามารถที่ซีไห่นั้น ในใจของเขาตอนนี้ยังมีเงามืดติดตามมาเลย ถ้าจะให้เขาแข่งกับหลินหยุนละก็ นี่มันเป็นการผลักเขาลงไปในกองไฟชัดๆเลยหรือไง?

เมื่อเห็นยิ่งตงไหลปฏิเสธ ทุกคนก็ไม่กล้าทำให้เขาลำบากใจ หลิวจื่อเทาพูดว่า “เอาอย่างนี้ดีกว่า พวกเราทุกคนมาเป็นคู่ต่อสู้ให้กับอาจารย์หลินดีไหม?”

“ความคิดนี้ก็ดีนะ แต่ว่าพละกำลังของอาจารย์หลินแข็งแกร่งเกินไป พวกเราต้องลุยขึ้นไปพร้อมกันจึงจะได้”

จางเสว่หรูพูดโวยวายว่า “พวกเราคนเยอะขนาดนั้นลุยเข้าไป มันไม่ยุติธรรมสำหรับอาจารย์หลินเลย ต่อให้อาจารย์หลินมีพละกำลังที่แข็งแกร่งก็จริง แต่อย่างน้อยน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟนะ!”

“หรือว่าพวกเราคัดเลือกออกมา 20 คน มาเป็นคู่ต่อสู้ของอาจารย์หลินดีไหมล่ะ?” จางเสว่หรูเสนอข้อคิดเห็น

“ก็ได้ แต่ว่าต้องถามความเห็นของอาจารย์หลินก่อน”

ถึงแม้พวกเขาปากก็บอกว่าถามความเห็นของหลินหยุนก่อน แต่ว่าพวกเขารู้สึกว่าหลินหยุนรับรองไม่ปฏิเสธแน่ อย่างน้อยแค่อาศัยการแสดงพลังความสามารถเมื่อครู่ของหลินหยุนแล้ว ลำพังพวกเขาแค่ 20 คนก็ไม่มีทางที่จะรับมือได้แน่นอน

แต่ว่าหลินหยุนกลับส่ายหน้า ปฏิเสธข้อเสนอของทุกคนว่า “ไม่ได้”

ทุกคนต่างตกตะลึง ความเชื่อมั่นที่มีต่อหลินหยุนในจิตใจของพวกเขาลดลงทันที

โหวผิ่นเหยียนถามว่า “อาจารย์หลินรู้สึกว่า20คนมากเกินไปหรือครับ? งั้นก็ 15 คนเป็นไงล่ะ?”

หลินหยุน พูดอย่างเรียบๆว่า “ไม่ใช่ปัญหาเรื่องจำนวนคน ต่อให้พวกคุณทั้งหมดลุยเข้ามาพร้อมกัน ก็ยังไม่ได้ เพราะว่าพวกคุณอ่อนหัดเกินไปจริงๆ”

ถึงแม้จะพบกับอุปสรรคอย่างใหญ่หลวงในการปฏิบัติหน้าที่ สมาชิกทีมกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าทั้ง 36 คน ก็ไม่เคยคิดถอยเลยแม้แต่ก้าวเดียว ตอนนี้กลับหน้าแดงก่ำพร้อมกันหมดเลย

ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่มีคนเคยบอกว่า กองกำลังพิเศษมังกรฟ้าอ่อนหัดเกินไป

แต่ว่า พวกเขากลับไม่กล้าที่จะโต้แย้งอะไรเลย เป็นเพราะว่าฉากที่หลินหยุนกระโดดลงจากเฮลิคอปเตอร์นั้นมันน่าทึ่งเกินไป

หลินหยุนก็ไม่อยากให้ทุกคนรู้สึกลำบากใจเกินไป ดังนั้นจึงคิดวิธีใหม่ว่า “เอาอย่างนี้ พวกคุณใช้ปืนมายิงฉัน”

หลินหยุนมองดูทุกคน

หมายความว่าอะไร?

ทุกคนต่างกับมองดูหลินหยุนด้วยสีหน้าแปลกใจ

“อาจารย์คิดจะแสดงความสามารถในการเอาตัวรับลูกกระสุนหรือ?”

“แต่ว่า ถ้ายิงปืนในที่นี้ จะใกล้เกินไปหรือเปล่า?”

หลินหยุนมองดูทุกคน แล้วพูดว่า “ไปเอาปืนของพวกคุณออกมา”

ทุกคนต่างมองหน้ากัน นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะ ลูกกระสุนมันไม่มีลูกตานะ!

ถ้าหากหลินหยุนรับไม่ได้ หรือว่าเกิดเหตุพลาดท่าเสียทีขึ้นมาละก็ นั่นหมายถึงชีวิตของคนเชียวนะ!